Categories
Novels

સમયના વમળ(ભાગ-23)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” બોલ બેટા શું થયું?  ” પપ્પાએ શાંતિથી મને પુછ્યું.
” પપ્પા ભાભીનો કોઈ જ વાંક નથી. મારો જ વાંક છે. મેં જ આશ્રવીને ભાઈથી છુપાવવાનું કહ્યું હતું. ” રોતા રોતા અનેરી બોલી.

” પણ થયું શું એ મને કોઈ કેસે? “
” પપ્પા આ અનેરી ભણવાનું બહાનું કરી કોઈ છોકરા સાથે ફરે છે. આજે મેં એને રંગે હાથે પકડી. “ગુસ્સે ધુઆપૂઆ થઈ કેયુર બોલ્યો.

” સાચી વાત છે અનુ? “
અનેરી તો બોલ્યા વગર જ ઉભી રહી. એટલે પપ્પા બોલ્યા ” તું બોલ આશ્રવી સાચું શું છે? ” હવે પપ્પા થોડા ગરમ થતા હોય એવું લાગ્યું.

” હા પપ્પા….. “
” એટલે કેયુર સાચું બોલે છે. કોણ છે એ છોકરો અને શુ કરે છે? “
” પપ્પા અમે ગાંધીનગર કોલેજથી જ સાથે ભણીએ છીએ. અત્યારે આઈ.સી.ડબ્લ્યૂ.એ. કરે છે. બહુ સારો છોકરો છે.”

” તું કઈ રીતે કહી શકે? સારો છોકરો છે. તારો કોઈ સગો થાય છે?  “
” ના, પણ 4 વર્ષથી એને ઓળખું એટલે કહ્યું. એના ભાઈને સરકારી નોકરી છે ગાંધીનગરમાં એમની સાથે રહેતો હતો. એના મમ્મી પપ્પા સુરેન્દ્રનગર રહે છે.”

” બધો બાયોડેટા છે મેડમ પાસે…. બહુ જૂની પહેચાન લાગે છે?…. ” ગુસ્સેથી કેયુર બોલ્યો..
” ભાઈ ભાભીનો કોઈ જ વાંક નથી એમને તો મને રોકી હતી…  પણ સાચે એના વગર હું નથી રહી શકતી. પપ્પા મારાથી બહુ મોટી ભૂલ થઈ છે. પણ…. “

” શુ પણ…. હું કંઈ ના જાણું આજથી તમારું ભણવાનું બંધ…. ઘેર જ રહેવાનું અને ઘર કામ શીખો…. બહુ છૂટ આપી એનું આ પરિણામ છે. “

” જો કેયુર પેલા શાંતિથી વિચારીએ પછી કોઈ નિર્ણય લઈએ. ઉતાવળે બધું બગડે. તું ના બોલીશ હું જોઈ લઈશ. ” પપ્પા વિચાર કરી બોલ્યા.

” છોકરો આપણા સમાજનો છે? “
” ના, પણ પટેલ જ છે.”

” જો બેટા તને ખોટું લાગશે પણ જો સમાજનો હોત તો હું વિચારત પણ સમાજ બહાર તો હું તારા લગ્ન નહીં કરાવું. હવેથી એને મળવાનું બંધ…અને કોલેજ પણ… એક્ષામ આપી ઘેર બેઠા ભણો….બરાબર… આ વાત સમાજમાં ફેલાય તો આપણી ઈજ્જત ના રહે…. “

” પણ, આપણી અનુને ગમે છે તો એકવાર છોકરાને જોઈ લેવામાં શુ વાંધો છે? ” ચંપાબેન બોલ્યા… એમ પણ હંમેશા દીકરી માંની સૌથી નજીક હોય છે. પણ અહીં તો પપ્પાનું અને કેયુર નું જ ચાલે.

” જુઓ આ વાત અહીં પુરી થઈ…. હવે કોઈ જ ચર્ચા ના જોઈએ મારે. ” કહી પપ્પા તો જતા રહ્યા. કેયુર પણ બોલ્યા વગર જ એની જોબ પર જતો રહ્યા.

ઘરમાં હવે અમે ત્રણ હતા. શુ કરવું કંઈ સુજતુ નહોતું. પણ કંઈક તો કરવું જ પડશે બોલી, મમ્મીએ અનેરીને સમજાવવા બહુ કોશિશ કરી પણ અનેરી તો કંઈ સમજવા જ માંગતી નહોતી. અને ગુસ્સેથી રોતા રોતા એના રૂમમાં જઈ દરવાજો બંધ કરી દીધો. હવે પરિસ્થિતિ હાથની બહાર જઈ રહી હતી. મમ્મીએ મને કહ્યું તું જ સમજાવ… પણ હું શુ કરું મને તો કંઈ જ સમજાય નહીં. એક બાજુ મારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ અને બીજી બાજુ મારું કુટુંબ..
‘મારી હાલત સૂડી વચ્ચે સોપારી જેવી થઈ ગઈ. ‘

હું અનુને મનાવવા એના રૂમમાં ગઈ… એને જોઈ મને બહુ તકલીફ થઈ, હંમેશા જેને હસ્તી રાખવા મથતા એ પરિવારના લોકોએ સમાજના નામે આજે બહુ ખોટું કર્યું. કોઈ કંઈ સંભાળવા જ નહોતું માગતું. હું તો કોને સમજાવું કેયુરને કે પછી અનેરીને?

” જો અનુ ચિંતા ના કર હું અને મમ્મી મનાવી લઈશું કેયુર અને પપ્પાને…… થોડો સમય જવાદે, એમને અચાનક જ ખબર પડી છે એટલે વીજળી પડી હોય એવો ઝાટકો લાગ્યો છે. અને આમ જોવા જઈએ તો એમની વાત પણ ખોટી નથી જ. બધા પોતાની જગ્યાએ સાચા જ છો. “

” પણ મારી સાથે જ કેમ આવું?… કોઈ સમજવા જ તૈયાર નથી. “
” સમજશે, તને બહુ પ્રેમ કરે છે એટલે અજાણ્યામાં કેવી રીતે તારા લગ્ન કરાવે…. એ તારું ભલું જ વીચારે છે. પણ તું હિમ્મત રાખ બધું સારું થઈ જશે. “

” પણ પપ્પા નહીં માને તો…..??  હું સ્વરૂપ સિવાય કોઈની સાથે લગ્ન નહીં કરું. “
” હા ના કરતી બસ.. રોવાનું બંધ કર હું છું તારી સાથે… ચિંતા ના કર “

અચાનક જ મમ્મી બહારથી આવ્યા અને કહ્યું “આશ્રવી અનેરીને તૈયાર કરીદે.. તારા પપ્પાનો ફોન આવ્યો છે અનેરી માટે જે છોકરા સાથે વાત કરેલી એ લોકો જોવા માટે અહીં આવે છે. અને અનેરી, તું બેટા અત્યારે એ લોકો સામે કોઈ જ વાત ખોલતી નહીં, પછી વિચારશું.. નહિતર તારા પપ્પા ગુસ્સે તો છે જ અને વધારે બગડશે. સાચવી લેજે બેટા આપણા ઘરની ઈજ્જત તારા હાથમાં છે. “

અચાનક…. આ સાંભળી અમારી ઉપર તો જયારે આભ જ તૂટી પડ્યું. પણ કંઈ થઈ શકે એવું હતું નહીં. જબરદસ્તી અનેરીને એ  છોકરા સાથે મુલાકાત કરવી પડી. અને પપ્પાએ તો ત્યાં જ છોકરાનો જવાબ જાણી, ગોળ ધાણા ખાઈ સબંધ પાક્કો કરી દીધો. અમને તો બોલવાનો મોકો પણ ના મળ્યો.

આ સાંભળી અનેરી તો હવે કોઈ જ રસ્તો નથી વિચારી હથિયાર હેઠા મૂકી હારી જ ગઈ. કેયુરે તો મારી સાથે બોલવાનું જ બંધ કરી દીધેલું. હવે હું કેયુરને કેવી રીતે સમજાવું. પણ તોય હિમ્મત કરી.
” કેયુર મારે કામ છે તમારું “
” અનુ સિવાયની વાત હોય તો બોલ, “

” પણ તમે એકવાર છોકરાને મળી લો, સારો માણસ છે. “
” એ વાતની ચર્ચા ના જોઈએ મારે “

” સારું.  મારાં એક પ્રશ્નનો જવાબ આપો પછી કંઈ નહીં બોલું.. . આપણી સગાઇમાં આ પ્રશ્ન બન્યો હોત તો? “

” તો શું?…. હું કંઈ મુરખો નથી. મારા પપ્પાની ઈજ્જત પહેલા અને હા તને કહી દઉં મને ખબર જ હતી આપણા લગ્ન થશે એટલે જ… બાકી ગમે ત્યાં ટાઈમ પાસ ના કરું? “

” આપણા લગ્ન પણ અનુની મદદથી જ થયેલા. તમે તો સમજો યાર… “
” વાત પુરી….?  તો હું જાઉં… ” કહી કેયુર જવાબ આપ્યા વગર જતા રહ્યા.

અનેરી તો રૂમમાંથી ના બહાર નીકળે કે ના કોઈ સાથે વાત કરે. મારી સાથે પણ નહીં, ફોન પણ સ્વિચ ઓફ કરી દીધેલો….. ખાવુ નહીં, પીવું નહીં બસ રોયા જ કરવાનું… એક બાજુ કુટુંબ જે તેને સૌથી વધુ પ્રેમ કરે છે… બીજું બાજુ તેનો પ્રેમ…

ક્રમશ :

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-22)

પપ્પા સાથે વાત કર્યા પછી આશ્રવીનું મૂડ બદલાઈ ગયું હતું. રીક્ષા તેની ઝડપે આગળ વધી રહી હતી, જોત જોતામાં ભાગવતનું  મંદિર આવી ગયું.

” ચલો મંદિરે દર્શન કરતા જઈએ” આશ્રવી બોલી.
” ના યાર પછી ક્યારેક જઈશું.”
” નાસ્તિક જ રેવાનો તું. ચાલ ધ્યાન આપણે બે જઈ આવીયે. પછી કોને ખબર ક્યારે આવશું અહીં. “

” બપોરે ભગવાન સૂઇ ગયા હોય, તું જાગે એટલે બીજાને સુવા નહીં  દેવાના? ….  હું તારા જેવો સ્વાર્થી નથી.”

” જો…. ભગવાન કયારેય સુતા નથી. આતો લોકોએ પોતાની સગવડ પ્રમાણે નિયમો બનાવી દીધા છે. ભગવાનનું દ્વાર હંમેશા ખુલ્લું જ હોય છે.”

” અરે તારી વાત સાચી પણ આપણે પછી મોડું થશે… ” સમજાવવાની કોશિશ કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

” તું કહે એટલે જવા દઉં બાકી આ તો નાસ્તિક જ છે… મંદિરથી તો દૂર જ ભાગે, ખબર નહીં શુ દુશ્મની છે ઉપરવાળા જોડે? “

” મારી દુશ્મની બહુ જૂની છે એની સાથે. એનું મેં બગાડ્યું અને સજા તને કેમ? “

” જો કરેલા કર્મો આપણે ભોગવવા જ પડે…. હું મારાં કોઈ આગળના જન્મના કર્મો ભોગવતી હશુ…..ભગવાન ઉપર મને પૂરો વિશ્વાસ છે ‘ એના ઘેર દેર છે અંધેર નહીં ‘
    તું પણ આ વાત સ્વીકારી લે તારો કોઈ જ વાંક નથી. શુ કરવા તે નથી કર્યું એની સજા તારી જાતને આપે છે? “

” તું બહુ માયાળુ છે એટલે બાકી પ્રેકટીકલી વિચાર તો હું જ ગુનેગાર છું….જો ધ્યાન પુરી વાત કરું સાંભળી પછી તું જ કહે કોનો વાંક છે… બરાબર. “

વાતો કરતા ગોતા આવી ગયું રીક્ષાવાળા એ પુછ્યું “અહીં ઉતરવાનું છે કે હજુ આગળ જવાનું છે. “

” ચાંદલોડિયા તળાવ લઇલે ” કહી સ્વરૂપે વાત આગળ વધારી.
જો સંભાળ આ લોકોએ ગુજરાત યુનિવર્સિટીમાં એડમિશન લીધું એટલે આપણે પણ અનુની પાછળ આવી ગયા. ગાંધીનગરથી અમદાવાદનું અપડાઉન થોડો ટાઈમ કર્યું પણ પછી થાકતો એટલે અહીં પીજીમાં રહેવા આવી ગયો. અહીં એમ.કોમ સાથે આઈ.સી.ડબ્લ્યૂ.એ.ના ક્લાસ જૉઇન કરી લીધા.
કોલેજ તો આમને મળવા સિવાય જતો નહીં. બાકી બધો સમય વાંચવામાં જ જતો. હું જાણતો હતો, જો સારી જોબ હશે તો કેયુર મને અનુ માટે પસંદ કરશે…..બાકી તો બહુ ઓછા ચાન્સ હતા. અમારો સમાજ જુદો હતો. અમારાં પ્રેમ વચ્ચે સમાજ નામની દીવાલ હતી. આશુ અને કેયુરતો એક સમાજના હતા તો કોઈ પ્રોબ્લેમ વગર જ મરેજ કરી લીધા. હવે વારો મારો હતો કંઈક કરી બતાવાનો… પણ કેવી રીતે અને શું?  હું બહુ મૂંઝવણમાં રહેતો. વાંચવાનું વધી ગયેલું…જોબની ચિંતા અને અનુના ઘરનાને કેવી રીતે વાત કરવી એની ચિંતા….દિવસો જતા મારી ચિંતા મારાં શરીર પર દેખવા લાગી.”

” અરે ધ્યાન પણ કેટલી ચિંતા કરતો કે બેવાર તો હોસ્પિટલમાં એડમિટ કરવો પડેલો અને શરીર પર ધ્યાન ના આપે… દિવસો જતા સુકાઈ રહ્યો હતો અને આ બાજુ એને જોઈ અનેરી રોતી રહેતી. મારે શુ કરવું એની મને કંઈ જ ખબર પડતી નહોતી. અનુના લીધે હું અત્યારે અહીં છું. મારે કંઈક કરવું જોઈએ, છ મહિના એમ પણ જતા રહેલા. પણ શું…???
     ઘણું વિચાર્યું પછી મેં નક્કી કર્યું હવે કેયુરને બતાવી દેવું જોઈયે. પણ હિમ્મત થઈ નહીં.. તો મેં આડી રીતે જ વાત કરેલી… મને એમ કે કેયુર મારી વાત સમજ છે.”

” તમને નથી લાગતું અનેરી માટે હવે છોકરો શોધવો જોઈએ. “
” ના, અત્યારે કોઈ જ ઉતાવળ નથી, એનું ભણવાનું પતે પછી વિચારીયે.. એમ પણ ક્યાં હજુ લગ્નની ઉંમર છે એની… હજુ તો તું જોવે છે રમતમાં જ જાય છે બધું એને તો? ” કેયુર એક ભાઈની નજરે બોલ્યો.

” તમે ભાઈ છો એટલે તમને એવું જ લાગે. સમય સાથે બધું શીખી જાય, મારાં જેવડી જ છે અને હું ક્યાં કંઈ શીખીને આવીતી….માથે પડે એટલે બધું જ શીખી જાય, મને લાગે છે હવે આપણે એની સગાઇ વિશે વિચારવું જોઈએ… “

મારાં સગાઇ શબ્દ પરનો ભાર જોઈ તરત જ એ બોલ્યા ” કંઈ થયું? “

” ના…..એમ જ બસ વિચાર આવ્યો એટલે કહ્યું. સારો છોકરો મળે તો બેસી જવાય..આજ તો એની ઉંમર છે લગ્નની. અને લગ્ન પછી ભણાય જ છે…. મને જ જોઈલો “.

” એ બધું પપ્પા વિચારશે…… .તું તારું ભણવાનું કરને.” કહી વાત બદલતા, કામનું બહાનું કરી બોલ્યા વગર જ જતા રહ્યા.

” હું તો વધારે ચિંતામાં આવી ગઈ હવે શુ થશે???..  કેયુર તો વાત જ સંભાળવા તૈયાર નથી અને સ્વરૂપની વાત તો કેવી રીતે કરાય. પણ મારે તો અનુની ખુશી જોઈતી હતી. “

બીજા દિવસે ઘરે બહુ કામ હતું તો અનેરી એકલી જ કોલેજ ગયેલી. મને એમ કે કાલની વાત કેયુર ભૂલી ગયા છે. પણ હું ખોટી પડી. અનુ તો રોજની જેમ કોલેજ સ્વરૂપને મળવા જ ગયેલી. કેયુરે જ મને કામથી રોકેલી અને અનુને મોકલેલી. કેયુરે એ દિવસે અનેરી જાસૂસી કરવાનું વિચારેલું અને અનેરીને સ્વરૂપ સાથે ગાર્ડનમાં જોઈ. ત્યાથી તો કંઈ જ બોલ્યા વગર અનેરીને ઘેર લઇ આવ્યા. અમે તો કામ કરતા હતા. અચાનક ગુસ્સે થઈને કેયુર આવ્યા.
” આશ્રવી તારી પાસે આવી આશા નહોતી મને. “
” પણ, મેં શુ કર્યું? “

” મારી પીઠ પાછળ અનેરીને ખોટા ધંધા શીખવે છે?…
” પણ, થયું શું એતો કો? “

” અનેરી તો નાની છે પણ તને તો ખબર પડવી જોઈએ… ભાભીની જવાબદારી થોડી નિભાવો મેડમ.”

હવે હું સમજી ગઈ કેયુરને ખબર પડી ગઈ. મેં કેયુરને ક્યારેય આવા સ્વરૂપે જોયા નહોતા… આજે એમનું કંઈક નવું જ રુપ મારી સામે હતું… “પણ હું શું કરું? “

” કેમ શુ કરું એટલે અનેરી પ્રત્યે તારી કોઈ જવાબદારી નથી બનતી? તારા ભરોશે એને કોલેજ મોકલતો એટલે ચિંતા નહોતી પણ તું જ……”

” અરે પણ પુરી વાત તો સાંભળો… “
અમારો ઝગડો જોઈ બાજુમાં અનેરી રડી રહી હતી. મમ્મી પપ્પાને કંઈ ખબર જ ના પડી અત્યારે થઈ શુ રહ્યું હતું.

” મારે કંઈ સાંભળવું નથી.. તું તો મારી સામે આવીશ નહીં. મને તારી પાસે આ અપેક્ષા નહોતી ” ગુસ્સામાં કેયુર શુ બોલી રહ્યા હતા એનું એમને જ ભાન નહતું.

” બસ, બહુ થયું કેયુર. પેલા પુરી વાત સંભાળ પછી બોલ “પપ્પા કેયુર પર ગુસ્સે થઈ બોલ્યા.

હવે હું પણ રડવા જેવી થઈ ગયેલી. કેયુરના પ્રેમ સિવાય ક્યારેય બીજું જોયેલું નહીં આજે અચાનક આ બદલાવે મારી જીંદગીમાં વાવાઝોડું લાવી લીધું. કેયુરનો મારી પર વિશ્વાસ ઉઠી ગયો. પણ એમાં ખોટું શું હતું હું કંઈ સમજી ના શકી. અમારો પણ પ્રેમ જ હતો. હું પણ કોઈની બહેન છું જ… કોઈની છોકરી સાથે એમને કર્યો એ પ્રેમ અને પોતાની બહેન સાથે કોઈ બીજાને જુએ એટલે એ છોકરો લફડાબાજ… આ વિચાર મને કેયુરનો જરાય ના ગમ્યો. એટલે મેં પણ નક્કી કર્યું જે થવું હોયએ થાય આપણે અનેરીનો જ સાથે આપવો.

ક્રમશ :

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-22)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

પપ્પા સાથે વાત કર્યા પછી આશ્રવીનું મૂડ બદલાઈ ગયું હતું. રીક્ષા તેની ઝડપે આગળ વધી રહી હતી, જોત જોતામાં ભાગવતનું  મંદિર આવી ગયું.

” ચલો મંદિરે દર્શન કરતા જઈએ” આશ્રવી બોલી.
” ના યાર પછી ક્યારેક જઈશું.”
” નાસ્તિક જ રેવાનો તું. ચાલ ધ્યાન આપણે બે જઈ આવીયે. પછી કોને ખબર ક્યારે આવશું અહીં. “

” બપોરે ભગવાન સૂઇ ગયા હોય, તું જાગે એટલે બીજાને સુવા નહીં  દેવાના? ….  હું તારા જેવો સ્વાર્થી નથી.”

” જો…. ભગવાન કયારેય સુતા નથી. આતો લોકોએ પોતાની સગવડ પ્રમાણે નિયમો બનાવી દીધા છે. ભગવાનનું દ્વાર હંમેશા ખુલ્લું જ હોય છે.”

” અરે તારી વાત સાચી પણ આપણે પછી મોડું થશે… ” સમજાવવાની કોશિશ કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

” તું કહે એટલે જવા દઉં બાકી આ તો નાસ્તિક જ છે… મંદિરથી તો દૂર જ ભાગે, ખબર નહીં શુ દુશ્મની છે ઉપરવાળા જોડે? “

” મારી દુશ્મની બહુ જૂની છે એની સાથે. એનું મેં બગાડ્યું અને સજા તને કેમ? “

” જો કરેલા કર્મો આપણે ભોગવવા જ પડે…. હું મારાં કોઈ આગળના જન્મના કર્મો ભોગવતી હશુ…..ભગવાન ઉપર મને પૂરો વિશ્વાસ છે ‘ એના ઘેર દેર છે અંધેર નહીં ‘
    તું પણ આ વાત સ્વીકારી લે તારો કોઈ જ વાંક નથી. શુ કરવા તે નથી કર્યું એની સજા તારી જાતને આપે છે? “

” તું બહુ માયાળુ છે એટલે બાકી પ્રેકટીકલી વિચાર તો હું જ ગુનેગાર છું….જો ધ્યાન પુરી વાત કરું સાંભળી પછી તું જ કહે કોનો વાંક છે… બરાબર. “

વાતો કરતા ગોતા આવી ગયું રીક્ષાવાળા એ પુછ્યું “અહીં ઉતરવાનું છે કે હજુ આગળ જવાનું છે. “

” ચાંદલોડિયા તળાવ લઇલે ” કહી સ્વરૂપે વાત આગળ વધારી.
જો સંભાળ આ લોકોએ ગુજરાત યુનિવર્સિટીમાં એડમિશન લીધું એટલે આપણે પણ અનુની પાછળ આવી ગયા. ગાંધીનગરથી અમદાવાદનું અપડાઉન થોડો ટાઈમ કર્યું પણ પછી થાકતો એટલે અહીં પીજીમાં રહેવા આવી ગયો. અહીં એમ.કોમ સાથે આઈ.સી.ડબ્લ્યૂ.એ.ના ક્લાસ જૉઇન કરી લીધા.
કોલેજ તો આમને મળવા સિવાય જતો નહીં. બાકી બધો સમય વાંચવામાં જ જતો. હું જાણતો હતો, જો સારી જોબ હશે તો કેયુર મને અનુ માટે પસંદ કરશે…..બાકી તો બહુ ઓછા ચાન્સ હતા. અમારો સમાજ જુદો હતો. અમારાં પ્રેમ વચ્ચે સમાજ નામની દીવાલ હતી. આશુ અને કેયુરતો એક સમાજના હતા તો કોઈ પ્રોબ્લેમ વગર જ મરેજ કરી લીધા. હવે વારો મારો હતો કંઈક કરી બતાવાનો… પણ કેવી રીતે અને શું?  હું બહુ મૂંઝવણમાં રહેતો. વાંચવાનું વધી ગયેલું…જોબની ચિંતા અને અનુના ઘરનાને કેવી રીતે વાત કરવી એની ચિંતા….દિવસો જતા મારી ચિંતા મારાં શરીર પર દેખવા લાગી.”

” અરે ધ્યાન પણ કેટલી ચિંતા કરતો કે બેવાર તો હોસ્પિટલમાં એડમિટ કરવો પડેલો અને શરીર પર ધ્યાન ના આપે… દિવસો જતા સુકાઈ રહ્યો હતો અને આ બાજુ એને જોઈ અનેરી રોતી રહેતી. મારે શુ કરવું એની મને કંઈ જ ખબર પડતી નહોતી. અનુના લીધે હું અત્યારે અહીં છું. મારે કંઈક કરવું જોઈએ, છ મહિના એમ પણ જતા રહેલા. પણ શું…???
     ઘણું વિચાર્યું પછી મેં નક્કી કર્યું હવે કેયુરને બતાવી દેવું જોઈયે. પણ હિમ્મત થઈ નહીં.. તો મેં આડી રીતે જ વાત કરેલી… મને એમ કે કેયુર મારી વાત સમજ છે.”

” તમને નથી લાગતું અનેરી માટે હવે છોકરો શોધવો જોઈએ. “
” ના, અત્યારે કોઈ જ ઉતાવળ નથી, એનું ભણવાનું પતે પછી વિચારીયે.. એમ પણ ક્યાં હજુ લગ્નની ઉંમર છે એની… હજુ તો તું જોવે છે રમતમાં જ જાય છે બધું એને તો? ” કેયુર એક ભાઈની નજરે બોલ્યો.

” તમે ભાઈ છો એટલે તમને એવું જ લાગે. સમય સાથે બધું શીખી જાય, મારાં જેવડી જ છે અને હું ક્યાં કંઈ શીખીને આવીતી….માથે પડે એટલે બધું જ શીખી જાય, મને લાગે છે હવે આપણે એની સગાઇ વિશે વિચારવું જોઈએ… “

મારાં સગાઇ શબ્દ પરનો ભાર જોઈ તરત જ એ બોલ્યા ” કંઈ થયું? “

” ના…..એમ જ બસ વિચાર આવ્યો એટલે કહ્યું. સારો છોકરો મળે તો બેસી જવાય..આજ તો એની ઉંમર છે લગ્નની. અને લગ્ન પછી ભણાય જ છે…. મને જ જોઈલો “.

” એ બધું પપ્પા વિચારશે…… .તું તારું ભણવાનું કરને.” કહી વાત બદલતા, કામનું બહાનું કરી બોલ્યા વગર જ જતા રહ્યા.

” હું તો વધારે ચિંતામાં આવી ગઈ હવે શુ થશે???..  કેયુર તો વાત જ સંભાળવા તૈયાર નથી અને સ્વરૂપની વાત તો કેવી રીતે કરાય. પણ મારે તો અનુની ખુશી જોઈતી હતી. “

બીજા દિવસે ઘરે બહુ કામ હતું તો અનેરી એકલી જ કોલેજ ગયેલી. મને એમ કે કાલની વાત કેયુર ભૂલી ગયા છે. પણ હું ખોટી પડી. અનુ તો રોજની જેમ કોલેજ સ્વરૂપને મળવા જ ગયેલી. કેયુરે જ મને કામથી રોકેલી અને અનુને મોકલેલી. કેયુરે એ દિવસે અનેરી જાસૂસી કરવાનું વિચારેલું અને અનેરીને સ્વરૂપ સાથે ગાર્ડનમાં જોઈ. ત્યાથી તો કંઈ જ બોલ્યા વગર અનેરીને ઘેર લઇ આવ્યા. અમે તો કામ કરતા હતા. અચાનક ગુસ્સે થઈને કેયુર આવ્યા.
” આશ્રવી તારી પાસે આવી આશા નહોતી મને. “
” પણ, મેં શુ કર્યું? “

” મારી પીઠ પાછળ અનેરીને ખોટા ધંધા શીખવે છે?…
” પણ, થયું શું એતો કો? “

” અનેરી તો નાની છે પણ તને તો ખબર પડવી જોઈએ… ભાભીની જવાબદારી થોડી નિભાવો મેડમ.”

હવે હું સમજી ગઈ કેયુરને ખબર પડી ગઈ. મેં કેયુરને ક્યારેય આવા સ્વરૂપે જોયા નહોતા… આજે એમનું કંઈક નવું જ રુપ મારી સામે હતું… “પણ હું શું કરું? “

” કેમ શુ કરું એટલે અનેરી પ્રત્યે તારી કોઈ જવાબદારી નથી બનતી? તારા ભરોશે એને કોલેજ મોકલતો એટલે ચિંતા નહોતી પણ તું જ……”

” અરે પણ પુરી વાત તો સાંભળો… “
અમારો ઝગડો જોઈ બાજુમાં અનેરી રડી રહી હતી. મમ્મી પપ્પાને કંઈ ખબર જ ના પડી અત્યારે થઈ શુ રહ્યું હતું.

” મારે કંઈ સાંભળવું નથી.. તું તો મારી સામે આવીશ નહીં. મને તારી પાસે આ અપેક્ષા નહોતી ” ગુસ્સામાં કેયુર શુ બોલી રહ્યા હતા એનું એમને જ ભાન નહતું.

” બસ, બહુ થયું કેયુર. પેલા પુરી વાત સંભાળ પછી બોલ “પપ્પા કેયુર પર ગુસ્સે થઈ બોલ્યા.

હવે હું પણ રડવા જેવી થઈ ગયેલી. કેયુરના પ્રેમ સિવાય ક્યારેય બીજું જોયેલું નહીં આજે અચાનક આ બદલાવે મારી જીંદગીમાં વાવાઝોડું લાવી લીધું. કેયુરનો મારી પર વિશ્વાસ ઉઠી ગયો. પણ એમાં ખોટું શું હતું હું કંઈ સમજી ના શકી. અમારો પણ પ્રેમ જ હતો. હું પણ કોઈની બહેન છું જ… કોઈની છોકરી સાથે એમને કર્યો એ પ્રેમ અને પોતાની બહેન સાથે કોઈ બીજાને જુએ એટલે એ છોકરો લફડાબાજ… આ વિચાર મને કેયુરનો જરાય ના ગમ્યો. એટલે મેં પણ નક્કી કર્યું જે થવું હોયએ થાય આપણે અનેરીનો જ સાથે આપવો.

ક્રમશ :

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-21)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

આશ્રવીને  વિચારોમાં જોઈ ધ્યાન બોલ્યો ” તારા લગ્ન કેવી રીતે થયા એ તો કે? “

” હું કહું એ? ” સ્વરૂપ બોલ્યો
” હા…. બોલ. મારે તો બસ જાણવું છે આશુને તકલીફ શું છે? “

” અમારા કોલેજ સમયે આશ્રવી અનુના ઘેર ધણીવાર ગયેલી. તો બધા એને ઓળખતા થઈ ગયેલા. અનુ પણ આશ્રવીના ઘેર જતી. બન્ને કુટુંબ વચ્ચે બહુ સારો એવો પરિચય  થઈ ગયેલો.

અનુએ જ તેના પપ્પાને કીધેલું “પપ્પા આપણે આશ્રવીને  કાયમ માટે આપણી બનાવી લઈએ તો? “
“હું કંઈ સમજ્યો નહીં ‘ પપ્પા એ વખતે કંઈ જ સમજ્યા નહીં.”

“પપ્પા આશુ તમને ગમે છે એમ કો? “
“હા બહુ ડાઈ દિકરી છે જે ઘરમાં જશે તે ઘરને તારી દેશે. બહુ સંસ્કારી છોકરી છે.
    એક દીકરો એક જ કુટુંબ તારે પણ એક દીકરી ત્રણ કુટુંબ તારે. મોસાળ પક્ષ, પિયર પક્ષ અને સાસરી પક્ષ.”

” તો એને….આપણા જ ઘરની વહુ બનાવી દો. મારાં ભઈલાની જોડી આશુ સાથે બહુ મસ્ત લાગશે. આશુના પપ્પા એના માટે છોકરો શોધે જ છે “.

” મને તો ક્યારેય આવો વિચાર જ આવ્યો નથી !. આપણે પણ કેયુર માટે સારી છોકરી શોધીએ જ છીયે. અને આતો જાણી જોયેલું એટલે ચિંતા પણ નહીં.”

પછી તો અનુના મમ્મી પપ્પા ગુંજારમાં રહેતા તેમના સબંધીને ત્યાં ગયા અને રૂબરૂ આશુના પપ્પા સાથે વાત કરી.

એક દિકરીના બાપને શું જોઈએ?…  એની દિકરીને યોગ્ય છોકરો.. જે તેને પ્રેમ કરે, અને કાયમ તેને ખુશ રાખે એવો પરિવાર મળે એટલે ઘણું. કેયુરમાં એમને ગમતા બધા ગુણો હતા. કેયુર દેખાવે તો જોતા જ ગમી જાય એવો સુંદર હતો જ, સાથે સંસ્કારી પણ હતો. સારી એવી કંપનીમાં એન્જીનીયરની જોબ હતી. સાથે બાપ દાદાની ગામડે જમીન, મકાન અને અમદાવાદમાં પણ પોતાનું ટેનામેન્ટ હતું. આટલો સુખી પરિવાર મળે…. અને કોઈ પાગલ જ બાપ હોય જે…. લક્ષ્મી ચાંલ્લો કરવા આવેને મોઢું ધોવા જાય, આશુના પપ્પાએ તો ખુશી સાથે મનો મન વધાવી લીધું. પછી નક્કી થયું છોકરા એકબીજાને પસંદ કરે પછી વાત આગળ  વધારીએ.

પછી તો આશ્રવી અને કેયુરની મુલાકાત કરાવવામાં આવી. બન્ને તો એકબીજાના પ્રેમમાં હતા જ, પણ બન્ને કુટુંબને ક્યા ખબર હતી. મુલાકાત પછી બન્ને એકબીજાને પસંદ છે એવું કુટુંબને કહ્યું. તો શુભ કામમાં દેર શેની… ગોળ ધાણા ખાઈ સબંધ પાક્કો થયો.

એમ પણ હવે આશ્રવીના કૉલેજનું ત્રીજું વર્ષ પૂરું થવા આવ્યું હતું અને રાજેશભાઈ હવે તેને અમદાવાદમાં આગળનું ભણાવવા માંગતા હતા તો વિચાર્યું અનુ સાથે આશુ પણ એના ઘેર રહીને ભણી જ શકે, હોસ્ટેલમાં જવાની શી જરૂર છે?. આ વાત અશોકભાઈને કરી. ક્યાં એવા બાપ હોય જેને વહુ લાવવાની ઉતાવળ ના હોય.  બન્ને વેવાઈ વિચાર કરી પહેલું સારું મુરત જોઈ લગ્નની તારીખ નક્કી કરી દીધી… એટલે એવું કહી શકાય ‘ઝટ મન્ગની પટ વિવાહ’ થઈ ગયા.

” કેયુર અને આશ્રવીની જોડી જયારે ઉપરથી કોઈ દેવે બનાવી હોય એટલી સરસ લાગતી. જોતા જ લોકોના મોંમાંથી નીકળી જતું વાહ શુ જોડી છે! બન્નેના  સ્વભાવ અને શોખ પણ સરખા. કોલેજનું  રિઝલ્ટ આવ્યું. કેયુરે અનુ સાથે આશ્રવીનું પણ ગુજરાત યુનિવર્સિટીમાં એડમિશન કરાવી આપ્યું. બન્નેને બસમાં આવવું જવુ પડતું તો કેયુરે એક્ટિવા પણ લાવી આપેલી. કેયુર બહુ ધ્યાન રાખતો બન્નેનું. અને બન્ને એકબીજા સાથે ખુશ પણ બહુ હતા.
    
આશ્રવી ભણતી પણ પહેલા ઘર સાચવતી. એક આદર્શ ગૃહિણીની જેમ સાસુ સસરા, કેયુર અને અનુનું ધ્યાન રાખતી. એનો આ સ્વભાવ કેયુરને બહુ ગમતો. ઘરના પણ બધા અનુની જેમ જ આશુને પણ રાખતા. બન્ને દિકરીની જેમ જ રહેતા. કેયુર પણ આશ્રવીને ખુશ રાખવામાં કોઈ જ કચાસ ના રાખે. એમની ખુશ લાઈફ જોઈએ તો આપણને ઈર્ષા થઈ જાય…’ સાલું જીંદગી તો આ લોકો જ જીવે છે આપણને તો જીવતા પણ નથી આવડતું ‘ અને સાચું કહું તો….  મારી જ નજર લાગી ગઈ આ ખુશ કપલને. ” દુઃખ વ્યક્ત કરતો હોય એમ સ્વરૂપ બોલ્યો.

” એમાં તમારો શુ વાંક? “
” બધી મુસીબતનું જડ હું જ છું, બાકી આશ્રવીની હાલત આવી ના હોત. “
 
ત્યાં આશ્રવીનો ફોન રણકયો… મેરે પાપા મેરે પાપા… બન્ને સમજી ગયા આશુના પપ્પા છે અને ક્યાં છે એ પૂછશે હવે.
” ઘેર પહોંચી કે નહીં? “
” પપ્પા પહોંચીને ફોન કરીશ.”
” હજુ નીકળી નથી એમને ? “

” મારી મારાં સાસુ સાથે વાત થઈ ગઈ છે અમને કીધું કે શાંતિથી આવજે “

“ભલે…એ તો કે….  પણ હું કહું છું તને જા હવે બહુ થયું, ઘેર જતી રહે. એમને એમની અનુની ચિંતા હોય પણ મારે તારું જોવાનું હોયને.?  એકવાર તો લોકોના ઘર કરવા જતા તારું તૂટતાં રહી ગયું ભૂલી ગઈ. હવે કોઈ નહીં રોકી શકે”

” શુ પપ્પા તમેય… ખોટી ચિંતા ના કરો. ભગવાન જે કરે તે સારા માટે જ કરે. તમે જમ્યા? “
“હા જમ્યો. પણ તું એમ કે ક્યારે ઘેર જાય છે.? “

” અનુ એમને નવું ઘર રાખ્યું છે ત્યાં જઈ અનુને મળી પછી જઈશ”
” મતલબ સાંજ પાક્કી નહીં..?? “

” જો પપ્પા તમેય કેયુર જેવું ના કરો. જીવવા દો મને “
“અરે તારી જિંદગીમાં આવતું વાવાઝોડું મને દેખાય છે. સમજી જા બેટા…. “

” હવે નહીં પપ્પા. જે થવું હોય એ થાય. “
” હા.. સારું બાપા… તને ગમે તે કર, બસ. હું હંમેશા તારી સાથે જ છું. “

” મને ખબર જ છે મારાં પપ્પા ક્યારેય મારો સાથ ના છોડે. આઈ લવ યુ પપ્પા. તમારી સાથે વાત કરું એટલે એમ થાય તમે છો બસ, મારે હવે કોઈની જરૂર નથી.”

” ગાંડી તારા પપ્પા તને એકલી મુકતા હશે. ભલે શરીરથી અહીં  છું પણ મારું દિલ અને આશીર્વાદ તારી સાથે જ છે તું ખુશ તો અમેય ખુશ. જા જીવીલે તારી જીંદગી. “

“થૅન્ક યુ પપ્પા…આઈ લવ યુ સો….મચ….. ” ખુશી સાથે આશ્રવી બોલી.
” સારું પહોંચીને ફોન કરજે. જય માતાજી. “

” પાક્કું પપ્પા જય માતાજી. ” કહી આશ્રવી ફોન મુક્યો. પણ એની આખોમાં એક નવો જુસ્સો દેખાયો. એના પપ્પાનો સહારો છે એ એકલી નથી, એની ખુશી હતી.

ઘણીવાર માણસને પરિસ્થિતિ નહીં પણ એની એકલતા હરાવી દે છે. ગમે તેટલી ખરાબ પરિસ્થિતિ હોય પણ જો કોઈ પોતાનું આવી હિમ્મત આપે એવા બે શબ્દો કહી દે…. તું ચિંતા ના કર હું છું ને !, જોઈ લઈશુ જે થાયએ. જે થાય યે સારા માટે જ થાય છે. તો માણસ લડ્યા વગર જ અડધી બાજી જીતી જાય. આશ્રવીને પણ તેના પપ્પાના શબ્દો જિંદગીમાં એક નવો રાહ આપી ગયા.

ક્રમશ :

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-20)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” જીંદગીનું કંઈક આવું જ છે. જયારે જે પાસે હોય એની કદર નથી હોતી અને કદર થાય ત્યાં સુધી એ બહુ દૂર જતું રહ્યું હોય છે. નાના હતા ત્યારે થતું ક્યારે મોટા થઈએ. હવે મોટા થયા તો એવું થાય નાના જ રહ્યા હોત તો સારું હતું. “

” સાચી વાત છે. સમયથી મોટું શિક્ષક કોઈ જ નથી. પણ અમારો સમય અમારી સાથે રમત કરી રહ્યો હતો. એક બાજુ મારી અને કેયુરનો, બીજી બાજુ અનુ અને સ્વરૂપનો પ્રેમ પાંગરી રહ્યો હતો. એનું શુ પરિણામ આવશે એનો જવાબ સમય પાસે હતો. અમે તો  ભવિષ્યનો વિચાર કર્યા વગર મજા કરી રહ્યા હતા.
    બહાર ફરવાનું, મૂવી જોવાની, મસ્તી કરવી, નિયમો તોડવાના અને એનો પાછો આનંદ કરવાનો. આ સમય દરમિયાન અમે પૂરું ગાંધીનગર અને અમદાવાદ આજુ બાજુના જોવાલાયક બધા સ્થળો ફરી વળેલા.અમદાવાદ બાજુ અડાલજની વાવ, ત્રિમંદિર, ભાગવત વિદ્યાપીઠ, સાયન્સ સીટી, કાંકરિયા તળાવ,અમદાવાદનો સૌથી સારો આલ્ફા વન મોલ…. લગભગ આખું અમદાવાદ અમે લગ્ન પેલા જ ફરી વળેલા. “

” અમારાં કરતા વધારે ફરતા તમે, અમે તો ગાંધીનગરમાં જ ફરતા. “
“પણ અમે મુવી જોવાના શોખીન નહીં એટલે. તમે ઓછા પિકચર જોયા હોત તો ફરવા થાય ને?.. અમને તો બેયને નવી નવી  જગ્યા જોવાનો બહુ શોખ એટલે એક જ દિવસે બે ત્રણ જગ્યાએ ફરી લેતા. “

” તારી વાત સાંભળી મને તો એવું લાગે છે જયારે મેં તો સૃષ્ટિને ક્યાય ફેરવી જ નથી “. ધ્યાન બેય સામે જોઈ બોલ્યો.

” તમને કોને ના પાડી?…. હવે ફરી લેવાનું. તમને ક્યાં કોઈ રોકવાવાળું છે?. મિયાં બીવી બે જ તો છો, કરો જલસા. “

” એમ જલસા ના થાય,  ઘરની જવાબદારી હોય, તમારે ચિંતા નહિં તારા સાસુ સસરા હોય એટલે. ખાલી કમાવીને આપી દેવાનું. “

” હા એ છે ઘરમાં વડીલો હોય તો ફેર પડે. પણ તમારી જેમ અમારે સ્વતંત્ર ના રહેવાય. પપ્પા કે એમ જ કરવું પડે. પણ પપ્પાએ અમને ક્યારેય ક્યાંય જતા રોક્યા નથી. એતો અમારાથી પણ વધારે શોખીન છે.”

” તો કેયુર કેમ આવો છે? “
” કેયુર પણ પપ્પા જેવા જ શોખીન છે. કહું તો છું અમે કંઈ જ ફરવાનું બાકી નથી રાખ્યું. એકવાર અમે મહુડી, અમરનાથ ગયેલા. મહુડી જૈન મંદિરો છે ત્યાં દર્શન કરી ત્યાં સુખડી ખાધેલી. બહુ જ મસ્ત સુખડી ત્યાંની હોય છે, ગમે તેવી બનાવીયે પણ ઘેર આવી નથી બનતી. પણ ત્યાંથી બહાર ના લઇ જવાય, ત્યાં જ ખાવાની એવો નિયમ છે. આવું કેવું….?? .કહેવાય છે અહીંથી પ્રસાદ બહાર લઇ જવાની મનાઈ છે અને લઇ જાય એની સાથે કોઈ ખરાબ ઘટના ઘટે છે. “

” મેં પણ સાંભળ્યું છે, કોઈ એક વાર ભૂલથી પ્રસાદ લઇ ગયેલું તો રસ્તામાં એમનો એક્સીડંટ થયેલો અને પછી પાછા આવી  દર્શન કરી પ્રસાદ અહીં જ ખાધો. ત્યારે ઘેર જઈ શક્યા. સાચું છે કે ખોટું ખબર નથી પણ નાનો હતો ત્યારે સાંભળેલુ. અમારે તો ગાંધીનગરમાં રહેવાનું એટલે બહુ દર્શન કરવા જતા. “

“સાચું ખોટું તો ભગવાન જાણે પણ આ તો શ્રદ્ધાનો વિષય છે.
      શ્રદ્ધાનો હોય જ્યાં વિષય, પુરાવાની શી જરૂર,
            કુરાનમાં ક્યાં પયગંબરની સહી છે. “

” વાહ, વાહ,….. અરે જ્ઞાનમાં તો આશુની પાસે બધા પ્રશ્નના જવાબ મળે ” ધ્યાન હસતા બોલ્યો.

” પણ મારાં જ પ્રશ્નોના જવાબ મારી પાસે નથી…. શુ કામનું આવું જ્ઞાન જે પોતાના જ કામમાં ના આવે? “
” કેમ મહુડી ના ગમ્યું? ” મશ્કરી કરતા સ્વરૂપ બોલ્યો.

” ના, ના… મહુડી તો મસ્ત જગ્યા છે. અને ત્યા એક ઘંટ છે. એવી માન્યતા છે કે તે સીડી પર ચડીને ઘંટ વગાડતા જે માંગોએ મળે છે. સ્વરૂપ તને તો ખબર જ હશે… પણ ધ્યાન તને ખબર છે? “

” ના,  આજે જ સાંભળ્યું. પણ તું શુ માંગતી એતો કે? “

” કેયુર… “
” એટલે જ લવ વિથ અરેન્જ મેરેજ થયાં નહીં! “

” હા, એવું જ કંઈક.. પ્રભુ કૃપા… પણ તું ક્યારેક સૃષ્ટિને લઇ જજે. રસ્તામાં અમરનાથ આવે છે એ પણ મસ્ત જગ્યા છે. ગુફાઓમાં 12 જ્યોતિલિંગ છે. કાશ્મીર અમરનાથ તો ના જઈ શકીયે પણ આતો નજીક છે. એકવાર તો જવુ જ જોઈએ, ત્યાં તો મોટું વોટરપાર્ક પણ છે. ઉનાળામાં જજો મજા આવશે. “

” એટલે તમે જાત્રા પણ કરી લીધી એમ? ” હસતા ધ્યાન બોલ્યો. “કેમ? “
” મંદિર જ ફર્યા તો શુ કહું બીજું.? “
” તો બીજે ક્યાં જવાય. ઈંદ્રોડા પાર્ક પણ ગયેલા. અરે ત્યાં તો સાયકલ ફરવા લીધેલી તો કેયુર ચલાવે અને આપડે પાછળ ફરવાની બહુ મજા આવેલી… જયારે જંગલમાં ફરતા હોય એવું લાગેલું. બહુ ફોટા પણ પડેલા. ત્યાં તો ડાયનોસોરના પૂતળા કેટલા મોટા બનાવેલ છે. અત્યારે ફોટા જોવું એટલે દિલ ખુશ થઈ જાય. ક્યાં એ દિવસો હતા ને ક્યાં આજ….
    પેલા કેયુરને એક ઘડી ના ચાલતું મારાં વગર અને અત્યારે મારાં ઉપર ગુસ્સે જ હોય આખો દિવસ….  શુ પ્રેમ આટલો જ ખોખરો હતો અમારો. “
” એતો સમય સાથે બધું સુધરી જાય. ચિંતા ના કરીશ. ” સ્વરૂપ બોલ્યો.

ધ્યાન આ સાંભળી કંઈ ખબર ના પડી એમ બોલ્યો ” થયું છે શું?  એતો કો??…. મને કંઈ જ ખબર નથી પડતી. સવારનો આશ્રવીને પૂછું છું પણ વાત બદલી કંઈ બોલતી જ નથી.
    સ્વરૂપ તું જ કે સાચી વાત, હું સાંભળ્યા વગર નથી જવાનો. ચલ બહાર બગીચામાં બેસીયે. “

સ્વરૂપ આશુ સામે જોઈએ બોલ્યો ” શુ કરું બોલ? “
” કહી દે એમ પણ હવે ટૂંક સમયમાં આખી દુનિયા જાણવાની જ છે ” અચાનક આ વાક્ય આશ્રવીના મોંથી નીકળી ગયું.

સ્વરૂપ અને ધ્યાન તો જાણે આશ્રવી શુ બોલી ગઈ સમજી જ ના શક્યા. અને બોલ્યા… ” મતલબ?? “
“સમય આવે જોઈ લેજો “
” તું શુ કરવાની છે? “

” હું કંઈ નથી કરવાની પણ કેયુર કરશે એવો મને આભાસ થાય છે “
” કંઈક સમજાય એવી વાત કર તો ખબર પડે મને ” ધ્યાન બોલ્યો.
” સ્વરૂપ પાસેથી જાણીલે બધું જ સમજી જઈશ”.

વાતો કરતા અમે બહાર નીકળ્યા.
“આપણે અનેરીને લઈને ઘેર જઈએ..ઘર સુધી રીક્ષા કરીલે. ત્યાં સુધી તમારે વાતો પણ થશે. “

” ચલ પેલા મારાં ઘેર, અમારું ઘર જોઈલે. અમે હવે અમદાવાદ જ રેવાનાં છીયે. ધ્યાન તુંય ચલ હું તને બધી વાત કરું. પણ તારે મોડું તો નહીં થાય? “
” ના, ના.  મિત્રો રોજ થોડા મળશે, આજે રજા મૂકી દઉં. તું રીક્ષા શોધ હું કંપનીમાં કોલ કરી રજા મૂકી દઉં. “

રીક્ષા કરી અમે ગોતા જવા નીકળ્યા.
“આ રોડ અમે બહુ ફરેલા, સોલા રોડ…., સિવિલ હોસ્પિટલ, હાઈકોર્ટ, ભાગવત” હું રોડ જોઈ બોલી. ધ્યાન અને સ્વરૂપ મારી સામે જોઈ રહ્યા.

ક્રમશ :

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-19)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” ધ્યાન તને ખબર છે આ સ્વરૂપ અને અનેરી અમારાંથી છુપાઈને પહેલો લેકચર ગાર્ડનમાં જ બેસી રહેતા. અમે આવીયે એ પહેલા ક્લાસમાં બેસી જતા. એમને એમ કે અમે પાગલ ખાનેથી આવ્યા તો ક્યાંથી ખબર પડશે? “
“બીજી કોઈ બીક નહીં, પણ તું કેયુરને ક્યાંક કઈ દે તો?….
એટલે છુપાવેલુ. “

“તો શુ લેકચર બંક કરો તે થોડું છુપાઈ રહે? “
” પણ માહી બહુ કામ આવી. અનુનું નામ સ્પોર્ટ્સના લિસ્ટમાં ઉમેરી દીધું એટલે તમારી જેમ એને પણ પહેલા લેકચરમાંથી છુટ્ટી મળી ગઈ. અમે રોજ કેન્ટીનમાં નાસ્તો કરતા. અરે પણ એ કામ ચોર અનુના પ્રોજેક્ટ અને બધી નોટ મારે બનાવી પડતી. મને એક તો મારું જ કરતા જોર આવતું હોયને….પણ ગર્લ ફ્રેન્ડને ના થોડી પડાય. ઈજ્જતનો સવાલ હતો. મારું બાકી મૂકી, એનું કરતો.”

” હા, ગર્લ ફ્રેન્ડ બનાવવાનો એટલો તો ફાયદો હોવો જ જોઈએ. ફ્રીમાં થોડું બધું મળે. પણ તું આવ્યો એટલે મારું કામ ઓછું થઈ ગયેલું. “
“કેમ? “

” તારા આવ્યા પેલા હું જ એના પ્રોજેક્ટ બનાવતી. મેડમને તૈયાર થવા સિવાય કઈ નહોતું આવડતું. પાસ પણ મારાં લીધે જ થતી. મારી તૈયાર નોટ વાંચી લેવાની. કોઈ જ મેહનત કરવાની નહીં.”

” હા, પણ સમય સાથે બધું બદલાઈ જાય છે, અત્યારે તો મારું એ ધ્યાન રાખે ત્યારે… “

” જોજે એવું ના માનતો લગ્ન થઈ ગયા હવે ક્યાં જશે?  હું છું હજી એના માટે “
“ના, એવું નથી કહેતો, હું કામમાં હોઉં તો મારે ખાવા પીવાનો ટાઈમ જ ના હોય અને  ક્યારેક આખી રાત કામ કરવું પડે કોઈ તાત્કાલિક પ્રોજેક્ટ હોય ત્યારે .તો એ જ મારું ધ્યાન રાખે. “

” હા, પણ હવે તારે અનુ ધ્યાન રાખવાનું છે. હું કેયુરને સમજાવવા ટ્રાય કરીશ જો માને તો એને અહીં રાખીશું. “

“જો જે તારે અમારા લીધે….???.. અરે મારાં મમ્મી પપ્પાને અહીં જ બોલાવી લેવા છે તું ચિંતા ના કર. “

” અત્યારે તો કેયુર પુના છે આવવું છે ધેર?  “
” ના, કોઈક કહી દે ને પાછું તમારે ઝગડા. “

“અરે પ્રેમ હોય ત્યા જ ઝગડા હોય. ડોન્ટ વરી. તને ખબર જ છે અમારો ઝગડો થોડા ટાઈમ પૂરતો જ હોય, કેયુરને મારાં વગર ઘડીય ના ચાલે”

” સાચું કહું, માપમાં ખોટું બોલે તો સારું. બહુ પચ નથી પડતું તારું જૂઠું . હમણાં બસમાં જોયુ મેં ” ધ્યાન આશ્રવી પાસે સાચુ જણાવા મથતો હતો. પણ આશ્રવીને તો કઈ કેવું જ નહોતું.

” અરે ના એવું નથી, ક્યાંના ક્યાં પોહોચી ગયા. ધ્યાન તને ખબર આ બન્ને જે મુવી બહાર પડે તે બંક કરી જોવા જતા. એકવાર અમનેય લઇ ગયેલા. યાર હું તો પહેલીવાર બંક કરી મુવી જોવા ગયેલી તો એટલો ડર હતો મનમાં કે શરીરથી થિયેટરમાં અને મનથી હોસ્ટેલમાં”
” મેરે બ્રધર કી દુલ્હન ” હસતા સ્વરૂપ જયારે કંઈક યાદ આવ્યું હોય એમ બોલ્યો.

“કેમ હસ્યો? “
“ધ્યાન આ ડફોળ થિયેટરમાં જ્યારે પહેલીવાર આવી એમ પિકચર જોવાની જગ્યાએ ત્યા આવેલા લવરની હરકતો જોવામાં ઘડી આગળ અને ઘડી પાછળ જોતી હતી. અને હું પાગલ તે અનુ અને આની વચ્ચે બેઠેલો, એમાં મારી ઉપર આખુ પોપકોર્ન નમાવી લીધેલું. લોકો મુવીની જગ્યાએ અમારી ઉપર હસ્યાં એવું લાગ્યું મને. સિનેમેકસમાં લોકોને લાગ્યું હશે આ સ્માર્ટ છોકરો આ ગમારને ક્યાંથી ઉઠાવી લાવ્યો. મને બહુ ગુસ્સો આવેલો ત્યારે. પણ અત્યારે બહુ હસવું આવે છે. “

” તારી જેમ રોજ થોડા અમે જતા તે ખબર હોય? મારાં માટે તો આ કંઈક નવો જ અનુભવ હતો. “
” તો ક્યારેક કેયુરને લઈને જઈ અવાય. આ નોટો તો મંદિરમાં કે બગીચામાં જ ફરેલા…… નહીં….
   અરે તું જ બોલ ધ્યાન,  કોન ડફોળ હોય જે ગર્લ ફ્રેન્ડને મંદિરે લઇ જાય. “
” મારાં જીજુને ને તારા સાઢુભાઈ ” ધ્યાન હસતા બોલ્યો..

” જો અમે ડફોળ નથી. તમે નાસ્તિક છો અમે નહીં ! “
“અહીં વચ્ચે ક્યાંથી નાસ્તિક આવ્યું, કઈ ખબર ના પડી. તને ખબર પડી સ્વરૂપ? “
” ના જરાય નહીં “

” તમે નહીં સમજો જવાદે “
” અરે સમજાય મારે સમજવુ છે “
” દરેકની પોતપોતાની પસંદ હોય. મને ગમતું તો અમે જતા. એકવાર અમે સરિતા ઉદ્યાન પણ ગયેલા છીયે.”

” સરિતા ઉદ્યાન…… અને તમે????? “
” કેમ અમારે ના જવાય? “
“અરે તો લવર પોઇન્ટ કેવાય… ત્યાં તમે શુ સર્ચ કરવા ગયા હતા? “
“અરે ફરવા ગયાતા બહુ સાંભળેલુ તો, પણ મજા ના આવી તો પાછા આવી ગયા. કોઈને કંઈ શરમ જ નહીં. મૂડ ખરાબ થઈ ગયું ત્યાં જઈને. પછી અમે ત્યાંથી મહાત્મા મંદિરની આગળના ગાર્ડનમાં બેઠા. કેટલી મસ્ત ખુલ્લી જગ્યા છે. અહીં જ દર વર્ષે વાઈબ્રન્ટ સમિટ યોજાય છે. અમને કૉલેજમાંથી એનું પ્રદર્શન જોવા લઇ ગયેલા. કેટલુ મગજ વાપરતા હશે લોકો ત્યારે નવું ઇનોવેશન થાય, શુ રચનાઓ હોય છે! આપણે તો ટાઈમ પાસ સિવાય કઈ જ કરતા નથી. “

” તો વાપરને તારું મગજ કોને ના પાડી છે.? “
” મારે ભણવું હતું આગળ…પણ….. . “

“તો? “
” શુ તો?.. . કેયુરભાઈને નથી પસંદ તો છોડી દીધું… બરાબર બોલ્યોને હું. ” સ્વરૂપ બોલ્યો.

” પણ તું સમજાવને, નોકરી ના કરવી હોય તો નઈ કરવી પણ ભણેલું હોય તો ક્યારે પણ કામ આવે. અત્યારે ક્યારે શુ બની જાય કંઈ ખબર પડતી નથી.
                ચેતતા નર સદા સુખી. “
” મેં બહુ ટ્રાય કર્યો પણ બધું ‘પથ્થર ઉપર પાણી’ એવું છે એમનું. “

” આજ ના જમાનામાં ય આવા લોકો છે નવાઈની વાત છે. પણ તું આટલુ એની સાથે રહેલી તો ખબર ના પડી.? “

” પેલા નહોતા એ આવા.  અમે રોજ વાતો કરતા. પછી તો અમારાં રૂમમાં બધાને અમારું આકર્ષણ પ્રેમમાં ફેરવાઈ ગયુંએ ખબર પડી ગઈ. બધા મને રોકવાની જગ્યાએ પ્રોત્સાહન આપતાં. કેયુર સારો છોકરો તો હતો જ અને અનુનો ભાઈ પણ હતો. અનેરીએ તો નક્કી જ કરી રાખેલું તને જ ભાભી બનાવવી અને મને ભાભી કહીને જ બોલાવતી. મને પણ એ ગમતું. મારા માટે અત્યારે આ બધું ‘ ભાવતું હતું ને વૈદ્યએ કીધું’ એવું હતું. હું ખુબ ખુશ હતી. પછી તો વાલી દિવસ હોય એટલે અનેરી કેયુર એકલાને જ બોલાવતી. એમાં ફાયદો અમારાં બન્નેનો હતો. હું અને કેયુર એકલા બહાર જઈએ એટલે મેડમ માહી સાથે જવાનું બહાનું કરી સ્વરૂપ સાથે ફરવા જતી રહેતી. બહુ મજા કરેલી એ દિવસોમાં અત્યારે બહુ યાદ આવે છે એ બધું. “

ક્રમશ:

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-18)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

‘રાત તો જેમ તેમ પસાર કરી પણ માથું ભારે થઈ ગયું. મારી સાથે આ શુ બની રહ્યું છે મને કઈ ખબર પડી નહીં પણ રોજના નિયમ પ્રમાણે આજે પણ બાસ્કેટ બોલની પ્રેકટીસ માટે જવાનું હતું. એમ તો હું કોઈ પ્લેયર હતી નહીં પણ માહીની સંગતે બનાવી દીધી. કહેવાય છે ને ‘સંગ તેવો રંગ’. માહીની ધણી આદતો મારામાં પણ આવી ગયેલી આમાંની આ એક સ્પોર્ટ્સ હતી. આમાં કંઈ ખોટું પણ હતું નહીં. સ્પોર્ટ્સના બહાને રોજ બહાર જવા મળતું. રમવાની મજા આવતી અને હેલ્થ પણ સારી રહે. ફાયદા જ ફાયદા હતા. બસ એક પ્રોબ્લેમ હતો સવારે 6 વાગ્યે તો તૈયાર થઈ મેદાનમાં પહોંચી જવુ પડતું. એમાં પણ હોસ્ટેલથી દુર એટલે ચાલીને આવવાનું જવાનું અને પાછા આવીયે ત્યાં તો 9 વાગી જાય એટલે પહેલો લેકચર રોજ છૂટી જાય. પણ આપણને બહુ મજા આવતી.’

“એમાં શેની મજા? ” ધ્યાન બોલ્યો.
” અરે રખડવાની અને સ્પોર્ટ્સના નામે પહેલા લેકચરમાંથી છુટ્ટી. પછી મજા જ આવે…નહીં….  ” સ્વરૂપ હસતા બોલ્યો

” ના, મને કુદરતી વાતાવરણ બહુ ગમે અને સવારે તો તને ખબર જ છે ગાંધીનગરમાં કેટલી શાંતિ હોય… અમારાં સિવાય રસ્તા પર કોઈ જ ના હોય… હોસ્ટેલમાંથી અમે 5 છોકરીઓ રોજ જતા.
સ્પોર્ટ્સ ઓથોરિટી ઓફ ઇન્ડિયા સેક્ટર 15 માં આવેલુ મેદાન. અમે સાંઈનું ગ્રાઉન્ડ કહેતા. તે તો જોયુ હશે સ્વરૂપ નહીં? “

” હા એક વાર આવેલો અંશની ક્રિકેટ મેચ જોવા. બહુ સરસ જગ્યા છે. “

” મને ગાંધીનગરમાં સૌથી વધારે અહીં ગમતું. બધી જ ગેમના અલગ અલગ ડીપાર્ટમેન્ટ અને દોડવા માટે રનિંગ ટ્રેક, બાસ્કેટબોલના બે મેદાન હતા એકમાં અમે છોકરીઓ અને એકમાં છોકરાઓ પ્રેક્ટિસ કરતા, હોકી, ક્રિકેટ, ખોખો, કબ્બડી, વોલીબોલ, હેન્ડબોલ બધી જ ગેમના અલગ મેદાન. બહુ મોટું ગ્રાઉન્ડ છે. પ્લેયર જે દૂરથી આવ્યા હોય તેમના માટે રહેવા અંદર હોસ્ટેલ પણ છે, સ્પેશિયલ કોચ અને ગેસ્ટ માટે અલગ બિલ્ડીંગ પણ છે. હોસ્ટેલમાં રહેતા છોકરા આખો દિવસ પ્રેકટીસ કરતા. અમારાં સર અમને બાસ્કેટબોલ શીખવવા રોજ આવતા. અમારી સાથે એ પણ રમતા. અમે શીખવા સાથે મજા પણ કરતા. અહીં બહુ બધા વૃક્ષો છે, અને એક ગણપતિબાપાનું મંદિર પણ. અહીં આવી રોજ દિલ ખુશ થઈ જતું. બધા વેહલા ઉઠી જુદી જુદી રમતો ઉત્સાહ સાથે રમતા હોય. એ બધાને જોઈને જુસ્સો આવી જાય. કંઈક કરી છૂટવાનો જોસ આવતો.
      મેદાનમાંથી સીધા અમે હોસ્ટેલમાં કપડાં ચેન્જ કરી કોલેજ જતા. મૂડ ફ્રેશ હોય તો ભણવામાં પણ સારું ધ્યાન રહેતું. “

“ગમતું કામ હોય એટલે મજા આવે બાકી આપણાને ના ગમે આ બધું. આપણે તો લેકચર ભરી સીધા ઘેર “
” હા, તારું મોટા ભાગનું ધ્યાન તો અનેરીમાં જ રહેતું, બરાબર ને? “
” અરે પણ અનેરી આવતી જ એવી તૈયાર થઈને, જયારે કોઈ મિસ વર્ડની હરીફાઈમાં ના આવી હોય. આપણને તો પહેલીવાર જોઈ ત્યારે જ ગમી ગયેલી.
     અને આપણે એની પાછળ લટટુ થઈને ફરતા. ક્યારે અનુ સાથે વાત કરવાનો મોકો મળે અને કેવી રીતે ઈમ્પ્રેસ કરાય એની તલાસમાં જ હોઉં. ભણવાનું ગયું તેલ પીવા. આવી ગર્લ ફ્રેન્ડ હોય તો કોલેજમાં વટ પડી જાય બાકી…”

” બસ આ જ કર્યું. એટલે જ કેટી આવતી “
” કેટી માટે તો તું હતી, કોલેજ ટોપર…. તારી મદદથી પાસ થઈ જવાશે એ મને ખબર હતી, પણ અનેરી મારી બને તો તારી પાસેથી મટેરીઅલ લેવું સહેલું થઈ જાય. જો અનુ મારી ના થાય તો આપણું તો બેય બગડે.
        તું હોય ત્યારે અનુને બોલવવાની હિમ્મત ના થતી. તમે તો નિયમોનું ચુસ્ત પાલન કરવાવાળા. સાચું કહું તો તારાથી ડર લાગતો. તું તારા એટ્ટીટ્યૂડમાં જ હોતી. પણ હવે ખબર પડી ‘શાંત પાણી ઊંડા હોય”.
” મતલબ? “

” એમ જ કે તું અંદરથી તો અમારા જેવી જ છું. પણ તમે સ્પોર્ટ્સમાં જતા એનો ફાયદો હું ઉઠાવતો. દેખાવમાં તો હીરો  લગતો જ અને સ્માર્ટ પણ હતો. છોકરી પટાવવા એટલું કાફી હતું. કોલેજમાં બહુ છોકરીઓ પાછળ ફરતી, પણ આપણે તો આપણને ભાવ ના આપતી અનુ અને તમારું સંસ્કારી ગ્રુપ બહુ ગમ્યું. કોઈને બોય ફ્રેન્ડ જ નહીં.”
“અને કરી બાતવ્યુ નહીં !”.

” હા જોને, તારી સામે જ છું. ફ્રેન્ડ નહીં પત્ની બનાવી દીધી. ” ગર્વ સાથે હસતા સ્વરૂપ બોલ્યો.
” માહી ના લીધે, બાકી તારાથી તો શેકેલો પાપડ પણ ના ભગાય. સમજ્યો…. “

” જે હોય એ પણ અનેરી મારી છે અત્યારે એજ મહત્વનું છે “
” હા ભાઈ હા તારી…. નહીં કોઈ ચોરી જઈએ. “

અમારી વાતો સાંભળી ધ્યાન હસી રહ્યો હતો.

ક્રમશ:

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-17)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

હોસ્ટેલમાં પાછા હતા ત્યાં આવી ગયા. બહુ મજા કરીને આવેલા બધા. પરી અને માહી પણ આવી જ ગયા હતા. એ બન્ને તો વધારે પડતા ખુશ હતા પ્રિયતમને મળીને આવેલા તો. એમના ચહેરા પર હજુ આજની ખુશી છલકાઈ રહી હતી. જીજુએ સારી એવી ગીફ્ટ આપેલી અને બહુ બધી ચોકલેટ પણ.

” આજે શુ સ્પેશ્યિલ બોલો ” મેં કહ્યું.
” અરે એમાં શુ સ્પેશ્યિલ હોય, આજ પહેલીવાર થોડા બહાર ગયા છીયે? ” પરી બોલી.

” શરમાયા વગર બોલ, કાયમ છટકી જાય છે. આજે તો નહીં જ જવા દેવાની સાંભળ્યા વગર. શુ કહેવું મનુ?
“હા યાર… અમને ડફોળને થોડું જ્ઞાન આપ. કાલ અમારી સગાઇ થાય પછી ફરવા જઈએ તો ખબર પડે શું કરવું. તને ખબર જ છે આ બધી બાબતે અમે જીરો છીએ. ” માનસી બોલી.

“અરે વાત પછી કરીયે આ ચોકલેટ ખાઓ આપણા બધા માટે છે. ” નાના છોકરાની જેમ વાત બદલી અમને ચોકલેટ પકડાવી દીધી.

” નહીં આજે તો તારે કેવું જ પડશે “
” અરે મારે તો લગ્ન થઈ ગયા છે અમારે લવર જેવું ના હોય. એક કામ કર માહીને પૂછ. એમ પણ એ આ બધામાં મારાથી પણ હોશિયાર છે. “

” ચલો ત્યારે માહી મેડમ બોલો. પ્રિયતમ સાથે એકાંતમાં વિતાવેલી પળોનું વર્ણન કરો. ” અનુ હાથમાં માઈક પકડી ઇન્ટરવ્યૂ લેતી હોય એમ બોલી.

અમે બધા દર્શક બની જોવા બેસી ગયા. અમારું નાટક ચાલુ થયું. અમે અમારી રૂમમાં નાટકો બહુ કરતા. એકવાર તો કોમેડી નાટક કરવાની ઈસ્સા થયેલી. અમારી બાજુની રૂમમાં રહેતી સ્નેહા એનો નંબર આવે નાટક કરવામાં. બન્ને રૂમના ભેગા થયેલા. એક્ષામ ચાલુ હતી. વાંચીને કંટાળી ગયેલા તો વિચાર્યું કંઈક મસ્તી થઈ જાય. સ્નેહાએ પ્રેગનેંટ લેડીની જોરદાર એકટિંગ ચાલુ કરી પેટે નાનો તકિયો લગાવ્યો, અમે બધા એક એક રોલમાં સેટ થઈ નાટક કરતા હસી રહ્યા હતા ને  મેડમ આવી ગયા અમને જોઈ એટલા ગુસ્સે થયા કે વાત ના પૂછ અને સવારે આખી હોસ્ટેલનો કચરો અમારી પાસે વડાવેલો. પણ અમે તો એવાને એવા જ.

” તમને ડર ના લાગે વારંવાર પકડાઈ જાઓ તો? ” સ્વરૂપ બોલ્યો.
” અરે આતો અમારું રોજનું થઈ ગયેલું, સજા કરે તોય અમે હસતા જ હોય. એટલે જ કહું છું મેડમ અમારાથી કંટાળ્યા હતા. “

” રોજ કંઈક નવા ટોપિક ઉપર ચર્ચા થાય, સંસદની જેમ.. આજનો ટોપિક હતો રોમેન્ટિક ડેટ “

“ટોપિક પણ તમે સારા શોધી લાવો.” હસતા ધ્યાન બોલ્યો.

” શોધવાના ના હોય. એકને મગજમાં આવે એટલે પ્રશ્નોતરી ચાલુ. પછી કેટલે અટકે એની કોઈ જ ગેરન્ટી નહીં. ક્યાંનું ક્યાં પહોંચી જાય ખબર જ ના પડે. માહી પરીની જેમ નહોતી એતો ખુલ્લા વીચારે બોલવાવાળી હતી. “

“અરે ગોળ ગોળ શુ પૂછે છે સીધે સીધું પૂછને શુ જાણવું છે. તો મને ખબર પડે બોલવાની “
“હા ચલો સીધું પૂછી લઉં. તમે કેટલે સુધી પહોંચ્યા? “
” આજ તો બહુ દૂર નહોતા ગયા બસ 28 ના ગાર્ડન સુધી જ ગયા હતા “

“અરે એમ નથી પૂછતી? “
“તો? “
” અરે, શુ કહું… જવાદે તું જ બોલ આખો દિવસ શું કર્યું તમે? “
” અમે તો સવારે ગાર્ડનમાં બેસવા ગયા. ત્યાં ક્યાય સુધી હાથમા હાથ પકડી બેઠાને બહુ બધી વાતો કરી “

” સવારે તો ગાર્ડનના છેલ્લા ભાગમાં જોવા જેવી પ્રવુતિ થતી હોય છે. તમેય એમાં ભાગ લીધો તો કે શું? “

” ડફોળ એ બધું ચાલુ કૉલેજના દિવસોમાં હોય રજાના દિવસે નહીં. રજાના દિવસે તો લોકો વનડે પીકનીક મનાવા ફેમિલિ સાથે આવે છે. બહુ મસ્ત જગ્યા છે. કસરત માટેના સાધનો, બહુ બધી નાના બાળકોને રમે એવી ગેમ, હિંચકા, ટ્રેન પણ છે કાંકરીયા જેવી. નાસ્તાના સ્ટોલ પણ છે. નાનકડું તળાવ બનાવ્યું છે એમાં હોડી પણ છે. તેમાં અમે બેઠા હતા આજતો. બહુ બધી રાઈડ પણ છે. તે તો જોયુ જ છેને? “
” હા જ તો “
” તો પછી.. “

વાતો કરતા હતા ત્યાં માહીના ફોનમાં લાઈટ દેખાઈ.
” અનુ લે તારા ઘેરથી ફોન છે “
અનુના ભાઈનો ફોન હતો એ પહોંચી ગયા એવું કેહવા ફોન કરેલો.

“અનુ મારે કામ છે કેયુરનું મને આપ “
” તારે ભાઈનું શુ કામ? “

” કરવા દે વાત આશુ તારા ભાઈથી ઈમ્પ્રેસ થઈ ગઈ છે ” માનસી બોલી.
” ના, અલિ એવું કંઈક નથી એ કંઈક ચોપડીની વાત કરતાતા એ જ પૂછવું છે. “

” એક કામ કર.. ખાઈને પછી વાત કરાવું. ચાલશે? “
” વાંધો નહીં “.

કેયુરે લાવેલા ઢોકળા અને પેલા બેનો નાસ્તો બધું ભેગું કરી મસ્ત મજાથી અમે જમ્યા. આજે હોસ્ટેલમાં ખાવાની રજા. એમ પણ હોસ્ટેલમાં તો ફિક્સ જ હોતું દર રવિવારે છોલે પુરી જ હોતી. ખાઈ ખાઈ ને કંટાળ્યા. જમીને પ્રાર્થનામાં ગયા પછી ત્યાં હાજરી પૂરાતી. એમ પણ આજે તો બધા બહાર ગયા હોય એટલે ખાસ પૂરાતી. બધા બહાર જ બેઠા હતા. હું રૂમમાં ગઈ ત્યાં જોયુ તો કેયુરનો ફોન આવતો હતો. કોઈ હતું નહીં તો દરવાજો બંધ કરી. મેં કેયુર સાથે વાત ચાલુ કરી.

” હલો આશ્રવી બોલું છું”
” હા, તારી સાથે જ વાત કરવી હતી મારે “

” કેમ? ” મને જો જયારે કોઈએ પ્રોપોઝ ના કરી દીધું હોય એમ ધબકારા વધી ગયા.
” પેલી અધૂરી વાત પુરી કરવા “

” સાચું કહું મારું મન સવારનું ત્યાં જ હતું. “
” એ તો મેં નોટ કરેલું જમતા હતા ત્યારે “

“પણ તું મારાંથી દૂર કેમ ભાગે છે? માનસીને જો  કેવી રીતે ભળી ગઈ અમારી સાથે. મારો કોઈ ખરાબ ઈરાદો નથી પણ મારામાં શું  અજીબ લાગ્યું તને કે ડરે છે મારાથી… આ જાણવું હતું “

” ના, એવુ નથી. પણ, પહેલીવાર કોઈ સાથે આ રીતે બહાર ગઈ એટલે. “

” કેમ? “
” પહેલા તમે છો, જેની સાથે હું બહાર ફરી “
” યારર… આને થોડું ફર્યા કેવાય? “

ખબર જ ના પડીને અમે 1 કલાક વાત કરી લીધી. રૂમનો દરવાજો ખખડ્યો. ફોન બાજુ મૂકી મેં ખોલ્યો,  માનસી હતી. માનસી સાથે પણ કેયુરે વાત કરી. કેયુર તો બધા સાથે વાત કરતો પણ મારાં માટે તો આ કલાક કંઈક અલગ જ લગાવ ઉભો કરી ગયો. મને આખી રાત ઉંધ ના આવી એનો અવાજ, એના શબ્દો જ મારાં દિલમાં ફરી રહ્યા.

આગળ આવતા અંકે…..

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-16)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” અક્ષરધામ સવામીનારાયણ ભગવાનનું મંદિર લોકો દૂર દૂરથી અહીં ફરવા આવે છે. અમે અહીં લગભગ 4 થી 5 વાર તો આવી જ ગયેલા. પણ જઈએ એટલી વાર અહીં મજા જ આવતી. બહુ મોટું જોવાલાયક મંદિર છે. અરે, એકવાર તો અહીં આતંકવાદી હુમલો પણ થયેલો ખબર છે? “
” હા, નાના હતા ત્યારે સાંભળેલુ.” ધ્યાન વિચાર કરી બોલ્યો.

” પણ મને તો અહીંનું વાતાવરણ બહુ જ ગમે. અમે દર્શન કરી બહાર આવ્યા. અમે અનેરી એમની પાછળ મસ્તી કરતા ચાલી રહ્યા હતા “.

” અલિ ચલને આઈસ્ક્રીમ ખાઈ આવીએ ” દુકાન જોઈ માનસી બોલી.
” આઈસ્ક્રીમ યાર…. મારે ખાવો જ છે પણ.. “
” શુ પણ?….  ચલને યાર “

” આપણે એકલા નથી. બીજાનું જોવું પડે. સાનિમાંની બોલ્યા વગર ફર્યા કરને.”
” પણ ખાવામાં શુ ખોટું છે? “

” ચૂપ મરને ભૂખડ. જો અનુનો ભાઈ આપણી સામે જોવે છે, એને લાગશે કે આમને કોઈ દિવસ જોયુ જ નહીં હોય? આપણી ઈમ્પ્રેસન ડાઉન થાય ખબર નથી પડતી. કાલે કૉલેજથી બંક કરી  ખાઈ આવશુ. “
” અરે પણ આપણે ક્યાં એને પટાવવો છે તે ચિંતા. એને જે વિચારવું હોય એ વિચારે, મને કોઈ ફરક નથી પડતો ” ધીમેથી મારી સામે જોઈ માનસી બોલી.

અમારી ગુપછુપ જોઈ અનુ સમજી ગઈ એ બોલી ” શુ ખાવુ છે બોલ માનસી… આઈસ્ક્રીમ?? “
” ના, અમે બીજી વાત કરીએ છીયે… “માનસી વિચાર દબાવી પરાણે બોલી.

બધા ગાર્ડનમાં બેઠા. અનેરીના પપ્પા અમને અમારાં ભણતર પર ધ્યાન આપી આગળ વધવા પ્રોત્સાહન આપી રહ્યા હતા. પણ અમે તો આઈસ્ક્રીમમાં અટક્યાં હતા. અનેરી અમારું મોઢું જોઈ બોલી  “એક કામ કરો તમારે ગાર્ડનમાં ફરવું હોત તો ફરો. પપ્પા આપણે બેસીએ મારે બહુ વાતો કરવી છે તમારી સાથે. તમને મારી યાદ નહીં આવતી પપ્પા? “
” અરે અનુ તને યાદ ના કરું એવું બનતું હશે, પૂછ તારી મમ્મીને.?
અનુ જા આશ્રવી એમને બહાર જવુ હોય તો ભલે જાય, એમ પણ આપણી વાતોમાં અમને ક્ન્ટાડો આવશે” મોં પર સ્માઈલ કરી બોલ્યા.

” ના, અંકલ.. અમે અહીં તમારી સાથે જ બેઠા છીએ. “
” જાઓ, જઈ આવો. બેટા”
” પણ એકલા?  હમણાં બધા સાથે જઈસુ. “
” જા અલિ તમે જઈ આવો.. મારે તો મમ્મી પપ્પા સાથે બેસવું છે. પ્રદર્શન ચાલુ થાય ત્યાં સુધી સમય છે. એક કામ કરો ભાઈને લઇ જાઓ તમારી સાથે “

” સાચી વાત, એમ પણ કેયુર તને ફરવું ગમે છે તો જા એમની સાથે. એકલા એ જાય, એના કરતા તું સાથે હોય તો મારેય ચિંતા નહિં “.
” હા તો ચલ આશ્રવી જઇયે ” માનસી તો ખુશી સાથે બોલી ઉઠી.
” અલિ બંધ થા ” મેં ઇસારો કર્યો પણ ડોબીએ જયારે નહિં સમજવાનું નક્કી કર્યું તું.

” ના, પપ્પા હું પણ અનુ સાથે બેસું… મારે નથી જવુ ” કેયુર મૂંઝવણથી બોલ્યો.
” ના, ના… જા. આખો દિવસ સાથે જ છે અનુ. એકલી છોકરીને ના મોકલાય. તમારે જયા જવુ હોય ત્યાં જાઓ બેટા. ” પપ્પા બોલ્યા.

કેયુર હું અને માનસી ગાર્ડનની બહાર નીકળ્યા. માનસીને તો કોઈ ફેર ના પડ્યો પણ અમે એકબીજાને જોઈને અકડાતા. પણ કઈ થાય એવું પણ હતું નહીં.
” આ માનસીની બચ્ચીને તો હોસ્ટેલમાં જઈ જોઈ લઈશ. પણ અત્યારે શુ કરું?
” મને ગાળો ના આપ હો મને તારી ખબર જ છે “

” હું ક્યાં કઈ બોલી છું? “
” હા મેડમ તમારું મોં બતાવે છે આપના દિમાગની હલચલ. “

” ના, આવું કઈ નથી. બોલ ક્યાં જવુ છે? “
” આઈસ્ક્રીમ ખાવા. “

” તમે આઈસ્ક્રીમ ખાશો? ” મેં કેયુરને પુછ્યું.
” ના, હું ઉભો છું તમે ખાઓ. “

“અરે એકલા મજા ના આવે બોલો કઈ ફ્લેવરનો ગમશે?  હું લઇ આવું તમે ઉભા રહો. “

આજે ટાઢી કંઈક ગરમ મિજાજમાં હતી.
“પણ હોસ્ટેલમાં આવ, તારો આઈસ્ક્રીમ જો બહાર ના કઢાવું તો મારું નામ પણ આશ્રવી નહિં” હું મનમાં બોલી.

“તે  કંઈક કીધું મને આશુ? “
” ના, કંઈ નહીં. એક કામ કર મારી ઝૂલુબાર લાવજે. કેયુર તમે શુ ખાશો? “

” હું….! તમે અહીં ઉભા રહો હું જ લઇ આવું. માનસી તું શું ખાઈશ બોલ? “
” હું તો આપણો ફેવરેટ ચોકલેટી કોન. પણ અમુલ હોય તો જ લાવજો ” દોઢડાઇ બોલી.

કેયુર દુકાને ગયો. એટલે હું બોલી. ” ટાઢી આજ કાલ બહુ હવા કરે છે. માપમાં રે તો સારું “
” કેમ?  મેં શું કર્યું “
” ક્યારની ચપચપ કરે છે બંધ જ નથી થતી “.

ત્યાં કેયુર અમારી પસંદનો આઈસ્ક્રીમ લઈને આવ્યો. અમે ત્રણે ખાતા ખાતા વાતો શરું કરી આ અમારી પહેલી મુલાકાત હતી.

” તમે ગાડી મસ્ત ચલાવો છો. ” માનસીએ માખણ લગાવવાનું ચાલુ કર્યું.
” મારાં પપ્પા મારાથી પણ સારી ચલાવે છે. એમને જ મને શીખવી છે. “

” તમારા પપ્પા બહુ ફ્રી માઈન્ડના છે નહિં?  મને એમનું નેચર બહુ ગમ્યું “
” મારી સાથે એ ફ્રેન્ડની જેમ જ વર્તન કરે. “

“આજ ના જમાનામાં દીકરો હોય કે દીકરી તેના મિત્ર થઈને રહો તો જ એમને સાચી દિશામાં લઇ જઈ શકાય.”
” તમારી વાત બિલકુલ સાચી છે “

બન્ને વાતે વળ્યાં. હું શુ કરું?…. આપણે પણ ચાલતી ગાડીમાં ચડી ગયા.
” પેલા મેડમ કેતાતા યાદ છે. માનસી…
          દીકરો નાનો હોય ત્યાં સુધી લાડ કરાવવા.
          સ્કૂલ જાય એટલે આપણા કહ્યામાં રાખવો.
          પણ જયારે એના પગ તમારા પગમા આવતા થાય,
                           ત્યારે મિત્ર બનાવી લેવો. “

” રાઈટ  છે આ પણ ” બોલી કેયુર મારી સામે જોઈ રહ્યો જાણે તેના ધાર્યા બહારનું વર્તન મેં કર્યું હોય એમ.

” તમને ખબર છે? આશ્રવીમાં આવું બધું બહુ જ્ઞાન છે. અને વાંચવાની શોખીન એટલે ‘ સોનામાં સુગંધ ભળી જાય’ એમ હોશિયાર બહુ છે “

” સારો શોખ છે તમારો પણ ક્યારેક જ્ઞાનને વહાવતા પણ શીખો “
“મતલબ? હું કંઈક સમજી નહીં “

“અરે જ્ઞાન ઘણું છે પણ ચોખ્ખુ બોલો તો જ સમજે…બાકી ડીમ લાઈટ છે “
“અરે એ ડીમ લાઈટ કોને કેશે? ટાઢી “
” અમને ટાઢી કહો ત્યારે કંઈક નહીં. અમે કહીયે તો મરચા લાગે નહીં “

કેયુર અમારો ઝગડો જોઈ હસી પડ્યો. અને બોલ્યો ” તમે હજુ નાના છોકરાની જેમ ઝગડા કરો છો?  કેવું પડે “
” કેમ મોટા ઝગડો ના કરે? “

મારી વાત સાંભળી કેયુર ખાતા ખાતા વધારે હસ્યો.
” એવું નથી મને મારાં કૉલેજના દિવસો યાદ આવી ગયા અમે આવું જ કરતા. “
” અરે જયા પ્રેમ હોય ત્યાં જ ઝગડા હોય… બરાબર ને? “

” પણ તમે બહુ અલગ છો બધી છોકરીઓ કરતા “
“એવું કેમ લાગ્યું…. હું તો બધાની જેમ નોર્મલ જ છું “

” બસ લાગ્યું તો કહી દીધું… અનેરી તમારા બધાના ગુણ ગાતી હોય એટલે ખબર “
“એવું તો શુ કહ્યું અનુ એ મારાં વિશે? “

અમારી વાતો ચાલુ જ થઈ હતી ત્યાં કેયુરના ફોનમાં રિંગ વાગી.. એના પપ્પાએ અમને પ્રદર્શન જોવા બોલાવ્યા. ટિકિટ તો લઈને જ રાખી હતી એમને.
” ચલો પપ્પાએ બોલાવ્યા છે… જઈએ “

” પણ મારી વાત તો પુરી કરો. “
” અલિ ફોન કરી પૂછી લેજે ચાલ મોડું થશે. “
” ચલો પછી ક્યારેક કહીશ ” બોલી કેયુર ચાલતો થઈ ગયો.

હવે મારાં મનમાં વાવાઝોડું ઊપડ્યું. આ શુ બોલી ગયો? એનો મતલબ શુ હતો? એ શુ વિચાર કરતો હશે મારાં વિશે.? પણ પુછાય એવો સમય હતો નહીં. પહેલી વાર કોઈ છોકરાએ આ રીતે વાત કરી મારી સાથે. મને તો કંઈ સમજ ના પડી. બધા સાથે પ્રદર્શન જોવા આવી ગઈ પણ મન તો પેલા પ્રશ્નમાં જ અટક્યું હતું. હું એજ રાહમાં હતી ક્યારે કેયુર એકલો પડેને મારાં પ્રશ્નના જવાબ માંગુ. પણ એવું બન્યું નહીં. બધાએ સાથે જ 3 કલાકનું પ્રદર્શન જોયુ. બધાને ખુબ મજા પડી. અને હું તો શરીરથી  જ હાજર હતી મન તો….

ત્યાંથી અમે હોટેલમાં જમવા ગયા. બધા ખુબ મજા કરી રહ્યા હતા પણ હું ક્યાંક અટવાઈ હતી. ક્યાય મન ના લાગ્યું. કેયુર મારી સામે જ જમવા બેઠેલો. હું એની સામે જોવું તો ખબર નહીં પણ મને શરમ આવતી. એ મારી સામે હસ્યો પણ મેં મારી નજર શરમથી ફેરવી લીધી. અમારાં વચ્ચે શુ ચાલી રહ્યું હતું એનાથી અમે બન્ને અજાણ હતા. પણ લોહીચુંબકની જેમ હું એની તરફ આકર્ષણ અનુભવ કરતી હતી. પણ કહું કોને?

” હવે ક્યાં જસુ બેટા ” પપ્પા બોલ્યા
” થોડી ખરીદી કરવી છે સેક્ટર 21 જઈએ ત્યાં મળી રહેશે બધી વસ્તુ અને ના મળે તો 24 માં તો બધું જ મળે છે. નહીં આશ્રવી? “
“હા, 21 માં તારી બધી વસ્તુ મળી રહશે,  મારે વર્ષોની ખરીદીનો અનુભવ છે. “

સેક્ટર 21 માં અમે અમારી જોઈતી બધી વસ્તુ ખરીદી લીધી. ત્યાં કેયુર બોલ્યો “અહીં કઈક ફેમસ છે? “
” હા સામે પૂજા છે એ… ત્યાં ના ઢોકળા બહુ મસ્ત આવે છે. ” માનસી પાછી ડાઇ થઈ બોલી.

“એમ  છે !….તો ચલો આપણે ખાઈએ, ”  કેયુર બોલ્યો
” હાલ તો ખાધું છે.. પેટમાં ક્યાંય જગ્યા જ નથી “

” એક કામ કરું પેક કરાવી લઉં, ઘર માટે અને આમના માટે. એમને આજ હોસ્ટેલના ખાવામાંથી છુટ્ટી, નહીં અનુ… મજા છે આજ તો મારી અનુને. “

” મારો ભાઈ આવે ને મારે થોડું જોવાનું હોય.” કેયુરનો હાથ પકડી વાલ કરતા બોલી.
” હા જ તો એક ની એક મારી વાલી બેનડી….તારા માટે તો છે આ  બધું,  ચાલ મારી સાથે આપણે બેઉ સાથે જઈને લઇ આવીયે.” કેયુર બોલ્યો.

બન્ને પેક કરાવી આવ્યા ત્યાં સુધી અમે ગાડીમાં બેઠા એના મમ્મી પપ્પા સાથે વાતો કરી. પછી સીધા અમે 6 વાગ્યે હોસ્ટેલ પહોંચ્યા.

“આજે દિવસ ક્યાં પૂરો થઈ ગયો ખબર જ ના પડી બહુ મજા પડી નહીં આશુ? “
” હા, પણ પેલાની અધૂરી વાત મારાં મનમાંથી નીકળતી નથી એનું શું? “
” અનુ ફોન કરે ત્યારે પૂછી લેજે “
“હા એમ જ કરીશ “

આગળ આવતા અંકે.

Categories
Novels

કશ્મકશ 18

પાછળના ભાગમાં……..

“તેને જણાવજે કે…  અવી અહીં આવ્યો છે..  ” અવી હાથ ઉંચો કરીને તે કેબીન તરફ ચાલવા લાગ્યો. કેબીનનો દરવાજો ખોલીને સીધો અંદર દાખલ થયો…  પરમચંદ અવીને આમ સામે જોઈને તરત ખુરસી ઉપરથી ઉભો થઇ ગયો… 

“અરે બેસ બેસ…  પરમિયા…  હું કઇ ઓફિસર થોડો છુ ?? ” તેને હસતા હસતા ખુરસી પર બેસતા પિસ્તોલને ડેસ્ક પર રાખી.

“સાંભળ્યું છે કે તું મારી પાછળ માણસો લગાવ્યા છે…  ” તેને શાંતિથી પરમચંદ સામે નજર કરી. પરમચંદની દાંત પીસી રહ્યો હતો. “બે..  ખણખોદ… ” હજુ અવી પોતાના જ શબ્દો પુરા કરે તે પહેલા જ ઉભા થઈને પરમચંદના વાળ ખેંચીને તેના કપાળ ડેસ્ક પર પછાડ્યું અને  પિસ્તોલનું નાળચું તેના એક સાઈડના કાન ઉપર રાખીને ફાયરિંગ કર્યું… નજીવા અવાજ સાથે પિસ્તોલની ગોળી પરમચંદના કાન સોંસરવી નીકળી ગઈ…

હવે આગળ……..

પરમચંદ અસહ્ય દુખાવાથી પીડાઈને તડફડિયા મારવા લાગ્યો પણ અવીની પકડ એટલી મજબૂત હતી કે તે પોતાનું કપાળ સુદ્ધા ડેસ્ક પરથી ખસેડી ન શક્યો…  તેની ચીસો સાંભળીને તે માળના બધા જ લોકો ઓફિસમાં દોડી આવ્યા. બે માણસો અવી તરફ આગળ વધ્યા પણ અવીએ ઈશારો કરીને બન્નેને ચેતવી દીધા.  પરમચંદ વધુ દુખાવો સહન ન કરી શકતા આખરે ત્યાં જ બેભાન થઇ ગયો…  અવીએ તેને પડતો મુક્યો અને સાઇલેન્સર પર લાગેલા પરમચંદના લોહીને તેના જ શર્ટ પર લૂછીને ડેસ્ક પર બેઠો… 

“અહીં એક વ્યક્તિને ગોળી લાગી છે…  તમે જલ્દી આવી. ” અવીએ કોલ કરીને એમ્યુલન્સને બોલાવીને થોડીવાર બેસ્યા પછી કવરેજ રૂમમાં ગયો. બધી સીડી કાઢીને રેકોર્ડ ફોર્મેટ કરીને ત્યાંથી નીકળી ગયો… ગાડીને ઝડપથી હંકારીને નવસારી હાઇવે પર ચઢાવી. તેની નજર સતત આજુબાજુ ફરી રહી હતી. પણ તેના આશ્ચર્ય વચ્ચે તે સહીસલામત પોતાના ઘરે પહોંચી ગયો.

ઘરમાં જઈને તેને બીલી પગે આખા ઘરની તપાસ કરી જોઈ. પણ કઇ વાંધાજનક ન લગતા તેને આરામથી સોફા પર બેઠા બેઠા સેથને કોલ જોડ્યો. સામેથી ફોન તરત જ ઉપડી ગયો…  “5 મિનિટ ચાલુ રાખ… ” સામેથી ઉતાવળો અવાજ આવ્યો એટલે તેને ફોન કાને લગાડી રાખ્યો. ત્યાં સામે છેડે હાહાકાર મચેલો હતો. અવી જાણતો હતો. આ બધું તેના માટે જાણીતું હતું.

થોડીવાર પછી સામેથી ફરી સેથનો અવાજ આવ્યો…  “બધું ઠીક ? “

અવી : હમ્મ..  આમ તો ઠીક છે…  પણ હમણાં ઘણા વચ્ચે ફાયરિંગ કરીને આવ્યો છું.

સેથ : પબ્લિકમાં કે ઇન્ટોલમાં ??

અવી : ઇન્ટોલમાં.. 

સેથ : વાંધો નહિ સંભાળી લઈશ..  બીજુ કઇ ?

અવી : મારી પાછળ એજન્સીના માણસો લાગેલા છે…  ખબર હોય તો જણાવોને કઇ એજન્સી છે…  ” તેને કડક શબ્દમાં કહ્યું.

સેથ : મને કઇ ખબર નથી…  પણ તપાસ કરી જોવ..  ” અવીના શબ્દો સાંભળીને તેને અચકાતા કહ્યું.

અવી : કલાકમાં જણાવો…  બાકી મારે રૂબરૂ આવવું પડશે…  ” અવી ગુસ્સામાં કોલ કાપતા બોલ્યો. તે પોતાના રૂમમાં જઈને બેડ પર આડો પડ્યો. સેથ એટલે ઘણો મોટો માણસ…  તેના તોલે કદાચ કોઈ ન આવી શકે. અવીની સૌથી નજીકનો. તેના વિશે માત્ર અવી અને બાલો જ જાણતા હતા.

બાલો વ્યવસાયે ડોક્ટર હતો. પણ બન્નેએ ઘણા કામ સાથે કર્યાં હતા. અવી ક્યારેય ખોટું ન કરતો. સેથ પણ ક્યારેય ખોટું ન કરતો. સામાન્ય પબ્લિકને પોતાના થકી ક્યારેય નુકસાન ન પહોંચવું જોઈએ તે હંમેશા ગાંઠ વાળીને જ બધા કામ કરતો. અવી પણ મનનો ચોખ્ખો હતો.

બાલો એટલે બળવંત મેઘા…  બાલો..  બંનેથી તદ્દન વિરુદ્ધ. તેને બસ પૈસાની ભૂખ હતી. પૈસા માટે કોઈને પણ મારી નાખતો. સેથ પાસે પહેલા બાલો જ હતો. એટલે બાલો હંમેશા સચવાઈ જતો. પણ જ્યાંથી પોરબંદર સેથની મુલાકત અવી સાથે થઇ હતી ત્યારથી તેની પાસે નાના મોટા કામ કરાવતો. સેથ ધીમે ધીમે અવીને ઓળખતો થયો ત્યારે ખબર પડી કે અવી હૃદયએ ઘણો કોમળ હતો.

તેનુ વ્યક્તિત્વ કુમળું હતું… જયારે જે પણ કઇ કરતો ત્યારે ખુન્નસથી કરતો. અવીનું કામ સારું લગતા તેને અવીને સુરત બોલાવી લીધો હતો. ત્યારે બાલાને છુટ્ટો દોર મળી ગયો. આમ પણ સેથને બાલાનો વ્યવહાર જરા પણ ન હતો ગમતો. તેથી તેને પડતો મૂકી દીધો.

અવી વ્યક્તિત્વથી સેથની ઘણો નજીક ચાલ્યો ગયો હતો. બન્ને સાથે મળીને કામ કરતા. સેથની ઉપર અતિ મોટા માથાઓ હતા. બન્નેનો એક જ મંત્ર…  ગમે તે કરવાનું..  પણ એક સામાન્ય માણસની હાયું નહિ લેવાની. સેથની પહોંચ ઘણી જ ઉપર સુધી હતી. ગમે તેમ પોતાના અને અવીના કામને હંમેશા દબાવીને જ ચાલતો. પોતે જગજાહેર હતો પણ અવીને હંમેશા પડદા પાછળ રાખ્યો હતો. કેમકે અવી હજુ ઘણો નાનો હતો. વળી કામ કરવાની શરત પણ એવી હતી કે ક્યાંય પણ કોઈ દિવસ તે ક્યારેય સામે નહિ આવે…  સેથે બધું સ્વીકારી લીધું હતું.

મોટી મોટી પાર્ટી સેથ પાસે કામ લઈને આવતી અને તે કામ સેઠ અવી ને આપતો. બદલામાં તેને અમુક રકમ કમિશનમાં મળી રહેતી. જોકે અવી એ ક્યારેય સામેથી પૈસા નહતા માગ્યા પણ સેથ ખુશીથી પૈસા આપતો. જોત જોતામાં અવિનું નામ ઘણા લોકોના હોઠ પર વહેતું થયું. અમુક પાર્ટી સીધી અવી પાસે જ આવવા લાગી.

બાલા સાથે પણ આવું થયું હતું. બાલો સત્તાની આડમાં ભાન ભૂલી ગયો હતો. પણ અવી એવો ન હતો. તેને પોતાની છબી સારી જાળવી રાખી હતી. વળી તે અવળા કામ ક્યારેય હાથમાં નહતો લેતો. અને કોઇ કામ કર્યા પહેલા સેથને જરૂર પૂછી જોતો.

કોલ આવતા અવી તન્દ્રા માંથી જાગ્યો…  “કઇ ખબર નથી પડતી…  તારી પાછળ કોણ છે તે પેગરું નથી મળતું. ” સેથ થોડો અચકાતો બોલ્યો.

“ઠીક છે હવે હું મારી જાતે શોધી લઈશ…  ” અવી ગુસ્સામાં બોલ્યો.

“બેટા..  સમજી વિચારીને..  ઉતાવળમાં કઇ અવળા પગલાં ન ભરીશ..  અતયારે આરામ કર…  હું હજુ એક કોશિશ કરી જોવ..  ” સેથ પ્રેમથી બોલ્યો.

“ઠીક છે કરો..  પણ મને કોઈની દેખરેખમાં રહેવું પસંદ નથી…  ” અવીએ કોલ કાપીને ઘડિયાળ સામે નજર કરી. 4 વાગવા આવ્યા હતા. તે નવસારીથી નીકળીને ફરી tc ના ઘરે પહોંચ્યો.

“ખતરનાખ…  ” tc અવીને ઘરમાં પ્રવેશતા જોઈને સીધી તેને જઈને લપકી પડી. ” દૂર ખસને…  મગજ ઠકાણે નથી..  ” તેને tc ને જાટકી નાખી…  આ બધું હોલમાં બેઠેલો નવો નિહાળી રહ્યો હતો. Tc ગુસ્સામાં અવીને પેટમાં મુક્કો મારીને ચાલી ગઈ. પણ અવી જેમનો તેમ કઇ ફેર ન પડતો હોય તેમ નવા પાસે આવીને બેઠો.

“ત્યાં ઓફિસમાં તો કઇ રેકોર્ડ ન મળ્યા…  પણ બહારની સાઈડ લાગેલા કેમેરામાં તું દેખાતો હતો….  ત્યાંના અમુક લોકોએ પોલિસ સામે તને ઓળખી પાડ્યો છે…  ” નવો અવીના ખભે હાથ મુકતા બોલ્યો.

“મને કઇ ફેર ન પડે…  મારે બસ પેલા પાછળ ફરવા વાળા લોકોના ફોટો જોય છે જે તારી પાસે છે…  ” અવી પોતાનો ફોન તેના હાથમાં દેતા બોલ્યો. નવાએ બ્લુટુથથી બધા ફોટો અવીના ફોનમાં નાખી દીધા. અવી તે બધા ફોટાનું નિરીક્ષણ કરી રહ્યો હતો. Tc એ રસોડામાંથી આવીને અવીના હાથમાં ચા પકડાવી. પોતે સોફા પર આડી પડી.

“Pmc છંછેડાયો હશે…  ” નવો આદુવાળી ચાની ચુસ્કી લેતા tc સામે જોઈને હસી રહ્યો હતો. “હવે કઇ ભૂલ કરી તો સામે ચાલીને મોતને વહાલું કરશે. ” અવીએ મોં બગાડીને ચા સાઈડમાં મૂકીને tc સામે જોઈને વધુમાં ઉમેર્યું. “સરબત બનાવી લાવી હોય તો પણ સારું હતું…  ચામાં આદુ નાખવાથી તને શુ મળવાનું “

“અરે આદુવાળી ચા પીવાય અવી…  મજા આવે..  ” tc હસતા બોલી. “છોડ હવે…  તને તો આદત છે તારા મન મુજબ ચાલવાની…  અને મને પણ આદત છે મારા મન મુજબ ચાલવાની…  ” અવી ઉભો થઈને ચાલ્યો ગયો. અસીને તેડીને તેને નવસારી તરફ ગાડી હંકારી. અસી તેને ટગર ટગર જોઈ રહી હતી.

“શુ સામે જોવે છે…  આજે મારામાં કંઈક નવીન દેખાય છે ?? ” અવી હસતા બોલ્યો. “કઇ નહિ…  બસ એમ જ..  ” અસીએ નજર ફેરવી લીધી. અવીને નવાઈ લાગી પણ કઇ બોલ્યો નહિ. બન્ને અવીએ પોતાના ઘરના દરવાજા સામે ગાડી થોભાવીને અસી સામે નજર કરી.

બંધ આંખોએ અસીના ચહેરા પર આવેલો હાવભાવ અવી વારે વારે સમજવાની કોશિશ કરી રહ્યો હતો. અવી તેની લટને કાન પાછળ ખોસીને કપાળ પર બાઝેલા પાસેવાને નિહાળવા લાગ્યો. આટલી ઠંડકમાં પણ તેને ગરમી થાય તે અવી માટે વધુ અચરજની વાત હતી. અવીને તેના હાથની આંગળીઓમાં પોતાની આંગળીઓ પોરવીને એક ચુંબન તેના હાથ પર કર્યું. અસી ઝબકીને અવી સામે જોવા લાગી.

“મેં તને કહ્યું હતું…  મનમાં કઇ ન રાખીશ..  શુ છે બોલ..  ” અવી તેના હાથ પોતાના ગાલ પર રાખીને બોલ્યો…  ” કઇ નહિ… બસ એમ જ ચલ અંદર જઈએ…  ” તેને હસીને અવીને હળવી ઝાપટ મારતા કહ્યું. બન્ને ઘરમાં પ્રવેશ્યા અસી તો સોફા પર ઢળી પડી પણ અવીને એહ્સાસ થઇ ગયો કે ઘરમાં કોઈક આવ્યું હતું. અસીએ પોતાનો ચહેરો સોફામાં સંતાડેલો જોઈને અવી અવી ધીમે ધીમે આખા ઘરમાં ફરી વાળ્યો પણ તેને કશુ મળી નહતું રહ્યું. તેને સૌથી ઉપર આવેલા રૂમમાં જઈને સેથ ને કોલ કર્યો.

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
બ્રમ્હાદ : The Warrior of Ancient History (brand new live)
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
Social Love (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : TheSoulAmal
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

અમલ

Categories
Novels

કશ્મકશ – 17

પાછળના ભાગમાં……..

થોડીવાર પછી અસીને ઘરે ડ્રોપ કરીને અવી નવા પાસે પહોંચ્યો… ” બહુ જલ્દી સમય મળી ગયો તને..  “. નવો અવીને આવકારતા બોલ્યો. અવી પણ તેને ઉષ્માભેર વળગી પડ્યો…  “ચલ તને કંઈક બતાવું…  ” નવો તેને સ્ટડીરૂમમાં લઈ ગયો.

“આ બે લોકોને તું ઓળખે છે ?? ” ડ્રોવરમાંથી બે ફોટો કાઢતા નવો પ્રશ્નાર્થ નજરે અવી સામે જોવા લાગ્યો.

“ના…  કેમ શુ થયું…  ” અવી ફોટાનું ચહેરાનું નિરીક્ષણ કરતા બોલ્યો.

“તું જયારે tc ને ઘરે છોડવા આવ્યો ત્યારે આ બન્ને તમારો પીછો કરવા માટે બહાર આવ્યા.. ” નવો અદબ વાળીને બોલ્યો…

“તને કેમ ખબર ?? ” અવીએ સામે પ્રશ્ન કર્યો… 

હવે આગળ……..

“મેં તારી સેફટી માટે 20 માણસો તારી પાછળ ગોઠવેલા છે…  આ બન્ને આપણા ઘરના ગાર્ડનમાં ગ્રાઉન્ડ રૂમના દરવાજેથી તારી ઉપર નજર રાખતા હતા…  ત્યાં tc આવી..  તમે સાથે ટાઈમ સ્પેન્ટ કર્યો..  બાદમાં જયારે તું tc ને છોડવા અહીં આવ્યોને ત્યારે આ બન્નેને મારા માણસોએ પકડી પડ્યા. ” નવો ફટાફટ બધું બોલી ગયો.

“કમાલ છે આ લોકોએ મને કઇ કર્યું નહિ… ” અવી કંઈક વિચારીને બોલ્યો.. 

“કર્યું ને..  આ જો..  ” નવાએ ફોન કાઢીને એક વિડીયો બતાવ્યો…  જેમાં તેની tc સાથેનો કપલ ડાન્સ સૂટ કરેલો હતો.

“મતલબ…  આ લોકો બસ વિડીયો બનાવા જ આવ્યા હતા ?? ” અવીને નવાઈ લાગી…  “PMC ના લોકો હશે કદાચ ”  તેને વધુમાં ઉમેર્યું… 

“ના…  pmc ના તો ન હોય…  પણ તેના ગ્રુપમાંથી હોઈ શકે…  મને તેની પાક્કી ખાતરી છે…  અને બોલજાવોન પાસે 3 માણસોની લાશ મળી છે…  તેમાંથી બે PMC ના માણસો હતા તે કન્ફર્મ થયું છે..  ” નવાએ બીજા ત્રણ ફોટો ફોનમાં બતાવતા કહ્યું..  “આ લોકોને કોને માર્યા તે વિચારવા જેવું છે…  “

એટલામાં tc રૂમમાં દાખલ થઇને બોલી…  “ચા પાણી પીવાના છે કે..  નહિ “

“મારી ઇચ્છા નહિ…  આને પીવડાવ…  ” નવો ફોટા ડ્રોવરમાં મુકતા બોલ્યો…  અવીએ tc ને જવાનો ઈશારો કર્યો એટલે તે ચાલી ગઈ…  ” શું થયું તને… કઇ ટેન્સન છે.”

“આમાં tc ના જીવને જોખમ છે…  મને બીજી ચિંતા નથી…  તમે બન્ને જે કરો તેથી મને મતલબ નથી…  બસ tc ને કઇ ન થવું જોઈએ…  ” નવો દુઃખી થઈને બોલ્યો.

“નવા.. અમને બન્નેને કઇ નથી થવાનું… મને જોઈને tc સહેજ અપસેટ થઇ ગઈ હતી. બીજુ કઇ ન વિચારતો… મારા આવવાથી તે થોડી અગ્રેસિવ થઇ છે બસ..  પણ મેં તેને રાતે સમજાવી હતી. હું પણ હવે અસીને ચાહું છું…  મને ખબર છે હજારો વિચાર મનમાં ભમ્યા કરે પણ મારા ઉપર ભરોસો રાખજે…   ” અવી તેને સમજાવતા બોલ્યો.

“અવી… જો મારી વાત સાંભળ…  હું તને બધા હક આપું છું…  સમાજની મને રતીભર બીક નથી…  પણ tc ને જો કઇ થઇ ગયું ને તો..  હું તને જીવતે જીવતો દળી નાખીસ…   ” તે ફર્શ પર પલાંઠી વાળીને તણાયેલા અવાજે બેસતા બોલ્યો… 

“એક થપ્પડ ખઈશને તો બધું ઠેકાણે આવી જશે…  સમજ્યો..  બઉ આવી હક વાળી..  ઉભો થા અને ચલ ચા પીવા…  ” અવી તેને બાઝુએથી પકડીને ઉભો કરતા ગુસ્સામાં બોલ્યો… 

“અવી…  મારી tc ને કઇ ન થવા દેતો…  હું જીવી નહિ શકું..  ” નવો પોતાની બાઝુ છોડાવતા તૂટક અવાજે બોલ્યો…

“તે કહ્યું ને… એટલે બધું આવી ગયું…  tc ને કઇ નહિ થાય..  બસ તું મારા પર ભરોસો રાખજે…  તારી જરૂર પડશે મારે આગળ જતા..  ” અવી તેની પીઠ પસારતા બોલ્યો. પણ નવા એ કઇ જવાબ ન દીધો…  બહાર ઉભેલી tc બન્નેની વાત સાંભળતી ભીની આંખે ચાલી ગઈ… 

“ચલને…  આમ દુઃખી શુ ફરે છે…  કહ્યું ને..  tc ને કઇ નહિ થાય..  ” અવી તેને ખેંચીને બહાર લાવ્યો. બન્ને સોફા પર બેઠા…  tc એ બન્નેને ચા આપી.

“Tc…  તું હમણાં બહાર ન નીકળીશ જ્યાં સુધી મારી pmc સાથે મિટિંગ ન થાય…  ” અવી ચાની ચુસ્કી લેતા બોલ્યો… 
“મારે કામ કરવા કે નહિ…  તેના લીધે મારે ઘરમાં ભરાઈને રહેવાનું…  ” tc ગુસ્સામાં તમતમી ગઈ.
“Tc સમજને…  પ્લીઝ…  અવીની મિટિંગ થવા દેને…  ” નવો આજીજી કરતા બોલ્યો. અવી tc સામે લાલ આંખ કરીને બોલ્યો…  “તું જાણે છેને કે, મને ના સાંભળવાની આદત નથી…  “

“જલ્દી કર તારે જે કરવું હોય તે…  મારુ ટેન્ડર પાસ થશે એટલે મારે બહાર નીકળવું જ પડસે…  ” tc મન મારીને બોલી.

“મારા કોન્ટ્રાકટનું શુ થયું. ” અવી હાથના ઈશારે tc સામે જોઈને પૂછવા લાગ્યો.

“તે બે દિવસમાં હું કરી આપીશ…  તું સાઈટ ચેક કરીને જોઈ લેજે…  પછી જોઈતી વસ્તુનું લિસ્ટ મોકલી દેજે..  ” નવો બોલ્યો. એટલે અવી તેની સામે જોઈને હસવા લાગ્યો.

તે લિસ્ટનું કામ પછી પહેલા મારે pmc સાથે મિટિંગ કરવી પડશે. ” અવી પોતાના હાથ ચોળતા બોલ્યો.

“અવી, તારી પાછળ બીજા કોઈ લોકો લાગેલા છે ?? મતલબ તારી સેફટી માટે ?? ” નવો પોતાના ફોનમાં કંઈક ફોટા બતાવતા બોલ્યો.

“ના મને કઇ જાણ નથી. કેમકે હું તમારા સિવાય કોઈ લોકોને નથી મળ્યો. ” નવાની વાતથી અવી સફાળો થઇ ગયો.

“તારી પાછળ ઘણા છે…  સમજી વિચારીને રખડજે… મારા માણસો પાસે પાક્કા પ્રુફ છે…  તારી પાછળ કોઈક અલગ જ પ્રકારના લોકો લાગેલા છે. ” નવો તેને ચેતવતા બોલ્યો.

“અલગ પ્રકાર એટલે ?? કઇ સમજાયું નહિ. ” અવી નવા સામે જીણી આંખ કરતા બોલ્યો.

“મતલબ તે લોકો પબ્લિકમાં ખુલ્લમખુલા ગન લઈને તારી પાછળ પડેલા છે…  મતલબ લાઇસન્સ વાળી ગન હોય તો જ એમ રખડે ને !!!! ” નવો બીજા અમુક ફોટા બતાવતા બોલ્યો.

“બે..  ખણખોદ આ બ્યુરો વાળા લોકો હશે….  ” અવી નવાને ટાપલી મારતા બોલ્યો. ” પણ બ્યુરો વાળા તો તને પકડવા આવે ને…  આ લોકો તારી સેફટી માટે તારી પાછળ લાગ્યા છે…  ” ફોનમાં ગેમ રમતી tc દોઢ ડાહ્યી થઈને બોલી.

“તું તારી ગેમ રમને… અહીં ડબકા મારવા આવે છે..  ” અવીએ ટીપોઈને લાત મારી એટલે તે tc ના પગ તરફ ભાગી. Tc એ તરત પોતાના પગ ઉચ્ચ લઈ લીધા. “મારી ટીપોઈને કઇ થયું હોતને તો તારુ જબડું બીજીવાર ભાંગી નાખત..   ” tc ગુસ્સે થઈને બોલી પણ નવાએ ઈશારો કરીને શાંત રહેવા કહ્યું.

“સેફટી નહિ..  મને પકડવા જ પાછળ પડ્યા હોવા જોઈએ..  પણ હું હમણાં કઇ કરતો નથી એટલે બસ નજર રાખતા હશે..  ” અવી પોતાની વાત રજૂ કરતા બોલ્યો.

“બની શકે..  પણ આ લોકો લાઇસન્સ વાળી ગન રાખે છે ધ્યાન રાખજે…  એન્કાઉન્ટર પણ કરી નાખશે..  ” નવો તેને સમજાવતા બોલ્યો.

“તને શુ લાગે…  એમ મારુ એન્કાઉન્ટર કરીને મને મારી શકે એમ ? ” અવી ખંધુ હસતા બોલ્યો. “ધ્યાન રાખજે બીજુ તો શુ કહું…  ” નવોએ  અવી પાસે પડતું મુકતા કહ્યું.

“હું અતયારે જ પહેલા pmc ને મળતો આવું…  બસ આજની ન્યુઝ પર નજર રાખજે.  ” અવી હસીને ચાલ્યો ગયો. બધું જાણવા છતાં અવી આ રીતે બહાર જઈ રહ્યો હતો તે જોઈને tc અને નવો એક બીજા સામે જોતા જ રહી ગયા.

અવીની ગાડી એક મોટી કોર્પોરેટ બિલ્ડીંગ પાસે આવીને ઉભી રહી… અવીએ ડેસ્કની નીચેથી પિસ્તોલ કાઢીને તેમાં સાઇલેન્સર ફિટ કરવા લાગ્યો. પિસ્તોલને હાથમાં જ લઈને તે ગાડીને લોક મારીને બિલ્ડિંગની અંદર પ્રવેશ્યો. બાજુમાં ખુલ્લી લિફ્ટમાં ઘુસી ગયો. અંદર જેટલા લોકો હતા તે બધા બહાર ભાગી ગયા.

7th ફ્લોર પર લિફ્ટ ખુલ્લી…  “PMC Developer” સામે નામ વાંચીને અવી તે ઓફિસમાં ઘુસ્યો. ” તમારા શેઠશ્રી ક્યા મળશે” અવીએ રિસેપ્સન પર બેઠેલી છોકરીને પ્રેમથી પૂછ્યું.

છોકરી : સર અપોઇન્મેન્ટ છે..?  ” પેલી છોકરીએ સ્મિત સાથે પૂછ્યું. “જરૂર પડશે હવે ?? ” અવીએ ગન ટેબલ પર બતાવતા કહ્યું. પેલી છોકરીએ ડરીને એક કેબીન તરફ આંગળી બતાવી. અને કોઈકને ફોન કરવા લાગી.. 

“તેને જણાવજે કે…  અવી અહીં આવ્યો છે..  ” અવી હાથ ઉંચો કરીને તે કેબીન તરફ ચાલવા લાગ્યો. કેબીનનો દરવાજો ખોલીને સીધો અંદર દાખલ થયો…  પરમચંદ અવીને આમ સામે જોઈને તરત ખુરસી ઉપરથી ઉભો થઇ ગયો… 

“અરે બેસ બેસ…  પરમિયા…  હું કઇ ઓફિસર થોડો છુ ?? ” તેને હસતા હસતા ખુરસી પર બેસતા પિસ્તોલને ડેસ્ક પર રાખી.

“સાંભળ્યું છે કે તું મારી પાછળ માણસો લગાવ્યા છે…  ” તેને શાંતિથી પરમચંદ સામે નજર કરી. પરમચંદની દાંત પીસી રહ્યો હતો. “બે..  ખણખોદ… ” હજુ અવી પોતાના જ શબ્દો પુરા કરે તે પહેલા જ ઉભા થઈને પરમચંદના વાળ ખેંચીને તેના કપાળ ડેસ્ક પર પછાડ્યું અને  પિસ્તોલનું નાળચું તેના એક સાઈડના કાન ઉપર રાખીને ફાયરિંગ કર્યું… નજીવા અવાજ સાથે પિસ્તોલની ગોળી પરમચંદના કાન સોંસરવી નીકળી ગઈ…

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
બ્રમ્હાદ : The Warrior of Ancient History (brand new live)
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
Social Love (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : TheSoulAmal
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-15)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

ઉંમર ભણવાની હતી. હવે મોટા થઈ જ ગયા કહેવાય પણ  ‘દિલતો અભી બચ્ચા હે’ આવું કંઈક હતું અમારું. મસ્તી, મજાક સાથે દિવસો પસાર થઈ રહ્યા હતા. એમ પણ પરીક્ષા સિવાય તો ક્યારેય અમે ચોપડી પકડતા નહીં તો સમય ક્યાં કાઢવો. તો આ રીતે રોજ કંઈક નવું કરતા. એમ કરતા મહિનાનો પહેલો રવિવાર આવી ગયો.

  મહિનાનો પહેલો રવિવાર એટલે વાલી દિવસ. છોકરીઓ તો વાલી દિવસની આતુરતાથી રાહ જોઈને જ બેઠી હોય. મહિનામાં આજ એક દિવસ હતો જયારે જેલમાંથી બહાર  જવા મળતું, આઝાદ પંખીની જેમ ફરતા, ખરીદી કરતા, કોઈ મૂવી જોવા જાય અને રાત્રે આવી આખા દિવસની વાતો કરવાની. પણ મારે તો ક્યારેય કોઈ આવે નહિં અને આપણે બહાર જઇયે પણ નહિં. હું અને માનસી બેય એવા હતા. અમે બેય નવરા, બારી પાસે આવતા વાલીને જોઈએ. કોણ કોણ આવ્યું, એમાં પણ સગાઈ થઈ હોય એવી છોકરીઓને મળવા આવતા તેમના હાલ્ફ હસબન્ડને જોઈ, જોડી કેવી છે? એના રેન્ક આપતાં જયારે અમે કોઈ હરીફાઈના જજ ના હોય એમ.. મજા કરતા.

પરીને જીજુ લઇ જાય, માહીની પણ સગાઇ થયેલી તો અનેય જીજુ ફરવા લઇ જતા. એ કાયમ અમને સાથે જવાનું કેતા પણ યાર એમની રોમેન્ટિક ડેટમાં કબાબમાં હડ્ડી થોડું બનાય, તો અમે ના જતા. પણ આ વખતનો રવિવાર અલગ હતો. અનેરીના મમ્મી પપ્પા આવવાના હતા અને પહેલો જ રવિવાર વાલી દિવસનો. તો દીકરીને મહિને જોશે કંઈક અલગ જ ખુશી સાથે આવેલા કેયુર પણ સાથે આવેલો.

માઈકમાં નામ જાહેર થયું અનેરી રૂમ નંબર 62. સંભાળતાની સાથે જ અનેરી તો નીચે ભાગી. જયારે કેટલા વર્ષો પછી મમ્મી પપ્પાને મળવાની હોય એમ. સવારની તૈયાર થઈને જ બેઠી હતી. ક્યારે મારું નામ બોલાય ને હું બહાર જવું. અમે તેની પાછળ તેના મમ્મીને મળવા ગયા. અમે અહીં એજ કરતા એકના વાલી આવે તો આખી રૂમના મળવા જતા. પેલા બે તો સવારના નીકળી ગયેલા.

અનેરીના મમ્મી તો જયારે વર્ષોબાદ જોઈ હોય એને એમ ભાવ વીભોર થઈ ભેટી પડ્યા. ફોનમાં વાત રોજ કરતા પણ પહેલીવાર આટલી સમય અનુ એમનાથી દૂર રહેલી. અમે આ જોઈ રહ્યા. એના પપ્પા અને ભાઈ પણ ખુશ હતા એને મળીને.

” એય માનસી ચલને રૂમમાં જતા રહીએ, આપણું શું કામ છે મોઢું બતાવ્યું એટલું ઘણું છે. યાર આપણે અહીં શું કરશું અને એના ભાઈથી મને કંઈક અજીબ લાગે છે ” મેં કહ્યું.

” તારે એના ભાઈથી શું લેવા દેવા બેસને સાનીમાંની. મને તો મજા આવે છે “.

” અલિ પણ સમજ એમને બહાર જવાનું હશે. “
” હા, તો…. એ જાય ત્યાં સુધી તો રોકાઈ જઇયે પછી આખો દિવસ રૂમમાં જ રેવાનું છે “

અમને વાતો કરતા જોઈ અનુ એ તેના પપ્પાને કહ્યું ” પપ્પા આ બેયને પણ સાથે લઇ જઇયે બહાર. “
” હા, જરૂર લઇ જઈશું, ચલ હું તમારા મેડમને મળી લઉં ” એના પપ્પા અનુને લઇ ઓફિસમાં ગયા.

” અનેરી રેવા દે. તું જઈ આવ મારે નથી આવવું ” અનેરીને રોકતા હું બોલી.
” કેમ નથી આવવું? તને લીધા વગર હું નથી જવાની સમજી. અમે હાલ જ મેડમની રજા લઈને આવીયે.” કહી એ જતી રહી.

અત્યાર સુધી કેયુર કાંઈ જ બોલ્યો નહોતો પણ મેં જવાની ના પાડી એટલે મારી સામે જોઈ રહ્યો. હું બોલ્યા વગર જ ઉભી રહી.
અનુના પપ્પાએ અમારા ફોર્મમાં સહી કરી પછી અમારી સહી કરાવી.

ગાંધીનગર એટલે ગ્રીન સીટી અને ગુજરાતનું પાટનગર. આપણા દેશની આઝાદી પછી પાટનગર બનાવવા સ્પેશ્યિલ લોકો બોલાવી પ્લાનિંગ સાથે ગાંધીનગરની રચના કરવામાં આવી.  ગાંધીનગરમાં  અમદાવાદથી બિલકુલ વિરુદ્ધ જોવા મળે. અહીં તો આપણે રોડ પર કેટલા સાધનો હોય, કેટલો આવજ સાધનોનો અને વૃક્ષ તો ભાગ્યે જ જોવા મળે. જ્યાં જોવો ત્યાં ભીડ અને ઉઠે ત્યારથી ભાગતા લોકો. આપણું અમદાવાદતો ભાગતું શહેર કહીયે તો કઈ ખોટું નથી. શું કેહવું સ્વરૂપ તારું?

” હા અહીં તો યાર એ.એમ.ટી.એસ. અને બી.આર.ટી.એસ.  ની કેટલી બસો છે તોય બધામાં ભીડ હોય. અને આપણે ગાંધીનગર ભણતા ત્યારે નવી જ વિટકૉસ ચાલુ થયેલી. જયારે જવુ ત્યારે બેસવાની જગ્યા મળી જ જતી પણ રાહ બહુ જોવી પડતી. અને અહીં તો એક પછી એક ચાલુ જ હોય બસો, પણ બેસવાની તો નહીં પણ ઉભા રેવાની સારી જગ્યા મળે તોય ઘણું. “

” સાચી વાત છે તમારી હું જો રોજ અપડાઉન કરું તો રોજ જોવું જ છું ” ધ્યાન બોલ્યો.

” અમે તો કેયુરની ગાડીમા ફરવાની મજા આવશે એવા વિચાર કરતા ગોઠવાઈ ગયા. આગળ ડ્રાંઇવિંગ સીટ પર કેયુર અને બાજુમાં તેના પપ્પા અને પાછળ તેની મમ્મી અને અમે ત્રણે આગળ પાછળ થઈ ગોઠવાઈ ગયા. એમ પણ દૂર ક્યાં જવું હતું તો ચિંતા.

” ક્યાં જઈશું પપ્પા? કેયુર બોલ્યો.
“ક્યાં જવુ છે અનુ તારે?  ત્યાં જઇયે બોલ બેટા “

” જયા જવુ હોય ત્યાં લઇ લો. હવે તો દર મહિનાના રવિવારે એકએક કરી પૂરું ગાંધીનગર જોઈ લઈશુ. બરાબર છે ને પપ્પા.”

” હા, હા. હવે… એક કામ કરીયે અક્ષરધામ દર્શન કરી આવીયે. છેલ્લે તારે જે લેવું હોય એની ખરીદી સેક્ટર 21 માંથી કરી લેજે. “

કેયુર ગાડી ચાલુ કરી બોલ્યો ” અક્ષરધામ મંદિર તો સેક્ટર 20 માં આવેલું છે “

” હા, અહીંથી રોડ 5 ઉપર સીધા ‘ જ ‘ રોડ પર લઈલે. સેક્ટર 20 આવી જશે, 10 મિનિટનો જ રસ્તો છે. ” પપ્પા બોલ્યા.

” ગાંધીનગરની આ રચના મને બહુ ગમે પપ્પા… જે રોડ હોય ત્યાંથી નવો રોડ શોધતા વાર જ નથી લાગતી. ઉભા રોડે જઇયે તો 1, 2, 3 નંબર અને આડી બાજુ રોડ જોઈએ તો કક્કા પ્રમાણે ‘ ક, ખ,  ગ, રોડ… અને બન્ને મળી ચ-5,  છ -5, જ -5, એમ  દરેક સરકલે લખ્યું જ હોય તો કોઈ ચિંતા નહિં. પણ સેક્ટરમાં મને બહુ ખબર નથી પડતી. ” કેયુર બોલ્યો.

” એમા પણ કઈ ખાસ અઘરું નથી રોડ જેવું જ છે. રોડને નંબર આપ્યા એમ વચ્ચેના એરિયાને સેક્ટર નંબર આપ્યા છે. “
” બરાબર, બાકી ગાંધીનગરમાં શાંતિ ઘણી અમદાવાદ કરતા નહિં પપ્પા?  “

” હા, હોય જ ને.. અમદાવાદ કરતા વસ્તી ઓછી અને ઉદ્યોગ ઓછા એટલે. પણ હવે અહીં પણ બહુ બધા ઉદ્યોગનો વિકાસ થઈ રહ્યો છે, ઇન્ફોસિટી જ જોઈલે.. “

વાતો કરતા ક્યારે અક્ષરધામ પહોંચી ગયા ખબર જ ના પડી.” હજુ તો હાલ ગાડીમાં બેઠાતા અને પહોંચી ગયા, થોડું દૂર હોત તો ગાડી માં વધારે બેસવા મળેત નહીં ! ” માનસી ધીમેથી મારાં કાનમાં બોલી.
” આ કેયુર મસ્ત ગાડી ચલાવે છે એટલે… અને હોશિયાર પણ બહુ લાગે છે નઈ ” હું ધીમેથી માનસી પાસે જઈ બોલી.

” ઓહ મેડમ શું વાત છે ઈમ્પ્રેસ!” માનસી હસતા બોલી.
” ના, અલિ એવું નહિં કઈ ” વાતો કરતા મંદિરે આવી ગયા.

વધુ આગળને ભાગમાં…..

Categories
Novels

બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 3

  1. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History
  2. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 2
  3. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 3

પાછળના ભાગમાં……..

આજુ બાજુની પરિસ્થિતિ નિહાળતો બ્રમ્હાદ રાજ્યના વ્યવહારુ એટલે કે રાજાના રાજમહેલ સામે ઉભો રહ્યો. રાજા અને રહીને તો બધા ક્યારના ફાડીને ખાઈ ગયા હતા. પણ તેમની બે કુંવારી દીકરીઓને લોરીને ખાસ બ્રમ્હાદ માટે બચાવીને રાખી હતી. બન્નેને બાંધી દીધેલી હતી. લોરિન તરત દોડતો આવ્યો… “લોર્ડ તમારા માટે ખાસ…  બચાવી રાખી છે..  “

બ્રમ્હાદએ તેની સામે જોયું…  આજુ બાજુ નજર ફેરવી બધા જ દરીંદા જેવા લગતા સેનિકો બસ રાહ જોઈ રહ્યા હતા કે ક્યારે તેના રાજાનો સંકેત મળે અને બન્નેને ચૂંથી ખાય…  પણ બ્રમ્હાદ ફરી તે બન્ને સામે જોવા લાગ્યો..  એક તો તંદ્રાવસ્થામાં હતી જયારે બીજી ખુબ રડી રહી હતી…  તે નીચે ઉતર્યો. બન્ને પાસે ગયો.. 

હવે આગળ……..

જે રાજકુમારી ભાનમાં હતી તે બ્રમ્હાદને જોઈને સંકોચાય ગઈ. ચેરીન તેની પાસે અવીએ ઉભો રહયો. “શુ નામ છે તારુ…  ” બ્રમ્હાદ પલાંઠી વાળીને બેસી ગયો.

“મિશેલ…  ” તે ગભરાઈને બોલી..  બ્રમ્હાદએ પેલી બેભાન રાજકુમારી સામે જોયું…  “એન્જલા…  ” પેલી દબાયેલા સવારે બ્રમ્હાદની નજરને પારખીને બોલી… 

“રાજા નથી..  રાજ્ય નથી..  હવે તો કદાચ પ્રજા પણ નહિ હોય…  તારી પાસે કઈ જીવવાનું કારણ છે..  ? ” બ્રમ્હાદ પોતાની તલવારની ધાર પર અંગુઠો ફેરવતા બોલ્યો..  પેલી જોર જોરથી રડવા લાગી…  હજુ તે તલવાર ઉગામે એ પહેલા જ ચેરીન પગ પછાડવા લાગ્યો..  આ સમયે બ્રમ્હાદ ખરેખર વિચારમાં પડી ગયો…  તેને કશુ સમજાતું ન હતું. કે આજે ચેરીન કેમ આમ કરે છે… 

બ્રમ્હાદ : ભાઈ…  તને મજા તો છે ને !!!

ચેરીન હકારમાં માથું ઝુકાવા લાગ્યો…  તેને આમ જોઈને બ્રમ્હાદ ગુસ્સામાં બોલ્યો..  “લોરિન…  બન્નેને બંદી બનાવી લે…  આપણી સાથે જ આવશે..  ” બધા ફુસ ફુસ કરવા લાગ્યા…  તે સાંભળીને બ્રમ્હાદ તલવાર ઉઠાવીને બોલ્યો..  ” આજથી આ બન્ને મારી મિલકત છે…  કોઈએ વિચારમાં તો શુ…  સપનામાં પણ આ બન્ને વિશે વિચાર્યું તો..  પરિણામ સારું નહીં આવે..  ” બધા ચૂપ થઇ ગયા… 

“મિશેલ તારો ખંડ ક્યાં છે…  મને બતાવીશ નહીં ? ” બ્રમ્હાદ ખંધુ હસ્યો..  એટલામાં એન્જલા..  ભાનમાં આવીને પોક મૂકીને રડવા લાગી. મિશેલ તેને ઉભી કરીને ચાલવા લાગી…  ” લોરિન..  બધાને કહી દે..  થોડા દિવસ આપણે અહીં જ રહીશુ…  હું ધરાય જાવ પછી નીકળીશુ..  ” તે જોર જોરથી હસતો મિશેલ પાછળ ચાલવા લાગ્યો. એન્જલા ચાલવાની હાલતમાં ન હતી તેથી બ્રમ્હાદએ તેને ખભે ઉપાડી લીધી. મિશેલ કશુ ન બોલી. તે કદાચ જાણી ગઈ હતી કે હવે તેની સાથે શુ થવાનું હતું.

મિશેલ બન્નેને પોતાના ખંડમાં લાવી. બ્રમ્હાદએ એન્જલાને પલંગ પર પટકી અને પોતે મિશેલના સ્નાનગરમાં કપડાં કાઢીને કૂદી પડ્યો. એન્જલા અને મિશેલ બન્ને તેને જોતા રહી ગયો. આખા શરીર પર કોઈ એવો ભાગ ન હતો કે ક્યાં તલવાર લાગ્યાનું નિશાન ન હોય. આખું શરીર યુદ્ધમાં લાગેલા ઘા થી ખરડાયેલું હતું. લાંબા લાંબા વાળ તેને ખુલ્લા કરી નાખેલા. તે શાંતિથી સ્નાનગરમાં જઈને બેસી ગયો.

“માથું ધોઈ દે…  ” તેને પ્રેમથી પણ દ્રઢ અવાજે કહ્યું. મિશેલ ડરતા ડરતા તેના ખભા પાસે બેસી ગઈ. તેનો ખભા પર એક ઘાવ હજુ તાજો હતો.

“ડરીશ નહીં…  મારા ચેરીનએ પહેલી વાર મારી પાસે કંઈક માંગ્યું છે…  તે હું તેને જરૂર આપીશ..  ” બ્રમ્હાદ ઠંડા સ્વરે બોલ્યો. માથામાં ઘણા સમય પછી આ રીતે હાથ ફરવાના લીધે તેની આંખો બંધ થઇ ગઈ. તે ગાઢ ઊંઘમાં સરી પડ્યો. મિશેલ આખરે તેના વાળમાં હાથ ફેરવતા થાકી એટલે થોભી.

“મિશેલ આપણે ભાગી જઈએ..  નહિતર આ રાક્ષસ આપણને પીંખી નાખશે..  ” એન્જલા ધીમા અવાજે તેની પાસે આવીને બોલી..  પણ મિશેલનું ધ્યાન બ્રમ્હાદના ખભા પર તલવાર દ્વારા લાગેલા ઘામાં હતું. એન્જલાએ તેને ઢંઢોળી મૂકી ત્યારે તે ભાનમાં આવી.. 

એન્જલા : ચાલ જલ્દી આપણે ભાગી જઈએ..  નહિતર આ રાક્ષસ આપણને મારી નાખશે.. 

મિશેલ : આ માણસ કઈ નહીં કરે મને વિશ્વાશ છે…

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
Social Love (લાઈવ)
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram channel : Gujjuvarta
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

અમલ

Categories
Novels

Trully loved once ? part 2

  1. Trully loved once ?part 1
  2. Trully loved once ? part 2
  3. Trully loved once ?part 3

આગળ તમે જોયુ કે ,?નાનકડી આહના એની મમ્માં સાથે સ્કુલ માં જે પણ બન્યું. બધું એની તોતડી ભાષા માં કઈક કહેતી ?હતી …પછી આહના ને શાંત કરી સુવડાવ્યા પછી અંજલિ એના ભૂતકાળ માં સરી પડે છે ??…હવે આગળ?_________________________________________

અંજલિ એના ભૂતકાળ ને વાગોળતા વિચારે ?છે :આજ થી 20 વર્ષ પહેલાં જ્યારે તે નાની હતી? ત્યારે જ એની મોમ? એને મૂકી ને suiside કરી મરી ?ચૂકી હતી.એની મોમ ખરેખર તો વર્લ્ડ favourite ને ફેમસ સિંગર ?હતી જેને આખી દુનિયા ? ઈશા મહેરા ના નામ થી ઓળખતી❣️ હતી.હા , અંજલિ એ ઈશા મહેરા ની એક ની એક દીકરી?‍⚖️ હતી પણ અંજલિ ને એજ સુધી એ ખબર ?નહતી પડી કે એની મોમ એ suiside કર્યુ કેમ ???!??

અંજલિ ના પિતા રોનિત રાવત અંજલિ ના આવ્યા પહેલાં એક મામૂલી કોરિયોગ્રફર હતા?. એક songs ના આલ્બમ દરમ્યાન ઈશા ને ગંભીર ચોટ? આવી હતી ત્યારે બંને મળ્યા હતા?. એ કોરીઓગરફર ના રૂપે ઈશા ને એના આલ્બમ માં ડાંસ ?કરતા શીખવાડતો હતો.ધીમે ધીમે બંને એકબીજા ની નજીક આવ્યા ને પછી બન્ને એ એકબીજા ને ડેટ? કરવાનું શરૂ કર્યું ને પછી 3 વર્ષ ના લીવ ઈન પછી બંને એ લગ્ન કર્યા?.

લગ્ન પછી ઈશા એ બંને રઈ સકે એવું મોટું એપાર્ટમેન્ટ ?ખરીદ્યુ હતું જેમાં ઈશા , રોનિત ને એમના નોકરો?️ રહેતા હતા. એ નોકરો ને નોકરો ?️ની જેમ નહિ પણ ઘર ના જ સભ્યો?️ ગણવામાં આવતા. એ નોકરો ?️ઈશા ના જૂના નોકરો ?️જ હતા.ઈશા પેહલા જ્યાં રહેતી હતી તે જગ્યા? એને એની આસિસ્ટન્ટ જીલ ને રહેવા આપ્યું હતું.જ્યારે રોનિત તો ભાડા ના ઘર ?માં રહેતો હતો.એટલે એને એના ઘરમાં વૃદ્ધ માં જ હતા બાકી એના પપ્પા તો રોનિત જ્યારે 25 વર્ષ નો થયો ત્યારે જ દુનિયા ને અલવિદા કહી ગયા હતા??…..

બંને એ એકસાથે લગ્ન ના સાંજે એમના નવ ઘર ?માં પગલાં પડ્યા હતા .ઈશા ના પરિવાર માં માં પાપા ભાઈ બહેન હતા . એ બધા પણ પોત પોતાના ક્ષેત્ર માં ખાસ સફળ હતા?. ઈશા ના પાપા એ ભારત ના મોટા વ્યાપારી? હતા.તેમને ટેકસટાઇલ નો ધંધો હતો.જ્યારે એની મોમ એક violinist ?હતા. આખિ દુનીયા માં એમના થી સારું violin ?બીજુ કોઇ vagadtu નહતું.એના ભાઈ ને બહેન એમના મોમ dad no jem j સફળ હતા??️?.

રોનિતે ભલે આ ઘર ?ખરીદવામાં કંઈ નાતું કર્યું પણ એ ઈશા ને ચાહતો ?હતો એટલે ઈશા ના માટે એને અગાઉ થી આખું ઘર? સજાવ્યું હતું.લગ્ન ના દિવસે ?એમનો બેડરૂમ લાલ રંગના ફૂલો થી ?, લાલ ? હાર્ટ આકાર ના ફુગ્ગાઓ શણગાર્યો હતો.સાથે બંને ના આજના દિવસ નો ફોટો? ને એ પણ એક મસ્ત એવી ફ્રેમ?️ માં સેટ કરેલો દીવાલ પર જોઈ? શકાતું હતું. આખા રૂમ માં નજીવો પ્રકાશ હતો?. આખો રૂમ ફૂલો ની સુગંધ થી મહેકતો હતો?.સાથે એમાં ધીમુ ધીમું રોમેન્ટિક music to ખરું જ ! ??

તો ઘરના મેઈન દરવાજા ને સફેદ રંગ ?ના ફૂલો થી શણગાર્યો હતો .દરવાજા માં જ વચ્ચે welcome ronisha(Ronit +Isha) lakhyu Hatu.e bdhu pan ગુલાબ ?ની પાંદડીઓ થી શણગાર્યું હતું.બધું જ એક નજરે જોતા જ આકર્ષે? એવું લાગતું હતું.એ ગુલાબ ના પાંદડીઓ ?થી સહેજ આગળ ચોખા ?ભરેલો કળશ હતો.ને એનાથી સહેજ વધુ આગળ કંકુ ?કરેલી થઈ હતી .બધી જરૂરી વિધિ પતાવી મહેમાનો ને વિદાય આપી બંને પોતાના રૂમ ?માં ગયા.ને પછી બંને એ એકબીજા ને કઈક ભેટ? આપી.

આ બધું અંજલિ ની મોમ ઈશા એ એક ડાયરી? માં લખ્યું હતું.હકીકત માં ઈશા ને ડેઇલી ડાયરી? લખવાની શોખ હતો.એટલે એના મોત પછી અંજલિ ને એ ડાયરી? મળી એટલે એને વાંચતા વાંચતા ખબર પડી.?________________________________________

તો મિત્રો , શું લાગે છે !??

અંજલિ કોની દીકરી હસે !??

શું ઈશા એ રોનિત ને દોખો આપ્યો !??

જાણવા માટે વાંચતા રહો trully loved once ? મારી એટલે કેMayra ની સાથે?

કદાચ ઘણા સવાલ હસે તમારા મન માં ! પણ મને કૉમેન્ટ કરી આ સ્ટોરી કેવી લાગી છે કહેવાનું ચૂકતા નહીં.

-✒️ Mayra….

________________________________________

Tme mane insta par follow Kari sko છો – @mayra__123.5

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-14)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” એક વાત પૂછું? ” ધ્યાન નવાઈ સાથે બોલ્યો.
“બોલ “
” ફોન અલાઉ નહતો તો તમે રાખતા ક્યાં? “
“રૂમમાં “

“અરે એમ નહીં કોઈ જોઈ જાય તો? “
” ઈન્ક્મટેક્સની જેમ રેડ પડે બીજું શું થાય “

” તો? “
” પણ એમ અમે પકડાઈએ જ નહિં, હોસ્ટેલમાં બધા જ રાખતા કોઈ કોઈની ચાડી ના કરે. તેરી યે ચૂપ મેરી એ ચૂપ આ નિયમ. “

” પણ ક્યાંક મેડમ આવે ને ફોન વાપરતા હોય તો? “
” એક બુક હતી ઇનકમટેક્સની બહુ જાડી હતી, તો એને કાપીને વચ્ચે ફોન રહે એવી જગ્યા કરેલી. બુકમાં ફોન બહાર જ હોય પણ કોઈને ખબર જ ના પડે.”

” તમે જબરા હો..કોઈ વિચારી પણ ના શકે રેડ પડે તો પણ ચોપડી થોડી ચેક થાય “

” હું નહોતી ને એને બુક કાપેલી, મને ના ગમે ચોપડી સાથે કોઈ છેડછાડ કરે.. પણ થઈ ગયા પછી છું એટલે જ કહું છું આ માહી મહામાયા હતી. ક્યારે શું કરે કઈ જ ખબર ના પડે. સ્વરૂપને પૂછ કૉલેજમાં પણ બહુ આગળ પડતી નખરા કરવામાં, અને હું રેન્કર. ક્યાય મેળ નહોતો અમારે પણ તોય બેસ્ટ ફ્રેન્ડ હતા.”

” અરે એકવાર તો માહીએ કૉલેજમાં એક છોકરાને લાફો મારી દીધેલો, અમે તો જોતા જ રહી ગયા… એ છોકરાએ એને પ્રપોઝ કરેલો. મેડમે કઈ બોલ્યા વગર આપી દીધી બે. ” સ્વરૂપ હસતા બોલ્યો.
“એ જ ખાસીયત હતી એની.. નખરા કરે પણ કેરેકટરની ખરાબ નહિં. દિલની સારી એટલે જ મારે એની સાથે બનતું. “

“હવે એની કંપનીમાં અનેરીનો ઉમેરો થયો. દિવસો જતા અનેરી માહી જેવી જ થતી ગઈ. એમાં પણ આ શિષ્ય ગુરુ કરતા પણ આગળ નીકળી ગઈ. મસ્તી ખોર તો હતી જ. “
” આ માહીના કારણે જ અમે પાસે આવેલા ” સ્વરૂપ બોલ્યો.

” એક વાર રાત્રે અમે ટ્રુથ અને ડેર રમતા હતા. આપણે ટ્રુથ જ લઈએ અને માહી અનેરીને ડેર જ હોય. એક વાર માહીએ અનેરીને મેડમના દરવાજે લોક કરવાનું ડેર આપ્યું. પરી અને માનસીએ ના પાડી આવું ના કરાય પણ… એ કોઈની માને ખરા અને રાત્રે 3 વાગ્યે ઉપડ્યા… ઘોર અંધારું, બધા ગેહરી ઉંધમાં હતા..કોઈને વિચાર પણ ના આવે કે આવું પણ કોઈ કરી શકે.. અમને ત્રણેને તો બીક લાગતી, અમે બહુ રોક્યા પણ આ તો સાચે જ લોક કરી આવ્યા..આખી રાત અમને ઉંધ ના આવી. એ તો બેય ઘસઘસાટ સૂઇ ગયા જયારે કઈ બન્યું જ નથી. “

” ક્યાંથી ઉંધ આવે કર્યું જ એવું તો ” મોટેથી હસતા ધ્યાન બોલ્યો.

” પણ આમાં અમારો શું વાંક? હું તો તોય પેલા બે કરતા ઓછી ડરી.. પરીને તો વાલીને બોલાવે તો ભણવાનું પણ બંધ થઈ જાય સાસરીમાં ખબર પડે તો, અને પકડાઈ જઇયે તો એડમિશન રદ થાય એ જુદું. અમે તો સુતા જ નહોતા.  સવાર પડી, બહાર કંઈક હલચલ થઈ રહી હતી પણ અમે બહાર નીકળ્યા નહિં જયારે કઈ ખબર જ ના હોય એમ”

” પછી ” જાણવાની ઉતાવળ સાથે ધ્યાન બોલ્યો.
” શું યાર પછી છું… જે થયું એ જોવા જેવું હતું.
      મેડમ તૈયાર થઈ બહાર આવવા નીકળ્યા પણ બહાર લોક હતું ક્યાંથી ખુલે?..  ફોન કરી મોટા મેડમને બોલાવ્યા. લોક તોડી એમને બહાર નીકળ્યા. હવે પ્રશ્ન એ હતો આ કર્યું કોને?  અને મોટા મેડમ એટલે આગનો ગોળો જ જોઈ લો એવા. એમનાથી તો ભલભલા ડરતા. બધી છોકરીઓને નીચે બોલાવી. માઈકમાં જાહેર થયું… બધી જ ગર્લ્સ તાત્કાલિક નીચે આવી જાય”

માનસી ડરીને બોલી ” પરી આજે તો ગ્યા સમજ “
” જો એક વાત ધ્યાનથી સાંભળી લો, ડર તો મનેય લાગે છે પણ આપણા સિવાય કોઈ જ જાણતું નથી તો મોં પરની આ રેખા દૂર કરી. કઈ ખબર જ નથી એમ જ બધા સાથે ભળી જવાનું બરાબર. બાકી હવે કર્યું જ છે તો જોયુ જશે. “મેં કીધું.

પછી અમે નીચે ગ્યા. આમ તો રોજ નીચે જતા પણ આજ એક એક પગથિયાંનો અવાજ દિલની ધડકન જેવો લાગ્યો. પરિસ્થિતિ વિચિત્ર હતી ગુનેગાર હતા પણ બચવાંનું હતું અજાણ બની. પકડાઈ જશું તો ક્યાયના નહિં રહીયે એ અમે સારી રીતે જાણતા હતા. પણ….

” કોઈ ને ક્યાં ખબર હતી તો ડરો છો. બધાનું થશે એ આપણું પણ થશે. માહી બોલી. “
” અલિ આશુ એને કંઈક સમજાવને નહીંતર આજે મારાં હાથનો માર ખાસે નાલાયક. તને ખબર છે એનું પરિણામ શું આવશે. તારે તો ઠીક પણ અમારું તો જો ”  પરી ગુસ્સા સાથે બોલી.

” અહીં આવું કરશો તો તમને જોઈને જ ખબર પડી જશે કે આપણો હાથ છે આમાં. રૂમમાં જઈ ઝગડો કરજો.”

નીચે મેદાનમાં બધા લાઈન બંધ બેઠેલા. એકદમ શાંતિ હતી. બધાને એક જ પ્રશ્ન હતો આવું કોને કર્યું. પણ કોઈ કઈ બોલ્યું નહિં, હેમા મેડમનો ડર જ એટલો હતો. અમે સૌથી છેલ્લે આવેલા. અમને જોઈ તરત જ હેમાબેન ગુસ્સેથી ધુઆપૂવા તો હતા જ… તો અમેને મોડા જોઈ બોલ્યા ” આવો મહાસય તમારી જ રાહ જોવાતી હતી. સરસ આજે તો બહુ વેહલા ઉઠ્યા નહિં? “

અમે નીચું મોં કરી લાઈનમાં ગોઠવાઈ ગ્યા.
હેમાબેને બોલવાનું સારું કર્યું ” બહુ મોટા થઈ ગ્યા નહિં કે મેડમેને પુરસો રૂમમાં. કોણ હતું એ બોલો…. “

કોઈ કઈ બોલ્યું નહીં.
મેડમ અમારાં નીચા મોઢા જોઈ બોલ્યા.. ” સાચું કહી તો તમારામાંથી જ કોઈ છે. બહારનું તો કોઈ આવે નહિં. એક છોકરીનો હાથ ના હોય આમાં આખી રૂમના જ હોય. કહી દો હું જવા દઈશ. “

સ્મશાનમાં હોય એવી શાંતિ જ રહીને કોઈ કઈ બોલ્યું નહિં.
“હું પકડીશ તો બહુ ખરાબ થશે એના કરતા કહી દેશો તો ઓછી સજા થશે… ” મેડમ બોલ્યા જતા હતા પણ બધા એમ જ પૂતળાની જેમ જ બેસી રહ્યા.

” તને કઈને શું અમારે કુવામાં પડવું છે હિટલર ! “. માહી મનમાં ધીમેથી બોલી.
મેં કોણી મારી બંધ રેવા ઇસારો કર્યો. આ મરાવશે આજે.

બે કલાક બેસાડી રાખ્યા કોઈ કઈ બોલ્યું નહીં.
” બહુ સારો સંપ છે કેવું પડે કોઈ કઈ ના બોલ્યું. જાઓ રૂમમાં હું મારી રીતે શોધી લઈશ. પછી જોવો જે નીકળે એનું શું કરું છું. હજુ  છેલ્લીવાર કહું છું, કહી દો તો માફ કરી દઈશ…. “

કોઈને ક્યાં કઈ ખબર હતી કે કોને કર્યું તે કહે, અને અમે તો એકે બોલવાના હતા નહીં. અમે સારી રીતે જાણતા હતા મેડમ ક્યારેય શોધી નહિં શકે. બધા પોતપોતાના રૂમમાં વાતો કરતા જતા રહ્યા કોને આવું કર્યું. અમે પણ કઈ ખબર ના હોય એમ બધા સાથે કોણ હસે?  કોણ હસે?  કરતા રૂમમાં જતા રહ્યા. અંદર જઈ પેલા રૂમનો દરવાજો બંધ કર્યો.. પછી જયારે જંગ જીત્યા હોય એમ ખુશ થયા.

” જો હવે પછી આવું નહીં કરવું. આજે તો બચી ગ્યા કાયમ નહિં બચીએ.. થોડું સમજ માહી કરિયરનો સવાલ છે. ” ચિંતા કરતા પરી બોલી.
“જો હજુ બચ્યા નથી. મેડમ શોધવા પુરી કોશિશ કરશે. હોસ્ટેલમાં એમની ચમચી પણ ધણી છે તો હવે વધારે સાવધાન રહેવું પડશે.” ટાઢી બોલી.

” રાત ગઈ બાત ગઈ, આજ પછી આપણે પણ આ વાત નહિં કરવી બરાબર. ક્યાંક કોઈ સાંભળેને પ્રોબ્લેમ થાય”.મેં કહ્યું.

સાંજે હોસ્ટેલમાં બહુ ઘોઘાટ સાંભળી નીચે આવ્યા તો જોયુ,  હોસ્ટેલમાં cctv કેમેરા લગાવવાનું કામ ચાલુ હતું.

” હવે કર જે કાંડ, બરાબર, હેમાબેને પ્રશ્નનું કાયમી સમાધાન કરી દીધું જો. તારા લીધે હવે આખી હોસ્ટેલની છોકરીઓની જે થોડી સ્વતંત્રતા હતી એ પણ છીનવી જશે” માનસી બોલી.

” સારું થયું યાર, હવે આ થોડી સુધરશે… ” પરી બોલી.
” સુધરે એ બીજા, આપણામાં તો કોઈ સુધરવાનું બટન જ નથી. આનો પણ કોઈક ઈલાજ શોધી લઈશુ, શું કહેવું અનેરી? “
હસતા માહી બોલી.

” રેવા દે આ નહિં સુધરે ‘ કુતરાની પૂંછડી ગમે તેટલી ભોમાં દાટો, વાંકી ને વાંકી જ રે ‘ આપણે જ સુધરી જઇયે એને કોઈ મદદ નહિં કરવાની આવા કામમાં બરાબર”. પરી બોલી.
” ચલ કઈ નહીં વરે આમાં, ભણવાનું કરીયે બહુ સમય બગાડ્યો” પરી સાથે હું પણ વાંચવા બેસી ગઈ.

આગળ આવતા અંકે….

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ 13)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

જમીને રોજ બપોરે અમે નીચે ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર ગપ્પા મારવા બેસતા, ક્યારેક અંદર લોબીમાં આંટા મારતા, હસી મજાક કરતા. પછી રૂમમાં જઈને કુંભકરણની જેમ સૂઇ જતા.

હોસ્ટેલમાં  બપોરના 2 વાગ્યાંથી સાંજે 5 વાગ્યાં સુધીના  સમયે તો જયારે વેરાન વગડો હોય એવું લાગતું. બધા જ સૂઇ જતા. જે જાગતા હોય એ પણ અંદર બેસી કંઈક એમનું કામ કરે. બહાર તો કોઈ જ ના દેખાય. સાંજે પડે તો જયારે સવારમાં પક્ષીઓનો કલરવ થતો હોય એવો શોર હોય. સાંજે તો કોઈ ગાર્ડનમાં બેઠા હોય, નાની છોકરીઓ જુદી જુદી રમતો રમતી હોય, કોઈ હિંચકા  ખાતા હોય, બાકડે બેસી સમાચાર પત્ર વાંચતા. જયારે આઝાદ પારેવા ના હોય?   બહુ જ દિલ ખુશ કરીદે એવું વાતાવરણ હોય. પણ અમને જ ખબર કે આ કેવી મજા હતી.

” હા એતો છે જ ને ! જે દેખાય એ સાચું ના પણ હોય. સાચો અનુભવ તો જે રહ્યા હોય અને જ ખબર હોય ” સ્વરૂપ બોલ્યો.

” ના, તું સાંભળ તો ખરો… અમે જરાય દુઃખી નહતા. પણ કદાચ મેડમ અમારાં લીધે દુઃખી થયાં હશે.. અને વિચરતા હશે, કે હવે એમનું ભણવાનું પતે અને જાય તો સારું “

” શુ તમે એટલી બધી મસ્તી કરતા? હું છોકરો છું પણ અમારે  ક્યારે યે રેકટરની ફરિયાદ નથી આવી ” બોલી ધ્યાન આશ્રવી સામે નવાઈથી જોઈ રહ્યો… જયારે એનું કોઈ નવું રુપ ના જોતો હોય.

” આમ જોઈએ તો હોસ્ટેલ એક જેલ કેવાય વિદ્યાર્થીઓ માટે,  નિયમોમાં જકડી રાખતી સાંકળ. પણ અમારે તો જયારે અમારાં ઘરના જ નિયમો હતા, એમ નિયમો તોડવાની આદત પડી ગયેલી. “

દિવસે જોઈએ તો રાત જેવું સુમસાન વાતાવરણ હોય અને રાત્રે પડે જેમ ચાંદો ખીલે એમ અમારી મસ્તી ચાલુ થતી. જમીને પ્રાર્થના થાય પછી મેડમ હાજરી પુરી રૂમમાં જવાદે. 10 વાગ્યાંને બેલ પછી કોઈએ બહાર આવવું નહિં. અને કામ ના હોય તો સૂઇ જવુ. જો કોઈ બહાર પકડાય તો સજા થતી. અમે દસ વાગ્યાં સુધી તો રૂમમાં જ હોઈએ બેલ પડે પછી મેડમ સૂઇ જાય એટલે ધમાલ કરતા.

આજે તો અનેરી નવી હતી તો કંઈ બોલી જ નહિં. એને તો અમારી વાતો પરથી એવુ જ લાગ્યું હશે આ જંગલી સાથે કેવી રીતે રહીશ. જમીને અમે રૂમમાં આવ્યા તો અનેરી એકલી બેઠેલી..

” અલિ આજે શું કરીશું? ” માનસી બોલી
” શું કરીશુ એટલે? ….. સૂઇ જવાનું રોજની જેમ બીજું છું હોય. ખાઈ પીને આરામ. ” માહી બોલી.

” અલિ તને સુવા સિવાય કંઈ સુજતું નથી..તારે કલાક થયો હજી ઉઠ્યાને.. અને સુવાની વાત. સમય છે તો કંઈક વાંચને. પછી એક્ષામમાં આશ્રવીનું મગજ ખાવાનું “.પરી ટકોર કરતા બોલી.

” સારું બસ, નથી સૂતી. તમે તો વેહલા ઉઠો એટલે સૂઇ જ જવાનાં પણ હું શું કરીશ……વિચારીને માહી બોલી હા, ચાલ એક પિકચર જોઈ લવું. કોઈને જોવું હોય તો આવી જવુ બરાબર. “

“આને જરાય શરમ છે મોબાઈલ નહિં રાખવો એવો નિયમ છે, એનો ભંગ કરી પાછી પિકચર જોવાની વાત કરે છે “.

” હા તો એમાં શેની શરમ. બોય ફ્રેન્ડએ થોડો આપ્યો છે. મારાં પપ્પાએ આપ્યો છે. અને જો બકા ‘ નિયમો તો તોડવા માટે જ હોય ‘ સમજી કે ડિપમાં સમજાવુ. “

” ના, બસ સમજી ગઈ મારી માં તારે કરવું હોય એ કર અમને સુવા દે એટલે બસ. “

” અનેરી તને આજ ઉંધ નથી જ આવવાની એક કામ કર મારી સાથે આવી જા પિકચર જોવા. “
” ના, મારે નથી જોવું ” પકડાઈ જવાનાં ડરે એને ના પાડી.

” અરે આવી જા કંઈ ના થાય, હું કાયમ જોવું જ છું. “
” હા જે દિવસ પકડાઈશ તે દિવસે ખબર પડશે. કર મજા અત્યારે ” મેં કીધું.

” પકડાઈશ ત્યારે જોયુ જશે, અત્યારે તો મજા કરવા દે ” એમ કહી અનુને પણ પિકચર જોવા બેસાડી દીધી.

હું તો અનુનું મોઢું જ જોતી રહી.પિકચરમાં જરાય મન નહિં, તેને તો પકડાઈ જવાનો ડર હતો. પહેલીવાર કંઈક નિયમ તોડો એટલે ખુશી કરતા ડર વધારે હોય પણ હા જયારે પકડાઈએ નહીં ત્યારે વધારે ખુશી થાય. અનેરીને તો હોસ્ટેલમાં પહેલા જ દિવસે માહીએ નિયમ તોડતી કરી દીધી.

વધુ આવતા અંકે……

Categories
Novels

બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 2

  1. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History
  2. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 2
  3. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 3

પાછળના ભાગમાં…….
બધા સૈનિકો..  પોતાની પાસે રાખેલી છરીથી સિંહ અને સિંહણના મરેલા શરીરને કાપી કાપીને ખાવા લાગે છે..  પેલા નાના નાના બચ્ચઓને તો બધા ખેંચી ખેંચીને ફાડી ખાય છે. લોરિન આ બધું જોતા આગળ વધી જાય છે. તેને પોતાના ઉપર જ ગુસ્સે આવે છે કેમકે પોતે શાકાહારી હતો. તે ફાળ અને શાકભાજી ખાઈને જ જીવતો..  તેને ક્યારેય માસ નહતું ખાધું. તેને ભૂખ પણ એટલી જ લાગી હતી. છતાં ધુંઆફુંઆ થઈને આગેકૂચ ચાલુ રાખે છે. 

હવે આગળ……..
રસ્તાના આવતા તમામ જંગલી પ્રાણીઓને આ સેના ફાડી ખાય છે. કુદરત પણ પક્ષીઓની કલરવમાં જાણે રડી રહ્યું હતું. તેને પણ આજે અફસોસ થતો હશે માણસની નિર્માણ માટે. 
બીજી તરફ બ્રમ્હાદ સૂરજની પહેલી કિરણ સાથે સેના પાછળ નીકળે છે. તેને પોતાની સેના ઉપર પૂરો ભરોસો હતો કે પોતે પહોંચશે તે પહેલા જ સેનાએ આખા રાજ્યને સર કરી લીધું હશે અને ત્યાંની આવામ કપાઈને ખવાય ગઈ હશે. તે પોતાના જનમ સાથે એવા ચેરીન નામના ઘોડા ઉપર સવાર થઈને નીકળી પડે છે. 
જે પણ જંગલમાં પ્રવેશે છે. જમીન પરના છોડવાઓ પોતાની સેનાના પગે પીસાય ગયેલા હોય છે. ઝાડવાના થળ કોતરાઈ ગયા હોય છે. ઠેક ઠેકાણે માસના લોચા અને પ્રાણીઓના હાંડકા પડ્યા હતા. અચાનક તેના કાને હલકો એવો અવાજ સંભળાય છે…  તેને અવાજની દિશામાં નજર ફેરવી..  અને ઘોડાને તે દિશામાં વાળ્યો. ઝાડવાના થાળમાં ઘૂસીને સિંહનું એક બચ્ચું રડી રહ્યું હતું. 
“મારા નસીબનું મને મળી જ જાય..  ” બ્રમ્હાદ નીચે ઊતરીને તેને બહાર ખેંચીને હવામાં ઉછાળતા હસવા લાગ્યો. હજુ તે બચ્ચાને માટે તે પહેલા જ ચેરીન મોટે મોટેથી ઉછળીને અવાજ કરવા લાગે છે…  બ્રમ્હાદ તેને ચકિત નજરે જોવે છે…  “છોડી દવ ? એમ ?” તે નજીક આવીને પૂછે છે. જવાબમાં ચેરીન ડોક ઝુકાવીને અને પગ બેવડો વાળીને હા કહે છે…  
બ્રમ્હાદને ઘણું આશ્ચર્ય થાય છે..  કેમકે તેને ક્યારેય પોતાને કોઈને મારતા ન હતો રોક્યો. આમ તો ક્યારેય કોઈ બાબત માટે ન હતો રોક્યો..  ” ખરેખર..  હું આને છોડી દવ..  ?” બ્રમ્હાદએ ફરી પૂછ્યું…  ચેરીને બીજી વાર હા કહ્યું…  “ખુશ….  ” તે બચ્ચાને છોડીને તેને લાત મારીને બોલ્યો..  બચ્ચું તેના માં બાપના માસના ટુકડા પાસે ફેંકાય ગયું..  અને જઈને ખાવા લાગ્યું..  બિચારું તે પોતે પણ ન હતું જાણતું કે જે આજે તેનુ ભોજન છે તે ક્યારેક તેના માં બાપ અને ભાઈ બહેન હતા…  
બ્રમ્હાદ ત્યાંથી ફરી ચેરીન ઉપર સવાર થઈને નીકળી પડ્યો.. રસ્તામાં એક ઝરણામાંથી પાણી ભર્યું અને પહોંચ્યો તે રાજ્યમાં..  સુરજ ઢળવા પર હતો…. આખું આકાશ કેસરી રંગની ચાદરથી ઢંકાયેલું હતું… 
રાજ્યમાં આમ તેમ માણસોના ચીરફાડ કરેલી લાશ રઝળતી હતી..  માટીના મકાનો તૂટેલી હાલતમાં હતા… અમુક જગ્યાએથી સ્ત્રીઓની મોટી મોટી ચીસો સંભળાય રહી હતી. તે સ્ત્રીઓ આજે બ્રમ્હાદની સેનાનું પેટનું અને વાસનાનું ભોજન હતી. રસ્તામાં પુરુષોના ધળથી અલગ મસ્તકો રજળતા હતા..  અમુકની આંખોમાં તેની સેના દ્વારા નકસી કામ કરાયું હતું…  
આજુ બાજુની પરિસ્થિતિ નિહાળતો બ્રમ્હાદ રાજ્યના વ્યવહારુ એટલે કે રાજાના રાજમહેલ સામે ઉભો રહ્યો. રાજા અને રહીને તો બધા ક્યારના ફાડીને ખાઈ ગયા હતા. પણ તેમની બે કુંવારી દીકરીઓને લોરીને ખાસ બ્રમ્હાદ માટે બચાવીને રાખી હતી. બન્નેને બાંધી દીધેલી હતી. લોરિન તરત દોડતો આવ્યો… “લોર્ડ તમારા માટે ખાસ…  બચાવી રાખી છે..  “
બ્રમ્હાદએ તેની સામે જોયું…  આજુ બાજુ નજર ફેરવી બધા જ દરીંદા જેવા લગતા સેનિકો બસ રાહ જોઈ રહ્યા હતા કે ક્યારે તેના રાજાનો સંકેત મળે અને બન્નેને ચૂંથી ખાય…  પણ બ્રમ્હાદ ફરી તે બન્ને સામે જોવા લાગ્યો..  એક તો તંદ્રાવસ્થામાં હતી જયારે બીજી ખુબ રડી રહી હતી…  તે નીચે ઉતર્યો. બન્ને પાસે ગયો..  
વધુ આવતા અંકે……..
આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર ?????
મારી બીજી નવલકથા,Social Love (લાઈવ)Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)Never Loved Season 2 (લાઈવ)અતિરેક (સંપુર્ણ)કરુણ અંત (સંપુર્ણ)કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.
Telegram channel : GujjuvartaWebsite : www.digitalstory.inPublic Profile : AuthorJaymin
નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.
અમલ

Categories
Novels

બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History

  1. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History
  2. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 2
  3. બ્રમ્હાદ- The Warrior of Ancient History – 3

લોર્ડ, સેના તૈયાર છે…  તમે પરવાનગી આપો તો આક્રમણ કરીએ…  ” સેનાપતિ લોરિન…  ઉતાવળે તંબુમાં આવતા બોલ્યો…  બહાર હજારોની સંખ્યામાં નિર્દયી સૈનિકો રાડારાડી કરી રહ્યા હતા. કોણ જાણે દરેક સૈનિકે કેટલા ખૂન કર્યાં હશે..  અને કેટલા હારી ગયેલા બંધકોને સેકીને ખાઈ ગયા હશે. તેમની નસમાં માણસોનું જ લોહી ફરી રહ્યું હતું. પણ હતા એ બધા રાક્ષસ જેવા.

જેમના માટે માનવજાત એટલે કીડા મકોડા…  લોર્ડ તે બધું સાંભળી રહ્યો હતો. તેને વર્ષો પહેલા આ ચિચિયારી કરતા હેવાન વચ્ચે સમય વિતાવ્યો હતો. લોર્ડ એટલે કે એવો કાતિલ માણસ કે તેના માટે ગાદી મહત્વની ન હતી. પણ લોકોનું લોહી હતું. રસ્તામાં આવતા બધા જ રાજ્યો, જંગલ, માણસ વસતી ઝાપટી લેતો. કશુ ન છોડતો. ગમે તે આવે મારીને આગળ વધી જવું. કદાચ તે સમયમાં નર્કમાં વસતા રાક્ષસોને પણ સારો કહેવડાવે એવો અગોચરો માણસ. તેનુ નામ બ્રમ્હાદ હતું. 


તેને એક ઊંડો શ્વાસ લીધો…  અને પૂછ્યું..  ” બેલટીકની સેના કેટલે દૂર છે…  ?”  તેની વાત સાંભળીને લોરીને નકશા સામે જોયું..  ” એક દિવસ…  ચાલીને..  ” તે સમયે અંતર માપવા માટે કોઈ નામ ન હતા. ચાલતા અને દોડતા જેટલો સમય લાગે તેને અંતર તરીકે વર્ણવતા..  
“દોડીને…  ?” બ્રમ્હાદએ નકશા પર નજર કરીને પૂછ્યું..  “પોણો દિવસ..  ” લોરિન ડરીને બોલ્યો..  “કેમ..  ” બ્રમ્હાદ તમતમી ગયો..  
થોડો ચઢાણ વાળો વિસ્તાર છે..  લોર્ડ..  ” લોરિન બે ડગલાં પાછળ ખસી ગયો…  તે તેના રાજાને ઓળખતો હતો. તે આખી સેનાનો કેટલામો સેનાપતિ હતો તે પોતે પણ નહતો જાણતો.
“અડધો દિવસ…  ” બ્રમ્હાદ લાકડાના ગોઠવેલા ટેબલને લાત મારતા બોલ્યો..  તેના બોલતા જ લોરિન ઝડપથી બહાર નીકળી ગયો…  અને તેની નીચેના 4 ટુકડી સેનાપતિઓને જણાવી દીધું…  તે બ્રમ્હાદને ઓળખતો હતો. ગમે ત્યારે દિવસની સૂચના મળતી એટલે આક્રમણ જ કરવાનું હોય…  ટુકડી સેનાપતિને સૂચના મળતા જ દે બધા હડકાયા કૂતરાની જેમ ભાગ્યા.. 
તેમનું ભાગવું સ્વાભાવિક હતું…  ગરમા ગરમ બંધકોના શરીરથી બનેલું ભોજન જો મળવાનું હતું..  સાથે તે રાજ્યની બધી સ્ત્રીઓને ચૂંથવા પણ મળવાનું હતું. 


સૂચના મળી…  બધા રીતસર ભૂખ્યા કૂતરાની જેમ ભાગ્યા. તે સાથે જ લોરિન પણ ઘોડે સવાર થઈને ચાલ્યો. દિવસ થવાને હજુ થોડી વાર હતી પણ સવાર થઇ ગઈ હતી. બસ કિરણો ધારતી પર ન હતા પહોંચ્યા. આકાશી ભૂરો કલર વાતાવરણને અતિ મોહક બનાવી રહ્યું હતું. બધા લોકો પહાડી પરથી કૂદી કૂદીને જંગલના પ્રવેશી રહ્યા હતા. જંગલના પ્રાણીઓ આટલી જનમેદની જોઈને નાસીપાસ થઇ રહ્યા હતા. એટલામાં લોરિન સામે બે સિંહ અને 4 સિંહણનું ટોળું દેખાયું..  સાથે 5 નાના નાના બચ્ચા પણ હતા. 


જમીન ધ્રુજી રહી હતી. તે સિંહ અને સિંહણો પણ ભાગવા લાગ્યા. પણ આ ક્રૂર સેના…  પોતાના ભાલા ફેંકીને તેમને વીંધી નાખે છે..  તેમના બચ્ચા બિચારા જમીન પર બેસી જાય છે..  તે ધીમા અવાજે પોતાના માં બાપને પોકારી રહ્યા હતા. પણ અફસોસ તેમાંથી કોઈ જીવતું ન હતું. સેના તે ટોળીની નજીક જાય છે….  

બધા સૈનિકો..  પોતાની પાસે રાખેલી છરીથી સિંહ અને સિંહણના મરેલા શરીરને કાપી કાપીને ખાવા લાગે છે..  પેલા નાના નાના બચ્ચઓને તો બધા ખેંચી ખેંચીને ફાડી ખાય છે. લોરિન આ બધું જોતા આગળ વધી જાય છે. તેને પોતાના ઉપર જ ગુસ્સે આવે છે કેમકે પોતે શાકાહારી હતો. તે ફાળ અને શાકભાજી ખાઈને જ જીવતો..  તેને ક્યારેય માસ નહતું ખાધું. તેને ભૂખ પણ એટલી જ લાગી હતી. છતાં ધુંઆફુંઆ થઈને આગેકૂચ ચાલુ રાખે છે. 

વધુ આવતા અંકે……..
આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર ?????
મારી બીજી નવલકથા,Social Love (લાઈવ)Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)Never Loved Season 2 (લાઈવ)અતિરેક (સંપુર્ણ)કરુણ અંત (સંપુર્ણ)કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.
Telegram channel : GujjuvartaWebsite : www.digitalstory.inPublic Profile : AuthorJaymin
નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.
અમલ

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-12)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” બોલ ને યાર મારે સંભાળવું છે. મને નહોતી ખબર ચસમિસ છોકરા પણ પટાવી શકે છે? ” મજાક કરતા ધ્યાન બોલ્યો.
” તારે આ જ કરવાનું હોય તો મારે નથી બેસવું તારી સાથે “.
” અરે આજે તો તારી પ્રેમ…. કહાની…… સાંભળ્યા વગર નથી જવાનો મેડમ. “

” તું બંધ થાય તો બોલુંને? “
” હા, હા, ચલ તું બોલ હું બંધ.. “મોં પર આંગળી મૂકી નાટક કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

” પણ ક્યાંથી શરુ કરું.? “
” જ્યાં થી કરવું હોય ત્યાંથી બોલને ખાલી બસ “.

” એ દિવસ જયારે અનેરી હોસ્ટેલમાં આવી… મને યાદ છે હું લોવર ટીશર્ટ પહેરીને ફરતી હતી. મતલબ રવિવાર હતો. અને હોસ્ટેલમાં મારો નિયમ શનિવારે એક બુક લાવવાની અને પુરી થાય ત્યાં સુધી વાંચતી. એમ પણ હવે કૉલેજમાં ઉઠવામાં સ્કૂલ જેવા નિયમ નહતા. અને રવિવારે બપોર સીધા જમવા ટાઈમેં ઉઠીને નાહિંને સીધા જમવા. એક રૂમમાં અમે 5 લોકો રહેતા અને ત્યારે ચાર જ હતા.
હું નહાવા જવાની તૈયારી કરતી હતી અને કોઈએ બુમ પાડી.. 62 નંબર નીચે બોલાવે. હવે રવિવારે તો વાલી સિવાય કોઈ હોય નહિં.. અને મારે તો કોઈ ગાંધીનગરમાં હતું નહીં કે જે મળવા આવે.
મારે ન્હાવા જવું હતું તો મેં માહીને કહ્યું જા અલિ નીચે કોણ છે.?  તારા જ કોઈ વાલી હસે!  મારે તો રેકોડ છે ક્યારેય કોઈ ના આવે.
” અલિ પણ સુવા દે ! જા તું પેલા જોઈ આવ.” માહી ઉંધમાંથી બોલી.

“અરે મારે નાવા જવું છે અને તમે તો સીધા બ્રશ કરીને ખાઈ લેશો. હું નાહ્યા વગર નથી ખાતી.. જા ને પરી 11 વાગ્યાં છે.. હું તૈયાર થઈશ ત્યાં જમવાનો બેલ પડી જશે. “

” સારું, ચાલ હું જાઉં. તું જા નાવા.. એમ પણ સવારે નાસ્તો નથી કર્યો. બહુ ભૂખ લાગી છે અને તું નાહ્યા વગર આવીશ નહિં તો બીજું મોડું થશે. ” કહી પરી નીચે ગઈ.

પરી બહુ સંસ્કારી છોકરી.. ભણવાની શોખીન કહી શકાય એવી. જ્ઞાતિ એ દરબાર હતી અને નાની ઉંમરમાં લગ્ન થઈ ગયેલા પણ એને એવી તમન્ના હતી કે અમારાં સમાજમાં કોઈએ નથી કર્યું એવું કરી બતાવું. હંમેશા વહેલા ઉઠતી. ઉઠીને વાંચવા બેસી જતી. બહુ મહેનતુ હતી. બીજી હતી, માહી એક નંબરની સેતાન. હોસ્ટેલમાં ફોન રાખવાની મનાઈ પણ અમારાં આ મેડમ રાખતા. ત્રીજી હતી માનસી, એટલી કામમાં ઠંડી કે એ એક કામ કરે ત્યાં અમે ત્રણ  કામ કરી દેતા. પણ દિલની સાફ હતી. એમાં પણ બોલવામાં એટલી ટાઢી કે ક્યાંક સ્ટેશનને ગયા હોય તો બસ આવી એટલું બોલે ત્યાં તો બસ જતી રે…. તો એને અમે કેતા ટાઢી. આ હતા મારાં રૂમપાર્ટનર. બધામાં જુદા જુદા ગુણો. એક બાકી હતી તેની પણ આજે એન્ટ્રી થવાની છે એનાથી અમે અજાણ હતા.

હજુ હું બાથરૂમ માં જાઉં એ પહેલા.. તો નીચે પહોંચી, પરીએ બુમ પાડી ” 62 નંબર..આશ્રવી “

” બોલ ”  બહાર લોબીમાં આવી હું બોલી. અમારો રૂમ હોસ્ટેલમાં ચોથા માળે હતો તો બુમ જ મારતા એક બીજા ને બોલાવવા. અને ઓળખતા પણ રૂમ નંબરથી જ બધાને.
” નીચે આવ “
” કેમ? “

” મેડમ બોલાવે છે તને.”
” પણ તું પૂછી લે ને શુ કામ છે એમને? “
” તારે આવવું હોય તો આવ, હું તો ઉપર આવું છું, જા. “
” ઉભી રે હું આવું આપણે સાથે જ ઓફિસમાં જઇયે “

ભાગતી હું નીચે ગઈ. અમે ઓફિસમાં જઈને જોયુ. તો કોઈ નવું એડમિશન આવ્યું હોય એવું લાગ્યું. થોડા સામાન સાથે ત્રણ ચાર લોકો હતા. મેડમે કહ્યું ” આશ્રવી તમારી રૂમમાં આ છોકરી રહશે, અને એમ પણ એ તારી બાજુના ગામનાં જ છે, બરાબર. જાઓ એનો સામાન રૂમમાં લઇ જાઓ. “

” ચલો એક નવી ફ્રેન્ડ મળી ગઈ. પણ આ તો વધારે પડતી જ ફેશન કરતી છોકરી લાગે છે. ” પરી સામે જોઈ હું બોલી.
” એ બધું પછી જોજે પેલા એનો સામાન તો રૂમમાં પહોંચાડીએ. “
હું અને પરી સામાન લેવા વાંકા વળીયા ત્યાં કોઈ અવાજ સાંભળ્યો.” રહેવા દો હું મૂકી જાઉં છું.” મેં જોયુ તો એક જવાન છોકરો હતો. બ્લુ જીન્સ અને વાઈટ સર્ટ પહેરેલુ. હાથમાં વૉચ અને ફોન પકડેલ એ યુવાન બહુ સ્ટાઇલિસ અને હેન્ડસમ લાગ્યો. પણ અમારે શુ?

” મેડમ બોલ્યા અનેરી તારી મમ્મીને તું રૂમમાં લઇ જઈ  શકે છે. પણ આપણી હોસ્ટેલમાં કોઈ પુરુષને રૂમમાં જવાની પરવાનગી નથી. તારા પપ્પા એ નીચે જ બાકડા પર બેસશે. આશ્રવી પાણી આપ એમને પીવું હોય તો? “

” મેં પાણી લઇને આપ્યું. અનુના પપ્પાએ પીધું પણ પેલા છોકરાએ ના પીધું. અને મને ધારીને જોઈ રહ્યો જાણે વિચારતો ના હોય કે આ હજુ નાહ્યા વગર ફરે છે. અત્યાર સુધી નાવાનું બાકી હોય, કોઈને!..  અનુ આમની જોડે સુધરવાની જગ્યાએ બગડી તો નહિં જાય ને? “

” અનેરી તો જયારે, રોતા જ આવી હોય એવું મોં હતું એનું. એ કંઈ બોલી નહિં પણ અમે સમજી ગયા મેડમને પરાણે હોસ્ટેલ લાવ્યા લાગે છે. અમારે તો 5 વર્ષનો સારો એવો અનુભવ. હોસ્ટેલમાં છોકરીઓ આવે પણ રોતા રોતા અને જાય પણ રોતા રોતા ‘.અનેરી એની મમ્મી અને સામાન લઇ રૂમમાં આવ્યા. પેલી કુંભકરણ હજુ સૂતી હતી અમને જોઈ તરત જ ઉઠીને બોલી “આ કોણ આવ્યું પાછું મેડમને કે ને યાર ચારના રૂમમાં પાંચને નહિં ફાવે. “
” એક કામ કર તું જ કઈ આવને? “

“અરે યાર આને અંદર આવવા તો દો. પછી જોઈ લઈશુ ” પરી બોલી.

અંદર આવી અનેરી મમ્મીએ તેનો સામાન ગોઠવી આપ્યો,  અમે મદદ કરી. સાથે થોડી વાતો પણ કરી. એમાં મેં જાણ્યું અમારો સમાજ એક જ હતો. એની મમ્મીએ એક બે ઓળખાણ પણ કાઢી. પણ આપણે ક્યાં કોઈને ઓળખીએ?. બસ હા માં હા કરે રાખ્યું. બૈરાંની આજ આદત ખરાબ હોય ક્યાંથી ક્યાં છેડા અડાડે ખબર જ ના પડે. હું કંટાળી નાવા  જતી રહી.

હજુ અનેરીના મમ્મી રૂમમાં જ હતા. જતા અમને ભલામણ કરતા ગયા અનેરી ક્યારેય ઘરની બહાર નથી ગઈ તમે થોડું ધ્યાન રાખજો. જયારે દીકરીને સાસરે મૂકી ના હોય એમ. અમે તો બસ એટલું જ બોલ્યા ચિંતાના કરો થોડા ટાઈમ પછી અનેરીને ઘર પણ આવવું નહિં ગમે એટલી મજા આવશે આમરી સાથે. ત્યાં 12 વાગ્યે જમવાનો બેલ પડ્યો.
” અરે બહુ ભુખ લાગી છે ચલો પેલા ખાઈ આવીયે. અનેરી આવીશ ને? “
” ના. મને ભૂખ નથી. “
” બે દિવસ નહિં લાગે. અમારે આવું જ થયેલું નવા હતા ત્યારે. અત્યારે તો ડોનની જેમ રહીયે છીયે. કોઈની તાકાત  છે કે આપણું નામ લે? ” બ્રશ કરતા માહી બોલી.

” બોલવાનું બંધ કર અને આવજે નીચે. જા અમે તો જઇયે છીએ ભોજનાલયમાં તારી ડીશ…?? “
” હું તારી ભેગા જ ખાઈ લઈશ. જા હું આવું.. અનેરીને લેતી આવું છું… જો તારે ના ખાવુ હોય તો ના ખાતી પણ નીચે ચાલ. એકલી રહીશ તો ગમશે નહિં. “

પરાણે અનેરી નીચે આવવા તૈયાર થઈ. નીચે આવી દરવાજા સામે એવી રીતે જોઈ રહી જયારે કોઈ જેલની સજા ના ભોગવતી હોય. એની નહિં બધાની, નવા આવે ત્યારે આજ હાલત હોતી. ઘરના ખુલ્લા માહોલમાં રહેલા અને અહીં ચાર દીવાલમાં એક દરવાજો એ પણ બધા અંદર આવી જાય એટલે કોઈ કેદી ભાગીના જાય એટલે બંધ હોય. અમે બધા આ જેલના કેદી.

” મેં પણ જોયુ છે આ “ધ્યાન બોલ્યો
” ગર્લ્સ હોસ્ટેલમાં અને બોય્સ હોસ્ટેલમાં બહુ ફેર હોય. તમે ઈચ્છાએ બહાર જઈ શકો અને અમે માત્ર કૉલેજથી હોસ્ટેલ અને હોસ્ટેલથી કૉલેજ. કંઈ નવું નહિં. વાલી દિવસે વાલી આવે એ બહાર જાય. મારાં જેવાને તો કોઈ હોય પણ નહિં જે લઇ જાય “.

“હા એ ખરું અમે રવિવારે બહાર જતા. અમારે વાલીની કોઈ ઝંઝટ નહોતી… પણ કેયુર હતો ને તને ફેરવવા? “
” કેયુર આવ્યો એ પેહલા ક્યાં કોઈ હતું “
” કીધું હોત તો હું આવી જાત… પછી શું થયું અનુ નું ? ” મશ્કરી કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

અનેરી તો ભોજનાલય જોઈ જ રહી, જયારે ક્યાંરેય જોયુ ના હોય એમ. અને બોલી “અહીં ખાવાનું થોડું ભાવે? જગ્યા તો જો કેટલું બધું ચીકણું છે? “

અમારાથી હસ્યાં વગર ના રહેવાયું. અને માહીથી બોલ્યા વગર ” જો બેટા તકલીફ તો રેવાની. ખાવુ હોય તો ખાવાનું નહીંતર ભૂખ્યા રેવાનું… બે ચાર દિવસમાં આદત પડી જશે, અમારી જેમ તને પણ. પહેલો દિવસ છે એટલે બધું થશે. “

” સ્વરૂપ અનેરીનું મોઢું આ સાંભળી જોવા જેવું થઈ ગયેલું. ‘કાપો તો લોહી પણ ના નીકળે એવું’ એને થયું હસે ક્યાં ફસાઈ ગઈ.”

” જો બકા આની આદત છે આડું અવળું બોલે તો સંભાળવાનું નહિં. મજા આવશે અમારી સાથે. એક બે દિવસ થશે એટલે ફાવી જશે ” એમ કહી પરીએ અનેરીને એની સાથે જમવા બેસાડી.

અનેરીને તો એક કોળિયો પણ ગળેથી ઉતારવો મુશ્કેલ હતો. અહીં ગમતું નહિં, ઘર યાદ આવે, ખાવાનું તો ફિક્સ મેનુ પ્રમાણે જ હોય. ઈચ્છા થાય એ થોડું મળે. નાસ્તો ખાઓ પણ ક્યાં સુધી અનાજ વગર થોડું ચાલે. અનેરી રડવા જેવી થઈ ગઈ પણ અમને બધાને જોઈ રડી પણ ના શકી. જમીને તરત જ રૂમમાં જતી રહી અમે હજુ ખાતા હતા.

” જો જે પરી હવે આ રૂમમાં જઈને એકલી રડવાની. ” માનસી બોલી.
” રડી લેવા દે મન હળવું થાય એનું… એમ પણ આપણાને જોઈ રડી નહોતી શકી “

” પણ ખબર ના પડી, અમદાવાદમાં એટલી બધી કૉલેજ છે, તો હોસ્ટેલમાં શુ લાડવા લેવા આવી હસે? “માહી તેના અંદાજે બોલી.
“આને કોઈ બોલતા શીખવાડો યાર…તારા જેવી હસે?  તો સુધારવા મૂકી હસે બીજું શુ હોય? “

” મારાં જેવી તો તો મજા આવશે. હું ક્યાં સુધરી છું અને સુધારવા માંગતી પણ નથી. જેને જે કેવું હોય એ કે આપણને કોઈ જ ફરક પડતો નથી “
” હા તને ગમે તે કરજે પણ અત્યારે તો ખાવામાં ઉતાવળ કરને તો ઘણું છે. ” માનસી બોલી

” ટાઢી તું  તો કંઈ બોલીશ જ નહિં તારી તો ખબર જ છે બધાને “.

“અરે પણ મેં શુ કર્યું તો મારાં પર ગુસ્સે થાય છે.? ” માનસી બોલી.. એનું મોં જોઈ અમે હસી પડ્યા. ડરપોક છે ટાઢી. જમીને પોતપોતાની ડીશ જાતે જ ધોવાની હોય. અમે અમારી ડીશ ધોઈને રૂમમાં ગયા.

ખાતી વખતે જેમ કુટુંબમાં વાતો થાય એમ અમે પણ બહુ મજા કરેલી. અમને ખાતા 1 કલાક થતો. આખા ગામની વાતો કરતા. એમાં પણ ભોજનાલયમાં સ્પીકરથી ગીતો વગાડવા એવો નિયમ લાવેલા તો અમે વાતો કરતા કરતા ગીતો સંભાળવા બેસી જઈએ. એમ પણ ટીવી કે આવું કોઈ મનોરંજન હોય નહિં ત્યાં, બસ અમે અને અમારી ચોપડી. ધણીવાર તો મેડમ અમને ઉભા કરવા આવતા. અમે ઉભા થઈએ તો બીજા બેસી શકે.

વધુ આવતા અંકે……

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-11)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” એવું તો શુ બન્યું કે આ મેડ ફોર  ઈચ અધર કપલ વચ્ચે આટલી બધી નફરત આવી ગઈ? ” ધ્યાન અચરજ સાથે બોલ્યો.
” આશ્રવી અને અનેરી એક જ હોસ્ટેલમાં સાથે ભણતા એતો ખબર હસે તમને? “

” હા “
” અનેરીને દુનિયાદારી શું  છે?  એ શીખવાના ઇરાદે કેયુરે એના મમ્મી પપ્પાના વિરોધમાં જઈને હોસ્ટેલમાં મુકેલી, બાકી તો અમદાવાદમાં ધણી કૉલેજ હતી. “

” દુનિયાના લોકો તો બહાર નીકળવાથી સમય સાથે સિખાઈ જ જાય. એમાં હોસ્ટેલમાં જવાની શુ જરૂર? “

” એમાં કેયુરનો ઈરાદો બસ એટલો જ હતો કે અનેરી એના કરતા નાની, તો મમ્મી પપ્પાએ બહુ મોઢે ચડાવેલી, માંગે એ હાજર કરતા.  એમાં એ બહુ જિદ્દી થઈ ગયેલી. “

“બરાબર એટલે હોસ્ટેલમાં મુકેલી!  એમ તો હોસ્ટેલમાં ભલભલા સીધા થઈ જાય. ખાવાનું ના ભાવે, ટાઈમેના આવો તો ખાવા ના મળે, ટાઈમસર પ્રાર્થનામાં હાજર ના થાઓ તો સજા થાય, જુદા જુદા સ્વભાવવાળા લોકો સાથે રેવાનું, કોઈ વાર તો ઝગડાએ થાય અંદરોઅંદર, આ બધી જ મુશ્કેલી સામે લડતા આવડી જાય.”
“હું તો રહેલો નથી એટલે, પણ અનેરી બધી વાતો કરે એટલે ખબર “

” ઘેર મમ્મી પપ્પાના લાડકવાયા હોસ્ટેલમાં તો સૌ સરખા હોય ‘અમીર હોય કે ગરીબ’ બાળકોમાં બહુ સારા સઁસ્કારનું સિંચન થાય અને જાતે પોતાનું કામ પણ શીખી જાય”
“સાચી વાત છે તમારી. આ વિચારે કેયુરે અનેરીને હોસ્ટેલમાં મુકેલી “

” અનેરી શહેરી છોકરી અને આશ્રવી ગામડાની બન્ને એક જ રૂમપાર્ટનર હતા. અનેરીને તો જરાય ગમે નહિં. નવી હતી ત્યારે તો આખો દિવસ રોયા જ કરતી. ખાવાનું ભાવે નહિં, કામ કરતા જોર આવે ક્યારેય કરેલું નહી એટલે. સારો ચોટલો વાળતા પણ ના આવડે.”

” શહેરના છોકરાને આજ તકલીફ થાય અને અમારે તો ગામડાવાળા નક્કી જ હોય, ભણવું હોય તો રેવું જ પડશે.તો રોવાનો કોઈ પ્રશ્ન જ ના આવે. એમ પણ ગામડાવાળા બહુ માયાળુ હોય તો બધે ભળી જાય. “

” આશ્રવીના કારણે અનેરી હોસ્ટેલમાં ટકી ગઈ. આશ્રવી અનેરીને બહુ મદદ કરતી. બન્ને ખાસ મિત્ર બની ગયા. એકબીજા વગર ક્યાય ના જાય. રજાઓમાં બન્ને એકબીજાના ઘેર પણ જતા.”

“કેયુરના મમ્મી પપ્પાને આશ્રવીનો માયાળુ સ્વભાવ બહુ ગમતો.” આશ્રવી એવું કેતી હતી એક વાર ધ્યાન બોલ્યો.

” કેયુર વાલી દિવસે અનેરીને હોસ્ટેલમાં મળવા આવતો. કેયુર ગુસ્સે થતો એટલો જ પ્રેમ પણ અનેરીને કરતો. તે હંમેશા અનેરીને હોસ્ટેલમાંથી રવિવારે ફરવા લઇ જાય, સાથે આશ્રવીને પણ લઇ જાય. “
” મતલબ આ બન્નેના લવ મેર્રેજ હતા? “

” એવું જ કંઈક. હમેશા આશ્રવી એમની સાથે ફરવા જતી. સાથે નાસ્તો કરતા. એક બે રજાઓ હોય એટલે અમદાવાદ અનેરી સાથે એમના ઘેર પણ જતી. ક્યારે આ બધામાં કેયુર સાથે લગાવ થઈ ગયો એની આશ્રવીને પણ ખબર ના પડી.
પછી તો અનેરીને આ વાતની ખબર પડી તો. એ દર રવિવાર બહાનું કરી ફરવા ના જતી. કેયુર અને આશ્રવી ફરતા એમાં પણ ગાંધીનગર એટલે ફરવામાં મજા કંઈક ઓર જ આવે.બહુ મજા કરતા. “

*        *       *     *

  આ બાજુ આશ્રવીએ અનેરી ને ફોન લગાવ્યો.” હાય અનુ કેમ છે? “
” અલિ આશુ તું?  સ્વરૂપ સાથે ક્યાંથી? “

” હું ઘેર જતી હતી અને સ્વરૂપને જોયો એટલે બસ માંથી ઉતરી ગઈ. “
” પણ, ભાઈ? “

” અરે એ નથી હું એકલી જ છું “
” ભાઈને ખબર પડશે કે તું અમને મળી તો? “

” કોઈ નહિં કે, તું બોલ ને? જબરી છે ખુશ ખબર પણ નથી આપતી? “
” યાર મારે ક્યારની તારી સાથે વાત કરવી હતી પણ મારાં લીધે તારેને ભાઈને બહુ ઝગડા થયેલા છે. તો…. “

” જવાદે. બોલ તારી તબિયત કેવી છે?  ડોક્ટર શુ કહેશે? બેબી હેલ્થી તો છે ને? દવા અને ચેકઅપ ટાઈમે કરાવજે પાછી. નહીંતર દવા ખાતા બહુ જોર આવે તને. “

” હવે ક્યાં તમે બધા હતા કે પાછળ ફરી દવા પીવડાવો. હવે તો હું બધું જ ધ્યાન રાખતી થઈ ગઈ, સંસ્કારી ગૃહિણી. સાચું કહું મને જ નવાઈ લાગે છે હું આટલી હોશિયાર કેવી રીતે બની ગઈ “

” અમે બધા હતા એટલે તું કંઈ નહોતી કરતી બાકી તને બધું આવડતુ જ હતું. સ્વરૂપ તો બરાબર ધ્યાન રાખે છે ને તારું? “

” એની તો તું વાત જ ના કર. તારાથીય જાય એવો છે, દવા ના ખાઉ ત્યાં સુધી પાછળ ફરે. હું કહું હમણાં પીસ તો જ્યાં સુધી પીવું નહિં ત્યાં સુધી સામે જ બેસી રહે. બહુ પરેશાન કરે છે.”
” સરસ.  મારે એક ચિંતા ઓછી. ” આશ્રવી હસતા બોલી.

” શુ યાર તું પણ. સાચું કહું તમારા બધાની બહુ યાદ આવે છે મને કહેતા અનેરી રડી પડી “
” અરે ગાંડી રોઈસ નહિં મને પણ રડાવીશ કે શુ… અમે પણ તને બહુ યાદ કરીયે છીએ. “

“ભાઈ પણ !”
” એ કંઈ બોલતા નથી. પણ હું જોઉં છું અંદરથી તો તને એ પણ યાદ કરતા જ હોય છે “

” મેં બહુ ખોટું કર્યું નઈ “
“ના, ના તું ખુશ છે આનાથી મોટી ખુશી અમારાં માટે બીજી શું હોય. તારા ભાઈ તો જોજેને આ વાત સાંભળીને તને ઘેર બોલાવ્યા વગર નહિં રેવાનાં.”

“તું ખોટી છે, ભાઈ નો સ્વભાવ તને નથી ખબર. એકવાર નક્કી કરે પછી કોઈનું ના સાંભળે. “
” એતો મારાંથી વધારે કોણ જાણે? “હસતા આશ્રવી બોલી.

” કેમ કંઈ થયું? હજુ ભાઈએ તને માફ નથી કરી?”
” ના ના એવું કંઈ નથી, હું મમ્મીને કોન્ફરનસમાં લઉં વાત કર. અને મેં કંઈ કીધું નથી તું જ ખુશ ખબર આપ બહુ ખુશ થઈ જશે.”

” હેલો મમ્મી અનેરી બોલું છું” આટલુ બોલતા તો અનેરીની આંખોમાં પાણી આવી ગયું આગળ બોલી ના શકી.
” અનુ ” વર્ષ બાદ આજ દિકરીનો અવાજ સાંભળી ચંપાબેન પણ તેમની ખુશી રોકી ના શક્યા.

” બસ હવે મૂંગા જ રહેશો કે કંઈક બોલશો પણ ” આશ્રવી બન્નેનું મૌન તોડવા બોલી. 
” મમ્મી કેમ છે તું અને પપ્પા શુ કરે છે? “

” અમે બધા મજામાં છીએ પણ તારી ખોટ છે. તારા વગર ઘર ખાલી લાગે છે. અને તારા ગયા પછી કેયુર પણ બહુ ગુસ્સે રહેતો હોય છે. “

” અરે મમ્મી આ આશુ છેને તારી દિકરી, મારી જગ્યાએ, હું તમારી સાથે જ છું એમ માન, હું સ્વરૂપ સાથે બહુ ખુશ છું. “

” એ બિચારી કેટલું કરે? અમે નસીબદાર છીએ કે આશ્રવી આપણા ઘરમાં છે. એ બહુ પ્રયત્ન કરે અમને બધાને સાચવવાનો પણ કેયુરે તો તારા ગયા પછી એનું જીવવું હરામ કરી દીધું છે. તોય એક શબ્દ નથી બોલતી. હસતી રહે અમારાં માટે…. “

” તમે ભાઈને સમજવો ને કંઈક. “
” એ કોઈનું સાંભળે ખરો? “

“પણ ક્યાં સુધી આશ્રવી આ ત્રાસ  સહન કરશે ભાઈનો? “

આશ્રવી ફરી વાત અટકાવી બોલી મારી વાત મૂકીને અનુ મમ્મીને ખુશ ખબર તો આપ.”
” મમ્મી તું નાની અને આશુ મામી બનવાની છે “

” શુ કહ્યું… હું દાદી બનવાની છું. ભગવાન તને ખુશ રાખે. સ્વરૂપ શું કરે છે.? “

“મારી દવા લેવા આવ્યા હતા ને આશુ મળી તો એની સાથે જ છે. “
” તબિયત સાચવજે બેટા, આમ તો તને અમારે ખોરોભરી અહીં રાખવાની હોય પણ બેટા…. ” ચંપાબેન બોલીના શક્યા ‘દીકરીને જોઈ પણ નથી શકતી કેવી માં છું હું વીચારે રડી પડ્યા.’

” અરે મમ્મી હજુ શ્રીમંતને વાર છે ત્યાં સુધી તો હું કેયુરને મનાવી લઈશ. ચિંતા ના કરો અત્યારે. ખુશ ખબર છે તો ખુશ થાઓને. “
આશ્રવી વાત બદલવા બોલી.

બાકી બધા જાણે જ છે કે કેયુર અનેરીને ક્યારેય માફ કરી ઘેર નહિં બોલાવે. અનેરીનું નામ પણ નથી બોલતું એની સામે તો ઘેર લાવવાની તો વાત જ ક્યાંથી કરાય.

બે મિનિટ ત્રણે વચ્ચે ખુશની વાત હોવા છતાં જયારે કોઈ બેસણાનું મૌન હોય એવી પરિસ્થિતિ થઈ ગઈ.

“એક કામ કરો તમે માં દિકરી વાતો કરો હું સ્વરૂપ સાથે ઘડી બેસું નહીંતર મને સંભળાવશે બેનપણી મળે એટલે અમને ભૂલ જ જવાનું.. ” નકલી હાસ્ય ઉપજાવતા.. આશ્રવી બોલી.

“સારું હું મમ્મીને ફોન કરું,  તું કટ કરી દે. આપણે સાંજે વાત કરીયે એમ પણ ભાઈ તો છે નહિં.. ચલ બાય. “
” બાય ” કહી ફોન લઈને આશ્રવી પિઝાહટ આવી.

આશ્રવીને જોઈ ધ્યાન બોલ્યો ” આવ આવ.. છુપેરુસ્તમ નીકળી તું તો બાકી!”
” કેમ મેં શુ કર્યું? “

” શુ નથી કર્યું એમ બોલ. “
” પણ થયું શું એતો કે ખબર પડે મને? ‘

” સ્વરૂપ તમારી પ્રેમ કહાની કહે છે મને… તે તો મને કંઈ કીધું નથી આવું.. મને તો એમ હતું.. તારા પપ્પા એ જ શોધ્યું છે. “

” અરે એવું કંઈ નથી સ્વરૂપ તો નવરો છે ” આશ્રવી શરમાઈને બોલી.
” તારું મોઢું જો અરીસામાં?  બધું દેખાય છે. “
” શુ સ્વરૂપ તું યે યારર !”
” ધ્યાન તારો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ છે તો એને ખબર જ હશે એટલે મેં કીધું “

” જો મારે કંઈ નથી સાંભળવું તે મારી ઉપર વિશ્વાસ ના કર્યો, મને બહુ ખોટું લાગ્યું ચસમિસ. ” ધ્યાન મોં બગાડી બોલ્યો.
” મારે તને કેહવું હતું પણ બધું અચાનક જ થઈ ગયું અને તું ક્યાં મને મળે જ છે કે કહું? ” ધ્યાનને માનવતા આશ્રવી બોલી.

” હા, હું બધું માનું પણ એક શરત પર “
” બોલ, શુ શર્ત છે તારી? “

” મારે તારી પ્રેમ કહાની તારા મોઢે જ સાંભળવી છે..એ પણ આજે… બોલ મંજુર. “
” સ્વરૂપ તે મને ફસાવી દીધી યાર.. હા મંજુર. બોલ શુ જાણવું છે તારે? “

“પહેલેથી બધું જ, તમારી પહેલી મુલાકાતથી,  બરાબર. છુપાવતી નહિં કંઈ સ્વરૂપ સાક્ષી છે હો. “
” હા બોલ. કૉલેજ દિવસો મને પણ સંભાળવા બહુ ગમે. શુ દિવસો હતા યાર…. ” સ્વરૂપ બોલતા અટકી ગયો.

” એટલે તમે નક્કી કર્યું છે બન્નેએ કે પિઝાથી પેટ નહિં ભરાયું તો મારું દિમાગ ખાવાનું..? “

વધુ આવતા અંકે….

Categories
Novels

સમયના વમળ(ભાગ-10)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

પિઝાહટ જઈને ત્રણે બેઠા. ધ્યાનને પીઝા ઓડૅર કરાવ્યા.          
“આશ્રવી તને બહુ ભાવે છે પીઝા નહિં!” કૉલેજ કેન્ટીનમાં બહુ પિઝા ખાધા.” સ્વરૂપ બોલ્યો.
” તું અને અનેરી સેન્ડવીચ પ્રેમી બરાબર ને? “

” હા યાર બહુ મજા કરેલી એ કેન્ટીનમાં, એક દિવસ તો યાદ છે હોળી નજીક આવતી હતી, તો કેન્ટીનમાં સોસથી હોળી રમેલા અને પછી જે સીન થયો..જોયા જેવો હતો. “
” એ દિવસ તો યાર ભુલાતો હસે… હોળી નજીક અને હું મારી બિરથડેની પાર્ટી આપવા આવી હતી. મારી જ પાર્ટી તમે કરી દીધેલી. જોવા જેવી સોસથી બગડેલી બધાયે મળીને “

” પણ મજા નહોતી આવી.? “
” શેની મજા?  તમે બધા ખાઈ ને ફુરર થઈ ગયા.. ને મારે નાસ્તા સાથે સોસના એ પૈસા ચૂકવવા પડેલા. પાર્ટી બહુ મોંઘી પડી મને. એ તો જવાદે પણ હવે હોસ્ટેલમાં જવું કેવી રીતે એવું મોઢું લઈને. કપડાએ બહુ બગડેલા શુ કરવું?  પુછજે અનેરીને ક્યારેક.. “

” ખબર છે મને અનેરી કેતી હતી… તમે કૉલેજથી સીધા શિવાનીના ધેર જઈને કપડાં ચેન્જ કરી હોસ્ટેલમાં ગયેલા. “

” હોસ્ટેલમાં હોળી રમવાની મનાઈ અને જો આવી રીતે મેડમ જોવે તો સીધા પેરેન્ટ્સને બોલવે. તને તો કેયુરની ખબર જ છે, કેટલા ડરી ગયેલા અમે.. ધ્યાન એ દિવસે અમે બચવાં બહુ મોટો કાંડ કરેલો.”

ધ્યાન એમની વાતો સાંભળી હસતા બોલ્યો ” એમ પણ કાંડ કરવામાં તારો કાયમથી પહેલો નંબર જ આવે છે. સ્કૂલમાં પણ ક્યાં ઓછા કાંડ કર્યા છે ચસમિસ? “
” આજ તો સ્કૂલ ફ્રેન્ડ અને કૉલેજ ફ્રેન્ડ ભેગા થઈ મારી પોલના ખોલો. હું બહુ સીધી ને સાદી છોકરી છું. “
” હા હો જલેબી જેવી “
” એના જલેબી જેવા સીધા હોવાના કારણે જ હું અને અનેરી સાથે છીએ ધ્યાન.”  સ્વરૂપ ધ્યાન સામે જોઈ બોલ્યો.

” પણ અનેરી ક્યાં છે? બોલાવને એને પણ અહીં. એમ પણ મારે  એની સાથે ઘણા ટાઈમથી કોઈ વાત થઈ નથી.”
” એને કહીશ કે તું અહીં છે તો ભાગીને તરત આવી જશે. પણ એની તબિયત થોડી સારી નથી.એક કામ કર એની સાથે ફોન પર વાત કરીલે. ફોન લગાવે છે કે લગાવી આપું? “

” અરે મારાં ફોનમાં તમારો નંબર ક્યાંથી હોય? અને મારાં ફોનમાં રેકોર્ડિંગ પણ છે તો તારા ફોનમાંથી જ ફોન કર.”
” લે ફોન તું જ વાત કર.”

” એક કામ કરું પેલા મારાં સાસુને કહી દઉં, હું અહીં છું નઈતર પ્રોબ્લેમ થઈ જશે “

” કેયુર ઘેર નથી કે શું? “
” હા, એટલે જ તારી સાથે શું, નહીંતર એકલી ક્યાય નથી જતી. “
” મારી યાદ આપજે આપણા સાસુમાં ને.” કહી સ્વરૂપ હસ્યો.

” હા, જરૂર ” કહી આશ્રવીએ ફોન હાથમા લીધો ત્યાં જ એના પપ્પાનો ફોન આવ્યો.
” આશુ ઘેર પહોંચી ગઈ? “
” ના, પપ્પા..ઘેર જ જવાની હતી પણ… “

” શુ થયું આશુ.. હજુ સુધી ઘેર કેમ નથી પહોંચી? બસ રસ્તામાં બગડી ગઈ છે કે શુ? એવું કંઈક તકલીફ જેવું હોય તો તારા સસરાને લેવા બોલાવી દેજે. કેટલે પહોંચી એતો કે પેલા. “

” પપ્પા તમેય બા જેવું કરો છો બોલવાનો વારો આવવા દો તો બોલુંને !”
” હા, બોલ “
” સરખેજ હું ઉતરી ગઈ “
“કેમ? “
” અનેરી અને સ્વરૂપ કુમારને જોયા તો મળવા. “

” અરે પણ કેયુરને ખબર પડશે કે તું એમને મળી છે તો તમારા બે વચ્ચે ઝગડો થશે, મારું માની જલ્દી ઘેર પહોંચી જા.”
” નથી બીક લગતી કેયુરની ક્યાં સુધી એમનાથી ડરવાનું? “

” બીકની વાત નથી, ઝગડા ના થાય એટલા માટે કહું છું. ભૂલી ગઈ એના પહેલા પણ આ લોકોના લીધે તારે અને જમાઈને કેટલા ઝગડા થયેલા છે. એની અસર તમારા સબંધમાં હજુ છે જ. હું નથી ઈચ્છતો કોઈ મોટી બબાલ થાય તમારા વચ્ચે. “

” નહિં થાય પપ્પા, ચિંતા ના કરો હું સાંભળી લઈશ..અરે હા પપ્પા હું મામી બનવાની છું. મારી સાસુ તો સાંભળી ગાંડા ગાંડા થઈ જશે. કેયુર ઘેર નથી. બે દિવસ બહાર છે એટલે ચિંતા નહિં. “

“તો વાંધો નહિં. પેલા ચંપાબેનને ફોન કરી કહીદે કે તું અનેરી સાથે છે,  બરાબર. અને ઘેર ટાઈમે જતી રેજે, પહોંચી મને ફોન કરવાનું ના ભૂલતી. “

” પણ તમે મમ્મીને ના કેતા ખોટી ચિંતા કરશે અને બીપી વધી જશે “
” સારું. વાતો કરો ત્યારે. ઘણા ટાઈમે મળી બે બેનપણી તો વાતો ઘણી હશે નહિં? “
” હા પપ્પા પછી વાત કરું, મુકું ફોન . જય માતાજી. “

પપ્પાનો ફોન મૂકી આશ્રવીએ સીધો તેની સાસુને લગાવ્યો.
” મમ્મી મારે ઘેર આવતા થોડું મોડું થશે”

“કેમ?  તારા પપ્પાને લેવા મોકલું ગીતામંદિર સ્ટેશને? “
” ના, ના એવું નથી. સ્વરૂપ કુમાર મળ્યા છે તો અનેરી સાથે વાત કરીને આવું “

“અનેરી? “
” હું હમણાં વાત કરાવું અનેરી સાથે તમારી, પણ કેયુરનો ફોન આવે તો સાંભળી લેજો “

” હા, એની ચિંતા ના કરીશ, મારે ફોન આવ્યો તો કેતો હતો કે પપ્પાને લેવા મોકલજે. એ મિટિંગમાં છે તો સાંજે ફોન કરશે. અનેરી કેમ છે એ તો કે? “
” મમ્મી હમણાં વાત કરાવું. એ મજામાં જ છે. અત્યારે ફોન મુકું.
જય માતાજી “

અનેરી સાથે વાત કરવાની ઉતાવળમાં આશ્રવીએ ફોન કાપી દિધો. સ્વરૂપ લાવ તારો ફોન હવે અનેરીને ફોન કરું. ત્યાં પીઝા આવી ગયા.
” આશ્રવી ખાઈલે પેલા પછી વાત કરજે ” ધ્યાન બોલ્યો.
” તમે બે મારાં ભાગનું ખાઈ જજો. મારે તો બસ અનેરી સાથે વાત કરવી છે. “

” અમે ખાઈસુ ને તું જોઈ રહીશ. એ મજા નહિં આવે. પછી ક્યારે મળવાના.? .ચલ ને યારર.. . ખાઈને કર વાતો.” સ્વરૂપ આશ્રવીને રોકતા બોલ્યો.

” હા ચલ.  ” કહી આશ્રવી ફટાફટ બે પીસ ખાઈ ઉભી થઈ ગઈ.
” તમે શાંતિથી ખાઓ હું બહાર બગીચામાં બેઠી છું ” કહી ફોન લગાવતા બહાર નીકળી ગઈ.

” એક વાત પૂછું? ” ધ્યાન ખાતા ખાતા બોલ્યો.
” પૂછો. “
” સાચું કહું આશ્રવી અત્યારે કંઈ બોલતી નથી પણ મેં કેયુરની સાથે વાત કરતા હમણાં જોઈ. કેટલી ખરાબ રીતે એ આશ્રવીને ટ્રીટ કરે છે. ઘરમાં કોઈ કંઈ કેતુ નથી એને. “

” હું બધું જ જાણું છું પણ  કંઈ કરી શકતો નથી.”
” ક્યાં સુધી આ સહન કરશે! મને આશ્રવીની બહુ ચિંતા થાય. પાછી કોઈને કંઈ પણ કેસે નહિં, ગમેતેટલી તકલીફ ભલે પડે. બીજાને ખુશ કરવામાં એનું કંઈ નઈ વિચારે. “

” બહુ દયાળુ છે પણ કેયુરએ સમય સાથે બદલાવું જોઈએ. જ્યાં સુધી આશ્રવી બોલતી નથી ત્યાં સુધી સારું છે પણ જયારે એની લિમિટ પુરી થશે ત્યારે કેયુરને પસ્તાવાનો સમય પણ નહિં રહે. પેલી કેહવત છે ને…
     ‘સ્પ્રિંગ જેટલી દબાવો એટલી જ ઉપર ઉછડે’
” પણ ત્યાં સુધી… “
” સાચું કહું હું જ આશ્રવીની આ હાલતનો જવાબદાર છું.અમારું સારું કરવામાં કેયુરના હાથે એની બલી ચડી ગઈ.?

” તમે કેમ જવાબદાર? “
” આશ્રવીની ખુશાલ જીંદગીમાં મારાં લીધે જ આ પ્રોબ્લેમ છે. બાકી આશ્રવી અને કેયુર તો બહુ મસ્ત કપલ હતા. “

” હતા?  મતલબ. કંઈ સમજ ના પડી. તમને કંઈ વાંધોના હોય તો મને પુરી વાત કહોને મારે જાણવું છે. ” ધ્યાન ખાવાનું અટકાઈને બોલ્યો.
” વાંધો તો શુ હોય પણ સાચે તમને કંઈ જ ખબર નથી? પુરી દુનિયા જાણે છે અમારી પ્રેમ કહાની. “

” પણ તમારા પ્રેમ અને આશ્રવીને શુ લેવા દેવા? “
” એ જ તો છે જે છે એ મૂળ વાત ” ખાતા ખાતા સ્વરૂપ બોલ્યો.

વધુ આવતા અંકે…..

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-9)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” હા,  બોલ કેયુર. ” કંઈક ખોટું કર્યાની વેદના સાથે આશ્રવી બોલી. આશ્રવીને જૂઠું બોલવું જરાય પસંદ ન હતું, પણ અત્યારે સાચું બોલવામાં તેનું બહુ મોટું નુકસાન હતું. આશ્રવી ધ્યાન સાથે છે એ જાણી કેયુરનું વર્તન કેવું હશે અને જાણ્યા પછી એ શુ કરશે એનો ડર હતો. કેયુર આમ સારો માણસ પણ ગુસ્સે થાય પછી કોઈનું ના સાંભળે અને આ બાબતે તો કોઈનું ના સાંભળે. આશ્રવીને આ બાબતનો બહુ સારો એવો અનુભવ હતો.

” કેટલે પહોંચી? બસમાં જગ્યા મળી કે નહિં? બહુ ભીડ તો નથી ને? ” એક સાથે સવાલ ઉપર સવાલનો વરસાદ કેયુરે આશ્રવી પર કરી દિધો.
” સાણંદ પહોંચી ગઈ છું અને બસમાં બહુ ભીડ નથી. મને ગામથી જ બેસવા જગ્યા મળી ગઈ હતી. ” આશ્રવી માંડ માંડ આટલુ બોલી.

” તારી બાજુમાં કોઈ છે કે, ભીડ નથી તો અકલી જ બેઠી છે? “
” એમ તો એકલી સીટમાં નથી બેઠી…” આશ્રવી હજુ આટલુ જ બોલી ત્યા..તેને અટકાવી કેયુર બોલ્યો.

” તો કોણ છે?  કોઈ પરેશાની તો નથીને?  મેં કીધુંતું તને એક દિવસ રોકાઈ જા કાલે હું તને લેવા ગુંજાર આવીશ, પણ મેડમને તો મારું માનવું જ નથી” એકી શ્વાસે કેયુર આટલુ બધું બોલી ગયો.
“મારી બાજુમાં એક માસી બેઠા છે અને ગામથી તો બાજુવાળા કાકા બેઠા હતા.”

ધ્યાન આ બંનેની વાતો બાજુમાં બેઠા સાંભળી રહ્યો હતો. ધ્યાનને આશ્રવીને આવી પરિસ્થિતિમાં ક્યારેય નહોતી જોઈ. આજે એને આશ્રવીનું કંઈક નવું જ રુપ જોયુ. જે આશ્રવી નટખટ હતી,  મજાક કરતા થાકતી નહિં, અને જ્ઞાનનો તો ભંડાર હતી. શુ સામે હતી એ એજ હતી કે બીજું કોઈ?

” તો અમદાવાદ પહોંચતા કેટલી વાર લાગશે? ” 
” મને ખબર નથી. પણ ઉભા રહો બાજુવાળા માસીને પૂછી    જોઉં.”

” જલ્દી કર, મારી મિટિંગ ચાલુ થઈ જાય પછી હું ફોન નહિં ઉપાડું. તને ગીતા મંદિર લેવા આવવી પડશે, કે ઘેર પણ એકલા મેડમ આવી જ જશો “.
” તમે કહો એમ કરું “

” મારું કીધું કરવું જ હતું, તો બસમાં આવી જ ના હોત!”
“હવે શુ કરું એ કો? ” આશ્રવી અકળાઈને બોલી.

” તારે કરવું હોય એ કરજે, હું કંઈ કેવાનો નથી. તું તો બહુ ભણેલી છે ને! આવી જજે જાતે. અને તને ના ફાવે તો પપ્પાને ફોન કરજે લેવા આવી જશે “
” સારું “

” મને ફોન ના કરતી હું મિટિંગમાં છું બરાબર !”
” ok, મુકું ફોન. જય માતાજી. “

આશ્રવી ફોન મૂકી બહાર જ જોતી રહી કંઈ પણ બોલી નહિં. ધ્યાન એમની વાતો સાંભળી બધું જ સમજી ગયો પણ શુ કરી શકે? અત્યાર સુધી જેમની વાતો બંધ નહોતી થતી તેમની વચ્ચે અત્યારે વાવાઝોડું આવ્યા પછીની શાંતિ છવાઈ ગઈ. કોઈ કંઈ બોલ્યું નહિં ને બસ આગળ વધે જતી હતી. બન્ને બચપણ અને  ગુંજાર પાછળ છોડી અમદવાદ તરફ આગળ વધી રહ્યા હતા. ધ્યાનને ઘણું પૂછવું હતું પણ આશ્રવી કંઈ બોલવાના મૂડમાં નહોતી.

બસ સરખેજ આવી ઉભી રહી. બસ બહાર જોતી આશ્રવી અચાનક જ ઉતાવળ કરતા બોલી “ચલ ધ્યાન આપણે અહીં ઉતરી જઇયે “.
” પણ આ સ્ટેશન આપણું નથી,તારે કંઈક ભૂલ થતી લાગે છે? “

” ના, કોઈ ભૂલ નથી થઈ. આવવું છે કે હું એકલી જ ઉતરી જાઉં? “
” અરે પણ અહીં? “

” ચાલને  યાર. મારાં માટે ” બોલી આશ્રવી ઉતાવળથી નીચે આવી ગઈ.
ધ્યાનને નવાઈ લાગી,  અચાનક બદલાવ શેનો હતો?. પણ આશ્રવીને અધવચ્ચે એકલી ના મુકાય વિચારી આશ્રવી પાછળ ઉતરી ગયો.

આશ્રવી ઝડપી ચાર રસ્તા પાર કરી ગઈ જયારે કોઈ બસ ચુકી ના જવાની હોય. ધ્યાન તો જોતો જ રહી ગયો, એ કરે છે શું?…

” અરે સ્વરૂપ તું અહીં? ” આશ્રવી એક છોકરા પાસે જઈને બોલી.
” તું અરે તમે?” સ્વરૂપ બોલ્યો

” અહીં શુ કરે છે? તું તો સુરત રહેતો હતો? “
“અનેરીના ચેકઅપ માટે આવ્યો છું”

” અનેરી!  શુ થયું એને? “
” કંઈ નહિં, ખુશ ખબર છે”

” શુ કહ્યું!  સાચું…? તો તો બધાને ઘેર આવીને ખુશ ખબર આપ “
” તને તો ખબર જ છે .. ?  “

” આ સમાચાર સાંભળી બધી નારાજગી દૂર થઈ જશે.”
” ના યાર હું નહિં આવી શકું”.

” હું છું ને ચાલ યાર મમ્મી તને જોઈને બહુ ખુશ થશે”

ધ્યાનને તો કંઈ જ સમજ ના પડી અહીં શુ થઈ રહ્યું હતું. તેનું મોં જોઈ આશ્રવી બોલી ” આ સ્વરૂપ છે. ધ્યાન અમે કૉલેજમાં સાથે હતા.”
“હેલો સ્વરૂપ હું ધ્યાન. આશ્રવીનો સ્કૂલ ફ્રેન્ડ અને ભાઈ પણ ખરો “
” હા, તમે જ ધ્યાન! આશ્રવીના મોઢે બહુ વાતો સાંભળી છે તમારી.
સામે પિઝાહટ છે ચલો ત્યાં બેસી વાતો કરીયે સાથે નાસ્તો પણ થઈ જાય. આપણે ઘણા ટાઈમે મળ્યા નહિં..આશ્રવી ? “

વધુ આવતા અંકે……

Categories
Novels

Social Love 7

પાછળના ભાગમાં……..

અહમ બાંકડા પર પથરાઈ ગયો. તેની પાસે કઈ જવાબ જ ન હતો. બિનલ તેની બાજુમાં બેસી. “શરમ તો તેને આવશે..  તું તો છોકરો છો..  તારે ન શરમાવાનું હોય…  મરદ બન..  “

અહમ : તો આ મરદ ઉપર બે પૂછડાં છે ? ” તેને પોતાના ચહેરા પર ઈશારો કરતા કહ્યું. બિનલ હસીને ઢગલો થઇ ગઈ. ” તું નઈ સમજે… મને કેટલી બધી શરમ આવે…  “

બિનલ : અચ્છા..  તને શુ શરમ આવશે ?
અહમ : મને છોકરી સાથે વાત કરતા નથી આવડતું… કંઈક ન બોલવાનું બોલી ગયો તો મારુ મજાક બની જશે બસ એટલે જ શરમ આવે છે… 

હવે આગળ……..

બિનલ : ભઈલું…  જો છોકરીઓને શુ ગમે ખબર ?? તેનુ ધ્યાન રાખે…  તેને સાંભળે…  તેની સાથે મીઠી મીઠી વાતો કરે…  તેને સુરક્ષિત રાખે…  બસ..  તેને બીજુ કઈ ન જોઈએ…  તું આટલું ન કરી શકે..  ” તેને અહમ સામે જોયું…  તો તે કાતરાઈને પોતાની સામે જોઈ રહ્યો હતો…  “શુ…  આવું ઘુરી ઘુરીને શુ જુએ છે…  “

એ જ કે…  તને આ બધી ક્યાંથી ખબર ?? ” અહમ તેને હાથ બતાવતા બોલ્યો… 

“અરે ખબર હોય ભઈલું છોકરી છું…  હું ખુદને ન ઓળખતી હોવ…  અને તમને જે વિચાર આવ્યો ને…  એવું નથી સમજ્યા…  અને કદાચ મને કોઈક આવું મળશેને…  ત્યારે તમને પહેલા કહીશ..  ” બિનલ આકાશ તરફ જોતા બોલી.. 

“બાપુને પહેલા કહેજે…  મને નહિ..   બાકી તને આશ્રમમાંથી કાઢી મુકશે… સાથે મને પણ કાઢી મુકશે..   ” અહમ ટાપલી મારતા બોલ્યો.

“બાપુએ કહ્યું છે…  કે જો તને કોઈ છોકરો પસંદ હોય તો જણાવી દેજે…  બધું ઠીક લાગ્યું તો પરણાવી દેશે…  ” બિનલની વાત સાંભળીને અહમ ઠેકડો મારીને ઉભો થઇ ગયો.

“શુ વાત કરે છે…  બાપુ બોલ્યા ? મતલબ તને છૂટ મળી ગઈ એમ ?? “

“હા..  તો ? તને પણ મળી છે ને…  એમ મને પણ મળી છે..  ” બિનલ હાથ બનાવતા બોલી.. 

“એ..  મને કઈ છૂટ નથી મળી…  અને હા..  મને એવા લફરાં કરવામાં જરા પણ રસ નથી…  એવા પ્રેમ ચાર દિવસના હોય છે..  પછી…  બધું હવા થઇ જાય છે…  ” અહમ તેની બાજુમાં બેસીને બોલ્યો.

“ભઈલું… જે પ્રેમ હવા થઇ જાય ને…  તેમાંથી શીખ લેવાની…  બાપુ શુ કહે ખબર છે તને ??, પ્રેમની લાગણી દુનિયાની સૌથી શક્તિશાળી લાગણી છે… અને જો તે સફળ થાય તો માણસ જીવન જીવે છે…  અને નિષ્ફળ જાય તો તેનાથી મોટો મહત્વનો અનુભવ જીવનમાં બીજો એક પણ નથી..  ” બિનલ અહમનો હાથ પકડીને બોલી.. 

“હમ્મ…  “બિનલની વાત સાંભળીને અહમ આંખો બંધ કરીને રોહિણીને યાદ કરતા બોલ્યો…  “ભઈલું મને બતાવને..  તે કોણ છે…  ” રોહિણીની યાદોમાં ખોવાયેલા અહમને ખભો મારતા બોલી…  અહમે હસીને ફોટો બતાવ્યો.. 

“વાઉ…   ભઈલું…  ભાભી ખુબ ક્યૂટ છે…  તેમની આંખો તો જો…  ડુબી જવાનું મન થાય…  ” બિનલ ખુશ થઈને બોલી… 

“છે ને !!! ” અહમ પણ ફોટોમાં ખોવાય ગયો..  એટલાં જ સામેથી રોહિણી ઓનલાઇન આવી…  “એ..  જો..  ભાભી ઓનલાઇન આવ્યા..  મેસેજ કર..  ” બિનલથી ન રહેવાયું તેને અહમને ઉછળીને કહ્યું… 

“શાંતી રાખને યાર…  આજે પહેલી વાર વાત થઇ છે… ઉતાવળ કરવી સારી નહિ..  ” અહમ કંઈક વિચારીને બોલ્યો.. 

“તું ખરેખર ઘોઘો જ રહીશ..  જોજે કોઈક બીજુ પટાવીને ચાલ્યું જશે ને તો તને ખબર પણ નહિ પડે..  ” બિનલ મો બગાડતા બોલી…

“એ પાગલ..  તારો ભાઈ જેમ તેમ છે ? જોવ તો ખારા કોણ લઈ જાય છે..  તે કહ્યુંને ભાભી..  એટલે સમજ..  તારી ભાભી બની ગઈ. ” અહમ હાંકવા લાગ્યો.

“જોઈએ આગળ..  શુ થાય છે.. ” બિનલ છણકો કરીને ચાલી ગઈ. “તે તારી ભાભી બનશે જોજે…  ” અહમ તેને સંભળાવતા બોલ્યો. પણ બિનલ નજરઅંદાઝ કરીને ચાલી ગઈ. તેને ફોનમાં રોહિણીને ફરી ઓનલાઇન જોઈ.. 

અહમ : હાય.. 
રોહિણી : હાય…  ” તે અહમનો મેસેજ જોઈને ખુશ થઇ ગઈ. પણ સામાન્ય વર્તન કરીને તેને જવાબ આપ્યો.
અહમ : તું ક્યાં ગ્રેડમાં છે? ક્યાં ક્લાસમાં બેસે છે.. 
રોહિણી : બેચ 1A, S1 ક્લાસમાં.. 
અહમ : ઓહહો..  તે તો ટોપરનો ક્લાસ છે..  તે ઇન્ટરિગ્રેટેડ MBA પસંદ કરી જ લીધું..  ” તે ચકિત થઇ ગયો. પોતે 3B બેચમાં હતો અને D1 ક્લાસમાં હતો કે જે ક્લાસ નબળા વિદ્યાર્થીઓનો ગણાતો.

રોહિણી : હા,  પપ્પાએ સજેસ્ટ કર્યું… ના કેમ પાડી શકું.. 
અહમ : ઠીક છે..  તારુ સારું વિચાર્યું હશે ને !!
રોહિણી : હા, એમ તો મારા પપ્પા મારી ખુબ કેર કરે.. 
અહમ : બધાના માં બાપ ધ્યાન રાખે જ.. 
રોહિણી : તારા પપ્પા પણ રાખતા હશે ને ધ્યાન… 
અહમ : મારે મમ્મી પપ્પા નથી…  બાપુએ મને દત્તક લીધેલો છે…  ” તે સહેજ મુંજાય ગયો. સામે રોહિણી તેની વાત સાંભળીને ડઘાઈ ગઈ. તેને ખ્યાલ ન હતો આગળ શુ બોલવું. ઘણું વિચારીને તેને લખ્યું.
રોહિણી : હા તો પપ્પા જ કહેવાય…
અહમ : હમ્મ..  ” રોહિણી પાસે આગળ બોલવા કશુ ન હતું તે બસ એમ જ ઓનલાઇન રહેલા અહમને જોવા લાગી.. 

સામે અહમ પાસે કે પણ કશુ બોલવાનું ન હતું. છતાં તેને ફરી નવી શરૂઆત કરતા કહ્યું..  “બોલ કંઈક…  શુ કરે છે..  “

રોહિણી : કશુ નહિ..  જમીને રૂમમાં આવી…  તે જામી લીધું ?

અહમ : હા..  જમી લીધું..  તું વેકેશન કરવા જવાની છો ?

રોહિણી : મમ્મીએ કહ્યું હતું પણ મને ઈચ્છા નથી…  તું જઈશ ?

અહમ : અહીં વેકેશન જેવું જ હોય.. 

રોહિણી : તમે લોકો ત્યાં કેમ વેકેશન મનાવી શકો..  ત્યાં શુ છે ?

અહમ : અહીં નહિ..  પણ ગિરનાર ચઢવો એ વેકેશન જેવું જ છે…  ઘણી મજા આવે.. 

રોહિણી : મેં કોઈ દિવસ જોયો નથી..  કેમ ત્યાં શુ હોય.. 

અહમ : અહીં આવે તો ખબર પડે…  ” તે હસીવા લાગ્યો.

રોહિણી : ઓકે, હું આવીશ..  મમ્મી પપ્પાને પૂછીને..  ” તેના ચહેરા પર એક રમતિયાળ સ્મિત ઉપસી આવ્યું..  ” પણ ત્યાં અમારું સગુ કોઈ નથી…  રહેવાનું અને જમવાનું કઈ જગ્યા એ ? “

અહમ : અમારું આશ્રમ છે…  ઘણું મોટું છે..  રોજ ઘણા બેઘર લોકો અહીં જમે છે…  તો તું એક વધી જઈશ તો અમારે ઘટ નહિ આવે.. 

રોહિણી : મતલબ ત્યાં બધા લાઈનમાં બેસીને જમે એમ જમવાનું ? ” તેનુ મોં બગડી ગયું.. 

અહમ : ના, અમારા માટે અલગ બને..  અમે લોકો સભ્ય છીએ.. 

રોહિણી : વિચારીશ..  મમ્મી પપ્પા હા કહે તો તને કહીશ.. 

અહમ : પૂછી જોજે.. 

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
બ્રમ્હાદ : The Warrior of Ancient History (લાઈવ)
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram channel : Gujjuvarta
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

કશ્મકશ – વિંધાયેલો પ્રેમ (ભાગ 16)

પાછળના ભાગમાં……..

અસી નુડલ બનાવીને બેડ પર બેઠી. “આ શુ લખે છે…  ” અસીને પહેલી વાર અવીને લખતા જોઈને ચકિત થતા પૂછ્યું. ” કઇ નહિ..  બસ એમ જ વાર્તા..  ” તેને પેન બુકમાં રાખીને તેને બાજુના ડ્રોવરમાં રાખી દીધી. અસીએ નુડલ્સ માટે આગ્રહ કર્યો પણ અવીએ ના પડી દીધી. કૂતરાની જેમ નુડલ્સ ચાવતી અસીને જોઈ રહ્યો.



“કેટલી શાંતી છે અહીં..  ” કામ આટોપીને આવેલી અસી અવીને લપકીને સુઈ ગઈ..  “હમ્મ..  ” અવીને તેને પોતાની છાતીમાં સમાવી લીધી. વાતો કરતા બન્ને પંખીડા ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા. બીજે દિવસે સવારે ઉઠીને આવી તેને ઘરે છોડીને કોલેજ માટે નીકળી ગયો.

બીજી તરફ સુરતમાં અવીની હાજરીના પડઘા પડી ચુક્યા હતા. બધા બે નંબરી બિલ્ડરોના મોટો સમૂહમાં અવીને પોતાના રસ્તેથી હટાવાના કાવતરા ઘડાઈ રહ્યા હતા. તેમાં મુખ્ય પરમચંદ સૌથી મોટો વડો હતો… 

હવે આગળ……..



“અતયારે પોલિસને આપણી તરફ કરતા વાર નહિ લાગે…  પણ બીજા ઘણા મોટા લોકો તેનો વાળ વાંકો નથી થવા દેવાના…  ” પરમચંદ ગુસ્સામાં બરાડી ઉઠ્યો.. 

“પણ આપણે અતયારે કઇ નહિ કરી શકીએ…  અવીને સમયે જ ઘા મારવો પડશે… બાકી આપણું પોપટ થતા વાત નહિ લાગે…  ” પરમચંદનો સાથી તેને સમજાવતા બોલ્યો.



“અવી અહીં માત્ર એક વર્ષ માટે જ આવ્યો છે…  પણ શુ કરવા તે ખબર નથી…  બસ એટલી ખબર છે કે…  તે કંઈક બીજા કામથી આવ્યો છે…  અહીંની સરકારી કોલેજમાં જાય છે બસ…  ” એક સજ્જન માણસ પોતાના ખબરીના સમાચાર દર્શાવતા બોલ્યો.

“નઈ નઈ…  તે ભણવા જ ન આવ્યો હોય… સવારના મારા બે માણસો ગાયબ છે…  મેં તેને અવીનો પીછો કરવા મોકલેલા…  ” પરમચંદ એક માણસને ફોન કરવા લાગ્યો પણ હજુ સુધી તેને કઇ જવાબ નહતો મળ્યો. “તમારી છોકરી છેલ્લે તેની સાથે દેખાય હતી… મારા માણસોએ મને કહ્યું હતું…  તમારી જેમ મારા માણસો પણ ગાયબ છે…  ” તે સજ્જન માણસ બોલ્યો.



“બાલાને આવતા વેંત મારી નાખ્યો…  વર્મા ગમે તેમ બચીને આવી ગયો…  તે હજુ હોસ્પિટલમાં બેભાન પડ્યો છે…  સાલું..  શુ થઇ રહ્યું છે એ નથી સમજાતું…  ” પરમચંદ પોતાની નાજાયદ દીકરીની વાતને ઉડાવીને પોતાના માણસોની ચિંતા કરતા બોલ્યો.

“અવી પાછળ કોઈક મોટું છે…  જે તેને બચાવી રહ્યું છે…અવી એકલો તો નથી તે દેખાઈ રહ્યો છે. ” પરમચંદનો સાથી કંઈક વિચારીને બોલ્યો.  પરમચંદ પણ વિચારે ચઢી ગયો..  પેલા સજ્જન માણસના બદલતા હાવભાવ કોઈ જોઈ ન શક્યું.

“આપણાથી પણ કોઈ મોટું હોઈ શકે ?? ” પરમચંદ ટેબલ પર હાથ પછાડતા બોલ્યો.



“કોને ખબર…  બની શકે અવીએ કોઈકના મોટા મોટા કામ કર્યાં હોય તો બની શકે…  આમ પણ તે નિર્દયી માણસ..  શરીરના ગણી ન શકાય તેટલા કટકા કરીને પણ આરામથી મસાલો ચાવતો હોય છે…  ” પેલો સજ્જન વ્યક્તિ મોઢું બગાડતા બોલ્યો..  પરમચંદને પોતાની આંગળી યાદ આવી ગઈ…  અવીએ હસતા હસતા કાપી હતી જાણે કોઈ વાયર કાપી રહ્યો હોય અને પોતે અસહ્ય વેદનાથી પીડાતો હતો.

“તેને હટાવો પડશે…  બાકી મારો ધંધો ચોપટ કરી નાખશે…  ” પરમચંદ પોતાના સાથી સામે જોઈને બોલ્યો. “કોશિશ કરીએ…  મને નથી લાગતું કે તેના સુધી આપણા હાથ પહોંચી શકશે…  ” તેનો સાથી બોલ્યો અને બાજુમાં બેઠેલા સજ્જન માણસ સામે જોવા લાગ્યો.



“આખી ફોજ પડી છે…  બસ એક જાળ બિછાવીને તેને પતાવી શકાય…  ” તે સજ્જન માણસે કોઈને કોલ કરીને વાત કરવા દૂર જતો રહ્યો. પરમચંદ, તેનો સાથી અને બીજા નાના નાના બિલ્ડરો કે જે આ વાતમાં બોલવા જેટલા પણ ન હતા એ બધાએ ચાલતી પકડી.

“માણસો મરતા હોય તો મરવા દે…  મને બસ તે જોઈએ જ…  મને ખબર છે… એજન્સી આમાં ઇન્વોલ છે…  પણ અવી મારે ગમે તેમ કરીને જોઈએ ” તે સજ્જન કડક શબ્દમાં બોલ્યો અને ફોન કાપી નાખ્યો.. 

બીજી બાજુ અવી આરામથી કોલેજમાં હરીફરી રહ્યો હતો. કોલેજમાં બહારના તત્વોનું આવનજાવન વધુ હતું. પણ તે બધું સમજી વિચારી રહ્યો હતો. તેને કોઈ નુકસાન પહોંચાડી શકે એમ ન હતું. પણ પોતાનાથી કોઈ વાંક વગરના વ્યક્તિને નુકસાન પહોંચે તેવું અવી ઈચ્છતો ન હતો.



તેને ખબર હતી કે જો પોતે વિચાર્યા વગર પગલું ભરશે તો અસીને તકલીફ થઇ શકે એમ હતી. ત્રણ લોકો સિવાય કોઈ ન હતું જાણતું કે અવી અસી માટે સુરત આવ્યો છે. બિલ્ડરોની સાથે સાથે હીરાના વેપારીઓ પણ અંદરથી ખળભળી ઉઠ્યા હતા. કેમકે અવીએ એ લોકો સાથે તદ્દન નર્કમાં વસતા લોકો સાથે જે વ્યવહાર કરવામાં આવે તેવા વ્યવહાર કરેલા હતા.

અવીને જરા પણ ખબર પડે કે કોઈ વેપારીએ બહારનો વહીવટ કરીને ખુબ મોટો નફફો રળ્યો છે તો બીજા જ દિવસે અવીની ગાડી તેના ઘર કે શૉરૂમ બહાર ઉભી હોય. અવીના માણસો એટલી હદ સુધી સિસ્ટમમાં પેસેલા હતા કે કોણ ક્યાંથી શુ કરી રહ્યું છે અને કોણ ક્યા મોજુદ છે બધી રગેરગની માહિતી અવીને પળવારમાં મળી રહેતી.



બીજો બાજુ tc સુરતમાં અવીની હાજરી બતાવવા માંગતી હતી. તેનુ માનવું હતું કે જો અવી ચુપચાપ સુરતમાં રહેવા લાગશે તો લંપટ લોકો તેને નબળો ગણી લેશે. અને નબળા લોકોને પહેલા દબાવાની કોશિશ કરવી એ દુનિયાનો આદત છે. જોકે બાલાની ગેરહાજરીની માહિતીની રજ ઘણા ઓછા લોકોને જ ખબર હતી કે તેને કોણે માર્યો. Tc એ નવા ઉપર દબાણ કર્યું એટલે તેને અવીને કોલ કરીને ઘરે બોલાવ્યો.



તીજુ અવી તો હાંફતો હતો. ” કોલ મૂકીને નવો tc ની ટીખળી કરતા બોલ્યો. “તો….  ?? ” tc ધુંઆફુંઆ થઈને બોલી.

નવો : અરે તો શુ તો…  હું તો એમ જ બોલતો હતો…  ” tc ને પોતાની તરફ વાવાજોડાની જેમ આવતા જોઈને તે સજગ સજગ થઇ ગયો.

Tc : અરે પણ બોલને..  શુ એમ જ…બોલ  ” તેને ઉભા થઈને ભાગવાની તૈયારીમાં રહેલા નવાને કોલર પકડીને સોફા પર સુવાડીને તેના પેટ પર બેસતા બોલી. “તું મને જલાવે છે…  એમ ?? ” તેને પોતાનું ટીશર્ટ કાઢતા કહ્યું.



“સવારમાં બાટલી ચઢાવીને રખડે છે કે શુ ?? ” tc ની આદતથી ટેવાયેલો નવો પોતાના શર્ટના બટન ખોલતી tc ના હાથ પકડતા બોલ્યો. “તો બટન તૂટતાં હોત બકા…  ” તેને હસીને નવાના હોઠ પર હોઠ રાખી દીધા. આમ અચાનક tc આમ વળગવાથી નવાને નવાઈ લાગી પણ પછી પડતું મૂકી દીધું.



નવા અને tc જયારે લગ્નગ્રંથીથી જોડાયા હતા ત્યારે tc એ અવી પ્રત્યે પોતાના પ્રેમનો એકરાર નવા પાસે કરેલો. સામે નવાએ કઠણ મન રાખીને બધું સ્વીકારેલું. કેમકે તેને અવી પર વિશ્વાસ હતો કે એકના એક દિવસ અવી tc ને ડાઇવર્ટ જરૂર કરી દેશે. સાથે અવીએ બાહેંધરી પણ આપી હતી. લગ્ન પછીના દિવસો થોડા કશ્મકશ ભર્યા જરૂર હતા. આખરે અવીના ન આવવાના લીધે તેને નવા સામે સમર્પણ કર્યું.



પતિ પત્ની વચ્ચે પ્રેમ ન હતો હંમેશા સમજણના બંધનથી જ બંધાયેલા હતા. સમાજમાં હસી ખુશીથી એક બીજા સાથે ભળીને રહેવા વાળું દંપતી ઘરમાં તદ્દન અજાણ્યું જ રહેતું. એવામાં એસ્ટેટના ધંધાએ રફ્તાર પકડી એટલે બન્ને કામમાં જ પોરવાયેલા રહેતા. કામ સિવાય વાત નહિ, પોતાના કામમાં જ વ્યસ્ત રહેવું, જીવનના કઇ ઠેકાણા જ નહતા રહ્યા. “ચલને આપણે ફેમેલી પ્લાનિંગ કરીએ..  ” tc ના બોલવાથી નવો તેની સામે અચરજથી જોવા લાગ્યો.

“આમ સામે ન જો..  મને વિચાર આવ્યો એટલે..  કહ્યું. ” નવા તરફથી કઇ જવાબ ન આવતા તે ઉભી થઈને કપડાં પહેરવા લાગી. “અવીનું મેટર પતવા દે…  પછી વાત. ” નવો બેઠો થઈને tc સામે જોવા લાગ્યો.


Tc : આપણે કશે દૂર ચાલ્યા જશુ. ” તેને નજર ચોરતા કહ્યું. નવો તેની હરકતો નિહાળતો હતો. “જ્યાં આપણે બન્ને જ હોય..  ” tc ઝડપથી રૂમની બહાર નીકળી ગઈ. નવો થોડીવાર વિચારીને ફ્રેશ થયો અને હોલમાં આવીને બેસી ગયો.


થોડીવાર પછી અસીને ઘરે ડ્રોપ કરીને અવી નવા પાસે પહોંચ્યો… ” બહુ જલ્દી સમય મળી ગયો તને..  “. નવો અવીને આવકારતા બોલ્યો. અવી પણ તેને ઉષ્માભેર વળગી પડ્યો…  “ચલ તને કંઈક બતાવું…  ” નવો તેને સ્ટડીરૂમમાં લઈ ગયો.



“આ બે લોકોને તું ઓળખે છે ?? ” ડ્રોવરમાંથી બે ફોટો કાઢતા નવો પ્રશ્નાર્થ નજરે અવી સામે જોવા લાગ્યો.

“ના…  કેમ શુ થયું…  ” અવી ફોટાનું ચહેરાનું નિરીક્ષણ કરતા બોલ્યો.

“તું જયારે tc ને ઘરે છોડવા આવ્યો ત્યારે આ બન્ને તમારો પીછો કરવા માટે બહાર આવ્યા.. ” નવો અદબ વાળીને બોલ્યો…

“તને કેમ ખબર ?? ” અવીએ સામે પ્રશ્ન કર્યો… 



વધુ આવતા અંકે……..



આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર ?????

મારી બીજી નવલકથા,
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
Social Love (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : TheSoulAmal
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-8)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

બન્નેની વાતો આગળ વધી રહી હતી તેમાં ખબર જ ના પડી કયારે બસે બહુ બધા સ્ટેશનનો પાછળ છોડી દીધા. વાતોમાં બન્નેને કંઈ ખ્યાલ જ ના રહ્યો અને બસ સાણંદ આવી ઉભી રહી. કંડક્ટરનો અવાજ સંભળાયો 10 મિનિટબસ ઉભી રહેશે જેને નાસ્તા પાણી કરવું હોય એ કરી આવો.

આ સાંભળી બન્ને એકબીજા સામે જોઈ રહ્યા, જયારે કોઈ સપનામાંથી જગ્યા ના હોય?

“અરે ચસમિસ આજે કંઈ બસ બહુ ઝડપથી જતી હોય એવું ના લાગ્યું? મને તો હજુ હાલ જ બેસી વાતો કરવાની શરૂ કરી, એવું લાગે છે અને છેકસાણંદ આવી ગયું ખબર જ ના પડી. “

” સાચું કહું તારી સાથે વાતો કરતા સમય ક્યારે પસારથઈજાય છે ખબર જ નથી પડતી. અમદાવાદ તો શું? અમેરિકા જવું હોયતોય સમયની ખબર ના પડે. શુ કેવું તારું? “
” તારી સાચી વાત છે “

“આજે એકલી છું કારણ કે કેયુરને સમય નહોતો, બાકી એ જ મને કાર લઈને લેવા અને મુકવા આવે. હું એકલી લોકોની ભીડવાળી જગ્યાએ જાઉં એ એમને નથી ગમતું, પણ આજે તને મળવાનું કિસ્મતમાં લખ્યું હશે… જવાનું જરૂરી હતું અને કેયુરને કંપનીમાં ઈમ્પોર્ટન્ટ મિટિંગ હતી તો છોડાય નહિં. એટલે આપણે આજ આઝાદ પંખી” મજાક સાથે હસતા આશ્રવી બોલી

” સરસ, મનાવો એક દિવસની આઝાદી. ચાલ કંઈક ખાવુ નથી, મને તો બહુ જ ભૂખ લાગી છે. તને મળવાની ઉતાવળમાં ખાધા વગર જ ઘેરથી નીકળી ગયો હતો. મારી મમ્મી તો ખાવાની બૂમ જ પાડતી રહી. એને બહુ ચિંતા મારી, કહીને જ મોકલ્યો છે નાસ્તો કરે એટલે વિડિઓ કોલ કરજે. જરાય વિશ્વાસ નથી એને મારી ઉપર… બોલ  ” ધ્યાન બહાર જવા તેનું પાકીટ લઈને બોલ્યો.

” અલ્યા તારી નહિં બધાની મમ્મી આવી જ હોય, ગમે તેટલા મોટા થઈ જઇયે પણ એના માટે તો કાયમ નાના જ રહેવાના ” આશ્રવી એની મમ્મીને યાદ કરતા બોલી.

“બોલ હવે શુ ખાઈશ? તારે નીચે આવવું છે કે હું બસમાં લઈને આવું? ” ઉતાવળ કરતા ધ્યાન બોલ્યો.
” હું….. શું ખાઉ…? ” વીચારતા આશ્રવી બોલી.

” અરે મારી માં જલ્દી બોલ, તારા કાકાની ગાડી નથી કે આપણા માટે ઉભી રાખે? મારે તો પેટમાં ઉંદર બિલાડા જયારે કુસ્તી કરી રહ્યા હોય એવું લાગે છે. ચાલ જલ્દી બોલ શુ ખાવુ છે તારે? “

” હું શું ખાઉ….?  એક કામ કર તારા માટે લાવે એજ મારાં માટે લેતા આવ.”
” હું લાવું એ ભાવશે તને?  બોલને….  તું કે એ લાવું બન્નેનું “

” પણ યાર મને તો બધું જ ભાવે છે “
” તો, શું આખી દુકાન લઇ આવું.. જલ્દી કરયાર…  “

એમ નહિં, મને તું લાવીશ એ ગમશે એમ કહુ છું. જા જે ગમે એ લાવજે, પણ કોરો નાસ્તો હો. ઓઇલવાળું નહિં. “

” હા તો એમ ચોખ્ખું બોલને મને ખબર પડે. ખાવુ ખાવુને પાછા નખરા ઝાઝા ” બોલતા ધ્યાન બસ નીચે ઉતરી ગયો.

“ધ્યાન બસમાંથી ઉતર્યો ત્યારે આશ્રવીએ બસમાં જોયુ કેટલા બધા લોકો બસમાં સફર કરતા હતા. કેટલા વર્ષે તેને આજ બસમાં સફર કર્યો, હોસ્ટેલમાં હતી ત્યારે પપ્પા બેવાર હોસ્ટેલમાં મુકવા આવેલા પછી જાતે જ બસમાં આવતી અને જતી. પણક્યારેય પપ્પા કેયુરના જેવું વર્તન ના કરતા. હંમેશાએ આશ્રવીને આગળ વધતી જોવા માંગતા એટલે આશ્રવીને બધું જાતે જ કરવાની પ્રેરણા આપતાં. શુ પપ્પા મને પ્રેમ નથી કરતા? એમને મારી ચિંતા નથી?” આશ્રવી પોતાની સાથે જ જયારે વાતો કરી રહી હતી. તેની અંદર બહુ મોટું મનોમંથન ચાલી રહ્યું હતું.

” ના, ના. મારાં પપ્પા મને બહુજ પ્રેમ કરે છે એમની તો હું જીંદગી છું. તો કેયુરનું આ વિશ્વાસ વગરનું વલણ, એ મારાં પ્રત્યે છે કે દુનિયા પ્રત્યે? પ્રેમહોય ત્યા વિશ્વાસ હોવો જ જોઈએ. ધ્યાનની વાત તો સાચી છે, કેયુરના વિચારોને માન આપતાં હું મારી જાતને જ ભૂલી ગઈ છું. શુ મારો આ બદલાવ યોગ્ય છે? જ્યાં હું શું વિચારું, મને શું ગમે છે એની મને જ કોઈ કદર નથી. બસ કેયુર અને એમની પસંદ સિવાય મારી લાઈફમાં કંઈક જ નથી. ભણતી ત્યારે કેટલા સ્વપ્ન જોયેલા… એનું શુ આશ્રવી? ” આશ્રવીના મનમાં ધ્યાનની વાતોએ બહુ બધા પ્રશ્નો ઉભા કરી દીધા પણ આનો જવાબ તો એના અંદર જ હતો જે એને ખુદને ખબર નહોતી.

ધ્યાન કયારે બાજુમાં આવીને  ઉભો રહી ગયો તેનો પણ આશ્રવીને ખ્યાલ ના રહ્યો. એક મિનિટ સુધી તો ધ્યાન એમ જ આશ્રવીને જોતો ઉભો રહ્યો પણ આશ્રવીને બહુ ઉંડા વિચારોમાં જોઈ બોલ્યો, “ચસમિસ કોની યાદોમાં ખોવાઈ ગઈ? અરે આજે જ મળવાનું છે તારા મનના માણીગરને.. હવે રોઈશ નહિં હો,….જો બકા હું તારા માટે શુ લાવ્યો છું જો જો..ખાઈશને.. ધ્યાન નાનું છોકરું મનાવતો હોય અમે બોલ્યો.. .”

“શુ ધ્યાન તું પણ…કોઈ જ મોકો જવા નથી દેતો મને પરેશાન કરવાનો, તને બહુ મજા આવે છે મને હેરાન કરવામાં… નહિં? ” આશ્રવી તેના મૂંઝવણ બાજુમાં મૂકી હસતા હસતા બોલી.

” હા, હવે હસી… હસતા જ સારી લાગે છે ચસમિસ, બહુ વિચારવાનું નહીં…અરે, શુ લઉં એની મૂંઝવણ હતી કંઈ સુજ્યું નહિં તો ટામેટાની વેફર અને આ બિસ્કિટ લાવ્યો. તને બહુ ભાવે છે, મને યાદ છે સ્કૂલમાં બહુ ખાતી. મારાંમાંથી ભાગ પડાવવાનો અને પોતાનું કોઈને આપવાનું નહિં. બહુ ચાલાક હતી. ” ધ્યાન હસીને બોલ્યો.

” પણ હવે હું મોટી થઈ ગઈ છું તો પિઝા ને બર્ગર ખાઈશ. આતો નાના છોકરા ખાય મોટા નહિં.”

” પિઝા અને બર્ગરવાળી… શું એ ઓઇલી ના હોય?.  એનાથી શરીર ના વધે… શુ કેવું?… જાડી, તારું શરીર એનું જ ઉદાહરણ છે. હું તો ગમે તેટલી ઉંમર થાય પણ મને ગમે એજ ખાવાનો. બોલ ખાવુ છે કે એકલો ખાઈ લઉં. “

” ખાવાનું જ હોયને?  એમાં પૂછવાનું થોડું હોય. તને તો ખબર જ છે આપણે પેલા પેટ પૂજા પછી બીજું કામ થાય. “

” હા તો પૂજારી પેટ પૂજા ચાલુ કરો તો અમારે પ્રસાદખવાય.” એમ બોલતા ધ્યાને વેફરનું પેકેટ તોડી આશ્રવીને હાથમાં આપ્યું.

ધ્યાન અને આશ્રવી જયારે શાળાના બગીચામાં નાસ્તો કરતા હોય એવી રીતે મજા કરતા ખાઈ રહ્યા હતા. કોઈ પેહલી નજરે બન્નેને જુએ તો એમને એવું જ લાગે જયારે ન્યૂ મેરિડ કપલ હશે. અને જોનાર પણ આમની ખુશી જોઈ એમના જવાનીના દિવસો યાદ કર્યા વગર રહી ના શકે, બન્ને આજે એટલા બધા ખુશ હતા.

” આશ્રવી અમદાવાદ પહોંચી પીઝા ખાઈને જઈશું. આજ પછી તું મને ક્યારે મળીશ, કોને ખબર ?”
” હું તો મજાક કરું છું મારે કોઈ પીઝા નથી ખાવા. મારે ઘેર પહોંચવામાં મોડું થઈ જાય. તારે તારી મમ્મીને વિડિઓ કોલ નહોતો કરવાનો? “

” ચાલશે, કંપનીએ પહોંચી ફોન કરી દઈશ. તું બોલ, આવીશ પીઝા ખાવા તો અડધી રજા મૂકી દઉં “
” હું… !”વિચરતા આશ્રવી કંઈ બોલી નહિં.

” હા જ તો તું… બીજું કોણ? “
” પણ કેયુર…? ” હજુ આગળ બોલે એ પેલા જ આશ્રવીના ફોનમાં રિંગ વાગી. આશ્રવી ફોન સામે જોઈ રહી.

” કેયુર છે ને? “
” હા, પૂછવા ફોન કર્યો હશે, કેટલે પહોંચી?  ક્યારે ઘેરપહોંચીશ? “

” હા તો શુ વાંધો છે? જે હોય એ સાચું જ કેવાનું…. પણ પેલા ફોન તો ઉપાડ. ” બોલી, ધ્યાન આશ્રવી સામે તેના મોંની બદલાતી રેખા જોઈ રહ્યો.

ક્રમશ:

Categories
Novels

અંધારી રાત ના પડછાયા અંતિમ ભાગ

  1. અંધારી રાત ના પડછાયા
  2. અંધારી રાત ના પડછાયા ભાગ 2
  3. અંધારી રાત ના પડછાયા અંતિમ ભાગ


અંકલ નું આ રૂપ જોઈ ને હું ખૂબ જ ગભરાઈ ગઈ તેમણે મારો ચહેરો જોરથી છોડ્યો અને બોલ્યા “જલ્દી થી ચા લઈ ને બેડરુમમાં આવ હવે હું વધારે રાહ જોવાનો નથી…

મેં હા કહી અને હાર પણ માની લીધી હું મનોમન પપ્પાને નફરત કરતી થઈ ગઈ કે તેમને કેવા હવસખોર દોસ્ત બનાવ્યા છે  અને મેં મમ્મી ને સોરી કહ્યું કે આજની રાત અંકલ સાથે વિતાવીને હું આત્મહત્યા કરી લઈશ…..

મારો નિર્ણય થઈ ગયા પછી હું જ્યારે ચા ગળવા ગઈ ત્યારે એક મિનિટ મને આ વિચાર આવ્યો મેં ગેસ ધીમો કર્યો અને આ વિચાર ના લીધે મારા મગજ અને મન વચ્ચે યુદ્ધ ચાલુ થયું જે આ મુજબ લખું છું ……..

આ વાતો થોડી વધારે છે એટલે મારા વાંચકો ના મનમાં સવાલ થશે કે નિત્યા ને આટલું વિચારવાનો સમય ક્યાંથી મળ્યો પણ મારી વાર્તા નું હાર્દ જ આ વિચારો નું યુદ્ધ છે માટે લખું છું…..

મગજ :”બરાબર નિર્ણય છે નિત્યા જલ્દી થી તૈયાર થઈ ને રૂમમાં જા …… અને સોંપી દે તારા શરીર ને એ હેવાનને હવે બીજો કોઈ રસ્તો નથી તો શું કરી શકાય……

મન : આમ તો હું ખૂબ જ સ્ટ્રોંગ છું કોઈ પણ પડકાર નો સામનો કરી શકું અને આજે આ એક નાનકડી સમસ્યા થી તું ઘભરાઈ ગઈ ને નિત્યા…….. ક્યાં ગયો તારો આત્મવિશ્વાસ……. તું કઈ રીતે ભૂલી શકે નિત્યા કે  આ એ માણસ છે જેના લીધે તને કોઈ પણ સહેજ અડતું તો પણ તું ચમકી જતી અને ડરી જતી આ રીતે ડરવાના કારણે તારી કેટલી મજાક ઉડેલી અને તું પણ નાનપણથી જ આ માણસ ને થપ્પડ મારવાના સ્વપ્નો જોતી તો આજે તો સરસ મોકો છે તારી પાસે આપ જવાબ એને અને સાકાર કર તારું સ્વપ્ન……..

મગજ:” સાચી વાત છે મનની નિત્યા પણ અત્યારે તું અબળા છે તારો પ્લાન પણ ફેલ થઈ ગયો અને એ માણસ ની તાકાત આગળ તું કઈ રીતે લડી શકે આમ પણ સ્વપ્ન અને હકીકત માં ઘણું અંતર હોય છે એટલે જ તારે હાર માની લેવી જોઈએ”

મન : ના નિત્યા તારે લડવું જોઈએ આ મોટી મુસીબત ના કહેવાય. અને આવા હવસખોરો ની સામે તો તારા જેવી કેટલીય દિકરી ઓ લડતી હશે અને આવા ને પાઠ પણ ભણાવતી હશે

મગજ :” હમ્મ એવી તો કેટલીય છોકરીઓ છે જે લડી હશે પણ પછી તેમની બદનામી પણ તો થઈ હશે અને યાદ રાખ નિત્યા કમલેશ અંકલ તારા પપ્પા ના બેસ્ટ ફ્રેન્ડ જ નહીં પણ સગા ભાઈ છે અને જ્યારે તારા પપ્પા ને ખબર પડશે કે તેમના દોસ્ત એ આવું ખરાબ કૃત્ય કર્યું છે તો શું તેઓ આ આઘાત સહન કરી શકશે ખરા????? એક જ રાત ની તો વાત છે પછી બધું શાંત થઈ જશે એટલે તારે રૂમમાં જવું જોઈએ…

મન:” આપણા કહેવાતા એવા પુરુષપ્રધાન સમાજ માં તારા જેવી કેટલીય છોકરીઓ ની આબરૂ આ રીતે લૂંટાતી હશે અને જો બધા જ તારી જેમ ચૂપ રહેશે તો એ દિવસ દૂર  નથી કે આવા હવસખોરો ની હિંમત  વધી જશે અને તને શું લાગે છે નિત્યા આ માણસ તારી એકલી ની આબરૂ સાથે રમવા આવ્યો છે તારા પહેલા આને કોઈ ની ઝીંદગી નહિ બગડી હોય? જો તારી પેલા ની કોઈ છોકરી એ વિરોધ કર્યો હોત તો તે તારા સુધી ના પહોચોત અને આવા તો કેટલાય હશે તો શું  દરવખતે ઘર ની આબરૂ અને પ્રતિષ્ઠા માટે દિકરી એ જ બલિદાન આપવાનું અને કયા સુધી આ બધું ચાલશે કોઈકે તો લડવું જ પડશે ને તો તું જ કેમ નહિ નિત્યા યાદ રાખ તું અબળા નહિ સબળા છે તું દુર્ગા પણ છે અને મહાકાળી પણ તું છે અને તું જ શક્તિ છે અને શક્તિ હમેંશા લડે ક્યારેય પણ હાર ના માને”

બસ! ચૂપ! બહુ થઈ ગયું તમારું નિત્યા જોરથી ચીસ પાડે છે જે રૂમમાં રહેલા કમલેશ અંકલ પણ સાંભળે છે અને તેઓ કહે છે “મારે ફરીથી ત્યાં આવવું પડશે કે તું બેડ પર આવે છે”??

કમલેશ અંકલ ની વાત સાંભળી ને હું જવાબ આપું છું ” ના અંકલ ચા તૈયાર છે અને હું આવું જ છું”

મેં ભલે અંકલ ને કહ્યું કે હું તેમને સમર્પિત. થવા તૈયાર છું પણ ના મેં લડવાનું નક્કી કર્યું એક પ્લાન ફેલ થયો તો શું થઈ ગયું બીજી યોજના તૈયાર કરી અને હું ચા ની ટ્રે લઈને અંકલ ના રૂમમાં ગઈ અને એમને ચા આપી જેવું એમને ચા નો કપ મારા હાથ માંથી તેમના હાથ માં લેવા  માટે મારી આંખો માં આખો નાખી કે મારા ડાબા હાથ ની મુઠ્ઠી માં રહેલું મરચું મેં તેમની આખો માં ઉડાડયું જેવું તેમની  આખો માં મરચું ગયું તેમના હાથ માં રહેલો ચા નો કપ તેમના પગ પર પડ્યો ગરમ ગરમ ચા પડતા ની સાથે જ આખો ચોળતા ચોળતા તેમને રાડો પાડી

“આહ મારી આંખો બહુ જ બળે છે કાંઈ દેખાતું પણ નથી આહ! મારી આંખ! પાણી …. પાણી….મને કોઈ પાણી આપો”

     અંકલ રાડો પાડતા જ રહ્યા અને મેં બેડરૂમ નો દરવાજો બહારથી બંધ કરી દીધો અને ઘરના ડરવાજા ને પણ ઝડપથી લોક કર્યો અને  અંકલ ને રૂમમાં પુરી ને હું ઘરની બહાર નીકળી ગઈ ત્યારે અડધી રાત થઈ હતી હું હાલ ક્યાં જાઉં શું કરું કાંઈ સમજાતું નહતું….

આ અંધારી રાત હતી અને ખૂબ જ ગરમી હતી એવું લાગતું હતું કે હમણાં જ વરસાદ આવશે …..હું એકલી જ ચાલી રહી હતી મારે આ સમયે ઘર ની બહાર નીકળવાની શું જરૂર હતી તેવા સવાલો હું મનમાં મારી જાત ને પૂછતી તી. પણ હું શું કરત મારી પાસે ઘર છોડી ને ગયા સિવાય બીજો રસ્તો પણ તો નહતો.તે અંધારી રાત ને હું ક્યારેય મારા જીવન માં નહિ ભૂલી શકું  શ્રવણ વદ આઠમ ની તે અંધારી રાત હતી.આમ તો આજુ બાજુ ભગવાન ક્રિષ્ન ના જન્મ નો ઉત્સવ ઉજવવામાં આવી રહ્યો હતો.અને ઘરના બધા લોકો થોડે દુર આવેલા તે મંદિર માં જ ગયા હતા.

મેં પણ મંદિરમાં જવાનું નક્કી કર્યું અમારા ઘર થી મંદિર થોડે  જ દૂર હતું અને મંદિરે જવા માટે બે રસ્તાઓ હતા એક હાઇવે પરથી જવાનો રસ્તો અને બીજો શોર્ટકટ જ્યાં થોડો વિસ્તાર જંગલ જેવો હતો મને અડધી રાતે હાઇવે પર જતાં બીક લાગતી હતી એટલે ને શોર્ટકટ લેવાનું નક્કી કર્યું..

હું ઝડપથી ચાલી રહી હતી. રસ્તામાં આવતું જંગલ મારી બીક માં વધારો કરી રહ્યા હતા મને તે અંધારી રાત માં જ્યારે ક્યાંક થોડી રોશની દેખાતી ત્યારે મારો પડછાયો જ દેખતો હતો……મારો તે અંધારી રાત ને અંધારી રાત ના પડછાયા સાથે હું જેમ તેમ કરી ને મંદિર પહોંચી….

મંદિર પહોંચતાની સાથે જ મેં મમ્મી ને શોધવાનું સ્ટાર્ટ કર્યું…મેં મમ્મી ને પદમાં આન્ટી સાથે બેસેલી જોઈ હું ધીમેથી મમ્મી ની નજીક ગઈ અને તેને ત્યાંથી ઉભી કરી મને જોઈ ને મમ્મી ચોંકી ગઈ મેં મમ્મી નો હાથ પકડ્યો અને તેને મંદિર ની બહાર થોડે દુર જ્યાં કોઈ ન હતું તેવી જગ્યાએ લઈ ગઈ અને હું મમ્મી ને ભેંટી પડી ને સાથે સાથે મારી આંખ માંથી આંસુ પણ નીકળી આવ્યા મને રડતાં જોઈ ને મમ્મી એ કહ્યું…

“નિત્યા! તું આટલી મોડી રાત્રે અહીં કેવી રીતે આવી? શાંત થઈ જ બેટા તું રડે છે કેમ? શુ થયું બોલ…….. “

મમ્મી એ મને તેની પાસે જ રાખી અને મારી પીઠ પર હાથ ફેરવતી જ હતી મેં મમ્મી ને માંડીને રડતાં રડતાં બધી વાત કરી …….મમ્મી એ મને ત્યાં જ બેસી રહેવા કહ્યું અને તે મંદિર માં પપ્પા પાસે ગઈ..મમ્મી થોડી જ વાર માં પછી આવી અને અમે બંને રીક્ષા માં બેઠા અને તરત ઘરે પહોંચ્યા જ્યારે મમ્મી મને ઘરે લાવી ત્યારે મારા તો પગ જ ન હતા ઉપડતા ઘરમાં પગ મુકતા પણ મમ્મી સાથે હતી એટલે હું આગળ વધી મમ્મીએ દરવાજો ખોલ્યો ત્યારે કમલેશ અંકલ સોફા પર જ બેઠા હતા…

તેમની આખો લાલ લાલ હતી અને તે તેમના પગ પર બરફ ઘસી રહ્યા હતા મારી મમ્મી ને જોઈને તેઓ ઉભા થઈ ગયા. મારી મમ્મી ખૂબ જ ગુસ્સામાં હતી તેને રૂમમાં પહોંચતાની સાથે જ કમલેશ અંકલ ને તસ્તસ્તો લાફો જોરથી માર્યો અને કહ્યું
“આજ પછી જો મારી દિકરી ની આસપાસ પણ દેખાયા છો તો હું ભૂલી જઈશ કે તમે નિત્યા ના પપ્પા ના ભાઈ જેવા છો હવે પછી ક્યારેય મારી દિકરી ની સામું પણ ના જોતા અબી હાલ જ ઘર ની બહાર નીકળી જાઓ”

મને તો કમલેશ અંકલ ની આંખો માં જરાય શરમ ના દેખાય તેમને મમ્મી ને કહ્યું:” મારે તો આવવું ક નતું અહીંયા પણ આતો નિત્યા દિકરી એકલી હતી ને તો મને તેની ચિંતા થઈ અને જે પણ કાઈ થયું  એમાં મારો તો કાંઈ વાંક જ નહતો તમે મારી વાત ને સમજવાનો પ્રયત્ન કરો”

કમલેશ અંકલ ની વાત સાંભળીને મમ્મી એ મને આગળ આવવા ઈસારો કર્યો અને સાથે થપ્પડ મારવાનું પણ કહ્યું….

મારી નાનપણ ની ઈચ્છા આજે પુરી થઈ મેં જોરથી અંકલ ને થપ્પડ મારી આ થપ્પડ પડતાની સાથે જ તેમના બને ગાલ લાલ થઈ ગયા મારી મમ્મી એ તેમને કડક શબ્દોમાં કહી દીધું…

“આજ પછી ક્યારેય મારા ઘરમાં પગ નહિ મુકતા નીકળી જાઓ અહીંથી હાલ જ અને હવે પછી જો તમે મારી દિકરી ની આસપાસ પણ દેખાયા છો તો મારે તમને પોલીસ ના હવાલે કરવા પડશે”

મમ્મી ની કડક ધમકી સાંભળી ને તેઓ ડરી ગયા અને ત્યાંથી જતા રહ્યા હું સોફા પર બેસી ગઈ મમ્મી મારી પાસે આવી અને મને કહ્યું:” આજે તારે રડવું જોઈએ તેવું તો તે કોઈ કામ નથી કર્યું મને તારા ઓર ગર્વ છે ચાલ આપણે સાથે માં. મંદિર જઈએ પણ જો તે મને પહેલા કમલેશ અંકલ વિશે કહ્યું હોત તો આજે એ એમની અસલી જગ્યાએ હોત

મમ્મી ની વાત નો મેં જવાબ આપતા કહ્યું”મમ્મી મેં તને કેટલીય વાર કહેવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ તું તારા કામ માં જ વ્યસ્ત હોય અને કમલેશ અંકલ તો આપણા ઘર ના જ હતા ને તો તું અને પપ્પા એમની વિરોધ કાંઈ પણ સુકામ સાંભળી લો અને એટલે જ હું તને ના કહી શકી સોરી માં”

મારી વાત સાંભળી ને મમ્મી ની આંખો માં પણ આંસુ આવી ગયા અને તેને મારા આંસુ લૂછતાં કહ્યું :”સોરી તારે નહિ મારે કહેવાની જરૂર છે ભૂલ તો મારી કહેવાય ને કે મારી દિકરી મને કંઈ કહેવાનો નાનપણ થી પ્રયત્ન કરતી રહી અને હું તેને સમજી ન શકી પણ આજ પછી હું મારી દિકરી ની બધી વાતો શાંતિ થી સાંભલીશ અને તેની સાથે રહીશ………. ” “આજ સુધી હું તારી મા તો હતી જ પણ હવેથી તારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ બનવાનો પણ પ્રયત્ન કરીશ”

મમ્મી નું આટલું બોલતાની સાથે જ હું તેને ભેટી પડી અમે ઘડીયાળ માં જોયું તો બાર વગવામાં આઠ મિનિટ ની વાર હતી મેં મમ્મી ને કહ્યું “મમ્મી ચાલ આપણે મંદિર જઈએ કિશનજી નો જન્મ થવાની તૈયારી જ છે હું અને મમ્મી એક્ટિવા લઈ ને મંદિર પહોંચ્યા પપ્પાએ મને જોઈને પૂછ્યું કે હું તો નતી આવવાની ને!? પણ મમ્મી એ પપ્પાને કહ્યું કે તે જ મને એક્ટિવા માં મંદિર લાવી છે અને આપણે સાથે એક્ટિવમાં જ ઘરે જઈશું…

રાત્રે બાર વાગે કિશનજી નો જન્મ ખૂબ જ ધામધૂમ થી કરાવવામાં આવ્યો અને ત્યારબાદ અમે ત્રણેય એક્ટિવમાં ઘરે આવ્યા ….થોડા દિવસો પછી પપ્પાએ પણ કમલેશ અંકલ ને બોલાવવાનું ઓછું કરી દીધું ….. મમ્મી એ પપ્પાને કમલેશ અંકલે મારી સાથે જે જબરજસ્તી કરવાની કોશિસ કરી તે વિશે જણાવ્યું હશે એટલે જ હવે મારે તેમનો ચહેરો નથી જોવો પડતો..  ..આજે હું મારા મમ્મી અને પપ્પા સાથે ખુશ તો છું છતાં પણ ક્યારેક મને તે અંધારી રાત ધ્રુજાવી દે છે હું ક્યારેય તે પડછાયા ને નહિ ભૂલી શકું

સમાપ્ત

Email id : [email protected]





એક રાઇટર તરીકે મારા વિચારો………

વ્હાલા વાચકમિત્રો મારી આ વાર્તા વાંચવા બદલ આપનો ખુબ ખુબ આભાર..વાર્તા નું નામ વાંચીને કદાચ તમારા મનમાં થયું હશે કે આ વાર્તા તો હોરર હોવી જોઈએ ને અને આમાં તો એવું કંઈ છે જ નહીં પણ હોરર નો અર્થ તો ડર લાગે તેવો થાય છે ને અને ભૂતપ્રેત થી તો ઘણા લોકો ડરતા હશે પણ મારી આ વાર્તા માં રહેલા કમલેશ અંકલ જેવા હેવાનો નું શુ કેટલીયે છોકરીઓ ની આબરૂ. બંધ  બારણે લૂંટાતી હશે અને તેઓ કાંઈ કરી પણ નહીં શકતી હોય…અને એમનાથી પણ ડરવાની જરૂર તો છે ને…..!

આપણા દેશ માં હમણાંથી ઘણી ઘટનાઓ બની જે રેપ અને બળાત્કાર પર છે અને એના માટે આપણે કેન્ડલ માર્ચ કરીએ, મોટી મોટી રેલીઓ કાઢીએ, ખરાબ કૃત્ય કરનારાઓ ના પૂતળા બાળીએ, તેમને ખરાબ શબ્દો કહીએ અને પીડિતા ને ન્યાય અપાવવાનો પ્રયત્ન પણ કરીએ…

આપણાં દેશ માં જયારે કોઈ દિકરી પર જાહેર માં દુષ્કૃતય થાય ત્યારે તો આપણે બહુ વધારે હિંસક બની જઈએ પેલા ગુનેગાર ને સજા અપાવીએ પણ મારો તમને બધાને સવાલ છે કે ઘરમાં જ સગા સગાસંબંધીઓ અથવા નજીકના મિત્રો દ્વારા જ્યારે આવું કંઈ દિકરી સાથે થાય ત્યારે કેમ કાંઈ કરવામાં નથી આવતું સાવ કાંઈ નથી થતું એમ હું નથી કહેતી પણ બહુ ઓછા કેસ છે જેમાં પીડિતા ને ન્યાય મળ્યો હોય…….

આવી ઘટનાઓ ને ગુજરાતી માં જતી,” જાતીય સતામણી અને અંગ્રેજીમાં sexual harassment કહેવાય છે હું sure નથી પણ કહેવાતું હશે “

જ્યારે ઘરમાં જ કોઈ દિકરી સાથે તેના સંબંઘી જેવા કે તેના કાકા ,મામા, ફુવા, જીજાજી,પપ્પા ના બેસ્ટ ફ્રેન્ડઅથવા પિતરાઈ ભાઈ અથવા નજીકનો ગમે તે કોઈ સગો માણસ જેનું કામ તેની રક્ષા કરવાનું છે અને તે જ માણસ તેનું ભક્ષણ કરે છે અને જ્યારે દિકરી તેની માં અથવા ગમે તે કોઈ નજીકના ને કહેવાનો પ્રયત્ન કરે તો ઘરની આબરૂ જશે તેવું કહીને તેનું મોઢું બંધ કરી દેવામાં આવે છે જો છોકરી ની ઉંમર સત્તર કે અઢાર વર્ષની હોય તે મોટેભાગે તેના લગ્ન કરવી દેવામાં આવે છે અને એ છોકરીનો જ વાંક હોય તેવું તેને જતાવવામાં આવે છે…..

મારી  વાર્તાની નાયિકા નિત્યા ને તો મેં લડતાં શીખવ્યું છે પણ બહુ ઓછી છોકરીઓ છે જે આવી પરિસ્થિતિ ઓ સામે લડતી હશે ………………..

હું તો દરેક માણસ ને કહું છું કે ક્યારેય પણ કોઈ પણ પરિસ્થિતિમાં હાર નહિ માનવાની હમેંશા એ પરિસ્થિતિ ની સામે લડવાનું અને અંત માં તો આપણી જીત જ થાય હ ક્યારેક જીત મળતા વાર લાગે પણ જો આપણે સાચા હોઈએ ને તો જીત આપણી જ થાય માટે ક્યારેય નિરાશ તો ના જ થવું જોઈએ……..

વાંચવા બદલ ખુબ ખુબ આભાર ……..

Categories
Novels

અંધારી રાત ના પડછાયા ભાગ 2

  1. અંધારી રાત ના પડછાયા
  2. અંધારી રાત ના પડછાયા ભાગ 2
  3. અંધારી રાત ના પડછાયા અંતિમ ભાગ

કમલેશ અંકલ વિશે

મારા પપ્પા અને કમલેશ અંકલ નાનપણ ના મિત્રો બંને બેસ્ટ ફ્રેન્ડ કમ ભાઈ કહી શકીએે. એ  બંને નાનપણથી જ એકજ શાળા માં ભણેલા અને કૉલેજ ની ડિગ્રી પણ હેમચંદ્રાચાર્ય નોર્થ ગુજરાત યુનિવર્સિટી માં સાથે કોમર્સ વિષય સાથે જ …… બંનેની ઑફિસ પણ એક જ અને બંને સાથે જ ઑફિસમાં જાય બંને ના લગ્ન પણ એકજ માંડવે થયેલા એક જ મંડપ માં હો બંને ની પત્ની અલગ અલગ હો પપ્પા ના મારી મમ્મી સાથે અને કમલેશ અંકલ ના પદમાં આન્ટી સાથે……

પપ્પા ના બેસ્ટ ફ્રેન્ડ કમ ભાઈ હોવાથી કમલેશ અંકલ અમારા ઘર ના સભ્ય જ કહેવાય આમતો એમને પણ આઠ વર્ષ નો એક છોકરો છે જે ને હું દર રક્ષાબંધન ના દિવસે રાખડી બાંધું છું અને હા તેનું નામ કિશન છે

હું નાની હતી ત્યારથી દરરોજ કમલેશ અંકલ અમારા ઘરે રેગ્યુલર આવતા ઓફિસમાં ના જવાનું હોય તો પણ ખાસ મને મળવા તો તેઓ ખાસ આવે અને મારા માટે મોટી ચોકલેટ લાવે પપ્પા મને ઘણી વાર કહે કે તે મારા કરતાં મોટા છે અને એટલે મારે એમને પગે લાગવું જોઈએ અને જ્યારે પણ હું નીચે વળીને તેમને પગે લાગુ ત્યારે મારા બરડા માં તેઓ ત્રણ ચાર વખત હાથ ફેરવતા મને એમનું એ રીતે હાથ ફેરવવું જરાય પણ પસંદ ન હતું..

હું જ્યારે નાની હતી ત્યારે તે આવતા પહેલ મને તેડી લેતા અને કહેતા……. અરે વાહ! આજે તો મારી ઢીંગલી વધારે સુંદર લાગે છે અને પછી તે મારા ગાલ અને માથા પર ચુંબન કરતા જે ત્યારે પણ મને ના ગમતું હાલ પણ હું જ્યારે તેમને પગે લાગુ ત્યારે તેઓ તેમની ખરાબ નિયત થી જ મારા પીઠ પર ના ભાગ પર બે થી ત્રણ વખત તો હાથ ફેરવેજ મને તેમની આખો માં મારા માટે કંઈક અલગ અને વિચિત્ર ભાવ દેખાતો અને મેં એક વખત પપ્પાને કહેલું પણ ખરા કે અંકલ નું આવું વર્તન મને નહિ પસંદ પણ પપ્પાએ કહેલું કે એમને છોકરી નથી ને એટલે એ મને એમની દિકરી માની ને વ્હાલ કરે છે મેં મમ્મી ને પણ ઘણી વાર કહેવાનો પ્રયત્ન કરેલો કે મને અંકલ નું વર્તન નહિ પસંદ પણ તેની પાસે મારી માટે સમય હોય તો હું તેને કહું ને…. જ્યારે પણ અંકલ મારી સાથે ખોટા અડપલાં કરતા ત્યારે રાતે હું છત પર બેસી ને રડી લેતી હું મનથી ખૂબ જ નબળી છું કોઈ ને કાઈ કહી ના શકું બસ ઉપર ચડી ને રડી લેવાનું……..

વર્તમાનમાં

પપ્પા મમ્મી ને બુમ પાડે છે કે હમણાં જ કમલેશ અંકલ નો મેસેજ આવ્યો કે તે લોકો ઘરે પહોંચવા આવ્યા છે …………”અરે..!……નિત્યા ની મમ્મી…..ક્યાં ગઈ…..શું….. કરે છે….જલ્દી ચા મુક…એ લોકો આવતા જ હશે અને વધારે સમય નથી  એ લોકો આવે એ પહેલાં જલ્દીથી ચા તૈયાર કર………”

પપ્પાનો અવાજ સાંભળી ને મમ્મી તેની સાડી સરખી કરતા કરતા મારા રૂમમાં આવી હું ચોપડી લઈ ને બેઠી હતી…ત્યાં મમ્મીએ કહ્યું…” નિત્યા જા ને બેટા જલ્દી થી બે કપ ચા બનાવને…….મારે આ સાડી ની પાટલી સરખી કરવી પડશે…..”

મમ્મી ની વાત સાંભળીને મેં તરત જ કહ્યું”ના મમ્મી મારે લખવાનું છે હું ચા નઈ બનાવું તું તારી રીતે મેનેજ કરી લે”,

મારી ના સાંભળી ને મમ્મી એ મને બટર લગાડવાનું સ્ટાર્ટ કરતા વ્હાલથી કહ્યું “નિત્યા મારી વ્હાલી દિકરી , તું તો કેટલી સારી છે હમેંશા મારી બધી વાત માને અને…….

મમ્મી વધારે માખણ ચોપડે એની પેલાં જ તેને અટકાવતા મેં કહ્યું…” બસ! બસ! હવે બહુ થયું માખણ જાઉં છું ચા બનાવવા એ પણ ખાસ મારા પદમાં આન્ટી માટે…”

મમ્મી મારા રૂમમાં જ તેની સાડી સરખી કરતી હતી અને મેં કિચનમાં ગેસ પર તપેલીમાં ચા મૂકી પણ જ્યાં સુધી ચા ઉકળી ને તૈયાર થાય ત્યાં સુધી હું તમને કમલેશ અંકલ ના વાઈફ પદમાં આન્ટી વિશે થોડી માહિતી આપું

પદમાં આન્ટી એટલે આમ તો મારી મમ્મી જેવા જ મારા માટે  જ્યારે મમ્મી મને મારી પસંદગી ના કપડાં  કે કોઈ પણ વસ્તુ ના લેવડાવે ત્યારે પદમાં આન્ટી મને તે બધું જ અપાવે અને મમ્મી ને કે પણ ખરા કે હું કિશન ની બેન એટલે એમની પણ દિકરી જ થાઉં ને! તેમનો સ્વભાવ ખૂબ જ માયાળુ છે

મારા પદમાં આન્ટી દેખવમાં વાઈટ છે  અને અને શરીર માં મધ્યમ બાંધા ને છે અમારા શહેર ની કોલેજ માં મનોવિજ્ઞાન વિષય ના બેસ્ટ અને એકમાત્ર પ્રોફેસર  એટલે મારા ડો.પદમાં આન્ટી એમને મનોવિજ્ઞાન વિષય સાથે પી.એચ.ડી. કરેલી એટલે તેઓ માનવ મન ને બહુ સારી રીતે પારખી શકે..

       પદમાં આન્ટી અને તેમના સ્વભાવ વિશે જેટલું કહીએ તેટલું ઓછું પડે પણ મારી ચા ઉકળી ને તૈયાર થઈ ગઈ છે અને બહાર આવેલી ગાડી ના અવાજ પરથી લાગે છે કે અંકલ અને આન્ટી ઘરે આવી ગયા તો હું ચા નું મમ્મી ને કહી ને આવું….☺☺☺☺☺

હું દોડતી દોડતી મારા રૂમમાં ગઈ જ્યાં મમ્મી તેની સાડી સરખી કરતી હતી….ત્યાં જઈને મેં કહ્યું “મમ્મી ચા બની ગઈ છે તું આપી આવજે અને આ શું તે હજુ સુધી સાડી સરખી નથી કરી તું શું કરે છે મમ્મી જલ્દી કર તમારે જવાનું પણ છે ને મારી વાત સાંભળીને મમ્મીએ જવાબ માં કહ્યું
“પ્લીશ તું જ ચા આપી આવને પહેલા પાણી આપજે અને પછી ચા આપજે ને ત્યાં સુધી હું આ સાડી પહેરી લઈશ…..”

મારી કમલેશ અંકલ ની સામે જવાની બિલકુલ ઈચ્છા ન હતી પણ મમ્મી ના લીધે હું તેમની સામે પ્લેટમાં પાણી ના બે ગ્લાસ લઈને બેઠકરૂમ માં ગઈ . અંકલ અને આન્ટી સોફા પર બેઠા હતા આન્ટી એ યલો કલરની અને ગ્રીન કલરના પાલવ વાળી કાંજીવરમ ની સુંદર સાડી પહેરી હતી અને તેમના ગળા માં રહેલો ગોલ્ડ નેકલેશ તેમની સુંદરતામાં ચાર ગણો વધારો કરતા હતા.મેં આન્ટી અને અંકલ ને પાણી આપ્યું અને આન્ટી ને કહ્યું……

” hello , how are you …………..આન્ટી…….

મારા સવાલનો જવાબ આપતા આન્ટી એ કહ્યું ” i am also fine dear ….. where. is your mom dear ?

આન્ટી ના સવાલ નો જવાબ આપતા મેં કહ્યું “,મમ્મી મારા રૂમમાં છે આન્ટી”

મારી વાત સાંભળી ને આન્ટી એ કહ્યું અંકલ ને કહ્યું “હું નિત્યા ની મમ્મી ને મળી ને આવું….”

પદમાં આન્ટી ને રૂમમાં આવતા જોઈ ને મમ્મી બોલી ” આવો ! આવો પદમાં બેન આજે તો ખૂબ જ સુંદર લાગી રહ્યા છો…..”

મમ્મી ની સામે થોડુંક શરમાઈ ને પદમાં આન્ટી એ કહ્યું ” એવું કાંઈ નથી પણ તમે હજુ સુધી કેમ તૈયાર નથી થયાં હું કાંઈ મદદ કરું…..”

આન્ટી બોલતા હતા ત્યારે જ હું ચા લઈ ને રૂમમાં આવી મેં આન્ટી ના હાથ માં ચા આપતા કહ્યું ” આન્ટી તમે જ મમ્મી ને સમજાવો કયારની આ સાડી ની પાટલી સરખી કરે છે પણ નથી સારી આવતી તો પણ બીજી સાડી નથી પહેરતી અને મેં તો મમ્મી ને કીધું પણ ખરા કે ડ્રેસ પહેરી લે પપ્પા નહિ બોલે પણ મારી વાત સાંભળે તો ને તમે જ સમજાવો.”

મારી વાત સાંભળી ને આન્ટી ના જોવે એ રીતે મમ્મી મારી સામે આંખો મોટી કરીને બોલી : નિત્યા જા આ ચા નો કપ કિચનમાં રાખી આપ “

હું મમ્મી ની વાત માની ને કિચન માં ગઈ અને જ્યાં સુધી કિચનમાં થી મારા રૂમમાં આવી ત્યાં સુધી મમ્મી તૈયાર હતી હું તો મમ્મી ને આમ પાંચ મિનિટ માં તૈયાર જોઈ ને ચોંકી ગઈ ત્યારે મમ્મી એ મને પદમાં આન્ટી ના હાથ નો જાદુ ઈશારા થી સમજાવ્યો. મમ્મી આજે લાલ કલર ની ગોલ્ડન ડિજાઇન વાળી સાડી માં નવી નવેલી દુલહન જેવી લાગતી હતી.

મમ્મી અને પદમાં આન્ટી તૈયાર થઈ ને રૂમની બહાર આવ્યા ત્યારે કમલેશ અંકલ ઓલરેડી ગાડી માં  જ  બહાર રાહ જોતા હતા તેવું પપ્પાએ કહ્યું અને પછી મમ્મી ,પપ્પા અને પદમાં આન્ટી પણ બહાર નીકળ્યા અને ગાડી માં બેઠા . મમ્મી ગાડી માં બેસે તેની પહેલા તેને મને કહ્યું કે મારે ઘર નું બરાબર ધ્યાન રાખવાનું છે મેં પણ મમ્મી જોડે ફોન માંગ્યો પણ મમ્મી એ કહ્યું કે અસાઈમેન્ટ લખવામાં ધ્યાન આપો એમને બાય કહી ને હું ઘર માં આવી ને મેં ઘર નો દરવાજો બંધ કર્યો ત્યારે ઘડિયાળ માં સાડા નવ  ને પાંચ થયા હતા.

    હું હાલ ઘર માં એકલી હતી .  મમ્મી અને પપ્પા હાલ જ નીકળ્યા હતા એટલે તેઓ બાર વાગ્યા પેલાં તો નહીં જ આવે આ વાત ની મને ખાતરી હતી એટલે મેં ટી.વી. ચાલુ કર્યું. થોડી વાર ચેનલો બદલ્યા પછી zing ચેનલ પર પ્યાર તુને ક્યાં કિયા આવતું હતું જે લગભગ દરેક ગર્લસને બહુ જ ગમે  right  ને ગર્લસ……..

મને પણ આવા એપિસોડ જોવા બહુ ગમેં એટલે દસ મિનિટ સુધી તો મેં ટી.વી.ધ્યાનથી જોયું પણ પછી થોડી વાર રહી ને મને મનમાં વિચાર આવ્યો કે સાચે જ શું અત્યારે મારે ટી.વી જોવાય . શું હું ટી.વી જોવા માટે ઘરે રહી હતી આવા વિચારો ના લીધે મેં તરત જ ટી.વી બંધ કર્યું અને હું મારા રૂમમાં ગઈ ચોપડા બેઠક રૂમના સોફા પર મુક્યા અને હું કિચન માં પાણી પીવા ગઈ . પાણી પી ને મેં લખવાનું સ્ટાર્ટ કર્યું….

હું લખતી હતી અને મેં ત્રણ question લખ્યા અને મને તો ઊંઘ આવવાની ચાલુ થઈ ગઈ . મેં ઘડિયાળ માં જોયું તો સવા દસ વાગ્યા હતા હજુ તો મારે ઘણો સમય જાગવાનું હતું . એટલે હું કિચનમાં ગઈ અને પદમાં આન્ટી માટે મેં જ્યારે ચા બનાવેલો ત્યારે વધારે જ બનાવ્યો તો તે ચા પીધી અને ફરીથી લખવાનું મેં શરૂ કર્યું.

બધું સરસ લખાઈ રહ્યું હતું.હવે તો મને ઊંઘ અને આળસ પણ નતી થતી.  હું લખતી હતી ત્યાં જ કોઈએ ડોરબેલ વગાડી મેં ઘડિયાળ માં જોયું તો રાત ના અગિયાર વાગ્યા હતા.મેં મનમાં વિચાર્યું કે મમ્મી અને પપ્પાએ તો બાર વાગ્યા પછી જ આવવાનું કહ્યું તું તો અત્યારે આટલા મોડા દરવાજે કોણ હશે? મેં દરવાજા પાસે રહેલા નાનકડા કાચ માંથી બહાર જોવાનો પ્રયત્ન કર્યો અને બહાર ઉભેલી વ્યક્તિ નો ચહેરો જોતા જ મારા પગ નીચે થઈ જમીન સરકી ગઈ કેમ કે બહાર કમલેશ અંકલ હતા. તે આટલી મોડી રાત્રે કેમ ઘરે આવ્યા હશે? હું મનમાં મારી જાત ને પૂછું તે પહેલાં જ ફરીથી ડોરબેલ વાગી.

મને આ સમયે દરવાજો ખોલવાનું ઠીક ના લાગ્યું પણ અંકલ સતત ડોરબેલ વગાડે જ જતા હતા તોય દસ મિનિટ સુધી મેં દરવાજો ના ખોલ્યો પણ પછી મને લાગ્યું કે કદાચ તેમને સાચે જ કોઈ વસ્તુ જોઈતી હોય અને પપ્પાએ જ એમને મોકલ્યા હોય તો. એટલે હું મારા રૂમમાં ગઈ મેં મારી જૂની નાઇટી ચેન્જ કરી અને વ્યવસ્થિત કપડાં પહેર્યા . હું રૂમની બહાર આવી અને મેં ડરતા ડરતા દરવાજો ખોલ્યો…….

મેં જેવો દરવાજો ખોલ્યો કે તરત જ કમલેશ અંકલ ઘર માં આવી ગયા અને મને પૂછ્યું…..
“દરવાજો ખોલતા આટલી વાર કેમ લાગી?…….”

મેં ડરતા ડરતા કહ્યું “હું સુઈ ગઈ તી અંકલ એટલે વાર લાગી ( હા હું જાગતી હતી પણ મને અંકલ ની એટલી બધી બીક લાગતી હતી ને એટલે હું ખોટું બોલી)

અંકલે સોફા પર પડેલા મારા ચોપડા જોયા અને તે પણ સોફા પર જઈને બેઠા ….. અને મારી બુક્સ જોવા લાગ્યા ….

મને ખુબ જ ડર લાગતો હતો તોય મેં હિંમત ભેગી કરીને ધ્રુજતા ધ્રુજતા પૂછ્યું ……” અંકલ કાંઈ કામ હતું કેમ તમે એકલાજ આવ્યા અને મમ્મી,પપ્પા અને આન્ટી ક્યાં છે તેઓ કયારે આવશે?….”

મારા સવાલો સામે અંકલે અટ્ટહાસ્ય કરતા કહ્યું “હમ્મ હવે મૂળ સવાલ પર તું આવી જ ગઈ . તો સાંભળ તારા આન્ટી અને મમ્મી , પપ્પા ત્યાં મન્દિર માં જ છે અને ભજન ગાઈ રહ્યા છે . મને ત્યાં ના ગમ્યું તો થયું તને મળતો આવું આમ પણ આ રાતની તો હું કેટલા વર્ષો થી રાહ જોતો હતો આજે મોકો મળ્યો તો જવા થોડી દેવાય……”

અંકલ બોલતા બોલતા મારી પાસે આવતા હતા હું તેમના નાપાક ઈરાદા સમજી ગઈ મનમાં ભલે હું ખૂબ ડરેલી હતી પણ મેં હિંમત ભેગી કરી ને અંકલ ને કહ્યું…
” દૂર રહો મારાથી અને અબી હાલ જ ઘર ની બહાર નીકળો નહિ તો હું બુમાબુમ કરી ને આખી સોસાયટી ના બધા લોકો ને ભેગા કરીશ પછી તમે પપ્પાની હાજરી માં પણ અહીં આવવા લાયક નહિ રહો “

મારી ધમકી સાંભળી ને અંકલે વળતો જવાબ આપ્યો તેમની હવસભરી ભાષા માં ” મને ખબર હતી નિત્યા તું આટલી જલ્દી મારી વાત નહિ માને એટલે જ આજો મેં ખાસ આજની રાત પસંદ કરી આજે આઠમ છે ક્રિષ્ન જ્ન્મ ની રાત એટલે તમારી નજીક ના કોઈ ઓન પાડોશી ઘરે નથી હું બધાય ને મન્દિર માં મારી આંખે જોઈ ને જ આવ્યો છું….”

મારો ધમકી વાળો પ્રયત્ન નિષ્ફળ ગયો તો મને મનમાં થયું કે હું આજીજી કરું કદાચ આ હેવાન પીગળી જાય એટલે મેં એકદમ રડતાં રડતા કહ્યું “અંકલ પ્લીશ તમે અહીંથી જવો મને બહુ દર લાગે છે  ત…..તમે….પપ્પ આવે…..ત્યારે આવજો……ને…..પ્લીશ …જાઓ…..”

હું બે હાથ જોડી ને  તેમને આજીજી કરવા લાગી ત્યાં એમને કહ્યું “ના રડવાનું નઈ તને ખબર છે હું તારી આખો માં આંસુ નહિ જોઈ શકતો .ઓકે …….ઓકે….. તારી ઈચ્છા છે ને કે હું જાઉં તો હું જાઉં છું ને તારા  બેડરુમમાં……. તું પણ રૂમમાં જલ્દી આવ બસ એક જ કલાક પછી હું તરત જ જતો રહીશ……. i promise………

      અંકલ ધીરે ધીરે તેમના અસલી સ્વરૂપ માં આવતા હતા . તેમનો તે અંધારો પડછાયો ધીમે ધીમે મારી તરફ આગળ વધતો હતો….   આ અંધારી રાત ના પડછાયા નો મેં હિંમત થી સામનો કરવાનું નક્કી કર્યું….. મેં મનમાં દ્રઢ નિશ્ચય કર્યો કે આજે કાંઈ પણ થાય પણ હું આ હવસખોર ને તાબે નહિ થાઉં…. મેં મનમાં કરાટે વિષે વિચાર્યું પણ એતો જે સ્ટેપ આવડતા હતા તે ટી.વી.માં જોયેલા હતા જેની પર હાલ વિશ્વાસ ના મૂકી શકાય મેં મમ્મી ને કહેલું કે મને કરાટે શીખવા જવા દે જો તે દિવસે તેને મને જવા દીધી હોત તો આજે મેં કમલેશ અંકલ ની હાલત ખરાબ કરી નાખી હોત…. પણ હાલ તો મારી હાલત ખરાબ હતી…….

મેં લડવાનું તો નક્કી જ કર્યું જ હતું પણ હું શું કરી શકું……હું એટલું મનમાં વિચારતી હતી પણ કાંઈ પણ કરવા માટે મારે થોડો સમય જોતો હતો એટલે મેં અંકલ ને કહ્યું….. ” હાલ તો હું અબળા છું એટલે તમે જે ઈચ્છો મારી સાથે કરી શકો હું રૂમમાં આવવા તૈયાર છું પણ પા…. મારે પાણી પીવું છે…..

અંકલે મારી વાત સાંભળીને કહ્યું મારી વાત માની ગઈ એટલે તને પણ મજા આવશે…. સારો નિર્ણય મને તારી પાસથી આજ અપેક્ષા હતી હું બેડરુમમાં રાહ જોવું છું જલ્દી પાણી પી ને આવી જા અને જો કોઈ પણ ચાલાકી કરી છે ને તો યાદ રાખજે …….. (મોટી મોટી આંખો થી હવસભરી નજરે તે બોલ્યા)…

મારી પાસે  વધારે સમય ન હતો હું કિચનમાં ગઈ મેં પાણી ની માટલી ની બાજુ માં પડેલો ગેસ જોયો તરત જ મેં તપેલી માં થોડું પાણી લીધું અને ગેસ ચાલુ કર્યો … જ્યાં સુધી પાણી ઉકળે નહિ ત્યાં સુધી મેં અંકલ ને વાતો માં વ્યસ્થ રાખવાનું વિચાર્યું હું કિચનની બહાર નીકળું તે પહેલાં જ તેઓ કિચન ના દરવાજા પર આવી ને ઉભા રહ્યા મેં મારી સમયસૂચકતા વાપરી ને હું તપેલી ની સામે ઉભી રહી અને કહ્યું અંકલ હું બેડરૂમમાં આવું જ છું ચાલો…

અંકલે કહ્યું જો તું સીધી રીતે ના માની હોત તો તને ઢસડી ને લઈ જતા પણ મને આવડે જ છે આજની રાત ની હું કેટલા સમય થી રાહ જોતો હતો તને ખબર છે  i love you………   આજે હું મારો પ્રેમ મેળવીશ….

મારે જ્યાં સુધી પાણી ગરમ ના થાય ત્યાં સુધી સમય પસાર કરવાનો હતો એટલે મેં કહ્યું ” અંકલ પ્લીશ.  તમારી હવસ  ને પવિત્ર પ્રેમ નું નામ તો નામ ના આપો…..

મારી વાત સાંભળીને તેમની આખો લાલ થઈ ગઈ અને તેઓ ગુસ્સાથી બોલ્યા “તું એકવખત મારી સાથે બેડ પર ચાલ પછી તને મારો પ્રેમ બતાવું……..”

હું ખૂબ જ ડરી ગઈ અને મેં કહ્યું ” અંકલ ….. નહિ…… મારી ……. પર …. મહેરબાની કરો……. મેં …બે હાથ જોડ્યા………. અંકલ હું તો તમારી….. દિકરી…… કહેવાઉં……. જો તમારે પણ મારા જેવડી દિકરી હોત તો તમે એની સાથે પણ આવું કર્યું હોત…..

મારા સવાલ સામે અટ્ટહાસ્ય કરતા તે બોલ્યા” જો મારે દિકરી હોત તો….. ને……!….. પણ મારે ક્યાં દિકરી છે જ…… જે હું તારો વિચાર કરૃ……..

“અંકલ નહિ …. હું  …. હું પણ તો તમારી દિકરી  જેવી જ છું ને…… તમે જાઓ અહીંયાંથી પ્લીશ.”……. મેં રડતાં રડતાં કહ્ય….

“તું ભલે મારી દિકરી જેવી હોય પણ મારી દિકરી તો નથી ને અને આ શું છે ગેસ પર તારી પાછળ આઘી ખસ…….”    અંકલ મારી તરફ આવતા આવતા બોલ્યા…

મારો ગરમ પાણી ફેકવાનો પ્લાન ફેલ થઈ ગયો એટલે મેં થોડી હિંમત કરી ને ડરતા ડરતા કહ્યું “આ જુઓ અંકલ મેં પાણી ગરમ કરવા મૂક્યું છે વિચાર્યું તમારા માટે ચાં બનાવું…

મારી વાત અંકલ ને સાચી લાગતા એ એકદમ મારી નજીક આવ્યા મારા ચહેરા ને તેમના કઠણ હાથો માં પકડીને મારી આંખો માં આંખો નાખીને તેઓ બોલ્યા ” જો આ પાણી ચા બનાવવા માટે હોય તો ઠીક છે પણ….. જો મારી સામે કોઈ પણ ચાલાકી કરી છે ……તો તારો જીવ લઈ લેતા પણ મને વાર નહિ લાગે…..”

શું કરશે હવે નિત્યા…? હાર માનશે કે પછી લડશે…..?મળીએ…નવા ભાગ માં

Categories
Novels

અંધારી રાત ના પડછાયા

  1. અંધારી રાત ના પડછાયા
  2. અંધારી રાત ના પડછાયા ભાગ 2
  3. અંધારી રાત ના પડછાયા અંતિમ ભાગ

અંધારી રાત ના પડછાયા..

            તે અંધારી રાત હતી અને ખૂબ જ ગરમી હતી એવું લાગતું હતું કે હમણાં જ વરસાદ આવશે …..હું એકલી જ ચાલી રહી હતી મારે આ સમયે ઘર ની બહાર નીકળવાની શું જરૂર હતી તેવા સવાલો હું મનમાં મારી જાત ને પૂછતી તી. પણ હું શું કરત મારી પાસે ઘર છોડી ને ગયા સિવાય બીજો રસ્તો પણ તો નહતો.તે અંધારી રાત ને હું ક્યારેય મારા જીવન માં નહિ ભૂલી શકું  શ્રવણ વદ આઠમ ની તે અંધારી રાત હતી.આમ તો આજુ બાજુ ભગવાન ક્રિષ્ન ના જન્મ નો ઉત્સવ ઉજવવામાં આવી રહ્યો હતો.અને ઘરના બધા લોકો થોડે દુર આવેલા મંદિર માં જ ગયા હતા.

         ઘર ના બધા સભ્યો તો ભગવાન ના જન્મ ની ઉજવણી કરવા રાતે નવ વાગ્યે જ રવાના થઈ ગયેલા અને મમ્મી એ મને પણ પૂછેલું…….

”   નિત્યા….ક્યાં …..ગઈ જલ્દી તૈયાર થઈ જા આપણે મંદિરે  જઈએ છીએ આ…તારા કપડાં અને બીજું કાંઈ પહેરવું હોય તો તારા કબાટ ની ચાવી તારા પપ્પા પાસે છે તેમની પાસે લઈ લેજે.”

   મમ્મી એ કેટલા પ્રેમ થી કહ્યું હતું અને હું તરત જ મેં મમ્મી ને જવાબ આપ્યો. મારી વ્હાલી મમ્મી તું તો જાણે જ છે કે હું મારા કાનાજી ને મનમાં માનું છું.અને હજુ ગયા વર્ષે જ આપણે કિશનજી નો જન્મ કરાવ્યો તો ને તો આ વખતે તે એક વર્ષ ના થયા અને  તમે છો કે આ વખતે પણ તેમનો જન્મ કરાવશો that’s not fair mom  it’s so strange so i am not coming so sorry…..

    મારી આખી વાત મમ્મી એ સાંભળી કે નઈ તેની તો મને ખબર નહિ પણ મારી બોલાયેલી લાસ્ટ લાઇન નો મમ્મી એ સરસ જવાબ આપ્યો

   હા… હો મને …સારી રીતે સમજાયું કે તારે નથી આવવું મંદિર માં આમ પણ જ્યારે તને અમારી સાથે આવવાનું હોય ત્યારે કોઈ ને કોઈ બહાનું તૈયાર હોય તારું તારી બહેનપણીઓ પાસેથી આટલું  પણ ના શીખી બેસતા વર્ષ ના નિકિતા મળી તી અને પૂછતી તી કે” માસી નિત્યા નથી આવી તમે તો એને ઘર માં પુરી ને રાખો છો ક્યાંય બહાર જ નથી કાઢતા”, હવે નિકિતા ને તારા આ સાથે નઈ આવવાના બહાના કોણ સમજાવે ….

મમ્મી નો અવાજ સાંભળીને હું સમજી ગઈ કે મમ્મી મારા મન્દિર માં નઈ જવાના નિર્ણય થી બહુ ગુસ્સામાં છે એટલે એનો ગુસ્સો ઓછો કરવા હું પ્રેમ થી બોલી.:”my dearest mom ……..

હું આટલું બોલી તેની આગળ કાંઈ બોલું તેની પહેલા જ મમ્મી એ મને અટકાવી અને મમ્મી બોલી..”બસ…બસ…હવે…અંગ્રેજી તારું સારું છે મને આ વિદેશી ભાષા ના સમજાય તારે ના આવવું હોય તો તું ના આવતી પણ મારી સામે આ અંગ્રેજી નઈ ચાલે ………

મમ્મી એ ભલે મારા મન્દિર નઈ જવાના નિર્ણય ને ભલે સ્વીકાર્યો હોય પણ તોય તે ગુસ્સામાં હતી એટલે મેં પણ તેને થોડું બટર આઈ મીન માખણ લગાડવાનું ચાલુ કર્યું અને આમ પણ માખણ જો મારા કાનાજી ને ભાવે તો મમ્મી ને તો લગાડી જ શકાય ને સાચી વાત ને એટલે મેં મમ્મી ને કહ્યું….

“, મારી વ્હાલી મમ્મી ,મારી સૌથી સારા માં સારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ, તું કેટલી સારી છે તું છે ને આ દુનિયા ની બેસ્ટ મોમ છે તું મારુ અને પપ્પા નું કેટલું ધ્યાન રાખે છે , આઈ લવ યુ સો મચ મોમ…..

મારી આવી મસ્ત મસ્ત વાતો સાંભળીને મમ્મી એ કહ્યું :”બસ …… બસ ….હવે બહુ માખણ લગાડવાની જરૂર નથી તું ઘરે જ રહેજે હું ગુસ્સો નઈ કરું બસ પણ તોય જો તું આવી હોત તો મને વધારે ગમત…..❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

મમ્મીની વાત સાંભળી ને મેં કહ્યું :” હમ્મ મમ્મા સાચી વાત તારી આવવાની ઈચ્છા તો મારી પણ ઘણી છે પણ તું જ કે હું શું કરું ત્રણ અસાઈમેન્ટ લખવાના બાકી છે અને જો આજે બાર વાગ્યા સુધી જાગી ને નઈ લખું ને તો તારી બેનપણી અને પેલા બે સર માર્ક્સ નઈ આપે  અને તું પણ એવું તો ના જ ઈચ્છએ ને તારી આ હોશિયાર દીકરી ઓરલ પરીક્ષા માં ફેલ થાય એટલે હું ભણવા માટે ઘરે રહું છું મમ્મી સાચે જ…….

મમ્મી ને સારી રીતે ખબર છે કે હું લખવામાં કેટલી સારી છું  i mean to આળસુ છું એટલે  મમ્મી એ જવાબ આપ્યો…:” હા હો મને સારી રીતે ખબર છે કે તું કેટલું લખીશ પરમદિવસે મનીષા જે ચોપડો આપી ગઈ એમાં પણ તમે અસાઈમેન્ટ ની જ વાતો કરતા હતા ને …..

મમ્મી ની વાત સાંભળીને થોડા મીઠા ગુસ્સા સાથે મેં પણ મમ્મી ને કહ્યું :”હમ્મ મનીષા અસાઈમેન્ટ નો જ ચોપડો આપવા આવી તી અને એની પાસે પણ ત્રણ વિષય લખાવડાવ્યા પણ આ સમાજશાસ્ત્ર નું લખવાની એને ના પાડી એટલે મારે જાતે જ લખી ને પૂરું કરી ને કાલે વિજય સર ને બતાવવાનું છે મમ્મી……

મારી વાત સાંભળીને મમ્મી એ જવાબ આપ્યો :”,પણ કાલે તો તારી સ્કૂલમાં રજા છે ને તો કાલે પણ લખી શકાયને …….

સાચું કહું મમ્મી ને દલીલ કરવામાં ક્યાંય ના પહોંચી વળાય જો મમ્મી આંઠ થી વધારે ભણી હોત તો આજે વકીલ જ હોત પણ હું તો એની દીકરી એટલે જવાબ તો તૈયાર મારી પાસે પણ હોય જ ને…..
” મારી વહાલી મમ્મી તારી યાદશક્તિ ને શું થઈ ગયું છે રજા તો આજ ની જ હતી કાલ થી તો સ્કૂલ ચાલુ થઈ જાય છે……”

મારી વાત નો સરસ જવાબ મમ્મી એ આપ્યો :” ખબર છે મને કે કાલે તમારી સ્કુલ માં રજા નથી પણ આટલા વર્ષો માં મેં તને ક્યારેય આઠમ ના બીજા દિવસે સ્કૂલ જતા નથી જોઈ અને તને પૂછીએ તો તું જ કહેતી કે મમ્મી અમે સર ને કહી દઈશું સર આખી રાત નું જાગરણ કર્યું તું એટલે કાલે એટલે સર બીજો દિવસ તો ઊંઘવા માટે જોઈએ ને આવા આવા બહાનાં જો સર સાંભળી ને તમને જવા દેતા હોય તો હું તો તારી મમ્મી છું ક્યાં જઈશ………

મમ્મી ની વાત સાંભળીને થોડી ઈમોશનલ થતા મેં કહ્યું  “મમ્મી ત્રણ અસાઈમેન્ટ લખવાના બાકી છે અને રાતે તો એક જ વિષય પૂરો માંડ થશે તો બીજો દિવસ તો જોઈએ ને લખવા માટે…..

મમ્મી :” તું અને તારા બહાના તમને ક્યાંય ના પહોંચાય હોં હવે ઘરે રહે છે તો વાંચજે પછી ટી.વી.ચાલુ કરી ને ના બેસી રહેતી …….

મમ્મી મને તેનું  ભાષણ આપતી હતી ત્યાંજ પપ્પાએ મમ્મી ને બુમ પાડી

પપ્પાએ કહ્યું “શ્રીમતી જી ક્યાં છો તમે આપણે જવાનું મોડું થાય છે….. આ મહિલાઓ ને તૈયાર થવાનો જેટલો સમય આપોને ઓછો જ પડે ક્યારેય ટાઈમ્સર તૈયાર ના થાય….

પપ્પાની વાત સાંભળીને મમ્મી બોલી “,હું તો હવે ક્યારનીય તૈયાર જ છું આ તો તમારી લાડકી દીકરી નિત્યા ના લીધે મોડું થઈ ગયું….

મમ્મીની વાત સાંભળીને પપ્પાએ પૂછ્યું “,કેમ તેના લીધે તે તૈયાર થઈ કે નહીં……?

પપ્પા ના સવાલ નો જવાબ આપતાં મમ્મી એ કહ્યું ” ના એને નથી આવવું ……

પપ્પાએ મમ્મી ની વાત સામે સવાલ કરતા કહ્યું ”પણ કેમ નથી આવવું એને……….?

મમ્મીએ જવાબ માં કહ્યું “એ જો આપણી સાથે આવે તો એના અસાઈમેન્ટ લખવાના બાકી રહી જાય ને એટલે…….

પપ્પાએ મમ્મી ને કહ્યું ” હું એની સાથે વાત કરું છું ક્યાં છે નિત્યા……….

મમ્મીએ કહ્યું ” એના રૂમમાં બેઠી છે પણ વાત કરવાથી કાંઈ નહિ થાય મેં ઘણા પ્રયત્નો કર્યા પણ તે ના પાડે છે તો નથી લઈ જવી ને

મમ્મી ની વાત પપ્પાને યોગ્ય લાગી  અને પપ્પા મને મળવા મારા રૂમમાં આવ્યા…….. આવતાની સાથે જ પપ્પા નું રેગ્યુલર ભાષણ જે મને યાદ છે તે ચાલુ થાય તેની પહેલા જ મેં પપ્પાને કહ્યું…….

“પપ્પા મારે નથી આવવું તમારી સાથે કાલે બહુ ઈમ્પોર્ટન્ટ અસાઈમેન્ટ છે અને જો નહિ કાલે જ લખી ને નહિ બતાવું તો વિજય સર કલાસ ની બહાર કાઢી મુકશે…… so please can’t force me to come with you because it’s my final decision that I am not coming with you …………અને મેં મમ્મી ને પણ ………..”

હું કાંઈ પણ આગળ બોલું તેની પહેલા જ મને વચ્ચેથી અટકાવતા પપ્પા બોલ્યા……..”  એક મિનિટ નિત્યા પેલા તું કંઈ પણ બોલે તે પહેલાં મારી વાત સાંભળ ………”,

પપ્પાની વાત સાંભળવા માટે મેં ખાલી હકાર માથું હલાવ્યું અને પપ્પએ બોલવાનું સ્ટાર્ટ કર્યું

પપ્પા:” મને તારી મમ્મી એ બધી વાત કરી કે તારે નથી આવવું અને તું ઘરે રે એમાં મને કંઈ વાંધો નથી પણ ઘર નું ધ્યાન રાખજે અને ટી.વી તો બિલકુલ નથી જોવાની ઓકે….”

“ઓકે પપ્પા”: પપ્પાની વાત નો મેં ખુશી ખુશી જવાબ આપ્યો અને  પપ્પાને વળતો સવાલ પૂછ્યો………..:”પપ્પા તમે ક્યારે નિકળવા ના છો?……….

પપ્પાએ મારા સવાલનો જવાબ આપતા કહ્યું…..”બસ બેટા તારા કમલેશ અંકલ નો હમણાં જ ફોન આવ્યો તે રસ્તા માં જ છે તે મને અને મારી મમ્મી સોરી તારી મમ્મી ને પિક કરી લે પછી અમે સાથે મન્દિર જઈશું

પપ્પાની મારી મમ્મી વાળી ભૂલ પર થોડું હળવું સ્મિત કરતા હું મનમાં બોલી (“સારું છે હું નથી જ જવાની…..)

મારી આ વાર્તા નું સૌથી મહત્વનું પાત્ર એટલે આ કમલેશ અંકલ એમના વિશે તો હું તમને જણાવવાનું ભૂલી જ ગઈ હો સોરી પણ જ્યાં સુધી પપ્પા તેમના આવવાની રાહ જોવે છે ત્યાં સુધી હું તમને તેમના વિશે થોડી માહિતી આપું……

કમલેશ અંકલ વિશે જોઈએ …..આગળના ભાગ માં…બવું જલ્દી…….

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-7)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

” હા… હો…. ખબર જ છે બધાને તારી દ્રષ્ટિમાં સૃષ્ટિ વસે છે. સૃષ્ટિ બહુ નસીબદાર છે જેને તારા જેવો સમજદારહસબન્ડ મળ્યો. પણ હા, જોકે મારાં કરતા થોડી ઓછી જ છે, મારા કેયુર તારા કરતા કંઈ ઓછા નથી “

” દેખાય જ છે બધું ” આશ્રવીની આંખોમાં જોઈ ધ્યાન બોલ્યો.

“ના ધ્યાન તારે સમજવામાં ભૂલ થાય છે, એ મને બહુ પ્રેમ કરે છે, મારો ખ્યાલ પણ બહુ રાખે. મારે જોઈતું બધું મારાં કહ્યા પહેલા જ હાજર હોય. હું બીમાર પડી ત્યારે આખી રાતો જાગી મારી પાસે જ બેસી રહેલા જોયા છે મેં એમને……આપણી કેર કરે અને પ્રેમ કરે એનાથી વધારે શુ જોઈએ?”

“જો મારાં ઘેર મેં કૂતરો પડ્યો છે એના માટે અમે સ્પેશલ ખાવા બિસ્કિટ, નવડાવવા સાબુ બધું જ લાવીને મસ્ત રાખીયે છીએ, અરે સારા કપડાં પણ લાવ્યો છું બહાર જઈએ ત્યારે પહેરાવવા. ઘરમાં સૌનો લાડકો થઈ ગ્યો છે. અમે એને બાંધતા પણ નથી,  સ્વતંત્ર છે. તું જ કે કેયુર તને આટલુ રાખે એમાં શુ નવાઈ !  તું તો માણસ છે. બોલ તારામાં ને મારાં કુતરામાં શુ ફેર છે?”

“દુનિયામાં બનતા કિસ્સા તું જોવે જ છે ને! એટલે જ એમને મારી સલામતી માટેની ચિંતા હોય જ ને? તું તો જો, યાર.. એ મારી ચિંતા નહિં કરે તો કોણ કરશે? મને એમનાથી કોઈ જ પ્રોબ્લેમ નથી, હું ખુશ છું એમની સાથે. “

“દેખાય છે તારી ખુશી તારું મોઢું જોઈ, કંઈ કેવાની જરૂર નથી. ના કેહવું હોય તો કંઈ નહિં. કહીશ તો હું કંઈ તારા ઘેર આવી કેયુરને કંઈ કેવાનો નથી કે આશ્રવી તારા વિશે આવું કેહતી હતી. સાચું કહું તું બદલાઈ ગઈ છે, પહેલા જેવી નથી. પેલાનો પૂરો રંગ ચડી ગયો છે તારા વિચારો ઉપર, તું કુવામાંના દેડકા જેવી થઈ ગઈ છે, જેને એવું જ છે હું સૌથી નસીબદાર છું, કુવામાંથી બહાર જો કુવાની બહાર પણ બહુ મોટી દુનિયા છે. શુ કહું યાર તને….” ધ્યાન સમજવાની કોશિશ કરતા બોલ્યો.

“બધા તારા જેવા સારા નથી હોતા, હું તને ઓળખું છું. બાકી મિત્રના નામે પણ લોકો છોકરીને વાપરીને જતા રહે જ છે. રોજ ન્યૂઝ પેપરમાં નથી જોતો. મેં એક બુક વાંચી હતી. બુક તો ના કેવાય જોકે હા ડાયરી કહી શકાય. એક છોકરી હતી, જેને લખવાનો શોખ હતો અને તેની કૉલેજની ડેઇલી લાઈફ લખતી.”

“હા તો? ” ધ્યાન બોલ્યો.
“સંભાળ તો ખરો પુરી વાત, પછી બોલ….બરાબર ” ધ્યાનને અટકાવી આશુ બોલી..

“ગુજરાતી ભાષાના જાણીતા લેખક બિંદુ ભટ્ટ એમને લખેલી ડાયરી જેનું નામ છે ” મીરાં યાજ્ઞિકની ડાયરી ” મને આમતો જીવન ચરિત્ર કે  કંઈક શીખવા મળે એવું જ વાંચવું ગમતું પણ હોસ્ટેલમાં કોઈએ આવીને હાથમાં પકડાવેલી કે વાંચ! આ કૉલેજ મિત્રો પર આધારિત છે.. વાંચવાની બહુ મજા પડે એવી નાની નવલકથા છે જે  કંઈક અલગ જ અંદાજમાં છે. અને મારી આદત પ્રમાણે હું કોઈ બુક હાથમાં લઉં એટલે વાંચીને જ શાંતિ થતી….. “

“હા..ખબર જ છે મને, વાંચવાની શોખીન છે ચસમિસ.. આ ચશ્માં એની જ નિશાની છે… સારી ચોપડી હાથ લાગે એટલે મનેય ભૂલી જતી, રમવા પણ નહોતી આવતી. હવે બોલ શુ હતું એ ડાયરીમાં.” ધ્યાન જાણવાની અધીરાઈ સાથે બોલ્યો

ધ્યાનનો સારો એવો અનુભવ, આશ્રવી જયારે પણ કંઈ વાંચે તો એને એ પુરી બુક વાર્તા રૂપે કોઈને સંભળાવે તો જ ચેન પડતું. એને કંઈ પેટમાં ના રે અને એ સંભળાનાર મોટે ભાગે ધ્યાન જ હોતો. ધ્યાનને વાંચવાનો કંટાળો આવતો પણ એને કોઈ સ્ટોરી કહે તો સાંભળવાની બહુ મજા આવતી. આજે પણ જયારે એ ઓટલા પર વાર્તા કહેતી નટખટ આશ્રવી હતી એવું ધ્યાનને લાગ્યું.

આશ્રવીએ શરૂઆત કરી ” ટૂંકમાં કહું છું, કૉલેજમાં ભણતી મીરાં, તેની શિક્ષિકા મિત્ર વૃંદા અને હિન્દી કવિ મિત્ર ઉજાસ. મીરાં જેને શરીર પર બહુ કોડ હતા તો કૉલેજમાં સૌ કાળીધોળી કહી ને જ બોલવતા. આ કારણે મીરાં અકળાઈને લોકોથી દૂર રહેવાનું પસંદ કરતી. વૃંદા જે શિક્ષક હતી તેને મીરાં સાથેનું બીજા વિદ્યાર્થીઓનું વર્તન ગમતું નહિં. તે હંમેશા મીરાંને આગળ વધવા, કંઈક નવું કરવા પ્રોત્સાહિત કરતી. મીરાં અને વૃંદા વચ્ચે ઉંમરમાં બહુ કંઈ ખાસ ફેર નહોતો. તે મીરાંને પ્રોત્સાહન આપવા બોર્ડ પર સુવિચાર લખી, બીજા વિધાર્થીનું મીરાં પ્રત્યેનું વલણ બદલવા કોશિશ કરતી, એક દિવસ તેને લખેલુ ‘સૌંદર્ય પામતા પહેલા સુંદર બનવું પડે ‘  પછી સમજાવતી શરીરની નહિં પણ માણસ મનથી સુંદર બને છે. મીરાંને આ ગમતું એના માટે કોઈ કંઈક કરતુ હતું. શિક્ષક અને વિદ્યાર્થી મિત્રો બની ગયા પછી તો આ મિત્રતા મીરાં અને વૃંદા વચ્ચે સજાતીય સંબંધોમાં ફેરવાઈ ગઈ, એકબીજા વગર એક દિવસ ના ચાલે. આમ ચાલતા વૃન્દા મીરાંને મૂકીને મુંબઈ ચાલી ગઈ. વૃંદા વગર રેહવું મીરાં માટે અઘરું થઈ ગયેલું પણ હિન્દી કવિ ઉજાસ જેને વૃંદાથી જ મળેલી તે પણ મિત્રો જ હતા. મીરાંને ઉજાસની કવિતાઓ બહુ આકર્શિત કરતી, સમય જતા બન્નેનો સંપર્ક વધતો ગયો. આ સમય દરમિયાન મીરાં ‘પ્રેમ એવંમ વિવાહ કી સમસ્યાએ,’ સબજેક્ટ પર PHD કરી રહી હતી. ઉજાસ થોડી ધણી મદદ પણ કરતો. સમય જતા બન્ને વચ્ચેના સંબંધ બહુ આગળ વધી ગયા અને ઉજાસ જેના પર મીરાં એ વિશ્વાસ કરેલો તેને તેની સાથે વિશ્વાસઘાત કર્યો. હા, મીરાંને આ આઘાત સહેવો બહુ અઘરો હતો પણ તેની સામે લડી.. અને એની સાથે મેરેજ પણ કરેલા, મીરાંની લડાઈ… તેની પોતાની જાત સાથેની અને બહાર લોકો સામેની હતી, તેમાંથી બહુ બધું શીખવા મળે છે… “

” તું જો, લોકો મિત્રના નામે બીજાનું જીવવું હરામ કરીદે છે, અને એ પણ કેવા લોકો જે ખુબ જ ભણેલા હોય, આ વાંચ્યા પછી કોઈ પર વિશ્વાસ આવે?” આશ્રવી ધ્યાન સામે જોઈ બોલી.

” અરે બધા એવા નથી હોતા, તારી અને મારી જ મિત્રતા જોઈ લે” ધ્યાન બોલ્યો.

“આપણી વાતઅલગ છે. હું તને ઓળખું છું તો મને તારી ઉપર વિશ્વાસ આવે, પણ કેયુરને તારો કોઈ જ પરિચય નથી તો….? . “

“તારી સાથે વાતોમાં જીતવું મારાં માટે મુશ્કેલ છે જ્ઞાની પંડિત.
હું હાર્યો ને તું ને તારા કેયુર સાચા, તમને ગમે એમ કરો બસ. મારો વિચાર કોઈ તમારા બન્ને વચ્ચે દખલ કરવાનો નહતો પણ હું તને આગળ વધતી જોવા માંગુ છું. તારામાં ઘણું બધું ટેલેન્ટ છે એને ના દબાવ, બસ આટલુ જ… “

“તારી વાત હું સમજુ છું. પણ…. “

” શું તું પણ યાર! આટલુ બધું ‘ભણી પણ ગણી નહિં ‘ તને ખબર હસે કૃષ્ણ અને દ્રૌપદી સારા મિત્રો હતા, કૃષ્ણએ હંમેશા કોઈસ્વાર્થવગર દ્રૌપદીની દરેક મુશ્કેલીમાં મદદ કરેલી, જયારે કોઈ વડીલ કે તેના પાંચ પતિ પણકંઈ ના કરી શક્યા ત્યારે કૃષ્ણએ દ્રૌપદીના ચીર પુરી લાજ રાખેલી. આ મિત્રતા છે. તારે જયારે પણજરૂરહોય ત્યારે યાદ કરજે હું હાજરથઈજઈશ, ભલે આપણે કોઈ કોન્ટેક્ટ નથી. તને મારો ફોન નંબર તો ખબર હશે..તારી યાદ શક્તિ બહુ સારી છે તો?  “

” હા જ તો! તારો નંબર લગાવવાનો થતો નથી પણ યાદ જ છે. તું જયારે નવો ફોન લાવેલો ત્યારે મને તે જ નંબર મોઢે કરાવેલ, ક્યાંથી ભૂલું. એક વાત કહું હજુ મને આપણે સાથે જીવેલી એક એક પળ યાદ છે. કાસ… મોટા જ ના થયા હોત. આ જવાબદારી અને એમાં પણ ના ગમે તોય ફોર્માલિટી કરવી એ બહુ અઘરું છે “આશ્રવી કોઈ બોજ ઠાલવી રહી હોય એમ બોલી.

” અરે પણ, ના ગમે એ નહિં કરવાનું, આપણી જિંદગી કેવી રીતે જીવવી એનો નિર્ણય આપણે જ કરવાનો હોય, એ બીજાના હાથમાં ના હોવો જોઈએ. તું આજની નારી છે અને ઘણું ભણેલી પણ છે. તો બિચારી બાપડી ના બન. હું તને સિંહ જેવી જોવા માંગુ છું…..યાર તારી સાચી પહેચાન કેમ છુપાવે છે? “

” ધ્યાન હું ઘર લઈને બેઠી છું, દુનિયાનું, સમાજનું, મારાં બેય કુટુંબનું બધું વિચારવું પડે. એ તું છોકરો છે એટલે નહિં સમજે “.

” જો હું તારી લાગણીને માન આપું છું અને તારા લેવલનું વિચારી પણ ના શકું. પણ હા, હું એટલું કહું કે લોકોનો વિચાર કરવાનો,  પણ આપણા ભોગે નહિં. જો તું અંદરથી ખુશ ના હોય તો લોકોને શું ખુશ રાખી શકવાની?
  રહી વાત કેયુરની તો એને પણ સમજવુ જોઈએ, સ્વતંત્રતા તો સૌનો અધિકાર છે, સોનાના પાંજરામાં પુરાયેલ પોપટને પણ સોનાની નહિં સ્વતંત્રતાની કિંમત હોય છે. ચસમિસ મારી જોડે આટલી જ્ઞાનની વાતો કરે છે તો થોડું કેયુરને પણ આપી દે. તારી જિંદગી સુધરી જશે.” આશ્રવીનું મોં વાંચતો હોય એમ જોઈ.. ધ્યાન બોલ્યો.

” હું એમને ખોવા નથી માંગતી બસ… “

યારપણ એમાં ક્યાં ખોવાનો પ્રશ્ન જ આવે છે? બોલ…! અને જો હું તો એવું માનું છું કે પ્રેમ તમે જેવા છો એવા જ સ્વીકારે તો સાચો, બાકી બદલી ને પરાણે પ્રેમ ના હોય. અને જો આવો પ્રેમ હોય તો બહુ સમય નથી ટકતો.. મહોબતે પિકચર જોયુ છે ને તો પછી… કેમ આવું? “
“તું નહિં સમજે “
” તો સમજાવ, ઘણો સમય છે આપણી પાસે. અમદાવાદ દૂર છે હજુ.”

ક્રમશ:

Categories
Novels

Social Love (ભાગ – 6)

પાછળના ભાગમાં……

રોહિણી : ઠીક ઠીક…  કઈ નવીન ન હતું.. 

અહમ : પરિણામ ખરાબ આવ્યું ?

રોહિણી : ના પરિણામ ખરાબ નથી આવ્યું પણ જોય તેવું ન હતું.

અહમ : શુ ગ્રેડ છે ?

રોહિણી : 9.49 છે… 

અહમનો મગજ ખસી ગયો…  “અહીં 3. 70 લઈને પણ મોજમાં છું ને તું..  “

રોહિણી : પણ ઓછા છે..  મેં તો બધું કંપ્લીટ જ લખ્યું હતું.. 

અહમ : જો મને આ ઈન્સલ્ટ જેવું થાય છે…  તું પરિણામની વાત ન કર.. 

રોહિણી : અરે તે પૂછ્યું એટલે મેં જવાબ આપ્યો.. 

અહમ : ઠીક છે તે વાત છોડી દે..  ” તેને એક નિસાસો નાખતા કહ્યું.

રોહિણી : તું મને મળતો કેમ નથી…  હું તારી જ કોલેજમાં છું.. 

અહમ : મને ખબર ન હતી… આમ પણ મને ન ગમે…  હું છોકરીઓ સાથે કમ્ફર્ટ નથી રહેતો… 

રોહિણી : પણ એમાં શુ થઇ ગયું. કોઈ તને ખાજાસે નહિ.. 

અહમ : ખીજાય કોણ ? કોઈ નામ તો લે મારુ… 

રોહિણી : હા તો પછી શુ વાંધો છે… 

અહમ : કહ્યુંને મને કમ્ફર્ટ નથી લગતું… 

રોહિણી : અરે એક વાર મળવામાં તારુ શુ જવાનું… 

અહમ : ઠીક છે..  જોઈએ.. 

રોહિણી : જોવું કઈ નથી..  મળવાનું ફાઇનલ..   તારો નમ્બર મોકલ..  ” તેના ચહેરા પર લાલી છવાય ગઈ.

હવે આગળ……..

અહમ : ના..  હું મારા નંબર કોઈને નથી આપતો..   ” તેની વાતથી રોહિણીના મોતિયા મારી ગયા છતાં સહેજ હિંમત કરીને બોલી. “આપને..  હું તને પરેશાન નહિ કરુ બસ..  પ્રોમિસ..  ” રોહિણી સામે પડતું મૂકીને અહમએ પોતાના નંબર મોકલ્યા. હજુ તે બીજો મેસેજ ટાઈપ કરે તે પહેલા જ તેની સ્ક્રીન પર અજાણ્યા નંબરનું બ્લિન્ક થયું. તેને કોલ ઉપાડ્યો.

રોહિણી : આ મારો નંબર છે..  સેવ કરી લેજે..  ” તે પોતાની આંખો પર હાથ રાખીને બેડ પર સુતા સુતા શરમાઈને બોલી રહી હતી. “હા…  ” સંભળાતાની સાથે જ કોલ કપાય ગયો. છતાં રોહિણી ફોનને કાને રાખીને સૂતી રહી.

બીજી તરફ બિનલ અહમને જમવા ઢસડી ગઈ. તેને પહેલી વાર રોહિણીનો અવાજ સાંભળ્યો હતો. તેના ભણકારા હજુ પણ તેને સંભળાઈ રહ્યા હતા. રોહિણીને પણ એ જ એહ્સાસ થઇ રહ્યો હતો. જોકે આવું પહેલા પણ થઇ ચૂક્યું હતું પણ આ સમયે તેને પહેલી વાર અહમનો અવાજ સાંભળ્યો હોય તે વધુ લાગણીમાં ડુબી રહી હતી.

બીજે દિવસે સવારે રોહિણી ઉઠીને પોતાની એક સેલ્ફી અહમને મોકલે છે. અહમ સવારમાં નાસ્તો કરીને પોતાનો ફોન હાથમાં લે છે. રોહિણીનો આવેલો ફોટો જોઈને અહમ તેની સુંદરતા પર વારી જાય છે. પણ તે કઈ જવાબ નથી આપતો. એમ જ ફોટાને મન ભરીને જોઈને પોતાના કામમાં લાગી જાય છે.

આ તરફ રોહિણી પણ દિનચર્યામાં વ્યસ્ત થઇ જાય છે. આમ તો તેના મનમાં સતત અહમ ફરી રહ્યો હતો. પણ તે સામેથી અહમને મેસેજ કરવા ન હતી માંગતી કેમકે બની શકે કે અહમને ન ગમે અને તે બન્ને વચ્ચે ફરી બોલાચાલી થાય. તેથી તે બસ રાહ જોવાનું નક્કી કરીને ઘરમાં ચાંદની સાથે સમય વિતાવે છે.

વેકેશન હોવાથી ચાંદની બહાર જવાનું કહે છે. પણ રોહિણી ના પડી દે છે. બીજી તરફ બિનલ બપોરે જમીને હરિવતને મળવા જાય છે. તે સહેજ ડરેલી હોય છે પણ છતાં અહમ માટે તે હિમ્મત કરીને તેના રૂમમાં પ્રવેશે છે.

બિનલ : બાપુ..  મારે એક વાત કરવી છે.. 

હરીવત : અરે બેટા શુ થયું..  તારે મને વાત કરવા પરવાનગીની જરૂર કેમ પડવા લાગી.

બિનલ : બાપુ ભઈલું ફેઈલ થયો તેમાં તેનો વાંક ન હતો…  તેને સરખું ભણાવામાં ન હતું આવ્યું. ” તે હિમ્મત કરીને બોલી ગઈ. હરીવત તેની વાત સાંભળીને હસવા લાગે છે…  પછી પ્રેમથી કહે છે..  ” તને અહમે કહ્યું ને !!?? “

બિનલ : હા બાપુ…  પણ તે મારી પાસે ખોટું ન બોલે..  તમે તપાસ કરાવી લો ને…  મને ભઈલું પર વિશ્વાસ છે..  વળી તેની સાથે એ વિષયમાં બીજા ઘણા વિદ્યાર્થી ફેઈલ થયા છે.

હરિવત : સારું બસ હું તપાસ કરી લઈશ..  ” તેની વાત સાંભળીને બિનલને રાહત થઇ. તે ખીલખીલાટ કરતી અહમ પાસે ચાલી ગઈ. આજે અહમ કઈ ખોવાયેલો હતો. “કેમ જવાબ નથી દેતો…  ” શબ્દો સાથે અહમની પીઠ પર જોરદાર મુક્કો પડ્યો. તે બાંકડા પરથી પડી ગયો. “કેટલી વારથી બોલાવું છું…  પણ નઈ ભાઈ તો પોતાની દુનિયાના મસ્ત. ” તેને અહમને કાન પકડીને ઉભો કર્યો.

અહમ : અરે મારુ ધ્યાન ન હતું…  હું થોડો..  ” બિનલ કાન દબાવી રહી હતી તેથી તે આગળ બોલી ન શક્યો. તેને મહામેહનતે પોતાનો કાન છોડાવ્યો.

અહમ : લાગે છે… 
બિનલ : હું કેટલી વારથી ચીસો પડું છું એ ના લાગી ?

અહમ : હું વિચારતો હતો..
બિનલ : જે પણ વિચારતો હોય…  હવે છોડી દે..  મેં બાપુ સાથે વાત કરી લીધી છે… 
અહમ : તું ચમચાગીરી કરવાનું બંધ કર..  બાપુ પછી મારા વિશે કેવું વિચારે… 
બિનલ : જે વિચારે છે તે તું વિચારે છે…  બાપુ તો કઈ ન બોલ્યા તેમને મને તપાસ કરવાનું કહ્યું છે…  ” તે રુઆબમાં બોલી.

અહમ : જે હોય તે..  હવે આ બાબતે બાપુ પાસે કઈ વાત ન કરીશ..  હું જોઈ લઈશ.. 

બિનલ : ઠીક હવે…  અને મને કહે કે તું ક્યાં ખોવાયેલો હતો..  આજ સવારનો મને મળ્યો જ નથી..  અતયારે પણ સામ નથી જોતો..  ” નજર ચોરતા અહમના ગાલ ખેંચીને ચહેરો પોતાની તરફ કર્યો. અહમ તરફ નીચું જોઈ ગયો. તેને પોતાને પણ ખબર નહતી પડતી કે આ શુ થઇ રહ્યું છે.

બિનલ : છોકરી ? છોકરીના ચક્કરમાં છો ? સાચું બોલજે..  નહિતર હું તારી જોડે નહિ બોલું.. 

અહમ : ચક્કર જેવું નથી.. બસ હું તે મને…  તે મને મળવા માંગે છે.. 
બિનલ : તો તું ના પાડીને હવે પછતાય છે એમ ??
અહમ : અરે મેં હા પાડી છે…  પણ મને..  મારે..  ” અહમનું ગેંગેફેંફે થઇ ગયું. બિનલ હસતા તેની વાત પુરી કરતા બોલી..  “પણ તને શરમ આવે છે એવું જ ને..  “

અહમ બાંકડા પર પથરાઈ ગયો. તેની પાસે કઈ જવાબ જ ન હતો. બિનલ તેની બાજુમાં બેસી. “શરમ તો તેને આવશે..  તું તો છોકરો છો..  તારે ન શરમાવાનું હોય…  મરદ બન..  “

અહમ : તો આ મરદ ઉપર બે પૂછડાં છે ? ” તેને પોતાના ચહેરા પર ઈશારો કરતા કહ્યું. બિનલ હસીને ઢગલો થઇ ગઈ. ” તું નઈ સમજે… મને કેટલી બધી શરમ આવે…  “

બિનલ : અચ્છા..  તને શુ શરમ આવશે ?
અહમ : મને છોકરી સાથે વાત કરતા નથી આવડતું… કંઈક ન બોલવાનું બોલી ગયો તો મારુ મજાક બની જશે બસ એટલે જ શરમ આવે છે… 

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : TheSoulAmal
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.inઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

સમયના વમળ(ભાગ-6)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

સમય સમય બળવાન, નહીં મનુષ્ય બળવાન,
    કાબે અર્જુન લૂંટીયો, વહી ધનુષ વહી બાણ.
“સમયથી મોટું બળવાન કોઈ જ નથી, અર્જુને જે ધનુષથી મહાભારતનું યુદ્ધ જીત્યું, એજધનુષ હાથમાં હતું છતાં કાબા નામના લૂંટારાના હાથે એ મહાનધનુર્ધર લુંટાયો. સમય સાથે બધું જ બદલાઈજાય છે. હું પણ એ જ સમયની બંધાયેલી છું. પણ તું એતો કે મારાં લગ્નમાં કેમ ના રોકાયો? આગલા દિવસે મળ્યો ને બીજા દિવસે ગાયબ? બહુ સારી મિત્રતા નિભાવી હો.” આશ્રવી નારાજગી સાથે ધ્યાન સામે જોઈ બોલી.

“સાચું કહું તને, મારું બહુ જ મન હતું તારા લગ્નમાં રેવાનું પણખબર નહીં દિલમાંથી તને કોઈ સાથે જોવાનું દુઃખ હતું, એટલે તારા લગ્ન સમયે જાતે કરીને જ જતો રહ્યો હતો. હવે તું કોઈ બીજાની થઈજઈશ, આ વિચાર મને અકળાવતો હતો એટલે રજા નથી એવુ બહાનું કરી અમદાવાદ આવી ગયો.” દિલમાં દુઃખ ભરેલું જયારે છલકાઈ ના રહ્યું હોય એમ નિશાસો નાખતા ધ્યાન બોલ્યો.

“તું એ હજુ નાના છોકરા જેવો જ છે! લાગતું નથી કે તારા પણ લગ્ન થઈ ગયા હોય ”   આશ્રવી વાત બદલતા બોલી. આશ્રવીને પણ ધ્યાનની સાથે ગમતું જ હતું પણ બન્નેના રસ્તા અલગ હતા. મિત્રને છોડવા નહોતી માંગતી તો જૂનું ભૂલી આગળ વધવામાં જ બન્નેની ભલાઈ હતી.

આશ્રવી અને ધ્યાન બહુ સારી રીતે જોડાયેલા હતા. લગભગ કહી શકાય એવો પૂરો દિવસ  સાથે જ રહેતા. એકબીજા વગરએક ઘડી પણ ના ચાલે, એવી ગાઢ મિત્રતા હતી. ગામમાં પણ બધા આ વાત જાણે, શાળામાં હતા ત્યાર સુધી તો ઠીક પણ બન્ને હોસ્ટેલમાં ગયા તો સંપર્ક છૂટવાની જગ્યાએ વધી ગયો. હોસ્ટેલથી આવી સૌથી પેહલા એકબીજાને મળતા. રાત્રે મોડા સુધી ઘરના ઓટલે બેસી એકએક પળની હોસ્ટેલની વાતો કરતા. બન્ને ને બધુ જ એકબીજાને કેહવા જોઈએ. અરે નવા કપડાં પણ લાવ્યા તો પેહરીને કેવા લાગે છે એકબીજાને પૂછ્યા વગર ના પહેરે. એકબીજા પ્રેત્યે બન્નેને બહુ લગાવ હતો. એમની શેરીમાં  અમિતભાઈનું  કુટુંબ જે કચ્છમાં રહેતું હતું, તે ગામમાં રહેવા આવ્યું. સરકારી નોકરી હતી તો બદલી કરાવી ગામમાં રહેવા આવેલા. તેમને એક નટખટ દિકરી જ હતી. જેનું નામ હતું કાવ્યા. કાવ્યા એકનીએક દિકરી અને એમાં પણ શહેરની હવામાં મોટી થયેલી….કાવ્યા સ્વભાવે બહુ દયાળુ, કોઈ જ કપટ કે ઝગડો એવું કંઈ જ ના આવડે. પણ હા માબાપની એકલોતી ઓલાદ, તો ખુબ મોઢે ચડાવેલી.. કોઈ નો ડર નહીં અને એક નંબરની કહી શકાય એવી સેતાન હતી.

કાવ્યા ધ્યાન અને આશ્રવી સાથે એજ કલાસમાં દાખલથઈ અને ઘરપણ બાજુમાં હતા તો ત્રણે મિત્રો બની ગયા. બે મિત્રોની વાતોની મહેફિલ જામતી એમાં એ પણ દિવસો જતા બેસતી થઈ ગઈ. કાવ્યા તેના શહેરની અને સ્કૂલની વાતો કરતી, પણ આ બંનેને તો કાવ્યાની વાતમાં કોઈ જ સમજ પડે નહિં, એની વાતો મોટી મોટી હોય અને આ રહ્યા ગામડિયા.. તો બન્ને એનું નામ પાડ્યું પકાઉં.

ધ્યાન આશ્રવી નજીક જઈને કાવ્યા બોલવાનું શરૂ કરે એટલે મોં બગાડી કહેતો, હવે પકાવશે પાક્કું, કંટાળીને ભાગી ના જાઓ ત્યા સુધી! કાવ્યા આ જોઈ કાયમ ધ્યાન સાથે ઝગડતી ” તું આશ્રવીને બધી વાત કરે અને મને કાંઈજ કેતો નથી? .”
ધ્યાન અને આશ્રવી કાવ્યાને બહુ પરેશાન કરતા.

કાવ્યાને ધ્યાનની મસ્તી, મજાક અને સ્માર્ટનેસ બહુ ગમતી. કાવ્યા ધ્યાનને જયારે પટાવવાની કોશિશ ના કરતી હોય! એવું વર્તન કરતી. એ ધ્યાન અને આશુને દૂર રાખવાની કોશિશ કરતી પણ આ બન્નેને તો દિલથી બંધાયેલ હતા.

“અરે ધ્યાન પેલી કાવ્યા તને બહુજપસંદ કરતી હતી. તેને તે પસંદ કરી લીધી હોત તો.?  તમારી જોડી જોરદાર લાગેત. એક હરણ અને બીજું હાથી. ” હસતા આશ્રવી બોલી.

“અરે એ પકાઉં જાડી જોડે શુ મારે પાગલ થવાનું?. મને તો એને  જોઈને જ ભાગી જવાનું મન થાય. એની સાથે લગ્ન એટલે પાગલખાનાનું સરનામું શોધવા બરાબર છે.”  ડરાવણા ચહેરે ધ્યાન બોલ્યો.

ધ્યાનની વાત અને મોં જોઈ આશ્રવીથી મોટેથી હસ્યાં વગર ના રહેવાયું…એની નમણી આંખોમાં આંજેલકાજલ, ગોળચંદ્ર જેવું મુખ, કપાળમાં સોહાગની નિશાનીરૂપ લલાટે કરેલતિલક અને સેંથામાં પૂરેલસિંદૂર, ગળામાં મંગળસૂત્ર..જયારે કોઈ અપ્સરા પૃથ્વી પર આવી હોય એવી લાગતી..આશ્રવી કોઈપણ મોહી જાય એવી સુંદર લાગતી હતી અને એમાં પણ દિલ ખોલી હસ્તી હોય ત્યારે તેના ગાલમાં પડતા ખંજન જોઈએ તો હિરોઈન પણ કદાચ બાજુમાં મૂકી એને જ જોયા કરવાનું મન થઈ જાય. બારી પાસે બેઠેલી તો પવનથી તેના વાળની લટ ઘડી ઘડી ઉડી તેના મોં પર આવતી, તેનાથી તો તેની સુંદરતામાં જ્યારે ચારચાંદ કુદરતે લગાવી દીધા, એવી સોહામણી લાગતી હતી.

ધ્યાન અને આશ્રવી વાતો કરવામાં એવા મસ્ત હતા કે કોઈ અજાણ્યું માણસ જોવે તો નવું લગ્ન કરીને આવેલા કપલ છે..  એવું જ સમજે …. અને સમજે જ ! ધ્યાન પણ આશ્રવીથી દેખાવે કંઈ ઓછો નહોતો.’

ધ્યાન આશ્રવીને હસતા જયારે પહેલીવાર જોતો હોયએમજોઈ જ રહ્યો અને બોલ્યો ” ચસમિસ તું હસે ત્યારે બહુ જ મસ્ત લાગે છે.” આશ્રવી તેની ઊડતી લટ ઘડી ઘડી તેના કાનપાછળલઇ રહી હતી યે જોઈધ્યાન બોલ્યો ” અરે તારી લટ ઉડવા દે સરસ લાગે છે. નસીબદાર છે કેયુર જેને તારા જેવી હિરોઈન મળી. બસ આવી જ રીતે કાયમ હસતી રહેજે. “

“નજર ના લગાડ મને, તારી સૃષ્ટિ પણ મારાથી કંઈ કમ નથી હો! મેં જોઈ નથી પણ બધાના મોઢે બહુ વખાણ સાંભળ્યા છે ” આશ્રવીથી બોલ્યા વગરના રહેવાયું.

“હા.. મોટી ફેક્ટરીઓના માલિક..! તમાંરે ક્યાં ટાઈમ હોય જ કે  સૃષ્ટિને જોવા આવો. તને મેં કંકોત્રી લખી હતી તોય તું મારાં લગ્નમાં ના આવી સ્વાર્થી… “

” અરે, આવવું તું પણ સાચું કહું તું અમારાં લગ્નમાં નહોતો રોકાયો એટલે કેયુરે જ ના આવવા દીધી. અને એમ પણ તું જાણે જ છે એમને હું છોકરા સાથે બોલું એ પસંદ નથી. આજે તું મળ્યો બાકી…….”આશ્રવી અડધું જ બોલી શકી.

“અરે બોલ જે કેહવું હોય એ કહીદે. હું ક્યાં કોઈને કેવાનો છું, હું બધું જ જાણું છું. એટલે, એટલો નજીક જ રહેવા છતાં ક્યારેય મેં તારી સાથે કોઈકોન્ટેક્ટ કરવાની કોશિશ નથી કરી. મારે રોજ તારી સોસાયટીના દરવાજા પાસેથી નીકળવાનું થાય જ.. એટલે તને યાદ કરું ને સૃષ્ટિને આપણી મસ્તીની વાતો પણ કરું. અરે પણ આટલા બધા જુનવાણી છે, તો તું રહે છે કંઈ રીતે તેની સાથે..?” ધ્યાન અકળાઈને બોલ્યો.

” એવું નથી….. જુનવાણી નહિં પણબસ મને છોકરા બોલાવે કે જુવે એ એમને પસંદ નથી, બાકી તો મને બહુ રાખે. એમને ફરવા જવુ, હોટેલમાં જમવાનું, મુવી જોવી, આવા બીજા ઘણા બધા શોખ છે. પણ એ સાથે હોય તો જ એકલી મને ક્યાય દુકાને પણ ના જવાદે. નસીબદાર છું ઘેર જ બધી જરૂરિયાત પુરી થઈજાય. કેયુર મારી કેટલી બધી કેર કરે છે કે હું કાળી ના પડી જાઉં એટલે બહાર પણ નથી જવા દેતા. બોલ આટલો પ્રેમ કરે કોઈ.? ” પરાણે મોં પર હાસ્ય લાવી આશ્રવી બોલી.

“જો હું પાગલ નથી, બધી જ વાતો સમાજમાં રહીયે તો મળે જ બરાબર. તું મારાથી કંઈ છુપાવ નહિં. આ પ્રેમ છે કે કુતરા જેવી જીંદગી? અમારે તો બન્નેને એકબીજાને ગમે તે કરવાની પુરી સ્વતંત્રા છે. આપણી મિત્રતા સૃષ્ટિ જાણે જ છે એને કોઈ જ પ્રશ્ન નથી તારા કે મારાં મળવા કે બોલવાથી. સંબંધો પ્રેમથી ટકે કોઈ દબાણથી નહિં. સોટીના ડરે તો જંગલનો રાજા કહેવાતો સિંહ પણ સરકસમાં નાચે જ છે.” ગુસ્સાથી ધ્યાન બોલ્યો.

” ના, ના. એવું કંઈ નથી. એમનું એવું કહેવું છે કે હું સારી છું મારાં પર વિશ્વાસ પણ એમને ઘણો છે પણ દુનિયા પર વિશ્વાસ નથી એટલે બાકી બીજું કોઈ કારણ નથી.” આશ્રવી કંઈક છુપાવતી હોય એમ બોલી.

” મિત્રતા એ છે જે પાણીમાં પડેલ આસુંને પણ ઓળખી જાય “
‘સાચો મિત્ર એ છે જે દોસ્તના હસતા ચેહરા પાછળનું દુઃખપણ તેને જોઈને જ સમજી જાય.’

ધ્યાન બધું જ આશ્રવીને જોઈ સમજી જ ગયો હતો. એ બોલ્યા વગર આશ્રવીની દિલની વાત જાણી લેતો, સમજણા થયા ત્યારથી અત્યાર સુધી સાથે જ મોટા થયેલા, સુખ દુઃખની વાતો કરતા, હસી મજાક કરતા પણ ધ્યાનને આજે આશ્રવીના મોઢે જ જાણવું હતું, જે બીજા પાસે સાંભળ્યું હતું. ધ્યાનને જોયુ આશ્રવીમાં બહુ બદલાવ હતા. તે તેની મિત્ર આશ્રવીને તેના મૂળ સ્વભાવમાં લાવવા માગતો હતો.

આશ્રવીના મોં સામે જોઈ ધ્યાન બોલ્યો “જો હું તને બહુ સારી રીતે ઓળખું છું. ક્યાં સુધી જૂઠું બોલીશ?. તું દિલ ખોલી મારી સાથે વાત કરી શકે છે. બોલ હવે કેટલું માનખાઈશચસમિસ? “

” અલ્યા તું વીચારે એવું કાંઈ જ નથી. સમય બહુ ખરાબ છે તો ચેતતા રહેવું સારું. પેલી કેહવત છે ને..
                    ‘ ચેતતા નર સદા સુખી ‘….”

” સમય નહિં તારા વિચારો પેલા જેવા થઈ ગયા લાગે છે… ચેતતા રેહવું એટલે શું ઘરમાં પુરાઈ રેવાનું? જો દુનિયામાં કોઈખરાબ નથી, બધું તમારા વિચારો ઉપર નિર્ભર છે. ‘ જેવી દ્રષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ ‘ જો એક વાત કહું ‘જેની આંખમાં પીળીયો હોય એને બધું પીળું જ દેખાય ‘ સમજી…. “

ક્રમશ :

Categories
Novels

કશ્મકશ – વિંધાયેલો પ્રેમ (ભાગ 15)

પાછળના ભાગમાં……..

“અસી… ” અવી તેની બાજુમાં લગોલગ જઈને તેના કાનમાં બોલ્યો..  બિચારી અસી ઉછળીને દૂર ખસી ગઈ. “અવી… ” તેને અવીના પગમાં જોરથી લાત મારતા કહ્યું. પણ અવીને કઇ ફેર ન પડ્યો..  તે હસતો રહ્યો. ” તારા પપ્પા ક્યા..  ” અવી તેનો ગાલ ખેંચતા બોલ્યો. “તેની ઓફિસમાં હશે…  કેમ તેમનું શુ કામ પડ્યું..  ” અસી મોં ફુલાવતા બોલી.

અવી : તું કામ કર..  પતે પછી આવ..  હું ત્યાં હોઈશ..  આમ જો કલાકની વાર છે..  ” તેને ઘડિયાળ બતાવતા કહ્યું. તેને માથું હકારમાં ધુણાવ્યું એટલે અવી ત્યાંથી નીકળી ગયો… શોપની બહાર જઈને રાકેશની ઓફિસ શોધવા લાગ્યો…  મહામેહનતે તે ઓફિસ સુધી પહોંચ્યો. “હું આવું…  ” તેને સહેજ દરવાજો અધખૂલો કરીને પૂછ્યું…  રાકેશ અવીને જોઈને ભોંચક થઇ ગયો… 






હવે આગળ……..

રાકેશ : તું અહીં શુ કરે છે…  ” તેને ચકિત થઈને પૂછ્યું..  “દરવાજેથી જ જવાબ આપું કે અંદર આવું…  ” અવી સહેજ મજાકમાં બોલ્યો. “તારે પૂછવાનું હોય?? એવી ફોર્માલિટીની કઇ જરૂર નથી..  આવી જા અંદર ” તેને કપાળે હાથ દઈને કહ્યું. અવી હસતા હસતા અંદર આવીને ખુરસીમાં બેઠો.. 



“અસીએ કહ્યું તને અહીં આવવાનું ?? ” રાકેશ સીધો મેઈન ટ્રેક પર આવી ગયો.
અવી : હમ્મ..  ” તેને નિસાસો નાખતા હુંકારમાં માથું ધુણાવ્યું.

રાકેશ : તું તેની જીદ્દ સંતોષવાનું બંધ કર.. નહિતર તે જિદ્દી થઇ જશે.  ” તે ચિંતામાં બોલ્યો.
અવી : એ નહિ થવા દવ…  આમ પણ મારે થોડું કામ હતું. ” અવી દાંત બતાવતા બોલ્યો. “તારી કોલેજનું શુ કર્યું…  અને બિઝનેસનું શુ કરીશ? ” રાકેશ મુંજાઈને બોલ્યો.

અવી : કોલેજનું થઇ ગયું છે…  બિઝનેસનું સેટિંગ ચાલે છે…  પણ ચિંતા જેવું નથી…. થઇ જશે… ” અવી ઠંડા સ્વરે બોલ્યો.

રાકેશ : હમ્મ… અહીં રહેવાનું ગોઠવી લીધું ? ” તે ડેસ્ક પર બેસતા બોલ્યો.



અવી : નવસારી રહીશ..  જાણીતા છે, તેમની વાડીએ રહીશ.
રાકેશ : અહીં આવી જ ગયો છો તો અમારા ઘરની બાજુમાં ગેસ્ટ હાઉસ છે ત્યાં રહેવાય ને… 

અવી : ના..  મારે તમારું ગેસ્ટ નથી બનવું…  હું જ્યાં રહું છું તે મસ્ત જગ્યા છે…  ” તે દાંત બતાવતા બોલ્યો.
રાકેશ : તને તો મારે ઘરજમાય બનાવીને રાખવો છે…  ” રાકેશે મસ્તીમાં તેનો કાન ખેંચતા કહ્યું.

અવી : એવા કઇ શોખ નથી મને… હું ભલો અને મારુ ઘર ભલું…  ” તેને પ્રેમથી રાકેશના હાથમાંથી પોતાનો કાન છોડાવતા કહ્યું. મનમાં તો સળગી ગયો હતો પણ અહીં રાકેશને કઇ કહી ન શકાય. બાકી તેની મરજી વગર કોઈ આ રીતે મસ્તી કરી જાય તે જરા પણ પસંદ ન હતું.



રાકેશ : અસી કહેતી હતી કે તમે બન્ને આબુ ફરવા ગયા હતા…  ” તેને જીણી આંખ કરીને અવી સામે નજર કરી. અવી સહેજ ચમકી ગયો. “હમ્મ..  ” તેને ટૂંકમાં પતાવ્યું પણ તેની નજર રાકેશ તરફ જ હતી.

“હશે છોડ…  બિઝનેસનું કઇ ન થાય તો કહેજે…  હું કંઈક હેલ્પ કરીશ..  ઘણા હીરામાં વેપારી મારા ઓળખીતા છે. ” તે ઉભો થઈને ફરી પોતાની ખુરસી પર બેસતા બોલ્યો.

“એ તો થઇ જ જશે…  છતાં જરૂર પડી તો કહીશ..  ” અવી પ્રેમથી ઉભો થઈને ચાલ્યો ગયો. તે ફરી શોપમાં આવીને દરવાજા પાસે રાખેલી ખુરસી પકડીને બેસી ગયો…  લગભગ કલાક જેવો સમય વીત્યા પછી અસીના ઈશારે તે ઉભો થઈને હોસ્પિટલની બહાર નીકળ્યો. “આ તો પેલી tc ની ગાડી છે.. ” અવી બ્લેક કલરની મર્સીડીઝ પાસે આવીને અટક્યો એટલે અસી કતરાઇને બોલી.



“હમ્મ..  ચલ..  હવે તો એમાં જ ફરવાનું છે…  ” તેને દરવાજો ખોલ્યો અને અંદર બેસવા ઈશારો કર્યો…  એટલે અસી ચુપચાપ બેસી ગઈ. “ક્યા જવું છે… તું કહે ત્યાં લઈ જાવ ” અવીએ અંદર બેસીને પૂછ્યું.

“તારા ઘરે…  જ્યાં તે રહેવાનું ચાલુ કર્યું છે..  ” અવીના મીઠા શબ્દોથી અસી એકદમ પીગળીને બોલી. અવીએ સહેજ મલકીને ગાડી નવસારી તરફ હંકારી મૂકી. બન્ને પ્રેમી પંખીડા તે નાની દુનિયામાં પહોંચી ગયા. અસી ત્યાંના બગીચા અને સુંદરતામાં જાણે ખોવાઈ ગઈ.

એકદમ સ્વચ્છ જગ્યા… નાના નાના ક્રમબદ્ધ છોડ મોટો મોટા વૃક્ષોના પ્રાંણગમા ખીલી રહ્યા હતા. જમીન માપસહઃ લીલા ઘાસથી ઢંકાયેલી હતી. આજુબાજુ ઉંચી ઉંચી દીવાલો, સાથે સાથે તે દીવાલ પર લગાવેલા નાના નાના બોક્સ જેમાં રીતસર જાતજાતના પંખીઓના બચ્ચા મધુર સંગીત વગાડી રહ્યા હોત તેવું લાગતું હતું.



“કેટલી સરસ જગ્યા છે…  ” અસી ઉછળી પડી…  અવી તેને નિહાળીને મંદ મંદ હસી રહ્યો હતો… “અહીં કંઈક અલગ જ મજા આવે છે..  ” તે અવીને નાના બાળકની જેમ વળગી પડી. “આટલી સરસ જગ્યા તને રહેવા કોને આપી ?” તેને ચહેરો ઉંચો કરીને અવી સામે જોઈને પૂછ્યું…. 

“છોડને..  માલિકથી શુ ફેર પડે…  ” અવી તેના કપાળ પર કિસ કરતા બોલ્યો…  “tc નું ઘર છે ?? ” તે આંખ જીણી કરીને પૂછવા લાગી. “અરે યાર તું કેમ આવું કરે છે…  તને મારા પર ભરોસો ન હોય તેવી ફીલિંગ આવ્યા કરે..   ” એવી તેનો પોતાનાથી દૂર ખસેડીને ચાલવા લાગ્યો. “જો… એવું કશુ નથી… હું બસ એમ જ પૂછતી હતી. ” તેને દોડીને અવીની છાતીમાં છુપાઈને બોલી.

“તારે મનમાં જે હોય તે કેહવાની છૂટ આપી છે તેનો મતલબ એ નથી કે તું ગમે તે બોલ્યા કરે…  ” અવી તેના વાળ કસીને ખેંચતા બોલ્યો..  તેનો ચહેરો સહેજ ઉપર થયો કે અવીએ પોતાના હોઠ તેના તેના હોઠ પર ચિપકાવી દીધા…  અસીએ પણ સામે તેના વાળને મુઠીમાં ભરી લીધા…  “હવે નહિ કહું બસ..  ખુશ” તે સહેજ ઉછળીને અવીની કમરે ચોટી ગઈ.


અવી તેને ઉપાડીને જ દરવાજે પહોંચીને લોક ખોલવા લાગ્યો. અસી તેના ચહેરા પર ઠેક ઠેકાણે ચુમીઓ વર્ષાવી રહી હતી. ઘરમાં પ્રવેશીને અસીને સીધી સોફા પર પટકી દીધી. અસીને હંમેશા અવીનું આ પાગલપન ગમતું. કેમકે આ પળે અવી હંમેશા પોતાના અસલ રૂપમાં આવી જતો. કે જે તે અંદરથી છે. કેમકે સામાન્ય રીતે અવી હંમેશા મેચ્યોર બિહેવ કરતો. આમ પણ તે ઉંમરમાં પોતાનાથી ઘણો મોટો હતો.

જયારે પોતાએ હજુ હમણાં જ જુવાનીમાં પગલાં મંડ્યા હતા. અવી ભલે ગુસ્સેલ સ્વભાવનો હતો. પણ દરેક પરિસ્થિતિમાં પોતાને ઢાળીને ચાલતો. ગમે તેવી પરિસ્થિતિનો સામે તે ઘણું વિચારીને લડતો. “શું થયું…  ” કિસ કરતા અવીની નજર તેના આસું પર પડી. “Carry on…  ” તે ફરીથી પોતાના હોઠ અવીના હોઠ પર રાખીને કિસ કરવા લાગી. અવીને કઇ સમજ ન પડી…  આમ પણ પ્રણય સમયે લોકો ભાનમાં ઓછા અને આકાશમાં વધુ ઉડતા હોય છે.



“યાર તું જરા જોઈને બચકા ભરીને… ” અસી હાંફતા અવીને પોતાનો ખભો બતાવતા બોલી. અવી કઇ બોલ્યો નહિ બસ હસતો રહ્યો. ” હસે છે શુ…  આ લોકોને દેખાય..  ” અસી અવીને ધક્કો મારીને સોફા પરથી ફેંકતા બોલી. ” અરે યાર..  ચાલે.. થોડા દિવસ સ્લીવલેસ ટોપ નહિ પહેરવાના” તેને પોતાનો બચાવ કરતા બોલ્યો. “તું મને છોકરી સમજે છે કે નાસ્તો ?? ” અસી સોફા પર બેઠા બેઠા નીચે પડેલા અવીની છાતી પર ચીંટિયો ભરતા પૂછવા લાગી..

અવી : અતયારે તો મેં નાસ્તો ખાઈ લીધો…  ” અવીએ તેને સોફા પરથી ખેંચીને પોતાના પર સુવાડીને ખળખળાટ હતા બોલ્યો. “મારે કંઈક ખાવું હોય તો..  ?? અહીં મળી જશે ?? ” અસી અવીના ગાલ પર જોરદાર તમાચો મારીને ઉભી થતા બોલી. છતાં અવી હસતો જ રહ્યો. તે ચુપચાપ રસોડામાં ભાગી ગઈ. બધી જગ્યા ફફોરતા તેને આખરે મેગીનું જમ્બો પેકેટ હાથમાં આવી ગયું.



“અક્કલ તો ભગવાને આપી નથી ને…  ” અવી ફ્રીઝમાંથી ફળ ભરેલું મોટું બાસ્કેટ પ્લેટફોર્મ ઉપર રાખતા બોલ્યો. “અરે વજન વધી જાય… બહુ ફેટ વાળું ન ખવાય..  ” અસી મોં બગાડતા બોલી. “હવે ફેટ વાળી..  ચુપચાપ ખાઈ લે..  ” તેને અસીની ખુલ્લો પીઠમાં જોરથી મુક્કો મારતા કહ્યું. તે આખી ખળભળી ગઈ. “Avi.. never hit me like that…  its painful.. ” અસી ચપટી વગાડતા બોલી. અવીને કશો ફેર ન પડ્યો. બે ચાર સફરજન લઈને બેડરૂમમાં ચાલ્યો ગયો.

અસી નુડલ બનાવીને બેડ પર બેઠી. “આ શુ લખે છે…  ” અસીને પહેલી વાર અવીને લખતા જોઈને ચકિત થતા પૂછ્યું. ” કઇ નહિ..  બસ એમ જ વાર્તા..  ” તેને પેન બુકમાં રાખીને તેને બાજુના ડ્રોવરમાં રાખી દીધી. અસીએ નુડલ્સ માટે આગ્રહ કર્યો પણ અવીએ ના પડી દીધી. કૂતરાની જેમ નુડલ્સ ચાવતી અસીને જોઈ રહ્યો.



“કેટલી શાંતી છે અહીં..  ” કામ આટોપીને આવેલી અસી અવીને લપકીને સુઈ ગઈ..  “હમ્મ..  ” અવીને તેને પોતાની છાતીમાં સમાવી લીધી. વાતો કરતા બન્ને પંખીડા ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા. બીજે દિવસે સવારે ઉઠીને આવી તેને ઘરે છોડીને કોલેજ માટે નીકળી ગયો.

બીજી તરફ સુરતમાં અવીની હાજરીના પડઘા પડી ચુક્યા હતા. બધા બે નંબરી બિલ્ડરોના મોટો સમૂહમાં અવીને પોતાના રસ્તેથી હટાવાના કાવતરા ઘડાઈ રહ્યા હતા. તેમાં મુખ્ય પરમચંદ સૌથી મોટો વડો હતો… 


વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર ?????

મારી બીજી નવલકથા,
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
Social Love (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : Gujjuvarta
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

વાસ્તવીક જીવન નો સાચો પ્રેમ ( “THE ” fat love story of real life ) ભાગ 6

મારી આંખ ખુલી ત્યારે હું હોસ્પિટલમાં હતો… તેજસ, મયુર અને ઉમંગ જે મારાં મિત્રો છે.. ત્યાં જ બેઠા હતા.. તેજસ R. T. O. Inspector છે તેની બગોદરા જ ડ્યૂટી હતી.. તે મને લઇ આવ્યો હતો…

મેં પૂછ્યું : શું થયું હે!?

ઉમંગ : અલા.. અમને પૂછે છે શું થયું?? તું બોલ.. શું થયેલું?
હું : અરે હું રાજકોટ જવા નીકળેલો યાર રસ્તામાં કૂતરું આવ્યું ને એને બચાવવા બ્રેક કરી તી કાર એટલું જ યાદ છે..
મારી ચેસ્ટ ફરતે ખુબ જ વેદના અનુભવતા મેં જણાવ્યું..

તેજસ : હા.. ટ્રક જોડે accident થયેલું ભઈ તારું.. હું ત્યાં થી જ નીકળતો હતો સીધો અઇયા લાયો તને.. કેવું લાગે છે હવે?

” Seems all right to me.. પણ પેલું ગલુડિયું ( નાનું કૂતરું ).. એ બચ્યું કે?? ” મેં પૂછ્યું..

મયુર : હા ઈ બચી ગયું હો! ખાલી તારી ત્રણ પાંસળી તૂટી છે.. 15 દિવસ બેડ રેસ્ટ છે

હું : હાશ!! મયુર તું કયારે જાય છે રાજકોટ? મને ઘરે લઇ જા જે..

મયુર : દોસ્ત બેડ રેસ્ટ કહ્યું છે… ટ્રાવેલિંગ નઈ!

ને આ રીતે.. પેહલી મુલાકાત થોડી લાંબાવાઈ ગયી..

હોસ્પિટલ 5 દિવસ ઓબઝર્વેશન માં રાખી ને મને ઘરે બેડ રેસ્ટ પર જવા રજા મળી… ફ્લેટ પર માત્ર આરામ કરવા હું મજબુર હતો.

પણ મને ribbs ના pain જેટલો જ દુખાવો એ બાબત કરી રહી હતી કે ધરા ને મળવાનું ટડ્યું.. ઘરે કોઈને જાણ નથી કરવી આ accident વિષે એવું નક્કી કરેલું મેં So.. રાજ… હર્ષ લોકો ને ભી મેં કઈ કહ્યું નઈ…

Pain killers અને બીજી આપેલી દવાઓ હું નિયમિત રીતે લેતો હતો કારણ કે જેમ બને તેમ જલ્દી મારે ઘરે જવું હતું.. આટ આટલુ ચાલી રહ્યું હતું જીવનમાં અચાનક જ એક સાથે કે.. કઈ સમજાતું જ ન હતું કે શું કરવું..

સાંજે.. લગભગ 7:30 વાગ્યાં હતા… મેં વિચાર્યું કે લાવ ધરા ને ફોન કરું.. થોડું સારુ લાગશે..
મેં ધરાને કોલ કર્યો..

હા.. બોલો..! તેણે ફોન રિસિવ કરયો!

“હા બોલો ” કેટલી આત્મીયતા હતી બે શબ્દોમાં.. મને ખુબ ગમ્યું..

“હાઇ કિટ્ટુ..!! હું રવિ.. ” મેં કહ્યું…

ધરા : હા.. છે નંબર તમારા સેવ કરેલા… And if you remeber.. મેં જ કોલ કરેલો પેહલા તમને..!

હું : હા એ તો સાચું… પણ વાતતો શરુ કરવી ને ક્યાંકથી? મેં હાસ્ય સાથે કીધું…

ધરા : રવિ.. Are you all right!!??

હું : હા.. કેમ આવું પૂછે!?.. Normal તો વાત કરું છું?

ધરા : ખબર નઈ કેમ.. પણ.. કઈ નઈ જવાદો..

હું : શું ખબર નઈ? શું બોલે છે?

ધરા : કઈ નઈ.. પણ મને લાગ્યું….કે…. તમારા અવાજમાં કંઈક અલગ લાગ્યું.. કઈ ચિંતામાં છો કે!?

ખરેખર એ સમયે પાંસળી ની બધી પીડા હરાઈ ગઈ..!!! શું આ શક્ય છે…? માત્ર અવાજ પર થી આ છોકરી સમજી શકી કે હું વેદનામાં છું… આટલી બધી સમજણ આ છોકરીની!!??

કે મારો અપાર પ્રેમ છે તેના પ્રત્યે.. તેણે એમ જ કહ્યું હશે ને હું ખુબ લાબું વિચારું છું?? હું સમજી ના શક્યો!!

ધરા : આટલુ શું વિચારો જવાબ આપતાં!!? હેલો.. હેલો.. Mike testing.. સંભળાય!!? તેણે ટીખડ કરતા પૂછ્યું..

હું : હા ચિંતા તો છે… રાજકોટ આવવું છે મારે જલ્દી પણ હમણાં નીકળાય એવુ નથી..!!

ધરા : અચ્છા… તો નિરાંતે આવો ને.. એમાં ચિંતા શું કરવાની? ને આજે વાત કરીયે આપડે હે ને.. I Need to talk..

તેની વાતની ગંભીરતા હું પામી ગયેલો.. ” i am always there for you… Whenever you need to talk ” મેં જવાબ આપ્યો..

ધરા : મારે જે સાંભળવું હોય તે જ તમે કઈ રીતે બોલી દો છો? તેને મારો જવાબ ગમ્યો..
હું : ખબર નઈ.. હું જે feel કરું તે જ જવાબ આપું છું

ધરા : હમ્મ.. એક વાત કહો.. તમે પ્રપોઝ કર્યું તો તમે સીધું લગ્નનું જ બોલ્યા.. .. તો.. એમ ના વિચાર્યું કે ગર્લ ફ્રેન્ડ બોય ફ્રેન્ડ ની જેમ પેહલા રહિયે.. ઓળખીયે એક બીજા ને?

હું : ” જો દીકુ.. ગર્લ ફ્રેન્ડ શબ્દથી મને નફરત છે.. તું મને Old fashion ગણી શકે છે.. પણ i hate this damn word.. હું life માં ક્યારેય કોઈ દિવસ તને ગર્લ ફ્રેન્ડ ના કહીશ ના કોઈ ને એ રીતે introduce કરીશ કે કરવા દઈશ..
તું જો હા પાડશે તો તું મારી પત્ની હોઈશ… મારી અર્ધાંગિની.. ને જો તારો નિર્ણય ના હશે તો પણ મારે માટે તું… શું યાર.. તું ના પાડશે તો કેમ થશે એવી મેં કલ્પના જ નથી કરી..
ધરા : ખુબ સરસ.. Thanks.. મને બઉ ગમ્યું તમે જે કહ્યું તે..

તમને ખબર છે..? તે રાતે જયારે તમે લોકો આવ્યાને.. આપડે ફર્સ્ટ ટાઈમ મળ્યા નઈ?

“હમમમ ” મેં કહ્યું..

ત્યારે મને પણ કંઈક અલગ feel તો થયેલું.. બાકી તમે જે રીતે મને ઘુરી રહ્યા હતા ને.. મોઢે સંભળાવી ને હાંકી કાઢું હું કોઈ ને પણ… But તમને કઈ કહી જ ના શકી.. રાતે હું ખુબ હેરાન થયેલી.. કંઈક અલગ જ feelings યુ know!?

હું : હવે મને તો તું આજ કે છે તો ખબર પડે.. how would i know? મેં મજાક કરતા કહ્યું..

ધરા : રવિ.. You are fine right!?
તેણે ફરી પૂછ્યું..

હું : અરે કિટ્ટુ sorry ઘરે થી ફોન આવે છે.. પછી વાત કરીયે…

મેં ફોન કાપ્યો.. ખોટું બોલવા કરતા વાત જ કાપવી મેં બરાબર સમજી…

સવારના હું ડેઇલી routine પતાવી ને ન્યૂઝ પેપર લઇ વાંચતો હતો.. આજે કંઈક વધારે જ દુખાવો થતો હતો.. મને થયું આજે હોસ્પિટલ જઈ આવું.. ને મેં ઉમંગ ને કોલ કર્યો :” ઉમંગ.. ભઈ આજે દુખાવો વધુ છે.. તું ક્યારે ફ્રી હશે.. મને હોસ્પિટલ લઇ જા જે ને!”

ઉમંગ : અત્યારે જ જવું છે..? આવી જાઉં 20 મિનિટ્સ માં બોલ?

હું : અત્યારે તો નઈ પણ 10:30 પછી જાય.. ત્યાં ખોટું બેસવું નઈ ને .. હજુ કાદચ ડોક્ટર પણ ના આવ્યા હોઈ

ઉમંગ : હા સાચું.. સાંભળ…એવુ કરીયે.. હું આવું છું હમણાં તારા ફ્લેટ પર..દાસ ના ખમણ લઇ આવીશ.. તારે તો ના ખવાય આથા વાળું.. એટલે હું ખાઈશ તારી સામે

ઉમંગ મજાક કરી રહ્યો હતો ત્યાં.. કોલ વેઇટિંગ માં મેં જોયું

“LIFE ” calling!!!!!!!

( ક્રમશ : )

મિત્રો.. ગર્લ ફ્રેન્ડ એ આપડી સંસ્કૃતિ નથી.. કોઈ છોકરીની ગરીમા તેનું સન્માન આ શબ્દ જાળવતો નથી એવુ મારું અંગત માનવું છે…

Social media, TV, Movie, આપણને ઘણું શીખવે છે પણ આ GF BF સિસ્ટમ ખોટી ઘુસાડી છે..

મારાં અંગત વિચારો છે!!??

Categories
Novels

Never Loved : Back to Past – 3

પાછળના ભાગમાં……..

તે ચુપચાપ ગાડી ચાલુ કરીને ચલાવા લાગ્યો. અવની પ્રશ્નાર્થ નજરે તેને નિહાળી રહી હતી. પાછળ માહી સરી અને પરી તો ડરીને સંકોચાઈને બેઠા હતા. ગાડી રાજકોટમાં પ્રવેશી. “મારુ રાજકોટ હવે જાગ્યું છે…  ” તેને પોતાની બારીનો કાચ ખોલીને એક ઊંડો શ્વાસ લેતા કહ્યું. કેટલો સમય વિતી ગયો હતો રાજકોટમાં આવ્યાને. જન્માષ્ટમીના તહેવારને લીધે મ્યુન્સિપલ કોર્પોરેશનએ આખા રાજકોટને ટમટમતી લાઈટોથી શણગાર્યું હતું.

ગાડી પાઠક સ્કૂલના ખૂણે ઉભી રહી. “મમ્મીને કહી દે…  આપણે પહોંચી ગયા છી. ” અવીની વાત સાંભળીને અવની થોડી ગભરાઈ ગઈ. કેમકે અવીની સામે જ નીલાને ફોન કરવાનો હતો.

હવે આગળ……..

તેને ફોન હાથમાં લીધો પણ વારે વારે અવી સામે જોઈ લેતી. “પ્લાન બદલી નાખ્યો કે શુ ? તારે હવે સાસરે નથી જવાનું ? ” અવી સ્મિત સાથે બોલ્યો. ગાડીમાં બેઠેલા ચારેયના જીવ તાળવે ચોટી ગયા. અવનીની આંખમાં ઝર્ઝરિયા આવી ગયા.

“મને ખબર છે…  ચિંતા ન કરીશ… મમ્મીને ફોન કરીને જણાવી દે..  ” અવી પ્રેમથી બોલ્યો. તેથી અવની ધ્રૂજેલા હાથે નીલાને ફોન કરવા લાગી.

“કેટલી વાર છે હજુ..  ” સામે નીલાએ તરત પૂછી લીધું. “બસ અમે પહોંચી ગયા. રિંગરોડ પર જ છીએ. ” અવની નીચું જોઈને બોલી. પછી તરત ફોન કાંપી નાખ્યો. અવી થોડીવાર રોડ પર ચાલતા વાહનોને નિહાળતો રહ્યો. કદાચ તે પોતે જ હિમ્મત એકઠી કરી રહ્યો હતો. ગાડીમાં નીરવ શાંતી છવાયેલી હતી. હવે જે કરવાનું હતું એ અવીને જ કરવાનું હતું.

ઘણા વર્ષ વિતી ચૂક્યા હતા. તેને ઘરની બધી જવાબદારીઓ નિભાવી હતી પણ દૂર રહીને. તેનાં ગયા પછી નીલા એક દમ ભાંગી પડી હતી તે જાણવા છતાં તે ઘરે ન હતો આવ્યો. તેની નજર ઘરની દરેક સ્થિતિ પર કાયમ મંડાયેલી રહેતી. તેની નજર રોડની બીજી તરફ નવી બની રહેલી બિલ્ડિંગો ઉપર ફરતી હતી. રિંગરોડ ખાસ્સો પહોળો થઇ ગયો હતો. રાજકોટ નો આ વિસ્તાર ખરેખર તેના ગયા પછી ઘણો વ્યવસ્થિત લાગતો હતો.

અવનીએ ધીમેથી ગિયરબોક્સ પર રહેલા અવીના હાથ પર હાથ મુકતા કહ્યું…  “ચાલો… ” અવીએ એક ઊંડો શ્વાસ લઈને ગાડીના સ્ટીયરીંગને શેરીમાં વાળ્યું. પહેલી..  બીજી..  અને આખરે ત્રીજી શેરીમાં ગાડી વળી. ગાડી એક દમ ધીમી ચાલી રહી હતી. અવનીનો હાથ હજુ પણ અવીના હાથ પર હતો. ઘરના આંગણામાં મહેશ ખુરસી નાખીને બેઠો હતો. બાજુમાં કદાચ કોઈ પાડીસી હશે તેમની સાથે વાર્તાલાપ ચાલુ હતા.

ગાડી બરાબર અવીના ઘરની સામે ઉભી રહી. મહેશ ઉભો થઈને ડ્રાઈવર સીટ પાસે આવીને ઉભો રહ્યો. થોડીવાર અવીને તાક્યા પછી બોલ્યો. “જમવાનું બહાર છે… તમે આવવાના હતા એટલે બહારનો પ્રોગ્રામ ગોઠવ્યો છે. ” તેનો અવાજ એકદમ સ્થિર હતો.

“તારા બાપનો રોડ છે… અમારી ગાડી અમે ક્યાં રાખીશુ ?  ” અચાનક તાન્યા અજાણ્યે મહેશ પાસે પોતાની એક્ટિવા થોભાવીને બોલી…  તેને અવી સામે નજર કરી. “ભઈલું..  ” તે ચાલુ ગાડી પડતી મૂકીને અવીને બહારથી જ વળગી પડી. મહેશ અંદર ચાલ્યો ગયો. તાન્યા ખાસી એવી મોટી થઇ ગઈ હતી. બધા તાન્યાના હીબકાંથી ઢીલા પડી ગયા. પણ અવી એમ જ જડની જેમ ચોટી રહ્યો. 

“હવે બહાર આવું તું કહે તો…  બાકી આખી રાત અહીં જ લપકી રહીશ ?” અવી તેના વાળ પર હાથ ફેરવતા બોલ્યો. તાન્યા દૂર ખસીને ગાડીનો દરવાજો ખોલવા લાગી પણ તે ખુલ્લી નહતો રહ્યો. “ઘરમાં જા…  આવા ભવાડા શેરીમાં ન શોભે…  ” અવીની વાત સાંભળીને તે ગાડીના એક લાત મારીને ઘરમાં દોડી ગઈ.

“તારા જેવો નુગરો માણસ આજ સુધી નથી જોયો..  ” પાછળથી સારી ઢીલા અવાજે બોલી. “ક્યાંથી જોવે…  હું એકલો જ દુનિયામાં એવો છું…  જે કમનસીબે તારી સામે છે. ” અવી હસીને બહાર આવ્યો. પહેલા તો તેને ઘરના આગળના ભાગમાં નજર દોડાવી. બધા ગાડીમાંથી ઉતર્યા. માહી સિવાય બધા જ ઘરમાં ચાલ્યા ગયા. “સાલું…  ઘરનો આખો ફ્રોન્ટ લુક બદલી કાઢ્યો…  મારી બાલ્કની પણ આ લોકા ખાઈ ગયા…  ” અવી માહી સામે જોઈને બોલ્યો.

“એ બધું છોડ…  આ સામેના ઘરમાં પેલી છોકરી દેખાય…  તે કોણ છે ?? ” માહીએ ઇસારેથી પૂછ્યું. અવીને એ દિશામાં નજર ફેરવી. “શર્લિન… ” અવી બાલ્કનીમાં બેઠેલી તે છોકરી સામે જોઈને બોલ્યો. તે શરૂઆતથી બધું નિહાળી રહી હતી. તેને અવી સામે જોઈને ઉંચા અવાજે કહ્યું. “આખરે પરણીને જ આવ્યો ને.. ” તેનો અવાજ અને ટોન્ટ એવા હતા કે જાણીજોઈને તે અવીને સંભળાવી રહી હતી. “તેરી ડોલી ભી ઉઠેગી એક દિન દેખ લેના…  કસમસે ઇસ ગલી મેં સબસે જ્યાદા મેં હી નાચુન્ગા…  ” અવી સણસણતો જવાબ આપીને ઘરમાં પ્રવેશ્યો. અવનીના ગૃહ પ્રવેશની વિધિ પણ થઇ ગઈ હતી. બન્ને તેના કંકુના પગલાંથી સાચવતા હોલમાં આવીને ઉભા રહ્યા. હોલમાં સોફા પર ફાઇલોના ઢગલા હજુ એમના એમ જ હતા જે રાતે તે આખરી વાર જોઈને ગયો હતો.

નીલા સામે આવી…  તેની આંખોમાં ગુસ્સો ભયાનક હતો…  માહી હળવેકથી સાઈડમાંથી ખસીને અંદર ચાલ્યો ગયો. કેમકે તે નીલના ચેહરા પરથી વર્તી ગયો હતો કે નક્કી અવી મોટી ગાળો ખાવાનો હતો. “એ…  તું તો ખાઈ ખાઈ ને જાડી પાડી થઇ ગઈ…  ” અવી હસીને બોલ્યો. “એકલો આવ્યો હોત તો…  તારા ટાંટિયા ભાંગી નાખ્યા હોત પણ હવે તારી બૈરી સામે તને ક્યાં કઈ કહેવું…  ” નીલા દાંત કચડીને બોલી. “સપનું જો…  તેના માટે તો તારા સાતભવ પણ ટૂંકા પડશે..  ” અવી ચપટી વગાડીને ઉપરની તરફ ભાગ્યો. સામસામે બન્ને દરવાજા બંધ હતા. તે પોતાના રૂમના દરવાજે ઉભો રહ્યો. તે અંદરથી બંધ હતો. “ચોર…  મારો જ રૂમ મળ્યો તને…  બહાર નીકળ..  ” અવી જોરથી દરવાજો ખખડાવીને બોલ્યો. પણ અંદરથી કઈ જવાબ ન આવ્યો…  “ખોલે છે કે તોડી નાખું…  ” અવી ચેતવણીના સૂરમાં બોલ્યો.

“શુ ગમે ત્યાં રીઢા ઢોરની જેમ વર્તો છો…  ક્યારેક પ્રેમથી વાત કરી લેશો તો તકલીફ નહિ પડે..  ” પાછળથી અવની બોલી.

“જો…  આ મારો રૂમ છે…  ” અવીને વચ્ચેથી જ અટકાવીને અવની બોલી..  “હતો…  “. તેના શબ્દો સાંભળીને અવીની બોલતી બંધ થઇ ગઈ. તે દરવાજા સામે જોવા લાગ્યો. “તનુ…  ચલ તૈયાર થઇ જા…  આપણે બહાર જવાનું છે…  ” અવની તેને દૂર ખસેડીને દરવાજે હળવો ટકોર કરતા બોલી.

“મારે નથી આવવું… તમે લોકો જાવ..  ” તાન્યા રડતા રડતા બોલી. અવી ઉપરથી નીચે સુધી સળગી ગયો. ધીમે ધીમે…  હવે તેમાં જૂનો અવી માથું ઉંચકાવી રહ્યો હતો. “ચાલને…  તારા વગર મજા નઈ આવે…  ” અવી ધીમા અવાજે બોલ્યો.

“પણ મને તારી સાથે મજા નઈ આવૅ…  તું જા..  ” તાન્યા લગભગ ચીસ પાડી ઉઠી. “અચ્છા હું નથી આવતો બસ…  તમે લોકા જઈ આવો..  હું અહીં જ રહીશ..  ” અવીની વાત પર અવનીની આંખો પહોળી થઇ ગઈ.

“ના…  તું જા…  ” તાન્યા કઈ ફેંકીને બોલી. બંને અવાજ સાંભળીને એક બીજા સામે જોવા લાગ્યા.

“ના એમ નહિ…  તું બોલ એમ કરુ બસ… આમ પણ તને તો ખબર ને…  મને મમ્મી પપ્પા સાથે જમવામાં રસ નથી…  તું જઈ આવ…  તારી નવી નક્કોર ભાભી સાથે…  ” અવી આંખ મારતા બોલ્યો. “ચલ બહાર નીકળ તારી બધી જ તક હવે પુરી થઇ ગઈ છે…  No more chance or try..  “

અવીના શબ્દોથી તરત દરવાજો ખુલ્યો. “પીઝા…  ” તાન્યા ચપટી વગાડતા બોલી. અવની બન્નેને નિહાળવા લાગી. “હવે મોટી થઇ…  પીઝા તો નાના છોકરા ખાય યાર…  ” અવી કમરે હાથ રાખીને બોલ્યો.

“ખવાશે તો પીઝા જ…  બાકી કઈ નઈ..  ” તાન્યા હજુ પણ ધીમું ધીમું રડી રહી હતી. “છેલ્લે ક્યારે ખાધા હતા પીઝા…  ” અવી રૂમ પ્રવેશીને બધું જોવા લાગ્યો…  “તું ગયો ત્યારે…  ” તાન્યાની વાત સાંભળીને અવી તેને જોવા લાગ્યો…  “હટ ખોટીની…  હજુ 23 દિવસ પહેલા તારા બોયફ્રેન્ડ જોડે  કોણ પેરી પેરી લઈ ચાપટતું હતું ? ” અવી આંખ જીણી કરીને બોલ્યો.

અવીની વાત સાંભળીને તાન્યા થોથવાઇને બોલી. “એ…  હું..  એ મારો બોયફ્રેન્ડ નથી… તે બસ ફ્રેન્ડ છે.” અવની મૂક પ્રેક્ષકની જેમ બધું સાંભળી રહી હતી.

“અચ્છા…  ફ્રેન્ડ જોડે કોઈ બેડ શેર ન કરે..  ” અવીની વાત સાંભળીને અવની બોલી ઉઠી…  “અવી…  તે તેનુ પર્સનલ છે…  એવું ન બોલો…  ” તાન્યા નીચું જોય ગઈ…

વધુ આવતા અંકે……..

મારી બીજી નવલકથા વાંચી શકો છે અને ભવિષ્યમાં વધુ વાર્તા વાચવા માટે મને ફોલો કરી શકો છો.
કશ્મકશ (લાઈવ) (આ વાર્તામાં રહેલા અવીનો લોહિયાળ ભૂતકાળ)
Social Love (લાઈવ)
કરુણ અંત (the two legendary mind) (સંપૂર્ણ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)

Telegram channel : @gujjuvarta
Website : www.digitalstory.in (મારી બધી લાઈવ વાર્તા સમય પહેલાં વાંચવા માટે મુલાકાત લો)
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લોકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ
www.digitalstory.in

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-5)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

આશ્રવી અને ધ્યાન જયારે અત્યારે સ્કૂલમાં જ ભણે છે એવી રીતે વાતો કરતા ખોવાઈ ગયા. બન્ને તેમને સાથે જીવેલી દરેક હસી મજાકની વાતો યાદ કરતા ખુશ હતા.

મકરંદ દવે એ કહ્યું છે કે.
           ” ગમતું મળે અલ્યા ગુંજે ના ભરીયે,
              ગમતાનો કરીયે ગુલાલ. “
આ પંક્તિ અત્યારે જાણે બન્ને સાર્થક કરી રહ્યા હતા. બન્નેએ જે મોજ મજા સાથે બાળપણ વીતાવેલું એ પળોનો જયારે ગુલાલ કરીને એકબીજાના મોં પર છાંટી રહ્યા હતા.

” નાનકડું પણ બહુ ધાર્મિક એવું પોતાનું પ્યારું ગામ ” ગામનાં લોકો ધાર્મિક ઘણા પણ કહી શકાય એવા જુનવાણી. દુનિયા એકવીસમી સદીમાં જીવે ત્યારે ગામ લોકો સત્તરમી સદીમાં હજુ પહોંચ્યા હતા, આવું કહીયે તો ખોટું નથી. ધાર્મિક હોવું એ સૌથી સારી વસ્તુ છે પણ અંધશ્રદ્ધામાં માનવું એ બહુ ખોટી વાત છે.

ગામમાં ધોરણ 7 સુધીની જ શાળા હતી આગળ ભણાવા માટે બાળકોને બાજુના ગામમાં કે પછી હોસ્ટેલમાં જવું પડતું. ધ્યાન અને આશ્રવી 7 સુધી સાથે ભણેલા પછી બન્ને હોસ્ટેલમાં જ ભણેલા. નાનકડી એવી ગામડાની શાળા જ્યાં ગામનાં બાળકો 11 થી 5 સુધીના દિવસના સમયે ભણતા. ખેડૂતનું ગામ તો મોટા ભાગનો સમય બાળકોના માબાપ તો ખેતર જ હોય. બાળકો ક્યારે શાળાએ જાય, ક્યારે પાછા આવે એની કોઈ જ ચિંતા કે પરવા ના હોય. બધા બાળકો શિક્ષકના ભરોશે જ હોય, પણ શાળાના શિક્ષક બહુ માયાળુ, એમના બાળકોની જેમ જ સાચવે. એક દિવસની રજા પડે તો શિક્ષક બીજા દિવસે ઘેર પહોંચી જ ગયા હોય. બાળકોને ના ગમે પણ તેમના માટે જ આ બધું હતું. એની અમને ક્યાં સમજ હતી? નસીબદાર હતા એ બાળકો જેમને ગુરુ કહી શકાય એવા શિક્ષક મળ્યા. બાકી અત્યારે તો શાળા એક પૈસા કમાવવાનું સાધન બની ગઈ છે. જે બાળકોને માત્ર હરીફાઈ જ શીખવે…. બસ, માર્ક્સ વધારે કેવી રીતે લાવવા. શાળાઓમાં જિંદગીનાં મૂલ્યો, આદર્શ કે સંસ્કાર નામના ગુણોનું સિંચન જ ક્યાંય નથી દેખાતું.

આશ્રવી કંઈક વિચાર કરતા બોલી..” ધ્યાન મને નાના બાળકોને જોઈ બહુ દુઃખ થાય છે બિચારા હજુ સરખું ચાલતા જ નથી શીખ્યા હોતા અને k. g. 1/2.. અરે બાળક 12માં ધોરણમાં આવતા તો થાકી જ જાયને? છોકરાનાં વજન કરતા તો એના દફતરનું વજન વધારે હોય છે..  “

“તારી વાત સાચી છે.. અત્યારે શાળાઓમાં બાળકોને સરકસનાં સિંહની જેમ ટ્રેનિંગ આવવામાં આવે છે, પણ બાળકોને જંગલનાં સિંહો બનાવવા જોઈએ.. હું તો એવું માનું કે બાળકને એની રીતે જ થોડા વિકસવા દેવા જોઈએ.. હા, આકાર આપવો જરૂરી છે પણ એની સ્વત્રંતા ખોરવાય નહીં એવી રીતે.. ડરાવી, ધમકાવીને નહીં..” ધ્યાન ગંભીર થઈ બોલ્યો.

“ધ્યાન આપણે બહુ નસીબદાર હતા કે આપણું બાળપણ આટલું સરસ હતું. નિશાળ જઈને જાતે વર્ગ સાફ કરતા અને એમાં પણ ઝગડતા, કાલે મેં વાર્યો તો આજે હું નહીં કરું… અને પછી સાહેબે વારા કરેલા, પણ કામ કરવાની બહુ મજા આવતી.”

“અરે બહુ મજા આવતી યાર… અમારે હતા જ ને વારા, નિશાળનાં મેદાનની સફાઈ અને બધા જ ઝાડને પાણી પીવડાવવાનાં.. હું તો કાયમ ઝાડને પાણી પીવડાવતા નિત્યાને પલાળતો અને એ મને. અમે તો રોજ હોડી રમતા…” હસતા ધ્યાન બોલ્યો.. “બહુ મજા કરેલી.. અને મારો વાવેલો લીમડાનો છોડ જે અત્યારે તો મોટુ વૃક્ષ બની ગયો છે. અત્યારે પણ જાઉં એટલે એક ડોલ તો પાણી પીવડાવી જ આવું. તેનો છાંયો બહુ મીઠો લાગે છે”

નિત્યા નું નામ સંભાળતા જ આશ્રવી ને કંઈ યાદ આવ્યું હોય એમ અધીરાઈથી બોલી “અરે તું કેતો ખરો આ નીતિન 25000 ની નોકરી છોડી કેમ ગામડે આવી ગયો? “

કંઈક આશ્ચર્યના ભાવથી આશ્રવી ધ્યાન સામે જોઈ રહી.

” અરે હા, એ તો વાતોમાં ભૂલી જ ગયો. ચસમિસ તને હજુ પણ મને મળે એટલીવાર નિત્યો યાદ કરે છે .. ” મસ્કરી કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

“ધ્યાન જેટલું પૂછું એનો જ જવાબ આપ, આડી અવળી વાતો નહીં હો… “ગુસ્સો કરતા આશ્રવી બોલી.

“ok મારી માં ગુસ્સો ના કરીશ, મને તારો ડર લાગે છે, ક્યાંક ગુસ્સેથી તું બસમાંથી કૂદી જાય તો…….?  મારે તો લેવાદેવા વગરની નામોશી આવી જાય. આશુનું કંઈ કેવાય નહીં બાપા. ગુસ્સે થાય એટલે ‘વિફરેલી વાઘરણ બની જાય’ તો મારે ચાલુ બસે ક્યાં ભાગવું ?” આશ્રવીને પરેશાન કરવાનાં ઇરાદે ધ્યાન બોલ્યો.

“તો પછી વાઘરણ સાથે બેઠો છે શુ કરવા? ઉભો થા ચાલ અહીંથી, નથી બેસવું તારા જેવા નાલાયક સાથે” મોં ફુલાવતા આશ્રવી બોલી.

“અરે યાર… મેડમ તો રિસાઈ ગયા હવે! મને તો બસમાંથી જ ઉતારી દેસે કે શુ? મારું શુ થશે? હું અધવચ્ચેથી હવે ક્યાં જઈશ,  હે પ્રભુ બચાવી લે મને.. ” ધ્યાન ડરેલા મોંનું નાટક કરતા બોલ્યો.

“ખબર છે મને તને નાટક કરતા સારું આવડે છે. હું શું અલીગઠ થી આવી શું? કે તારા નખરા ના ઓળખું. એક કામ કરને કોઈ નાટક કંપની જ જૉઇન કરીલે જ્યાં જોકરની જરૂર હોય.. તું એ રોલમાં સેટ થઈ જ જઈશ.  “

“અરે એમાં ક્યાં નોકરીની જરૂર છે? હું જોકર બની તને એન્ટરટેઇન કરીશ… ચલ જા ફ્રીમાં… બસ ખુશ. “

“તું કાયમ મને હેરાન કરે છે ને અને પાછો હસાવવાની વાતો કરે છે! તારે શુ કરવું છે એ પેલા નક્કી કર, મને હેરાન કે ખુશ “મોં મચકોડી આશ્રવી બોલી.

“હા ભાઈ હા હવે.. તને નહીં કરું તો બીજા કોને હેરાન કરું પાછળવાળા માસીને?”

“મને લાગે છે ઘણા વર્ષથી કોઈ મળ્યું નથી જેનો ટાંગો ખેંચાય…  એટલે બધી ભરપાઈ મારે કરવાની? “

“ના, ના… તારે શુ કરવા ભરપાઈ કરવાની, મને બધું જ વશુલ કરતા આવડે છે. ડોન્ટ વરી. “

“હા એતો દેખાય જ છે તારું જોકર જેવું મોઢું જોઈ “

“અરે પાગલ આ મોઢા પર કોલજમાં કેટલી છોકરીયો મરતી હતી તને શુ ખબર? “

“હસે કોઈ બુધ્ધિ વગરની જેને આવો જોકર ગમે…. બાકી હું તો ક્યારેય તારા જેવા જોકરને ના ગમાડું. તારા જેવા તો કેટલાય આવ્યા ને ગયા તને શુ ખબર? “

“તને ક્યાં ખબર પડે જ છે હીરો શેને કેવાય…. ડફોળ? એટલે જ પેલા ડફોળ કેયુરયા સાથે પરણી, નઈતર મારાં જેવા સ્માર્ટ, હેન્ડસમ અને હીરો જેવા છોકરાનેના પરણત!”

“એ જો ધ્યાન કેયુરને કંઈ નહીં કેવાનું, જેવા છે એવા મારા માટે તો મારાં પપ્પા પછી એ જ હીરો છે.. સમજ્યો….”

“અને હું આટલી મેહનત કરી તને મળવા આવ્યો તો યે હું જોકર… બસ! આટલી જ વેલ્યુ મારી? “

“અરે મજાક કરું છું તારા જેવો મિત્ર તો ‘દિવો લઈને શોધવા જવું તોય ના મળે’ પાગલ ક્યાંની વાત ક્યાં લઈને ગયો.”

“હું લઈ ગયો કે તું? “

“હું નહીં તું પેલા નીતિનના લીધે.”

“હા પણ સાચું જ કહું છું, મને નિત્યો મળે એટલીવાર તારી ખબર પૂછે જ છે…. પણ મને ક્યાં કંઈ ખબર હોય છે તારી?… આ તો આજે ભૂલથી ભેટો થઈ ગયો, બાકી આપણે કેટલા વર્ષે મળ્યા. તારા લગ્નના બે દિવસ પેલા મળ્યાતા તો છેક બે વર્ષે આજે મળ્યા. “

ક્રમશ :

Categories
Novels

Social Love – 5

પાછળના ભાગમાં……..

“પપ્પા નારાજ છે…  સહેજ ધ્યાન રાખજે…  ” અહમ પોતાનો સામાન રૂમમાં મૂકીને હરિવત પાસે જતો હતો પણ વચ્ચે જ નીરુ આવીને તેને સમજાવતા બોલ્યો. થોડીવાર તો અહમ પણ નીરુની વાત સાંભળીને સહેજ ડઘાઈ ગયો. પણ સ્વસ્થ થઈને હરિવત પાસે પહોંચ્યો.

“આવ…  હું વિચારતો હતો કે આજે તો તું મારી સામે નહિ જ આવે..  પણ હિમ્મત તો છે તારામાં..  ” હરિવત મોં બગાડતા બોલ્યો. અહમ ત્યાં જ દરવાજે અટકી ગયો. પછી નીચું જોઈને બોલ્યો. “તે વિષયમાં હું સહેજ પાછળ પડું છું..  પણ આગળ જઈને ક્લિયર કરી નાખીસ. “

હવે આગળ……..

એટલામાં બિનલ હરિવત માટે જમવાનું લાવી. તે અહમને જોઈને રીતસર ઉછળી પડી. તેને જલ્દીમાં જમવાની થાળી હરિવતને આપી અને અહમના ગાલ ખેંચવા લાગી. પણ અહમ તરફથી કઈ જવાબ ન મળતા તે હરિવત જોઈને બોલી. “તમે ભઈલુંને ખિજાયા છો ?”

હરિવત : તારો ભઈલું એક વિષયમાં નપાસ થયો છે..  ખિજાવ નઈ તો શુ આરતી ઉતરું ?

બિનલ : તો શુ થઇ ગયું…  ” તે મોં ફુલાવીને બોલી. હરિવતે અહમ સામે હાથ જોડીને બિનલને લઈ જવા કહ્યું. એટલે અહમ તરત બિનલને ઈશારો કરીને નીકળી ગયો. પણ બિનલ હરીવત પાસે જઈને બેઠી. “બાપુ…  તમે ભઈલુંને ન ખિજાશો…  કેટલા સમય પછી આવ્યો છે…  “

હરિવત : બેટા હજુ મેં તેને કઈ કહ્યું પણ નથી…  તે જોયું ને..  તે હજુ દરવાજે જ હતો..  ” તેને પ્રેમથી એક કોળિયો બિનલમાં સામે ધર્યો.

બિનલ : જો તમે ભઈલુંને ખિજાશો નહિ..  તો જ ખઈશ..  ” હરિવતના સ્મિતથી બિનલને જવાબ મળી ગયો એટલે તે એક કોળિયો મોમાં નાખીને તરત અહમ પાસે દોડી ગઈ…  ત્યારે અહમ નીરુ સાથે બહાર વૃક્ષ નીચેના બાંકડા પર બેઠો હતો.

“જોયું…  મેં બાપુને મનાવી લીધા..  “બિનલે નિરુનો કાન પકડીને ઉભો કરીને પોતે અહમની બાજુમાં બેસી ગઈ. “તું પપ્પા પાસે મારી ચમચાગીરી કરવા ન જા… ” અહમ ગુસ્સામાં બોલ્યો…  “બેટા..  હવે આવ મારી પાસે..  જો..  તને ગોઠણીયે ન વાળું તો કહેજે…  ” અહમના ગુસ્સાથી બિનલ છંછેડાઈને બોલી.

“અરે..  પણ તું શુ ચાલી નીકળી છો…  બેસ છાની માની…  ” નીરુ તેને શાંત પાડતા બોલ્યો.

બિનલ : તું કઈ ન બોલીશ સમજ્યો…

અહમ : હશે ચલ..  સોરી બસ..  ” અહમ કાન પકડતા બોલ્યો.

બિનલ : કેમ ફેઈલ થયો ? ક્યાંય લફરામાં નથી ફસાય ગયો ને !!! ” તે આંખ જીણી કરીને બોલી… 

અહમ : શુ લવારી કરે છે…  હું તને એવો લાગુ છું…  ” તેની વાત સાંભળીને અહમ ગુસ્સામાં બોલ્યો.

બિનલ : તો પછી ?

અહમ : કઈ નઈ બસ એમ જ…  વિષય લેવા વાળા મેમ સહેજ કાચા છે…  હું એક નહિ..  અમારા ક્લાસમાં ઘણા ખરા એ જ વિષયમાં ડૂલ થઇ ગયા છે…

બિનલ : તો પછી બાપુને વાત કરને ઘોઘા…  આમ કેમ ચાલશે..  ” તેને જોરથી અહમના માથા પર ઝાપટ ચોળી દીધી. નાનપણથી અહમ બિનલનો માર ખાતો આવ્યો હતો તેના માટે આ બાબત નવી ન હતી. તેને પોતાનો બચાવ કરતા કહ્યું. “આવી નાની બાબતોમાં બાપુને શુ વચ્ચે લાવવા…  અમારી ક્લાસમાં બધાએ ભેગા મળીને નક્કી કર્યું છે કે મેમની વાત પ્રિન્સિપાલને કરીશુ..  “

બિનલ : બહુ ડાહ્યો ન થા…  ભેગા મળવા વાળી…  પહેલા બાપુને વાત કર..  નહીંતર અહીં જેટલા દિવસ રહીશ તેટલા દિવસ બાપુને મનમાં એમ જ રહેશે કે તું ફેઈલ થઈને આવ્યો છો.

અહમ : તે હું મારી રીતે જોઈ લઈશ…  ” તે વાત ઉડાવતા ઉભો થઈને ચાલવા લાગ્યો. બિનલે તેનો કાન પકડીને ફરી બેસાડતા કહ્યું. “જોઈ લીધું મે…  પૂંછડી દબાયેલા કુતરા જેવું મોઢું હતું…  ” તેની વાત સાંભળીને નીરવ હસીને લોટપોથ થઇ ગયો. અહમને પણ શરમ આવી ગઈ.

અહમ : બાપુ સામે બોલવામાં મારો જીવ નીકળી જાય… 

બિનલ : અરે તારે ક્યાં સામું બોલવું છે…  તારે તો બસ જાણ કરવાની છે.. 

અહમ : અરે આવી બાબતનો વિશ્વાશ બાપુ ન કરે…  હું ફેઈલ થયો છું તેમાં મારો જ વાંક હોય…  એવું જ સમજશે… ઉપરથી સંભળાવશે કે ગુરુ ઉપર આરોપ ન મુકાય.. 

નીરવ : તેની વાત સાચી છે…  બની શકે.. 

બિનલ બન્નેની વાતથી તમતમી ગઈ. તેન ઉંચા અવાજે બોલી. ” હમણાં જમીને આવું છું…  તૈયાર રહેજે… હું વાત કરીશ..  “

અહમ : તું ચમચાગીરી કરીશ ફરી ?

બિનલ : ચમચાગીરી નહિ…  સાચું છે એ બોલીશ..  ” તે અહમને એક ઝાપટ ચોળીને જતી રહી. અહમ ગાલ પર હાથ ફેરવતો નીરવ સામે જોવા લાગ્યો. નીરવ પણ હસીને ચાલ્યો ગયો. એટલામાં અહમના ફોનમાં રિંગ વાગી, જોયું તો રોહિણીનો મેસેજ હતો. “યુ ખામોસી સે દેખ કર નઝરઅન્દાઝ કરના અચ્છી બાત નહિ, કભી કભી દિલ સે જ્યાદા આંખો કો તકલીફ હોતી હૈ….”

અહમને આજે રોહિણીની આ વાત પર જવાબ આપવની ઈચ્છા થઇ. “કુછ બાતોં કો ખુદ સે લગાના પડતા હૈ, સબ હકીકતે બયા કરના ભી તો અચ્છી બાત નહિ” (credit : from megazine digitalstory.in)

બીજી તરફ રોહિણીને જવાબ મળતા સફાળી થઇ. તેને વાંચીને તરત જવાબ આપ્યો. “હું તો એમ જ કહેતી હતી.. શુ થયું..  “

અહમ : કઈ નહિ…  હું પણ એમ જ કહેતો હતો.. 

રોહિણી : sorry… 

અહમ : શાના માટે ? ” તેને નવાય લાગી..

રોહિણી : બધા માટે…  અત્યારે સુધીના મારા બિહેવિયર માટે.. 

અહમ : its ok…  તારી પરીક્ષા કેવી ગઈ ?

રોહિણી : ઠીક ઠીક…  કઈ નવીન ન હતું.. 

અહમ : પરિણામ ખરાબ આવ્યું ?

રોહિણી : ના પરિણામ ખરાબ નથી આવ્યું પણ જોય તેવું ન હતું.

અહમ : શુ ગ્રેડ છે ?

રોહિણી : 9.49 છે… 

અહમનો મગજ ખસી ગયો…  “અહીં 3. 70 લઈને પણ મોજમાં છું ને તું..  “

રોહિણી : પણ ઓછા છે..  મેં તો બધું કંપ્લીટ જ લખ્યું હતું.. 

અહમ : જો મને આ ઈન્સલ્ટ જેવું થાય છે…  તું પરિણામની વાત ન કર.. 

રોહિણી : અરે તે પૂછ્યું એટલે મેં જવાબ આપ્યો.. 

અહમ : ઠીક છે તે વાત છોડી દે..  ” તેને એક નિસાસો નાખતા કહ્યું.

રોહિણી : તું મને મળતો કેમ નથી…  હું તારી જ કોલેજમાં છું.. 

અહમ : મને ખબર ન હતી… આમ પણ મને ન ગમે…  હું છોકરીઓ સાથે કમ્ફર્ટ નથી રહેતો… 

રોહિણી : પણ એમાં શુ થઇ ગયું. કોઈ તને ખાજાસે નહિ.. 

અહમ : ખીજાય કોણ ? કોઈ નામ તો લે મારુ… 

રોહિણી : હા તો પછી શુ વાંધો છે… 

અહમ : કહ્યુંને મને કમ્ફર્ટ નથી લગતું… 

રોહિણી : અરે એક વાર મળવામાં તારુ શુ જવાનું… 

અહમ : ઠીક છે..  જોઈએ.. 

રોહિણી : જોવું કઈ નથી..  મળવાનું ફાઇનલ..   તારો નમ્બર મોકલ..  ” તેના ચહેરા પર લાલી છવાય ગઈ.

વધુ આવતા અંકે……..

આગળના અપડેટ મેળવવા માટે મને follow કરી શકો છો. આભાર 

મારી બીજી નવલકથા,
Never Loved Season 1 (સંપૂર્ણ)
Never Loved Season 2 (લાઈવ)
અતિરેક (સંપુર્ણ)
કરુણ અંત (સંપુર્ણ)
કશ્મકશ – વિંધયેલો પ્રેમ (લાઈવ)
આ બધી વાર્તા digitalstory.in પર વહેલી પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે.

Telegram : TheSoulAmal
Website : www.digitalstory.in
Public Profile : AuthorJaymin

નોંધ : લેખકોને ખાસ સૂચના કે જે લોકો પોતાની નવલકથા અને ટૂંકીવાર્તા દ્વારા કમાવા માંગતા હોય તે લેખકો telegram પર “authorjaymin” સર્ચે કરીને જાણ કરી શકે છે, અથવા www.digitalstory.in ઉપર જઈને રજીસ્ટર કરી શકે છે.

અમલ

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-4)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

બસ જેમ નજીક આવતી ગઈ તેમ અંદરથી તો ધ્યાનનું દિલ હિલોળે ચડી ગયું. કેટલા વર્ષે આજ હું આશ્રવી સાથે સમય વીતાવીશ. શાળામાં હતા ત્યારે તો હાથ પકડીને જ રમતા હતા પણ ત્યારે કોઈ જ બંધન હતું નહીં. હવે બન્ને યુવાનીમાં પ્રવેશી ચુક્યા હતા તો દુનિયા દોસ્તીને કોઈ બીજું નામ ના આપીદે એ વિચારે બન્ને વચ્ચે ઔપચારિક એક કુટુંબના ભાઈ બહેન તરીકે જ વાતચિત થતી. ધ્યાન અને આશ્રવી એક જ કુટુંબના હતા તો સંબંધે ભાઈ બહેન થતા. એક વડલાની જુદી જુદી ડાળીના પાન હોય પણ મૂળ તો એકજ હોય, એમ બન્નેના પરદાદા ભાઈ હતા. પણ બન્ને કુટુંબ વચ્ચે વર્ષોથી જુના કોઈ ઝગડાંના કારણે અબોલા ચાલ્યા આવતા હતા.

ધ્યાન બસને નજીક આવેલી જોઈ, તરત જ બધા વિચારો પડતા મૂકી, જેમ એક કોલજીયન વેકેશન પૂરું થતા જે ઉત્સાહે તેની  ગર્લ ફ્રેન્ડને મળવા અધીરો હોય એની માફક ઉતાવળે બસના પગથિયાં ચડી ગયો.

બસમાં ચડીને ધ્યાન કંઈક ખોવાઈ ગયેલી વસ્તુ શોધતો હોય એમ ચારેબાજુ ડાફેડા મારવા લાગ્યો. ત્યાં તેની નજર આગળની બીજી સીટ પર બેઠેલી આશ્રવી પર પડી. ધ્યાનની રહેવાયું નહીં, તરત આશ્રવીની પાસે જઈને બોલ્યો..”શુ યાર તારી સાથે આવવું હતું મારે અને તે મારી રાહ પણ ના જોઈ ચસમિસ?”

આશ્રવી કાને ચસમિસ શબ્દ પડતા જ સમજી ગઈ ધ્યાન જ હોય કારણ કે ધ્યાન જ એક એવો વ્યક્તિ હતો જે આશ્રવીને ચસમિસ કહીને બોલાવતો. પાછળ જોયુ તો ધ્યાન જ હતો. આશ્રવી આશ્ચર્ય સાથે ધ્યાનને જોઈને બોલી, ” તું?…. અહીં કેવી રીતે પહોંચ્યો? તું તો બસ ચુકી ગયો હતો ને! એટલે  તો મારે એકલીએ જ બસમાં બેસી જવું પડ્યું.”

“જા જા હવે બહાના રેવા દે હો, મારી સાથે જ આવવું હતું તો બસ જવા દેવીતીને..” ધ્યાન મસ્કરી કરતા બોલ્યો.

“પણ એતો કે તું અહીં આવ્યો કેવી રીતે? “

“પેલા તું મને બેસવા જગ્યા તો આપ, જાણે તારા બાપાની ગાડી હોય એમ આખી સીટ રોકીને બેઠી છે. મજા છે બાકી ચસમિસ તારે. હો…” સીટમાં બેસતા ધ્યાન બોલ્યો.

“હા જ તો મારાં બાપા જેવાના ટેક્સથી જ ચાલે છે આ બધું. કનુકાકા બેઠાતા મારી બાજુમાં હાલ જ બસમાંથી ઉતર્યા. તે એમને ઉતારતા જોયા પણ હસે કદાચ, પણ હા જો આંખો ખુલ્લી હોય તો તારી? બાકી ચસમિસ હું છું, ને દેખાય છે તને ઓછું.” ધ્યાનની મજાક ઉડાવતા આશ્રવી બોલી..

“હા મેડમ તમારી વાત થાય. અરે આશ્રવી સાસરું બહુ ફાવી ગયું લાગે છે તને! બહુ જાડી લાગે છે કાંઈ.”

“હા જ તો શોધ્યું કોને? મારાં પપ્પાની પસંદગીમાં કાંઈ ભૂલ થોડી હોય?. આ વખતે તો ગામમાં પણ બધા જ કેતાતા કે હું જાડી થઈશુ. ‘જાડું શરીર તો સુખી ઘરની નિશાની કેવાય’ પણ તારા જેવા સોટીકડા ને શુ ખબર, આ જાડું શરીર બનાવા મોટુ દિલ જોઈએ.”

“હા હવે, પણ સાચું બહુ જ જાડી લાગે છે પેલા સારી લાગતી હતી આના કરતા તો?.”  ધ્યાન જયારે આશ્રવી ને જોખતો ના હોય આંખોથી, એમ એકીટશે જોઈને બોલ્યો.

“તારી વાત સાચી પણ કાંઈ કામ હોતું નહીં. તો શુ કરું?  બસ, આરામ! અને એમ પણ તને તો ખબર જ છે આપણને કામ ના હોય એટલે બેડ જ દેખાય કુંભકરણની જેમ. તો થઈ ગઈ જાડી.” હસતા ધ્યાન સામે તાલિ પાડવા હાથ લંબાવી આશ્રવી બોલી.

“હા યે તો છે જ ને! મારાથી વધારે તને કોણ ઓળખે ચસમિસ.” આશ્રવીને તાલિ આપતાં ધ્યાન મજાક સાથે બોલ્યો.

“પણ તું એતો કે તું આવ્યો કઈ રીતે અહીં.? “
“હું તો બસ ચુકી ગયો હતો પણ આજે તો સવારથી જ નક્કી કર્યું હતું કે તારી સાથે જ અમદાવાદ જવાનું છે. રસ્તામાં હંસાબાને જોયા ત્યાં જ સમજી ગયો કે ભાઈ બસ ચુકી ગયા આજે, તો નિત્યાને બોલાવી અહીં મુકવા લાવ્યો”.

“નિત્યો! અરે હા એ શુ કરે છે? સાંભળ્યું કે નોકરી છોડી ખેતી કરવા આવી ગયો છે. મારી મમ્મી કેતીતી કે બધા ગામમાં વાતો કરે છે કે એને અત્યારે તો ખેતી કરવાનું ભૂત ઊપડ્યું છે? પણ થોડી કામની સીઝન આવશે અટલે નીકરીયે ઉભી પૂંછડીયે ભાગવાનો છે. આજકાલના છોકરાઓની તાકાત નહીં લોડિંગવાડા કામ કરવાની શુ કહેવું ધ્યાન તારું?”

“તારી વાત સાચી પણ માણસને જો દિલ ના હોય અને પરાણે કામ કરાવો તો જ આ પરિસ્થિતિ ઉભી થાય, બાકી દિલથી કરેલા કામ પાર પડે જ છે. મને જ જોઈલે, તારી સાથે આવવા કેટલા કબાડા કર્યા ને નિત્યા સાથે જૂઠું બોલ્યો એ નફાનું.

જૂઠું? શુ કાંઈ થયું? ” આશ્રવી ધ્યાન સામે જોઈ જાણવાની આતુરતા સાથે બોલી.

“નિત્યાનું નામ સાંભળી કેમ આટલી અધીરી થઈ ગઈ ચસમિસ, હેં…હેં…..બોલ, મારાથી કાંઈ નહીં છુપે હો.” આંખનો ઇસારો કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

નીતિન ધ્યાનનો એક ગાબડાની ભાષામાં કહીએ તો પાક્કો મિત્ર હતો. નીતિન, ધ્યાન અને આશ્રવી ગામની જ શાળામાં સાથે ભણેલા. ગામમાં નીતિનનું ઘર આ બન્નેના ઘરથી દૂર, પણ નીતિન આખો દિવસ ધ્યાનના ઘરે જ હોય તો આશ્રવી પણ એની સાથે રમતી મોટી થયેલી. ધ્યાન અને આશ્રવી બેય મિત્ર હતા પણ નીતિન આશ્રવી માટે કંઈક અલગ જ લાગણી ધરાવતો.

શાળામાં હતા તો નીતિન હંમેશા સૌથી પહેલા આશ્રવીને જ મહત્વ આપતો, આ વાત એમની સાથે ભણતા બધા જ કલાસમેટ જાણતા પણ કોઈ કાંઈ બોલતું નહીં. આશ્રવી અજાણતા જ મિત્રતાના ભાવે એની સાથે ધ્યાનની જેમ જ રમતી. આ વાત ધ્યાન સારી રીતે જાણતો હતો એકવાર તેને આશ્રવીને પૂછેલું પણ ખરું કે તારા મતે નીતિન કેવો છોકરો છે?  ત્યારે આશ્રવીએ જવાબ આપેલો ‘બહુ સારો છોકરો છે અને ભણવામાં પણ બહુ હોશિયાર છે’. બાળ સહજ આપેલો જવાબ હજુ પણ બન્નેને સારી રીતે યાદ છે. નિત્યાની વાત નીકળતા, બન્ને ભૂતકાળની યાદોમાં એવી રીતે સરી પડ્યા કે જયારે હાલ એ જ શાળામાં ઉભા ના હોય અત્યારે….. “ગામની પ્રાથમિક શાળાનું એ આંગણું……

ક્રમશ:

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-3)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

ગામમાં નાનકડું એક બસ સ્ટેશન હતું. જે કેવા પૂરતું જ બસ સ્ટેશન હતું, બાકી અંદર તો જયારે “ગાયો માટેનો  વાળો બનાવ્યો ના હોય સરકારે! એવી હાલતમાં હતું… પણ બેસવા માટે બહાર સરસ બાકડા હતા. બાકડા પર બેગ મૂકી આશ્રવી ત્યાં જ ઉભી રહી ગઈ.

આશ્રવીનું મન ધ્યાનની આવવાની રાહ જોવામાં જ હતું. હજુ ધ્યાન આવ્યો ન હતો અને બસ આવી જશે તો? એની રાહ નહીં જોઈશકાય.. બસ આવવાનો સમયલગભગથઈ જ ગયો હતો. ધ્યાન આવી જાય તો સાથે જઈશું અને વાતો કરતા મિત્ર સાથે જવાની મજા પણ કંઈ ઓર જ હોય.! આશ્રવી આ વિચારે રસ્તા સામે જોઈ રહી હતી, પણ ધ્યાન દૂર દૂર સુધી ક્યાય દેખાતો હતો નહીં.

રાજેશભાઈ સ્ટેશન આવેલા બીજા લોકો સાથે વાત કરવામાં મશગુલ  હતા. આશ્રવીની જ વાત કરતા હતા. આશ્રવી વાતો સાંભળતા ઘડી ઘડી રસ્તા તરફ નજર કરી નાખતી.

“રાજેશભાઈ તમારી દીકરી ભણે છે કે નોકરી કરે છે? ” કનુભાઈએ  પૂછ્યું,

“ના ના! આશુને ભણવાનું પતી ગયું છે અને નોકરી ! અમારે તો કરાવી હતી પણ જમાઈને નથી કરાવવી તો અમેય કહી દીધું. સારું, તમને ગમે એ ખરું. અમારે ક્યાં એનો પગાર લેવાનો હતો?  “

“આપણે તો દીકરી ખુશ રહે એ જ મહત્વનું નોકરી નહીં” હંસાબેન વાતમાં ઉમેરો કરતા બોલ્યા.

“100% ની વાત કરી ભાભી તમે, દીકરીની ખુશીથી મોટુ સુખમાબાપ માટે બીજું શું હોય? ” કનુભાઈ આશુ સામે જોઈ બોલ્યા.

ત્યાંજ દૂરથી આવતી મોટરનો અવાજ સંભળાયો.. …બાજુમાં ઉભેલું કોઈ બોલ્યું ચલો બસ આવી ગઈ. આશ્રવીની નજર તો ગામથી આવતા રસ્તા પર ધ્યાનની રાહ જોતી હતી, પણ..…..?

“આશુ બસ આવી ગઈ, તું અંદર જઈને બેસી જા. કનુકાકા તારો થેલો લઈને ચડી જશે”

રાજેશભાઈની વાત સાંભળી આશ્રવી એ વિચાર્યું આજે નહીં મળાય આ પાગલને, હવે મારે રાહ નહીં જોવાય, એની રાહ જોવા રહીશ તો મારી પણ બસ છૂટી જશે. સમયની કોઈ કદર જ નથી બુધ્ધુને….! મનમાં ગુસ્સે થતા આશ્રવી રસ્તા સામે જોતા જોતા બસ તરફ ચાલવા લાગી.

આશ્રવી મમ્મી પપ્પાને આવજો કહી બસમાં ચડી ગઈ અને કનુકાકા પાસેની સીટમાં જ બેઠી. બારીમાંથી હાથ લંબાઈને આવજો પપ્પાને કહી રહી હતી… ત્યાં જ મોટા એવા હોનના અવાજ સાથે બસ અમદાવાદ તરફ રવાના થઈ.

“આશ્રવી એના પપ્પાની જીંદગી હતી. યશ કરતા મોટી હતી  પણ ઘરમાં બધાની સૌથી વધારે વહાલી હતી.” આશ્રવીને બસમાં બેસાડી રાજેશભાઈ તો જયારે પહેલીવાર દિકરી વળાવતા હોય એમ લાગણીશીલ થઈ ગયા. અને થાય જ ! આશ્રવી હતી જ એવી નટખટ કે તેના જતા ઘર સૂનું લાગતું. આશ્રવી જયારે ગામડે આવતી ત્યારે દસ પંદરેક દિવસનું વેકેશન સાસરીમાં પાડીને જ આવતી.

“આશુનાં આવતા જ આપણું ઘર કેટલું જીવંત લાગે છે. કલબલાટ કરતા પક્ષીઓના માળા જેવું અને એના જતા બે દિવસ તો વેરાન વગડા જેવું લાગે છે. શું કેહવું આશુની મમ્મી તારું? ” રાજેશભાઈ તેમના દિલની લાગણી ઠાલવતા બોલ્યા.

“તમારી વાત સાચી છે પણ દિકરી તો સાસરે જ શોભે, લગ્ન પછી એ પારકી થઈ ગઈ, ચાર દિવસની મેહમાન કેવાય. આતો ચંપાબેન સારા છે કે આટલા દિવસો રોકવા દે છે. બાકી અત્યારે આટલા માયાળુ સાસુ મળવા મુશ્કેલ છે. આપણી દિકરી નસીબદાર છે કે બહુ સારુ સાસરું મળ્યું છે. એ ખુશ રહે આપણે બીજું શું જોઈએ ! “

રાજેશભાઈને હંસાબેન વાતો કરતા ઘરતરફ જવા નીકળ્યા. ઘરતરફ જતા રસ્તામાં સામે ઉતાવળે આવતો ધ્યાન મળ્યો.

“જયશ્રી કૃષ્ણ હંસાબા.” ધ્યાન હંસાબેન સામે જોઈ બોલ્યો.

ધ્યાનને રસ્તામાં આશ્રવીનાં મમ્મી પપ્પાને જોઈ ખબર પડી જ ગઈ કે તે બસ ચુકી ગયો અને આશ્રવીની સાથે વાતો કરવાનો સુહામણો મોકો જતો રહ્યો.

“જયશ્રી કૃષ્ણ બેટા. અમદાવાદ જવાનું છે? મોટર તો હાલ જ ગઈ, હવે શેમા જઈશ?”  હંસાબેન બોલ્યા.

“મારે અમદાવાદ જ જવાનું છે પણ મોડું થઈ ગયું. કંઈ નહીં, બે ત્રણ બસ બદલતા પોહોચીશું, બીજું શું થાય હવે? ” ધ્યાન તેની અકળામણ ઠાલવતા બોલ્યો.

“સારું હંસાબા આશ્રવીનાં ઘેર આવો ત્યારે મારાં ઘેરપણ આવજો. આશ્રવીનાં ઘરથી નજીક જ મારું ઘર છે “. ધ્યાન જવાની ઉતાવળ સાથે બોલ્યો.

“હા, જરૂર. અમદાવાદ આવશું ત્યારે તારા ઘેર પણ આવશું. જા તારે મોડું થશે”. ધ્યાનની જવાની ઉતાવળ જોઈને હંસાબેને કહ્યું.

ધ્યાન અને આશ્રવી શાળા સમયના બહુ સારા એવા મિત્રો હતા. સાથે ભણતા, સાથે રમતા સવારથી લઈને સાંજ સુધી સાથે જ જોવા મળે. ગામડાની ભાષામાં કહીયે તો ” લંગોટિયા યાર “.પણ ગામનાં લોકો માટે તો બે ભાઈબંધ જ મિત્ર હોય! છોકરી અને છોકરાની મિત્રતા ક્યારેય સ્વીકારાય જ નહીં પછી ભલે એ ગમે તેટલી નિ:સ્વાર્થ હોય.

ધ્યાનનું મૂડ ખરાબ થઈ ગયું કેટલી ઉતાવળે આશ્રવી સાથે વાતો કરવા મળશે એવા વિચારે ભાગતો સ્ટેશન સુધી આવ્યો હતો અને દિલનું દિલમાં જ રહી ગયું.

ગામથી અમદાવાદ સુધી 100 કિલોમીટરનો સફર મિત્ર સાથે ક્યારે પૂરો થઈ જાત ખબર જ નાં પડેત અને હવે આ રસ્તો જલદી પૂરો જ નહીં થાય. ધ્યાન આવા વિચારે રસ્તા પર આવતા જતા નાના બાઈકો અને છકડા જોઈ રહ્યો હતો.

ગામ નાનું કોઈ મોટા સાધનોની અવરજવર રસ્તે બહુ જ ઓછી થતી. આજ સવારે તે કાલે સવારે એક બસ અમદાવાદની આવતી. ધોળકા તાલુકો નજીક તો ત્યાં જવા કોઈ વિહીકલ મળી જાય તો બસ સાથે કદાચ થઈ જવાય આવો વિચારઅચાનક જ ધ્યાનને આવ્યો, પણવિહીકલ મળે તો ?

તારા નસીબમાં આજે આશ્રવીને મળવાનું નથી લખ્યું. એવો નિસાશો નાખતા ધ્યાન મૂંઝાયો.

ના, આજે તો કંઈ પણ થઈ જાય આશ્રવીની સાથે જ અમદાવાદ જવું છે. આવું વિચારી તેના ખીચ્ચામાંથી ફોન નીકાળી એક ગામમાં રહેતા મિત્રને ફોન કર્યો.

“નિત્યા મારે તારું એકઅર્જન્ટકામ છે. તું તારું બાઈક લઈને ગામનાં સ્ટેશન આવી જા, હું ત્યાં જ  ઉભો છું. જલ્દી કરજે પાછો મારે મોડું થાય છે.” ધ્યાનનાં બોલવામાં પણ ઉતાવળ દેખાઈ રહી હતી.

“પણ, હજુ હું હાલ જ ઉઠ્યો છું. ઘડિયાળમાં ટાઈમ તો તું જો?એવી તો શું ઇમર્જન્સી આવી પડી ગઈ તારે? ” નીતિન માથું ખન્જવાળી વિચાર કરતા બોલ્યો. તેને ધ્યાનની વાતકંઈ ગળે ના ઉતરી.

“વિચારવાનું બંધકર નિત્યા અને બાઈક લઈને સ્ટેશન આવી જા. કામ છે મારે ! ત્યારે જ તો અત્યારે કીધું હોય તને નાલાયક. એકવારના કીધે ક્યારેય કંઈ સમજતો જ નથી. ” ધ્યાન તેના મિત્રપરહક જતાવતા બોલ્યો. ” બોલ આવે છે તું? કે રજની ને કહું.. “

“હા, સાહેબ તમારો હુકમ ના માનવાની હિંમત અમારા જેવાની ક્યાંથી? ” મજાક કરતા નીતિન બોલ્યો..

“જો મારે આજે ઈમ્પોર્ટન્ટમિટિંગ છે ને બસ ચુકી ગયો છું, તો બસ પકડવી છે. વાતો પછી કરીશું , અત્યારે મને બસ ભેગા કરીદે, તોયે ઘણું છે. “

“હા, ચાલએક જ મિનિટમાં આ આવ્યો જો ” એમ કહી નીતિન ફોન મૂકી તરત જ બાઈક લઈને સ્ટેશન આવી પહોંચ્યો.

એના આવતા તરત ધ્યાન ધબકતા હ્રદયે બાઈક પર બેસી ગયો. મનમાં તો બહુ મોટુ મનોમંથન ચાલતું હતું બસ નહીં ભેગી થાય તો? બસ ભેગી થશે તો આટલા વર્ષો પછી આશ્રવી સાથે શું વાતો કરીશ? ઘણા વિચારીમાં અટવાયેલો હતો.

“અલ્યા એવી તો શેની મિટિંગ છે? તે મને ન્હાયા વગર અત્યારે સવારના પહોરમાં લાંબો કર્યો ! ” બાઈક ચલાવતા નીતિન પાછળ ધ્યાન સામે જોઈ બોલ્યો.

“તારે બહુ બધી પંચાતહોય આખા ગામની નઈ! આગળ જો અને બાઈક ભગાવ, અમદાવાદ પોહોચીને શાંતીથી બધી વાત કરીશ. અત્યારે તો મને બસ સિવાય કાંઈ જ દેખાતું નથી.” આગળ દ્રષ્ટિ કરતા ધ્યાન બોલ્યો.

“હા ભાઈ હા પહોંચાડી દઈશ તારી બસે તને. ચિંતાના કર,  નિત્યાના રહેતા તારે શું ચિંતા કરવાની હોય ? ” મજાક કરતા નીતિન બોલ્યો.

વાતો કરતા બે ગામઆગળ પહોંચી ગયા ત્યાં બસ પહોંચવા જ આવી હતી. બસ પહેલા નીતિને ધ્યાનને આગળના સ્ટેશન ઉતારી દિધો.

“નિત્યા તું ના હોત તો આજ મને આ બસમાં જવા ના મળત. ચાલ, હું બસ આવે તો બેસી જઈશ. તારે ખેતરે જવાનું હશે તો  તારે પણ મોડું થશે? તું જા હવે…”  ધ્યાનની આંખમાં ખુશી દેખાઈ રહી હતી, પણબસ મળશે અને મિટિંગમાં ટાઈમસર પહોંચશે એની હતી કે પછી બીજી કોઈ? નીતિનને કાંઈસમજ પડી નહીં.

“મારે ! ને મોડું? ” હસતા નીતિન બોલ્યો.. “અમે તો ખુદના માલિક, અમારે કોઈ તમારી જેમ ટાઈમ ના હોય. ઈચ્છા પડે ત્યારે જઇયે અને ઇચ્છા પડે ત્યારે ઘેર. મજાની જિંદગી છે…. રામ રાજ ને પ્રજા સુખી “.

ત્યાં બસ નો હોન સંભળાયો નીતિન બોલ્યો  “લે ભાઈ તારી બસ આવી ગઈ હું જાઉં. આવજે અને મિટિંગ કેવી રહી સાંજે ફોન કરી કેજે પાછો ભૂલી ના જતો.”  બોલતા નીતિનબાઈક લઈને જે રસ્તે આવ્યો તે જ રસ્તે પાછો જવા નીકળ્યો અને ધ્યાન ત્યાંથી તેની તરફ આવતી બસ સામે જોઈ રહ્યો. દિલથી ખુબખુશ હતો. વર્ષો પછી આશ્રવી સાથે વાતો કરવા મળશે.

પહેલા કહ્યું તેમ ધ્યાન અને આશ્રવી સમજણા થયાં ત્યારથી જ સાથે ભણતા અને સંબંધ તો એવો ગાઢ બન્નેનો કે બોલ્યા વગર જ એકબીજાની વાતો સમજી જાય. એકબીજા વગર એકઘડી ના ચાલે બન્નેને. ગામ આખુ એમની મિત્રતાને જાણે. પણ કેવાય છે ને ઉંમર સાથે ઘણું બધું બદલાઈ જાય છે. એમ આ મિત્રોને પણ લોકો અલગ નજરથી જોવા લાગ્યા. મોટા થયાં તો ઘરના લોકો પણ આ મિત્રતાના વિરોધી થઈ ગયા.

ક્રમશ:

Categories
Novels

સમયના વમળ (ભાગ-2)

  1. સમયના વમળ (ભાગ – 1)
  2. સમયના વમળ (ભાગ-2)
  3. સમયના વમળ (ભાગ-3)
  4. સમયના વમળ (ભાગ-4)
  5. સમયના વમળ (ભાગ-5)
  6. સમયના વમળ(ભાગ-6)
  7. સમયના વમળ (ભાગ-7)
  8. સમયના વમળ (ભાગ-8)
  9. સમયના વમળ (ભાગ-9)
  10. સમયના વમળ(ભાગ-10)
  11. સમયના વમળ (ભાગ-11)
  12. સમયના વમળ (ભાગ-12)
  13. સમયના વમળ (ભાગ 13)
  14. સમયના વમળ (ભાગ-14)
  15. સમયના વમળ (ભાગ-15)
  16. સમયના વમળ (ભાગ-16)
  17. સમયના વમળ (ભાગ-17)
  18. સમયના વમળ (ભાગ-18)
  19. સમયના વમળ (ભાગ-19)
  20. સમયના વમળ (ભાગ-20)
  21. સમયના વમળ (ભાગ-21)
  22. સમયના વમળ (ભાગ-22)
  23. સમયના વમળ(ભાગ-23)

આશ્રવી તૈયાર થવા ગઈ તેને જતા જોઈ ભરાયેલા હૈયે રાજેશભાઈથી બોલ્યા વગર ના રહેવાયું  “આશુની મમ્મી આપણી આશ્રવી આટલી મોટી ક્યારે થઈ ગઈ ખબર જ નાં પડી, ને જો જોતજોતામાં તો તેના લગ્નને બે વર્ષ પણ થઈ ગયા ! દીકરી ક્યારે મોટી થઈ ને પરાઈ થઈ ગઈ કંઈ ખબર જ નાં પડી. “

“તમારી વાત સાચી છે એટલે જ તો કહ્યું છે કોઈએ… દીકરી વહાલનો દરિયો છે પણ પારકું પારેવું ક્યારે ઉડી જાય! ખબર જ નથી પડતી, પણ દીકરી તો સાસરે જ શોભે”

રાજેશભાઈ અને હંસાબેન હજુ વાતો જ કરતા હતા ત્યાં આશ્રવી તૈયાર થઈને આવી ગઈ, એને જોતા બન્ને બંધ થઈ ગયા અને જયારે આશ્રવીને પહેલી જ વાર જોતા હોય એમ એક નજરે જોઈ રહ્યા.

“શું હું સારી નથી લગતી કે શું આજે? ” આશ્રવીએ કહ્યું.   
“મારી દીકરી જેવી તો દુનિયામાં દિવો લઈને શોધવા જઈએ તોયે  કોઈ છોકરી ના મળે.. ! ” રાજેશભાઈ બોલ્યા.

બસ પપ્પા હવે, મને ચણા નાં ઝાડ પર નાં ચડાવો ” મીઠાં હાસ્ય સાથે આશ્રવી બોલી.

“સારુ મમ્મી હું પેલા મંદિર જઈને આવું પછી મારી બેગતૈયાર કરું” કહી આશ્રવી મંદિરતરફ જવા નીકળી.

“અરે..! દિવો તો લેતી જા મંદિરે દિવો કરીને પ્રાથના કરજે ભગવાન તને બધી જ મુશ્કેલી સામે લડવાની તાકાત આપે.”

“પપ્પા મમ્મીને સમજાવો હું હવે કંઈ નાની નથી! મને બધી ખબર પડે છે. મંદિર જવું છું એટલું ઘણું છે, ચાલે દિવા વગર..”

“જવા દે હંસા બીજાનાં બાળકો કરતા આપણા બન્ને બાળકો બહુ સંસ્કારી જ છે, તેને ગમે તે કરવા દે, જા જલ્દી હવે મોડું થઈ જશે.”

આશ્રવીનો નિયમિત ક્રમ મંદિર દર્શન કરીને જ દિવસની શરૂઆત કરતી. મંદિર અને ઘર વચ્ચે કોઈ વધારે અંતર નહીં. પાંચ છ ઘર છોડીને મંદિર..

મંદિરથી આવતા આશ્રવીને કોઈ બુમ સંભળાઈ ” આશ્રવી અમદાવાદ જાય છે આજે? મારે પણ આવવાનું જ છે.”

પાછળ ફરીને જોયુ તો આશ્રવી જોતી જ રહી ગઈ. ” અરે ધ્યાન તું?… અહીં?… અત્યારે? તું અમદાવાદ રહે છે ને? “

” તું મારી રાહ જોજે… હું ન્હાઈને તરત જ આવું છું, બસમાં સાથે જઈએ. ” ધ્યાને કહ્યું

પણ જલ્દી કર તારે હજુ નાહવાનું છે, અને બસનો ટાઈમ થઈ જ જવા આવ્યો છે, જો બસ આવી જાય તો પછી હું તારી રાહ નહીં જોઈ શકું. જા જલ્દી પછી બસમાં વાતો કરીશું, મારે પણ મોડું થાય છે હું જાઉં” કહી આશ્રવી તેના ઘરતરફ ઝડપીની જતી રહી.

ઘેર મમ્મીયે તેને પસંદ મલાઈવાળું દૂધ તૈયાર રાખેલું.. “આશુ દૂધ પી ને બેગતૈયાર કરીદે 7 વાગવા આવ્યા છે.. “

આશ્રવી અને યશ બન્નેને તેના મમ્મીએદૂધ જ પીવાની આદત પાડેલી ક્યારેય ચા તો ચખાડેલી પણ નહીં. હંસાબેન ઘરના બધાની તબિયતનું બહુ ધ્યાન રાખતા.

આશ્રવી તૈયાર થઈ સૌથી પહેલા તેના દાદી પાસે ગઈ જેમને એ બા કહેતી.. ” બા જયશ્રી ક્રિષ્ન. હું જાઉં છું અમદાવાદ, આવજો. “

“બેટા પછી ફરીથી ક્યારે આવીશ? તું આવે તો ગમે છે પણજાય એટલે ઘર ખાલી થઈ જાય છે એમાંયે યશ હોસ્ટેલમાં છે તો જરાય નથી ગમતું.”

“બા હું હવે જન્માષ્ટમીએ આવીશ, વચ્ચે ઈચ્છા થાય તો બોલાવજો આવી જઈશ.. આપણે ક્યાં કોઈ ફેક્ટરીઓ ચાલે છે જે આપણા વગર બંધ થઈ જાય… શુ કેવું મમ્મી ” વાત બદલવા મજાક કરતા આશ્રવી બોલી.

“ચલો હવે બીજી વાતો ફોન પર કરજો” . રાજેશભાઈએ કહ્યું.

“આશ્રવી ફોન યાદ કરીને લઈ લેજે નહીંતર ભૂલી જઈશ, અને ઘરે પહોંચીને તરત જ ફોન કરી દેજે.. તારો ફોન આવે કે તું પહોંચી ગઈ પછી જ મનને શાંતિ થાય છે.”  ગંગામાં બોલ્યા.

“સારું બા પણજઈશ તો ફોન કરીશને !  અહીં આ રીતે વાતો જ કરીશુ તો પાછી જ આવવાની છું… પેલા બસવાળા મારાં કાકા નથી કે મારી રાહ જોઈ બસ ઉભી રાખશે”. આશ્રવી મજાક સાથે બોલી..

“હા જા, જા, જલ્દી, જયશ્રી કૃષ્ણ.. ” કહી ગંગાબા એ આશ્રવી ને પહેલીવાર સાસરે જતી દીકરીને આપે એવા ભારે હૈયે વિદાય આપી..

રાજેશભાઈ અને હંસાબેન આશું ને મુકવા ગામના બસ સ્ટેશને આશ્રવી સાથે આવ્યા.

એક નાનકડું ધોળકા તાલુકામાં આવેલું ગામ. ગામ નાનું પણ ધાર્મિક પટેલોનું ગામ, 5000 જેટલા મકાન હસે ગામમાં અને  લોકો બહુ માયાળુ ગામના, પણ ઝઘડા ક્યાં નથી હોતા? અહીં પણ હતા જ… કહેવત છે ને ” ઘર હોય ત્યાં વાસણ ખખડે ” એમ અહીં પણ આવું જ કંઈક હતું. “ઘેર ઘેર માટીના ચૂલા”

ક્રમશઃ

Categories
Novels

વાસ્તવીક જીવન નો સાચો પ્રેમ ( “THE ” fat love story of real life ) ભાગ 5

” હા! ઓળખી ગયા અવાજ!!? ” ધરાએ કદાચ Expect નહતું કર્યું.. અને તેણે આગળ કહ્યું..

તે દિવસે તમે જે કહ્યું… તે માટે મારે વાત કરવી હતી…

હું : હા બોલ ને.. પણ please પેહલા મારી વાત સાંભળ.. I am really sorry.. જો મેં તારું દિલ દુભાવ્યું.. હું તને Hurt કરવા નતો માંગતો.. હું તને ના ગમે એવુ કરવાનું વિચારી પણ ના શકું… મારી પાસે શબ્દો નથી, શું કહું તને કેમ સમજાવુ..!..?

ધરા : એવુ શું છે મારાંમાં? કેમ હું સ્પેશ્યલ લાગી તમને? ઓળખો યે છો મને તમે??

એના પ્રશ્નમાં મને ઘણું સમજાયું… સૌથી પહેલું મેં નોટિસ કર્યું તેની ગંભીરતા.. મને લાગ્યું કે સાચે જ ઊંડાણ પૂર્વક વિચાર કર્યો હશે એણે.. બીજું હું સમજી શક્યો તેની commitment .. અને થોડી In Security પણ!

“ના.. ઓળખતો તો નથી તને ખુબ સારી રીતે.. પણ ઓળખવા માંગુ છું હું… અને સાંભળ.. તને ઓળખતો નથી પણ તને સમજી શકું છું હું ” ખુબ જ Responsible જવાબ આપ્યોમેં..

ધરા :”એક જ મુલાકાતમાં સમજી લીધી એમ?! “
હું : 21 વર્ષ રાહ જોયા પછી થઈ આ મુલાકાત.. ને તને જ જાણે શોધી રહ્યો હતો હું, મારાં જીવન ને સંપૂર્ણ કરીશ તું ધરા..
ધરા : રવિ, સમજો… તમને મારો સ્વભાવ ખબર નથી મારું બેકગ્રાઉન્ડ ખબર નથી…

હું : શું એ બધું મહત્વનું છે!!?

ધરા : હા.. હું તમને મિત્ર તરીકે જરૂર સ્વીકારું છું પણ..

“કઈ વાંધો નહિ ” મેં વચ્ચે જ અટકાવતા કહ્યું.. ” હું તને ખુશ જોવા માંગુ છું ધરા… ને મને વિશ્વાસ છે કે હું તને જેટલી ખુશ રાખીશ એટલું કોઈ નઈ રાખી શકે માટે જ પ્રપોઝ કર્યું.. Decision તારું જે પણ હોઈ તે મને માન્ય છે

હમ્મ.. ધરા બોલી, કંઈક કેહવા જતી હતી…એ પણ..

પણ મેં વાત ચાલુ જ રાખી.. ” મેં તેરા સાયા બંન જાઉં તું અગર કહે… યા કભી નઝર ના આઉં તું અગર કહે!”

ધરા : વાહ!!

હું : ગમ્યું તને ધરા!!??

ધરા : ધરા નઈ.. કિટ્ટુ… મારાં ફ્રેંડ્સ અને ફેમિલી મને કિટ્ટુ કહી ને બોલાવે છે..!!!

હું : awwwwwwww…!!!

આપણી ઢીંગલી આવશે ને… એને પણ આપડે કિટ્ટુ જ કહીશું.. હો

ધરા હસી પડી.. ” રવિ… મેં કહ્યું આપડે friends છીએ આજથી.. સમજાય ને friends માં!?

મેં કહ્યું ” હા… સમજાય ને… તારા વતી ફ્રિન્ડશીપ રાખ બસ!”

ક્યારે આવો છો રાજકોટ? તેણે પૂછ્યું..

સવારે જ નીકળવાનું છે.. Sunday નઈ કાલ? મેં જવાબ આપ્યો..

ઓહ.. કાલે આવો છો? હું તો કાલે દીદી ને ત્યાં જાઉં છું.. ધરાએ પ્લાનિંગ કહ્યું તેનું..

પણ મેં ક્યાં કહ્યું કે મળીશું!!!!!???? મેં મજાક કરી..

“ઓહ હા.. કઈ નઈ મુકુ છું ચાલો તો…”જવાબ મળ્યો.. ગુસ્સે થઇ હશે એવુ લાગ્યું મને…

હું : ક્યારે જશે તું?

ધરા : તમારે શું કામ છે? 11 વાગ્યાં આસ પાસ દીદી ને જીજુ લેવા આવશે…

ઓંકે.. મેં કહ્યું… ને તેણે GN કહી ને ફોન કાપી નાખ્યો.

સવારમાં વેલા નીકળી સીધો જ તે લોકો ના રૂમ પર પોહચી જઈશ.. મનોમન નક્કી કર્યુંમેં ને ઘડિયાળ સામે જોયું..

12:30 જેવું થઇ રહ્યું હતું.. મને થયું કે સવારે રાજ ને પૂછી લઈશ address… ને પ્રભુ નો પાડ માનતા સુવાની તૈયારી કરી.. ધરા માટે શું લઇ જાઉં… પેલ્લી વાર મળું છું તો!!? વિચારો ચાલ્યા…

તે જે લેવલની છે એવુ તો કઈ નથી… પણ ભગવાનને આપડે પુષ્પ અર્પિત કરી એને ભક્તિ દર્શાવીએ તેમ ધરા ને રેડ રોઝીસ નો બુકે આપીશ ચાલ.. મેં ફાયનલ કર્યું..

વેલા સવારે 4 વાગ્યે હું રાજકોટ જવા માટે નીકળ્યો..

તેરી ઓર.. તેરી ઓર.. તેરી ઓર હાય રબ્બા..! એ song વાગી રહ્યું હતું મારાં મનમાં.. ને હું પૂરપાટ ઝડપે જઈ રહ્યો હતો..

બગોદરા થી થોડું જ આગળ નીકળ્યો હોઈશ… ત્યાં રસ્તામાં નાનું કૂતરું આવ્યું અચાનક… મેં car કંટ્રોલ કરી ને કુતરાને બચાવવા માટે ફુલ બ્રેક મારી.. કાર skid થઇ… કાબુ બહાર… ને સામે થી આવતા ટ્રક સાથે ધદામ કરતી ટકારાઈ…!!

( ક્રમશ : )

મિત્રો real life ને reel life માં બધું સરખું નથી હોતું…

ના ધારેલું શું ને ક્યારે થઈ જાય જીવનમાં કઈ નક્કી નથી..

વર્તમાનમાં જીવો… તમારા સાથે છે તે તમામ લોકો કેટલો સમય તમારી સાથે રેહશે… કે તમે કેટલો સમય તેમની સાથે રેહશો.. કોને ખબર??

દરેક ક્ષણ જીવો.. કહી દો તમારા મમી પાપાને how much do you love them..

Tell your frinds તમે જાન છો ટણપાઓ..

તમારા જીવન સાથી ને થૅન્ક્સ કહો દરેક મોમેન્ટ માટે..

તમારા ભાઈ બહેનને hug આપો ??

?

Categories
Novels

કશ્મકશ (ભાગ -14)