માનવ રૂપે દાનવ…!

કેમ કહું કે મનની શું વ્યથા છે,
આખરે જીવનની આ જ કથા છે.

અખૂટ ઘેલછાઓથી ભરેલો આ જીવ હજી તો કાચો છે,
આજ-કાલ માણસાઈનો સંબંધ પણ ક્યાં સાચો છે!

વિકટ સમયે “સગા-વ્હાલા” ની આશ રાખી શક્યા,
કોઈના માટે સ્નેહ, સમજણના પર્યાય ન બની શક્યા.

અન્યના વિશ્વાસ, પ્રેમને રમકડાં બનાવે,
ખુદના અનુભવથી પણ ક્યાં સમજણ આવે!

ઈર્ષ્યા, અદેખાઈમાં આ માનવ પોતાને જ ભૂલે,
પરિસ્થિતિ, લાચારીથી કાળનાં ચક્રમાં ઘૂમે!

લાગણી માટે તરસે છતાં ભ્રષ્ટાચાર વરસાવે,
ઈશ્વરનું “શ્રેષ્ઠ સર્જન” કેમ અરાજકતા ફેલાવે?!!

-હેત્વી “ધરા”